Είχα μια συζήτηση με έναν προβληματισμένο φίλο. Το παιδί του, χωρίζει. Νιόπαντρο, με ένα αγγελούδι στην οικογένεια. Ασυμφωνία χαρακτήρων. Και την ασυμφωνία αυτή, θα την πληρώσει το παιδάκι.
Δεν μπορώ να...
πάρω θέση, ούτε μπορώ να προτείνω κάποια λύση. Εξ άλλου, δεν υπάρχουν ποτέ δύο ίδιες περιπτώσεις, για να υπάρχει κάποια τυποποιημένη λύση. Θα σταθώ, όμως, σε μια δικαιολογία που προβάλουν οι χωρισμένοι. «Είναι καλύτερα για το παιδί, αφού εμείς δεν ταιριάζουμε».
Θα τονίσω, τι θα θυμάται το παιδί, ακόμη κι όταν είναι γέρος, κι ας μη σας το πει ποτέ.
Θα θυμάται ότι το βράδυ, πριν κοιμηθεί, πήγαινε και το φιλούσε μόνο η μητέρα του. Κι όταν άκουγε ότι κάποιο άλλο παιδάκι το φιλούσε και ο μπαμπάς, η καρδούλα του σφιγγόταν.
Θα θυμάται ότι στο σχολείο, γι’ αυτό, πήγαινε μόνο η μαμά ή μόνο ο μπαμπάς, ποτέ και οι δύο μαζί. Και θα θυμάται πως ζήλευε τα άλλα παιδάκια που τα έβλεπε ανάμεσα στους δύο γονείς τους..
Θα θυμάται ότι τα καλοκαίρια, στις πλατείες, στις παιδικές χαρές, πήγαινε μόνο με τον ένα από τους δύο γονείς του και κοίταζε λυπημένο τα άλλα παιδάκια με τους δύο γονείς.
Θα θυμάται ότι, στο σπίτι, την ώρα του φαγητού, καθόταν στο τραπέζι, μόνο με την μαμά. Ο μπαμπάς έλειπε.
Θα θυμάται ότι άκουγε τα άλλα παιδάκια να λένε ότι κοιμήθηκαν ανάμεσα στον μπαμπά και στην μαμά, και ότι το έπιανε το παράπονο, γιατί αυτό, δεν είχε αυτή την «πολυτέλεια».
Θα θυμάται ότι στη θεατρικό του σχολείου, που έπαιζε, δεν είχε και τους δύο γονείς να το καμαρώσουν. Ότι έψαχνε ανάμεσα στους θεατές, αλλά δεν έβλεπε τον μπαμπά. Και ότι ξέχασε τα λόγια του ρόλου του, από το ψάξιμο.
Θα θυμάται ότι στην απονομή του πτυχίου του, ήταν με ένα γονιό, ή και με τους δύο, απόμακρους, ο ένας από τον άλλον.
Θα θυμάται ότι έβλεπε άλλους μπαμπάδες να αγκαλιάζουν τις γυναίκες τους, σε κάποια χαρούμενη στιγμή, αλλά δεν θα θυμάται παρόμοια σκηνή με τους δικούς του γονείς.
Θα θυμάται ότι στο γάμο του, ήταν ο ένας γονιός ή και οι δύο, αλλά τόσο μακριά ο ένας από τον άλλον, ενώ τα πεθερικά του ήταν εκεί αγκαλιασμένοι, συγκινημένοι, για τον γάμο της κόρης τους ή του γιού τους.
Θα θυμάται, θα θυμάται, θα θυμάται…..
Κι ας μη σας το πει ποτέ. Θα τα θυμάται με παράπονο και στα βαθειά του γεράματα.
(το αλιεύσαμε στο facebook και το παραθέτουμε για συζήτηση)
