Καθημερινές πλέον οι επιθέσεις στον Σοιμπλε από υπουργούς και βουλευτές των Συριζανελ, μοιάζει να αποτελούν το τελευταίο καταφύγιο του δικού τους λαϊκισμού.
Ενός αντιμνημονιακού λαϊκισμού που ...
διαμορφώθηκε πουλώντας στο λαό φούμαρα πως θα αλλάξει την Γερμανική Ευρώπη αλλάζοντας τον συσχετισμό δυνάμεων ή που παραμυθιάζονταν πως θα αλλάξει τον καπιταλισμό παραμένοντας σκληρότερο και πιο καπιταλιστικό νόμισμα του κόσμου.
Ενός υποτιθέμενου «ρεαλιστικού»φιλομνημονιακού λαϊκισμού που κινήθηκε υιοθετώντας την θέση που εκφράστηκε αρχικά από τον Γιωργάκη Παπανδρέου και τελικά από όλο το ευρωλόμπι μέχρι και την σημερινή Νεα Δημοκρατια.
Η θέση αυτή έλεγε ότι «η Ευρώπη μας σώζει» και ότι εάν είμαστε πιστοί, υπάκουοι και δεν αντιδρούμε στις Γερμανικές εντολές θα μας κρατήσουν στο τραπέζι τους, συνδαιτυμόνες, ομοτράπεζους Ευρωπαίους, θα μας μειώσουν τα χρέη μας και σωθούμε από την κρίση. Ο ΣΥΡΙΖΑ διαφωνεί μόνο στην λέξη Γερμανικές εντολές καθώς προτιμά τις Γαλλικές. Οι επιθέσεις στον Σόιμπλε είναι το τελευταίο καταφύγιο των ψευτο αντιμνημονιακών
Καμιά πλευρά δεν συγκρότησε εθνικό σχέδιο γιατί καμιά πλευρά δεν οραματίστηκε μια Ελλάδα απαλλαγμένη από κάθε είδους κηδεμόνες. Αμφότεροι σήμερα έχουν εγκλωβίσει την Ελλάδα σε μια αστεία πολιτική «διαφορά» που αφορά στον κηδεμόνα και στο θεσμό που είναι πιο κοντά σε μια Ελλάδα που εφαρμόζει πιστά το Μνημόνιο στο οποίο συμφώνησαν όλοι. Το κεντρικό πολιτικό διακύβευμα τουμήνα ειναι πόσο σαφώς υπονοούνται και άρα προβλέπονται στο τρίτο μνημόνιο οι παροχές του Τσιπρα στους χαμηλοσυνταξιούχους
Οδήγησαν την χώρα να περνά τεστ μνημονιακής υποταγής και θεωρούν ότι μας απασχολεί αν τις εντολές και την τελική εκτίμηση θα την κάνει ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ Σόϊμπλε που ελέγχει το Eurogroup, ή ο Γάλλος κομισάρος που έχει μια βαρύνουσσα γνώμη στην Κομισιον.
Καμιά πλευρά δεν συγκρότησε εθνικό σχέδιο γιατί καμιά πλευρά δεν οραματίστηκε μια Ελλάδα κυρίαρχη ελεύθερη απαλλαγμένη από τα δεσμά του χρέους τους και ευημερούσα. Και οι δυο πλευρές ψηφίσαν το τρίτο μνημόνιο
Την μόνη ρεαλιστική άποψη την είχαν αυτοί που είδαν το ευρώ ως αιτία της παραγωγικής αποψίλωσης, των εμπορικών ελλειμμάτων, της απώλειας ανταγωνιστικότητας, ως αιτία της υπερχρέωσης και τελικά ως κύριου δημιουργού της Ελληνικής κρίσης. Αυτή η αφήγηση αποσιωπήθηκε .
Την μόνη ρεαλιστική άποψη την είχαν αυτοί έλεγαν ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν και ότι το ευρώ υποδαυλίζει την κρίση. Αυτοί -μεταξύ των οποίων και νομπελίστες όπως κ Γκρουγκμαν- που πρότειναν την έξοδο από το ευρώ.
Την πιο βιώσιμη θέση είχαν και έχουν αυτοί που πρότειναν την διαγραφή του χρέους, την επανεθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος την παραγωγική ανασυγκρότηση την πολλήκαι σκληρή δουλειά όλων των Ελλήνων ως δρόμο και μέσο για την διάσωση της Εθνικής οικονομίας.
Το Grexit είναι ένα πολύ δύσκολο και υπεύθυνο βήμα, ο λαός θα έχει την αίσθηση της απώλειας. Αλλά από την επόμενη μέρα ξεκινά ανοδική πορεία η οποία κάθε μέρα γίνεται και καλύτερη.
