Άλλη μια διαμαρτυρία συλλόγου Μακεδόνων, από την Αυστρία αυτή τη φορά. Όμως πρέπει να πούμε στους ομογενείς μας που αγωνιούν, ότι εδώ, στην Ελλάδα, ψηφίσαμε εν γνώσει μας και κάναμε κυβέρνηση δυό φορές μέσα σε ένα χρόνο, ένα κόμμα (ΣΥΡΙΖΑ) του οποίου τα μέλη (η πλειοψηφία) ηδονίζονται να...
βλέπουν τους άλλους να αποκαλούν "Μακεδονία" τη FYROM. Τη θέση "δεν έχουμε πρόβλημα να ονομαστεί Μακεδονία η FYROM", την ήξερε το σύνολο των ψηφοφόρων. Παρ΄όλα αυτά, η πλειοψηφία των ψηφοφόρων στην Ελλάδα, δεν θεωρεί ότι είναι ζήτημα για το οποίο δεν πρέπει να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ.
Οπότε μην περιμένετε από τους Ελλαδίτες να παλέψουν ή να αντισταθούν. Όχι ότι είστε πιο πατριώτες εσείς στο εξωτερικό, αλλά το πλεονέκτημά σας είναι πολύ απλό: δεν περιμένετε διορισμό στο δημόσιο ή διατήρηση μιας θέσης σε αυτό.
Ο διορισμός στο δημόσιο και τα "κεκτημένα" άλωσαν τον πατριωτισμό των Ελλήνων. Μπροστά στο βόλεμα που μπορεί ένα κόμμα να κάνει στο λιγούρι τον Έλληνα, γράφει στα παλιά του τα παπούτσια και τη Μακεδονία και τη Θράκη και τη σημαία και τη θρησκεία και όλα όσα νομίζετε ότι υπάρχουν ακόμη στην Ελλάδα ως εθνικές αξίες.
Οι Έλληνες στην Ελλάδα αγωνίζονται μόνο για ένα πράγμα: για να κερδίσουν μια "σύμβαση ορισμένου χρόνου" την οποία θα μετατρέψουν δολίως σε "μόνιμη θέση στο δημόσιο". Είναι τόσο ποτισμένος ο οργανισμόςτου Έλληνα με αυτή τη νοοτροπία, που κανένας δημόσιος υπάλληλος δεν θα φύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ ακόμη κι αν χαρίσει το Αιγαίο και τη Θράκη στους Τούρκους. Ο δημόσιος υπάλληλος που νοιάζεται μόνο για τη θεσούλα του, έχει γίνει τόσο αναξιοπρεπής από τους συνεχείς "αγώνες" να διατηρήσει τα προνόμιά του, που θα βρει δικαιολογίες, όπως "ε, σιγά και τι έγινε που χάσαμε 10 νησιά, ωφελημένοι θα βγούμε, θα γλιτώσουμε τόσα έξοδα...." ή κάτι παρόμοιο για να δικαιολογήσει την αναξιοπρέπεια.
Οι κυβερνήσεις σε αυτή τη χώρα φρόντισαν να καταστρέψουν τον ιδιωτικό τομέα, να μην υπάρχει αξιοπρεπής δουλειά σε αυτόν κι έτσι όλοι οι κάτοικοι αυτής της χώρας, να είναι έρμαιο ενός κομματάρχη, με την ελπίδα να τους βολέψει σε κανένα "οκτάμηνο".
Οι Έλληνες, εκμαυλιστήκαμε τελείως για μια δουλίτσα, γίναμε ο πιο αναξιοπρεπής λαός του κόσμου, ζήτουλας εξαιτίας της λαχτάρας για βόλεμα στο δημόσιο. Ακόμη και οι πολιτικοί αρχηγοί, αγωνίζονται να γίνουν Πρωθυπουργοί και Υπουργοί για να βρουν δουλειά οι ίδιοι, επειδή δεν θα έβρισκαν ποτέ κανονική παραγωγική δουλειά σε πραγματική επιχείρηση και για να διορίσουν στο δημόσιο το σόι τους (στην Ελλάδα τους λέμε "μετακλητούς"), που επίσης δεν θα έβρισκε δουλειά σε κανονική επιχείρηση. Για αυτό άλλωστε οι Έλληνες πολιτικοί μισούν τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, που σε όλες τις άλλες χώρες του κόσμου, στηρίζουν την οικονομία. Επειδή οι ίδιοι και οι φίλοι τους, λόγω ανικανότητας, τεμπελιάς και αχρηστίλας δεν θα μπορούσαν ποτέ να εργαστούν σε κανονική επιχείρηση.
Μιλάμε για λαό αποτελούμενο από λιγούρια για μια δουλειά στο δημόσιο. Ζήτουλες !
Αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Οπότε, ό,τι μπορεί να γίνει υπέρ βωμών και εστιών, θα γίνει από σας, στο εξωτερικό. Εδώ, όλοι εξαγοράζονται με μια "συμβασούλα σε δήμο". Μπορούν να ανεχθούν και να υπηρετήσουν και την πιο ανθελληνική πολιτική, αρκεί να βρουν μαι δουλίτσα με 500 ευρώ στο δημόσιο. Κανονικοί δούλοι δηλαδή, έτοιμοι για κάθε παραχώρηση. Έτσι τους κατήντησαν οι πολιτικοί. Αδύναμα σαρκία που ικετεύουν για μια δουλίτσα και είναι έτοιμοι να παραχωρήσουν και τη μάνα τους -όχι μόνο το όνομα της Μακεδονίας- για μια θεσούλα στο δημόσιο ή για μια μετάταξη από τον "χ" τμήμα δημόσιας υπηρεσίας, στο "ψ", που έχει περισσότερα επιδόματα.
διαβάστε κι αυτό Μακεδόνες της διασποράς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου