Τι είδε ο Λιθουανέζος

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

Η είδηση: καταπέλτης για την Ελλάδα  η επιστολή που έστειλε στην Commission ο λιθουανός επίτροπος Βιτένις Αντριουκάιτις, στην οποίαν γράφει για τα όσα είδε κατά την επίσκεψή του στη Μυτιλήνη στις 19 Νοεμβρίου:  

«Ήμουν σε μια ακτή, όταν έφθασε μια μικρή βάρκα, όπου βρίσκονταν γυναίκες και παιδιά, κάποια άρρωστα, κάποια απλά εξαντλημένα, παγωμένα, αφυδατωμένα. Δεν υπήρχε μέρος για την εξέταση ή την περίθαλψή τους, δεν υπήρχε εξοπλισμός, ούτε προσωπικό υγείας, εκτός από έναν γιατρό μιας ΜΚΟ. Κανένα ασθενοφόρο, καμία κουβέρτα. Μού είπαν ότι τρία μικρά παιδιά που είχαν φτάσει στην ίδια παραλία πέθαναν από υποθερμία μερικές ημέρες πριν. Κύριε Πρόεδρε δεν ήμουν στην Αφρική, ούτε σε κάποια απομακρυσμένη αναπτυσσόμενη χώρα. Τα είδα όλα αυτά εδώ στην ΕΕ, στο νησί της Λέσβου, στην Ελλάδα. Σοκαρίστηκα, έφριξα».

Η επιστολή αναγνώσθηκε στο Κωλέγιο των Επιτρόπων, οπότε σημειώθηκε ένταση. Έφριξαν όλοι οι κωλεγιόπαιδες. Και στο τέλος ο Αρχικωλεγιόπαις  είπε:  «η Ελλάδα είναι ανίκανη να προστατεύσει τα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ και αν δεν υπάρξει πρόοδος μέχρι τις 17 Δεκεμβρίου, θα πρέπει να αποβληθεί προσωρινά από τη Σένγκεν».

            Έτσι απλά. Ήλθε εδώ ο κ. Πιθηκάιτhς και την άραξε σε μια ακτή περιμένοντας το επόμενο φουσκωτό αποβατικό από Τουρκία μεριά.  Είδε, λοιπόν, μια βάρκα να αράζει, όπως κι’ αυτός,  και να  έχει μέσα παιδιά πεινασμένα, άρρωστα, αφυδατωμένα. Εικάζω πως θα του εξήγησαν ότι η βάρκα διήνυσε μία απόσταση 2 μιλίων το πολύ από τις τουρκικές ακτές μέχρι να φτάσει μπροστά στα πόδια του. Άρα, τα παιδιά δεν είναι δυνατόν να αφυδατώθηκαν ή να αρρώστησαν στη διάρκεια αυτής της διαδρομής. Αυτό, όμως, δεν του πέρασε από το μυαλό του κ. Κωλεγιόπαιδος. Και αφού εξέφρασαν τον αποτροπιασμό τους οι Κωλεγιόπαιδες, ανεφώνησε ο Αρχικωλεγιόπαις ότι η Ελλάς δεν είναι σε θέση να προστατεύσει τα σύνορα της ΕΕ, εξ ου και θα πρέπει να αποπεμφθεί προσωρινώς από τη Σένγκεν. Αρμπαρόρριζα στη γλάστρα να σε δάγκωνα στο σβέρκο.

Δηλαδή, ο Πιθηκάιτης εκφράζει τον αποτροπιασμό του για την έλλειψη περίθαλψης στους «πρόσφυγες» και ο Αρχικωλεγιόπαις μιλάει για αδυναμία προστασίας των συνόρων της ΕΕ. Προφανώς  η χώρα μας δεν μπορεί να αποτρέψει την είσοδο στην ΕΕ αφυδατωμένων και άρρωστων παιδιών.

            Ας του γράψω κι’ εγώ, όμως, μία επιστολή.

Αγαπητέ Ζαν Κλωντ,

            Μου επιτρέπεις την οικειότητα της προσφώνησης μια και είσαι κολλητάρι με τον δικό μου τον Αλέξη, αν κρίνω από τα φιλάκια που ανταλλάσσατε τότε που  ο έρωτάς σας ήταν στα ντουζένια του.

            Πήγα που λες προχθές στην ενορία του Αγίου Σάββα. Ήταν μεσημέρι. Είχε στηθεί τραπέζι για 200 άτομα που δεν έχουν ούτε ένα πιάτο φαγητό. Πληροφορήθηκα ότι τέτοια συσσίτια λειτουργούν σε εκατοντάδες ιερούς ναούς ανά τη χώρα επί καθημερινής βάσεως.

            Πήγα προχθές βράδυ σε μια γωνιά της Αθήνας και είδα 10 ανθρώπους να κοιμούνται στο πεζοδρόμιο μέσα στ’ αγιάζι. Πληροφορούμαι ότι αυτό είναι συχνό φαινόμενο τα τελευταία χρόνια  

            Πήγα χθες σε ένα δημοτικό σχολείο της Αθήνας, όπου έλλειπαν δέκα δάσκαλοι και οι 150 μαθητές δεν έφαγαν δεκατιανό. Το ίδιο ισχύει σε πάμπολλα σχολεία στη χώρα. Λέγεται πως 400.000 ελληνόπουλα δεν τρώνε δεκατιανό, επειδή οι γονείς τους δεν έχουν να τους δώσουν χαρτζηλίκι.

            Πήγα αντιπροχθές σε ένα δημόσιο νοσοκομείο, όπου έχουν καταργήσει τη ΜΕΘ ελλείψει κονδυλίων και οι συγγενείς των ασθενών φέρνουν από το σπίτι σύριγγες και γάζες. Οι εφημερεύοντες ιατροί στα όρια της αντοχής τους. Πληροφορήθηκα ότι το ίδιο ισχύει σε όλα τα δημόσια νοσοκομεία της χώρας.

            Πήγα την περασμένη εβδομάδα σε ένα ίδρυμα, όπου δύο μανάδες άφησαν τα παιδιά τους, επειδή αδυνατούσαν να τα θρέψουν. Φαινόμενο σύνηθες και αυτό σε όλη τη χώρα.

             Αγαπητέ  Ζαν,

δεν ήμουν στην Αφρική, ούτε σε κάποια απομακρυσμένη αναπτυσσόμενη χώρα. Τα είδα όλα αυτά για πολλοστή φορά εδώ στην ΕΕ, στην Αθήνα. Δεν σοκαρίστηκα, δεν έφριξα. Μού έχει γίνει συνήθειο όλο αυτό που λέγεται μνημονιακή Ελλάδα. Και θυμάμαι  τον Κωνσταντίνο Καραμανλή που με οδήγησε εκόντα-άκοντα στην αγκαλιά της Ευρώπης, για να είμαι ασφαλής. Για να τύχω της αλληλεγγύης της Δύσης, στην οποία μου έλεγε ότι ανήκω.

            Μου έχει γίνει πια συνήθεια και η φρίκη που νοιώθω καθώς αναλογίζομαι ότι εσύ και οι όμοιοί σου έχετε γονατίσει αυτόν τον λαό, αλλά έχετε την απαίτηση από αυτόν να έχει στημένα νοσοκομεία και πανέτοιμα ασθενοφόρα για να περιθάλψουν όποιον έρχεται στη χώρα μου χωρίς  να με ρωτήσει. Από χώρες που έχετε διαλύσει εσείς δημιουργώντας το μεταναστευτικό αυτό ρεύμα. Πόσο πονόψυχοι και φιλάνθρωποι!!! Σαν τη δική μας την κερα-Τασία.

Χάνω τα λόγια μου, όμως.

Σ’ αφήνω αφιερώνοντάς σου το γνωστό ποίημα που έγραψε ο μακαρίτης νομπελίστας Γκίντερ Γκρας για τη χώρα μου των Μνημονίων, μήπως και σοκαριστείς και φρίξεις για τα εγκλήματα που εσύ και τα λοιπά Κωλεγιόπαιδα έχετε διαπράξει εις βάρος της πατρίδος μου σε αγαστή συνεργασία με τα λαμόγια που με κυβερνούσαν, με κυβερνούν και θα με κυβερνούν εξ αιτίας και σου και όλων των Κωλεγιόπαιδων. Ο τίτλος ταιριάζει απόλυτα σ’ εσένα και σε όλους τους ομοίους σου.

Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Είσαι ένα βήμα πριν το χάος, μια και δεν ανταποκρίθηκες στις αγορές,
είσαι μακριά απ’ τη χώρα, που κάποτε σου δάνεισε το λίκνο.

Ό,τι με την ψυχή ζητούσες και νόμιζες πως είχες βρει
τώρα το εξοβελίζεις, για σκουπίδι το περνάς.

Ολόγυμνη σαν οφειλέτης διαπομπεύεται, υποφέρει η χώρα εκείνη
που έλεγες και ξανάλεγες πως χάρη της χρωστάς.

Στη φτώχια καταδικασμένος τόπος, τόπος που ο πλούτος του
στολίζει τώρα τα μουσεία: λάφυρα που φυλάς Εσύ.

Κείνοι που χίμηξαν με τα όπλα στη χώρα την ευλογημένη με νησιά
στολή φορούσαν κι είχαν τον Χέλντερλιν κρυμμένο στο γυλιό.

Καμιά ανοχή πια γι’ αυτή τη χώρα, κι ας ανεχόσουν κάποτε
σαν σύμμαχους στο σβέρκο της τους κολονέλους.

Χώρα που ζει πια δίχως δίκιο, με τη δύναμη αυτών που έχουν πάντα δίκιο
να της σφίγγει κάθε μέρα το ζωνάρι πιο σφιχτά.

Κι όμως απείθαρχη η Αντιγόνη μαυροφορεί – σ’ όλη τη χώρα
πενθοφορεί ο λαός της που κάποτε σε είχε φιλέψει, σε είχε δεχθεί.

Μα η κουστωδία του Κροίσου έχει στοιβάξει έξω απ’ τη χώρα,
στα δικά σου θησαυροφυλάκια, τα αστραφτερά μαλάματα.

Πιες, επιτέλους, πιες, αναβοούν των επιτρόπων οι χειροκροτητές,
μα ο Σωκράτης οργίλος σου γυρνά γεμάτο πίσω το ποτήρι.

Εν χορώ θα ρίξουν οι θεοί κατάρα σ’ ότι σου ανήκει,
μια κι είναι βούλησή σου τον Όλυμπό τους να πουλήσεις .

Ανούσια πια θα μαραζώσεις δίχως τη χώρα,
που το δικό της πνεύμα σε επινόησε, Ευρώπη.

(απόδοση στα ελληνικά: Σπύρος Μοσκόβου)

Υ.Γ. Θυμίσου Ζαν τί  είχε πει ο επίσης μακαρίτης τέως Καγκελάριος  της Γερμανίας Χέλμουτ Σμιτ στην ομιλία του κατά την ανακήρυξή του ως διδάκτορος του ΕΚΠΑ:

« .. Σήμερα έχουμε μεν μία Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, μας λείπει όμως μία κοινή δημοσιονομική πολιτική, μία κοινή οικονομική πολιτική, μία κοινή κοινωνική πολιτική. ΄Οταν το 2007 Αμερικανοί και Βρετανοί τραπεζίτες βύθισαν όχι μόνο τις δικές τους οικονομίες στο χάος αλλά ολόκληρο τον κόσμο, φάνηκαν καθαρά οι σοβαρές παραλείψεις, που ανεχτήκαμε εμείς οι Ευρωπαίοι με το Μάαστριχτ. Οι συνέπειες, ειδικά για τον ευρωπαϊκό Νότο, είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν. Είμαι αρκετά μεγάλος σε ηλικία ώστε να θυμάμαι την ύφεση του 1929 και αρκετές ακόμη, γι' αυτό ξέρω τι σημαίνει εκατομμύρια άνθρωποι να είναι άνεργοι ή ποιες είναι οι παραλυτικές επιπτώσεις της ανεργίας των νέων.

Γι' αυτό έχουμε σήμερα επείγουσα ανάγκη από ένα μεγάλο επενδυτικό πρόγραμμα στην Ευρωζώνη και την Ε.Ε. Πριν από τέσσερις και πλέον δεκαετίες ήμουν κι εγώ υπουργός Οικονομικών και ξέρω καλά γιατί χαίρεται τόσο ο αξιότιμος συνάδελφος Σόιμπλε για τον ισοσκελισμένο προϋπολογισμό που πέτυχε. Ταυτόχρονα και με δεδομένη τη σημερινή κατάσταση απευθύνω έκκληση για ένα πολύ ισχυρότερο ποσοστό κρατικών επενδύσεων. Χωρίς οικονομική ανάπτυξη, χωρίς νέες θέσεις εργασίας δεν μπορεί να εξυγιάνει ένα κράτος τα δημοσιονομικά του. Φυσικά η Γερμανία οφείλει να παίξει σημαντικό ρόλο στο πλαίσιο αυτό. Ούτως ή άλλως η δική μας οικονομία εξασφαλίζει εδώ και χρόνια τα μεγαλύτερα πλεονάσματα, τα οποία, όμως, είναι ελλείμματα των εμπορικών μας εταίρων.

Ξέρω πόσο δύσκολα ήταν τα πράγματα για τους Ελληνες γείτονές μας τα τελευταία χρόνια. Ξέρω τις ψυχολογικές επιπτώσεις, αλλά και τις πολιτικές συνέπειες λόγω της ανεργίας των νέων. Η Ελλάδα όμως έχει μπει σ' έναν επιτυχημένο δρόμο. Εύχομαι από καρδιάς στους ΄Ελληνες γείτονες και εταίρους «καλή επιτυχία»! Θέλω εκ νέου να ευχαριστήσω για την τιμή, που επιφύλαξε το Πανεπιστήμιο Αθηνών σε μένα, ένα γέρο άνθρωπο. Θέλω, όμως, να επαναλάβω την αρχή μου: Εμείς οι Γερμανοί έχουμε λόγους να διεκδικούμε την ευγνωμοσύνη των γειτόνων μας. Παράλληλα, όμως, έχουμε την υποχρέωση να αποδεικνύουμε ότι είμαστε άξιοι αλληλεγγύης, επιδεικνύοντας οι ίδιοι αλληλεγγύη προς τους γείτονές μας και τους εταίρους μας».

 

Σώτος