Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Αμέσως μετά τις εκλογές της 25.01.2015 είχε δηλώσει ο Μίκης:
«Εδώ, στο σημείο αυτό, τα ξεχνάμε όλα. Ξαναγινόμαστε Ωραίοι Έλληνες. Και ψηλώνουμε κι εμείς. Πώς και γιατί έγινε και πού θα οδηγήσει, είναι λεπτομέρειες για τον Έλληνα που έζησε και επέζησε με τα Σύμβολα. Και θεωρώ μικρόψυχο το να ...
μετράμε κουκιά σε μια στιγμή εθνικής αναλαμπής.»
Τελικά αναλαμπή ήταν και πέρασε. Οι δανειστές μας μάς είχαν προειδοποιήσει: «Θέλουμε να εκλέξετε οικεία σε εμάς πρόσωπα». Εμείς «παρακούσαμε» και το αποτέλεσμα ήταν να καταλήξουμε σε ένα ακόμη σκληρό Μνημόνιο, ίσως σκληρότερο από εκείνο που απεργάζονταν με τα οικεία σε αυτούς πρόσωπα. Έτσι, για να καταλάβουμε ποιός είναι το αφεντικό, αλλά και για να δοθεί στον Βαγγέλα η ευκαιρία να πει: «τελείωσε το μνημονιακός και αντιμνημονιακός. Δεν υπάρχει αριστερό και δεξιό Μνημόνιο». Άρα, δεν υπάρχουν πλέον αντιμνημονιακοί. Όλοι είμαστε μνημονιακοί και όλοι φροντίζουμε για το εθνικό συμφέρον, το οποίο υπηρετείται μόνον με Μνημόνια, πράγμα που καταδεικνύεται από το γεγονός ότι το νέο Μνημόνιο ψηφίζουν όλα τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου. Για το καλό της πατρίδας. Αυτοί που λοιδορούνταν ως μνημονιακοί ξαναψηφίζουν Μνημόνια για το καλό της πατρίδας. Αυτοί που χλεύαζαν τους μνημονιακούς ψηφίζουν και αυτοί Μνημόνια για το καλό της πατρίδας. Όχι ακριβώς όλοι. Αρκετοί από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν τα ψηφίζουν τα Μνημόνια. Και τότε άρχισαν οι γκρίνιες από την πλευρά των ανέκαθεν μνημονιακών κομμάτων. «Είναι δυνατόν εγώ της ΝΔ να ψηφίζω Μνημόνια που φέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην ίδια με εμένα εκλογική περιφέρεια να καταψηφίζει το Μνημόνιο που φέρνει το κόμμα του;». Ώπα μεγάλε. Εσύ δεν ήσουν που έλεγες «θα ψηφίσω όποια συμφωνία φέρει ο Τσίπρας για το καλό της πατρίδας»; Τί έγινε τώρα; Το καλό της πατρίδας είναι υποδεέστερο του δικού σου καλού; Φοβάσαι ότι στις επόμενες εκλογές θα σε υποσκελίσει ο Συριζαίος που δεν ψήφισε Μνημόνια, ενώ εσύ τα ψήφισες; Προς τί ο φόβος; Εσύ δεν μάχεσαι για το καλό της πατρίδας; Δεν θα καταγγείλεις τον ανταγωνιστή σου Συριζαίο ότι δεν ψήφισε Μνημόνια αδιαφορών για το καλό της πατρίδας; Δεν θα πείσεις τον ψηφοφόρο σου ότι εσύ έβαλες το εθνικό συμφέρον πάνω από το ατομικό σου, ενώ ο Συριζαίος φρόντισε για την πάρτη του;Μάλλον όχι. Ηθικόν δίδαγμα: το εθνικό συμφέρον υποχωρεί προ του ατομικού συμφέροντος. Κι’ εγώ που άλλα νόμιζα.
Κατά τα λοιπά την επικαιρότητα μονοπώλησε η συνεδρίαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, όπου συγκρούστηκε το προεδρικό γήπεδο με την αριστερή εξέδρα. Το πρώτο χωρίς δικό του σχέδιο, αφού είχε το Σχέδιο των Μνημονίων έτοιμο στο πιάτο από τον ΓΑΠ, τον Λουκά, τον Ντέπιουτη και τον Σαμαρά. Η δεύτερη, επίσης χωρίς σχέδιο. Όλοι, όμως, δηλώνουν αντιμνημονιακοί χωρισμένοι σε δύο κατηγορίες. Οι μεν Προεδρικοί είναι οι υπεύθυνοι που εκβιάσθηκαν και μνημονιάσθηκαν. Οι δε Αριστεροεξεδρικοί είναι αντιμνημονιακοί χωρίς εναλλακτική λύση. Αυτά ως προς τις λεπτομέρειες. Και τούτο, διότι η ουσία των πραγμάτων, όπως αναδύεται από τη συνεδρίαση της ΚΕ, είναι άλλη.
Η ουσία είναι ότι εν μέσω αντεγκλήσεων περί μνημονιακών και μη εντός του ΣΥΡΙΖΑ, ανεδείχθησαν τα εξής δύο κορυφαία ζητήματα:
-το παράπονο της κ. Βαλαβάνη, επειδή, λέει, οι σύντροφοί της την εγκατέλειψαν μόνη βορά στους νεοδημοκράτες που την ξέσκισαν με τα € 200.000 της μάνας της.
- η σπόντα του κ. Παππά προς τη Ζωή για τη μάνα της που είναι μέλος του ΕΣΡ από αμνημονεύτων ετών.
[τι τραβάνε κι’ αυτές οι μανάδες]
Και πάνω στον κακό χαμό, εκεί που νόμιζα ότι αυτά τα δύο κυρίαρχα ζητήματα που απασχολούν το Έθνος είχαν γίνει κτήμα των μελών της ΚΕ, παίρνει τον λόγο ο υπουργός Παιδείας κ. Μπαλτάς, ο καθηγητής Πανεπιστημίου, ο επί δεκαετίες έμπειρος δάσκαλος χιλιάδων φοιτητών, φορτωμένος με ακαδημαϊκές περγαμηνές, ο οποίος βρήκε την ευκαιρία να αναδείξει το σημαντικότερο όλων θέμα της συνεδρίασης: «Τί ωραία που θα ήταν, αν οι νεολαίοι του ΣΥΡΙΖΑ στήνονταν στις ουρές στα ΑΤΜ και πρόσφεραν νερό εμφιαλωμένο στους ηλικιωμένος ή βοηθώντας να τηρηθεί η τάξη». Δικέ μου, καράφλιασα. Τί είπε ρε το άτομο. Τί ουρανομήκης ατάκα ήταν αυτή;
Και πάνω που συνερχόμουν από αυτό το ανελέητο και ύπουλο χτύπημα, έρχεται η είδηση ότι ο Γραμματέας της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ Τάσος Κορωνάκης εξακολουθεί να είναι φοιτητής επί 22 χρόνια. Και σαν μην έφτανε αυτό, δεν έχει υπηρετήσει και τη στρατιωτική θητεία του. Βαγγέλα, έχεις απόλυτο δίκηο, δεν υπάρχουν δεξιοί και αριστεροί, μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί. Υπάρχουν βολεμένοι και μη. Οι βολεμένοι χωρίζονται σε 2 κατηγορίες: δεξιοί και αριστεροί. Συνώνυμο του «βολεμένος» είναι το «υποκριτής ιδεολόγος του πρωκτού». Ενίοτε χρησιμοποιούνται και οι όροι «βολεμένο κομματόσκυλο», «βολεμένος κομματικός παρατρεχάμενος», «βολεμένος κολλητός» και «βολεμένος ψηφοπώλης».
Παρεμπιπτόντως παραθέτω απόσπασμα της ομιλίας του ανυπότακτου αιωνίου φοιτητή και Γραμματέα της ΚΕ, για να γίνουν αντιληπτοί οι λόγοι που ο εν λόγω δεν έχει λάβει ούτε πτυχίο από το πανεπιστήμιο ούτε απολυτήριο από τον στρατό:
«Η ενότητα μας είναι όρος για να αντιμετωπίσουμε τα πολύ μεγάλα προβλήματα που έχουμε μπροστά μας. Νομίζω ομόφωνα πρέπει να καταλήξουμε σήμερα ότι κανέναν και καμία συντρόφισσα δεν τον αφήνουμε βορά στα ΜΜΕ και στις ορέξεις όσων θέλουν να ξεσκίσουν ανθρώπους. Όταν ξεκινάμε με έναν θα έρθουν και οι επόμενοι. Καταλαβαίνω τις διαφορές, τα γεγονότα που βιώνουμε όλοι, δεν θέλω όμως να περάσει η παραίτηση αυτή ως μια φυσιολογική στάση. Με τους συντρόφους και τις συντρόφισσες βρεθήκαμε χρόνια μαζί, χτίσαμε μαζί τον ΣΥΡΙΖΑ και θεωρώ ότι είναι μεγάλο πλήγμα για τον κόπο μας ότι σήμερα παραιτούνται από την Κεντρική Επιτροπή. Κινδυνεύουμε να υλοποιήσουμε το σχέδιο του αντιπάλου. Να παλέψουμε όλοι μαζί με συντροφικότητα, με σεβασμό απέναντι στην ιστορία μας, για να κρατήσουμε το χώρο μας ενωμένο. Έχουμε πολλές φορές οι αριστεροί να σκοτωθούμε μεταξύ για τις απόψεις μας, ενώ μπορεί καμία από τις προτάσεις αυτές κάποιες φορές να μην είναι υλοποιήσιμη. Είναι αλήθεια ότι βρεθήκαμε μπροστά σε έναν απόλυτο καθαρό εκβιασμό και δεν υπάρχει κανένα μέλος της κεντρικής επιτροπής που θα έλεγε άτακτη χρεοκοπία και κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος. Γιατί να βάλουμε κάποιους στη θέση του προδότη και κάποιους στη θέση εκείνου που αντιστέκεται. Όλοι αναγνωρίζουν ότι είχαμε το αποτέλεσμα ενός εκβιασμού, ενός σχεδίου, του οποίου δεν έχουμε την ιδιοκτησία. Χρειαζόμαστε ένα σχέδιο συλλογικό απεμπλοκής. Στο εξάμηνο που πέρασε και σε επίπεδο νομοθετικό και σε επίπεδο κόμματος, δεν αξιοποιήθηκαν δυνατότητες που είχαμε, ένα σχέδιο διαφορετικής οργάνωσης της κοινωνίας, σχέδιο δημοκρατίας και συμμετοχής του κόσμου. Οι επικοινωνιακές κινήσεις που έγιναν αποτελούν φαινόμενο που δεν μπορεί να συνεχιστεί. Η ενότητα μας είναι όρος για να αντιμετωπίσουμε τα πολύ μεγάλα προβλήματα που έχουμε μπροστά μας. Δεν έχουμε τελειώσει με τους εκβιασμούς και άρα δεν μπορούμε να επαναλάβουμε τα λάθη που έγιναν. Ο εκβιασμός μπορεί να ξανάρθει, η συμφωνία μπορεί να μην κλείσει, το πρόγραμμα μπορεί να μην βγαίνει και γι’ αυτό απαιτείται συγκροτημένος και συντεταγμένος διάλογος από μια πατ κιουτ διαδικασία»
Σας διαβεβαιώ, πάντως ότι στη συνεδρίαση ουδείς ασχολήθηκε με τετριμμένα πράγματα, όπως ακριβώς συμβαίνει στις συνεδριάσεις των οργάνων όλων των κομμάτων «εξουσίας». Για παράδειγμα, ουδέν μέλος της ΚΕ ανέβηκε στο βήμα για να καταγγείλει τους κυβερνητικούς τού κόμματος ότι δεν ασχολήθηκαν με την επίλυση ενός ελάχιστου προβλήματος. Συγκεκριμένα: ο Δήμος Καρπάθου στερείται ασθενοφόρου. Μερικοί καλοί Γερμανοί φίλοι δώρισαν στον Δήμο δύο ασθενοφόρα τύπου Mercedes και Chevrolet. Αλλά κάπου σκάλωσε ο εκτελωνισμός, αφού οι τελώνες έριξαν πρόστιμο ύψους € 33.519. Ο Δήμος αδυνατούσε να πληρώσει το πρόστιμο, για να παραλάβει τα ασθενοφόρα. Οι Δωδεκανήσιοι βουλευτές όλων των κομμάτων προσπάθησαν να λύσουν το πρόβλημα, αλλά δεν τα κατάφεραν. Ήταν πολύ δύσκολο, ακατόρθωτο λέει. Και προφανώς άλυτο, αφού ο Δήμος αναγκάσθηκε τελικά να παραιτηθεί από το δικαίωμα να παραλάβει τα ασθενοφόρα, ώστε αυτά να περιέλθουν πλέον κατά νόμον στην κυριότητα του Δημοσίου, το οποίο φυσικά δεν υποχρεούται να πληρώσει το πρόστιμο.
Εντάξει ρε παλληκάρια, έχετε πιο σημαντικά πράγματα για να ασχοληθείτε, αλλά τόσο δύσκολο ήταν να ψηφίσετε μια διαταξούλα που να διαγράφει το πρόστιμο; Τόσες και τόσες παράνομες δαπάνες έχετε νομιμοποιήσει και σεις, σ’ αυτό κωλώσατε; Κι’ αν η Ζωή δεν σας επέτρεπε να χώσετε τέτοια διάταξη σε άσχετο νομοσχέδιο, δεν θα μπορούσε ο Πάκης να υπογράψει μία ΠΝΠ, ώστε να αποκτήσει το Κέντρο Υγείας Καρπάθου τα ασθενοφόρα; Δεν συντρέχει έκτακτη και απρόβλεπτη ανάγκη εν προκειμένω; Αλλά ακόμη και τώρα, δεν υπάρχει τρόπος να πει το Δημόσιο, στην κυριότητα του οποίου έχουν περιέλθει τα ασθενοφόρα, ότι τα δωρίζει στον εν λόγω Δήμο; Κάποιος τρόπος θα υπάρχει: εισήγηση του Διευθυντού της τάδε υπηρεσίας του δείνα υπουργείου, έγκριση από τον νομικό σύμβουλο, γνωμοδότηση του ΝΣΚ, υπουργική απόφαση, δημοσίευση της υπουργικής απόφασης στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, αποστολή του ΦΕΚ στο τάδε κλιμάκιο, εντολή του επί κεφαλής του κλιμακίου, έκδοση των εγγράφων αναχώρησης των ασθενοφόρων από το Τελωνείο ή άλλο τόπο φύλαξης, ίσως με κάποια καθυστέρηση ελλείψει οδηγών κ.ο.κ. Μεγαλεία δικέ μου.
Αγαπητέ και αξιοσέβαστε Μίκη. Δεν αρκεί μία αναλαμπή. Θέλει μπουρλότο το μαγαζί.
Σωτήριος Καλαμίτσης – κατ’ εξακολούθηση και εις το διηνεκές [;] εθνικώς αναξιοπρεπής
Ταπεινός, πλην ακροδεκσιός νεομπολσεβίκος και δραχμολάγνος, καθημερινός γραφιάς πάσχων ανιάτως από εσχάτως διαγνωσθείσα ακράτεια εμπαθείας και λαϊκισμού, επιστήθιος, όμως, φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και επισκέπτης του εις οίκον ευγηρίας δι’ απόρους λόγω επαπειλούμενης εξώσεώς του από την ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος, όπου κατοικεί επ’ ενοικίω, Ιεράν τινά δηλονότι Μονήν του Αγίου ΄Ορους [Μεγάλη η Χάρη της]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου