Ήταν μια πολύ κοπιαστική μέρα. Τόσο που δεν το φανταζόμασταν. Ξεκίνησε ξημερώματα και τέλειωσε απόγευμα. Αλλά άξιζε τον...
κόπο. Ήταν μια υπέροχη εμπειρία. Μια μοναδική κινηματογραφική εμπειρία. Ήταν κι ένα μάθημα ιστορίας.
Το βιβλίο του Γιώργου Σκαμπαρδώνη «Ουζερί Τσιτσάνης» το είχα διαβάσει όταν πρωτοεκδόθηκε, το 2001. Το θεωρώ μία από τις καλύτερες τοπιογραφίες της Θεσσαλονίκης, αλλά και μια επιτομή της σχέσης του Τσιτσάνη με τη Θεσσαλονίκη, στα χρόνια της ναζιστικής Κατοχής, περίοδο που έγραψε μερικά από τα καλύτερα τραγούδια του.
Πριν από 10 μέρες, είδαμε οικογενειακώς στη Βιβλιοθήκη Άνω Πόλης ένα τοιχοκολλημένο Α4 με το οποίο η παραγωγή ζητούσε κομπάρσους για τα γυρίσματα της ταινίας στη Θεσσαλονίκη που θα ξεκινούσαν στις 29/3. Ενθουσιάστηκα, το συζητήσαμε, είχαμε μικροενστάσεις, αλλά κατά βάθος όλοι μας θέλαμε να ζήσουμε την εμπειρία συμμετοχής σε μια ταινία. Στείλαμε τα σχετικά (φωτογραφίες, ύψος, βάρος κλπ) και σε λίγες μέρες, την περασμένη Παρασκευή δέχθηκα το τηλεφώνημα της παραγωγής ότι «γινόμαστε δεκτοί» στα γυρίσματα.
Σάββατο απόγευμα ξεβολευτήκαμε, πήγαμε στο ξενοδοχείο Καψής, όπου είχε εγκατασταθεί η παραγωγή και το ενδυματολογικό, για να μας δούνε από κοντά (να κόψουν φάτσες) και να μας δώσουν ρούχα. Τα κατάλληλα ρούχα. Ή αν τα “χαμε να φορέσουμε δικά μας. Ο Μιχάλης, η κυρία Ιωάννα από την Κρήτη… Το ραντεβού κλείστηκε για το γύρισμα της Τρίτης, 31/3/201, στον Παλιό Σιδηροδρομικό Σταθμό.
η συνέχεια στο http://www.thinkfree.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου