Eπαγγέλματα που ανοιγοκλείνουν

Γιάνη μου, η λύση είναι μία: μπαίνει σε ένα εστιατόριο, στη Μύκονο φέρ’ ειπείν, για έλεγχο μικτό κλιμάκιο εφοριακών και οικονομικής αστυνομίας παρουσία εισαγγελέως. Διαπιστώνεται η φορολογική παράβαση, έστω και αμελητέα, και αμέσως σφραγίζεται το μαγαζί και εκδιώκονται οι θαμώνες άρον-άρον

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

Με τα Μνημόνια, λοιπόν, έγιναν μεταρρυθμίσεις [τρόπος του λέγειν] σε διάφορα ελεύθερα επαγγέλματα, ώστε να μειωθεί το κόστος προσφυγής του πολίτη στις υπηρεσίες τους. Την τιμητική τους είχαν δικηγόροι, φαρμακοποιοί, ταξιτζήδες και φορτηγατζήδες.

Στους δικηγόρους επεβλήθη και ΦΠΑ επί των αμοιβών, με αποτέλεσμα να συρρικνωθεί η πελατεία τους, επειδή εν καιρώ Μνημονίου οι πολίτες δεν έχουν χρήματα και για δικηγόρο, πόσω μάλλον να πληρώσουν και ΦΠΑ. Επίσης, άνοιξε το επάγγελμα υπό την έννοια ότι και στις αστικές υποθέσεις μπορεί ο δικηγόρος π.χ. Αθηνών να κινήσει μια διαδικασία σε άλλη πόλη χωρίς να έχει ανάγκη της «συμπαράστασης» δικηγόρου-μέλους του τοπικού δικηγορικού Συλλόγου, πράγμα που υποτίθεται ότι θα μείωνε το κόστος προσφυγής στη Δικαιοσύνη. Έλα, όμως, που αρκετοί Δικηγορικοί Σύλλογοι απαιτούν τη συμπαράσταση δικηγόρου, όταν π.χ. κατατίθεται ένα δικόγραφο από ντόπιο δικηγόρο! Παράδειγμα: στέλνω μία αγωγή σε συνάδελφο στο Ηράκλειο, για να το καταθέσει στο δικαστήριο. Έχω φροντίσει για την έκδοση του σχετικού γραμματίου από τον Σύλλογό μου για τις εισφορές, όπως ορίζει ο νόμος, αλλά ο Σύλλογος Ηρακλείου Κρήτης απαιτεί να εκδώσει γραμμάτιο και ο ντόπιος δικηγόρος που θα καταθέσει την αγωγή. Τούτο σημαίνει ότι, για να αποφευχθεί η επιβάρυνση του πελάτη με το γραμμάτιο του ντόπιου δικηγόρου, πρέπει να πάω εγώ ο ίδιος στο Ηράκλειο, για να καταθέσω την αγωγή χωρίς την ανάγκη συμπαράστασης δικηγόρου Ηρακλείου, όπερ σημαίνει περισσότερα έξοδα για τον διάδικο. Δεν αρκούνται δηλαδή, μερικοί σύλλογοι στο ότι εγώ θα μεριμνήσω για μία, έστω συμβολική, αμοιβή του συναδέλφου μου που θα καταθέσει την αγωγή αντί να δαπανώ περισσότερα χρήματα για να πάω στο Ηράκλειο και να καταθέσω αυτοπροσώπως την αγωγή. Πολλές φορές, μάλιστα, δεν αμείβεται ο συνάδελφος της επαρχίας, επειδή έχω φιλικές σχέσεις μαζί του και αλληλοεξυπηρετούμεθα. Θα του κάνω, δηλαδή, μία εξυπηρέτηση στην Αθήνα δωρεάν, θα μου κάνει μία εξυπηρέτηση στο Ηράκλειο δωρεάν. Κατά τα λοιπά πάει ο Βαρουφάκης να πείσει τους χεσμούς ότι μεταρρυθμιζόμεθα και θα κάνουμε και άλλες μεταρρυθμίσεις.

Και μια που ήλθε ο λόγος στον Βαρουφάκη, ας σημειώσω ότι η πρότασή του να προσλάβει ιδιώτες που θα ελέγχουν τους φοροκλέφτες μου φαίνεται τόσο της πλάκας όσο μου φάνηκε η πρόταση του Γκίκα που έλεγε στην τρόικα ότι θα βάλει λοταρία στους αποδίδοντες ΦΠΑ. Γιάνη μου, η λύση είναι μία: μπαίνει σε ένα εστιατόριο, στη Μύκονο φέρ’ ειπείν, για έλεγχο μικτό κλιμάκιο εφοριακών και οικονομικής αστυνομίας παρουσία εισαγγελέως. Διαπιστώνεται η φορολογική παράβαση, έστω και αμελητέα, και αμέσως σφραγίζεται το μαγαζί και εκδιώκονται οι θαμώνες άρον-άρον. Για να δω μετά ποιος εστιάτορας θα ξανακλέψει! Άγριο μέτρο θα μου πείτε, αλλά η άγρια φοροδιαφυγή αντιμετωπίζεται μόνον με άγρια μέτρα. Υπάρχει, βεβαίως, και η αρχή της αναλογικότητος. Θα προσφύγει ο εστιάτωρ στο διοικητικό δικαστήριο, το οποίο ενδέχεται να κρίνει ότι το επιβληθέν μέτρο είναι δυσαναλόγως αυστηρό σε σχέση με την παράβαση. Και έτσι είναι. Αν, όμως, το δικαστήριο συγκρίνει την μικρή παράβαση με την τεράστια ζημιά που έχει υποστεί διαχρονικώς η χώρα εξ αιτίας της ασύστολης φοροδιαφυγής, τότε νομίζω πως δεν υπάρχουν περιθώρια για να διαπιστώσει το δικαστήριο δυσαναλογία μέτρου και σκοπού.

Το πρόβλημα, όμως, Γιάνη μου είναι άλλο: πώς θα διασφαλίσεις ότι δεν θα πέσει σύρμα στον εστιάτορα, ο οποίος πρόκειται να ελεγχθεί; Μπορείς να μεταρρυθμίσεις αυτή την νοοτροπία της κακώς νοούμενης αλληλεγγύης προς τον παραβάτη/φοροκλέπτη, η οποία ασφαλώς και δεν έχει αγαθά κίνητρα;

Σωτήριος Καλαμίτσης

Ταπεινός, πλην ακροδεκσιός, γραφιάς πάσχων ανιάτως από εσχάτως διαγνωσθείσα ακράτεια εμπαθείας και λαϊκισμού, επιστήθιος, όμως, φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και επισκέπτης του εις οίκον ευγηρίας δι’ απόρους λόγω επαπειλούμενης εξώσεώς του από την ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος, όπου κατοικεί επ’ ενοικίω, Ιεράν τινά δηλονότι Μονήν του Αγίου ΄Ορους [Μεγάλη η Χάρη της]