Διαβάζοντας ότι το Ειδικό Δικαστήριο ανεγνώρισε στον κατηγορούμενο Γ. Παπακωνσταντίνου το ελαφρυντικό του προτέρου εντίμου βίου θυμήθηκα τα λόγια του Προέδρου του δικαστηρίου που καταδίκασε τον Άκη Πάνου σε ισόβια για..
τη δολοφονία του συντρόφου της θυγατέρας του: «Δεν σας αναγνωρίζεται το ελαφρυντικό αυτό, επειδή δεν έτυχε στη ζωή σας να εκδηλωθεί η προσωπικότητά σας». Επίσης, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο που κατεδίκασε τον Β. Παπαγεωργόπουλο σε ισόβια για παράλειψη άσκησης εποπτείας του υπεξαιρέτη, δεν του ανεγνώρισε το ελαφρυντικό αυτό, το οποίο αναγνωρίζουν τα δικαστήρια σαν ψωμοτύρι σε κάθε σχεδόν κατηγορούμενο που δεν είναι σεσημασμένος και δεν έχει ποινικό μητρώο.
Σημασία έχει ότι ακόμη και αν δεν του ανεγνώριζε αυτό το ελαφρυντικό, την ίδια ποινή θα μπορούσε να του επιβάλει το Ειδικό Δικαστήριο, αφού η ελάχιστη προβλεπόμενη στον νόμο ποινή είναι 3 μήνες.
Δεν θα επαναλάβω εδώ τη σύγκριση Παπακωνσταντίνου με την κουλουρού που τιμωρήθηκε με χρηματική ποινή € 5.000, επειδή συνέχιζε παρά τας υποδείξεις να πουλάει κουλούρια χωρίς άδεια. Και τούτο, διότι τρέμω μήπως χαρακτηρισθώ για πολλοστή φορά λαϊκιστής. Θα ασχοληθώ, όμως, με μερικές λεπτομέρειες της υπόθεσης, που πιστεύω πως αξίζει να επισημανθούν.
Ομόφωνη ήταν η αθώωση για το αδίκημα της απιστίας με το σκεπτικό ότι δεν είχε οριστικοποιηθεί ο οφειλόμενος από τους συγγενείς τού Ποπάι φόρος, ώστε να καταλήξει το δικαστήριο σε καταδικαστική κρίση. Πράγματι, αφού επί 2 και πλέον χρόνια από την αποκάλυψη της νόθευσης της λίστας δεν κατόρθωσαν [;] οι ελεγκτικοί μηχανισμοί να προσδιορίσουν τον φόρο, το δικαστήριο δεν μπορούσε παρά να αχθεί σε αθωωτική κρίση ελλείψει στοιχείων για συγκεκριμένη ζημία του Δημοσίου. Πώς να τον καταδικάσει, αφού δεν ήταν γνωστό στο δικαστήριο, αν και ποίο το ύψος της φοροδιαφυγής των συγγενών, των οποίων διεγράφησαν τα ονόματα; Η μόνη απορία που έχω εν προκειμένω είναι η ακόλουθη: οι δικαστές που τον παρέπεμψαν στο ακροατήριο με το βούλευμά τους εγνώριζαν το ύψος της φοροδιαφυγής; Αν δεν το εγνώριζαν, όπως και δεν πρέπει να το εγνώριζαν, γιατί τον παρέπεμψαν και για απιστία;
Κι’ αφού κηρύχθηκε αθώος του αίματος της απιστίας, πώς θα μπορούσε να δικαιολογηθεί ο σκοπός της νόθευσης της λίστας; Με το απλό σκεπτικό ότι δεν ήθελε ο Ποπάι να πληγεί η πολιτική του εικόνα, αν μαθευόταν ότι στη λίστα φιγουράριζαν και συγγενείς του. Όμως, το άρθρο 216§1 Ποινικού Κώδικα ορίζει ότι πλαστογραφία έχουμε, όταν καταρτίζουμε πλαστό έγγραφο εξ υπαρχής ή νοθεύουμε γνήσιο «με σκοπό να παραπλανήσουμε με τη χρήση του άλλον σχετικά με γεγονός που μπορεί να έχει έννομες συνέπειες». Μέχρι στιγμής δεν έχω στοιχεία περί του ότι ο Ποπάι έκανε χρήση της λίστας. Η λίστα πήγαινε από χέρι σε χέρι. Αλλά και αν έκανε χρήση της πειραγμένης λίστας, ποιόν θα παραπλανούσε για γεγονός που θα είχε έννομες συνέπειες; Θα μπορούσε, άραγε, να παραπλανήσει την κοινή γνώμη, ώστε να μην πληγεί η πολιτική του εικόνα, όπως δέχθηκε το δικαστήριο; Αν είναι έτσι, πού βρίσκεται η έννομη συνέπεια; Όταν ψεύδεται ένας πολιτικός, υπάρχει διάταξη νόμου που ορίζει ότι το ψεύδος του έχει ως έννομο αποτέλεσμα την παραπλάνηση της κοινής γνώμης ή τη μη αλλοίωση της εικόνας του ψευδόμενου πολιτικού;
Αφού, λοιπόν, ο Ποπάι δεν πείραξε τη λίστα για να ευνοήσει τους συγγενείς του και να ζημιώσει το Δημόσιο, όπως δέχθηκε το δικαστήριο, αλλά για να «διαφυλάξει την καλή πολιτική εικόνα του», φρονώ ότι έπρεπε να κηρυχθεί αθώος και για το αδίκημα της πλαστογραφίας, όπως έκρινε η μειοψηφία 5 δικαστών. Πλαστογραφία για διαφύλαξη καλής πολιτικής εικόνας είναι, κατ’ εμέ, αδιανόητη. Έπρεπε, ως φαίνεται, να ικανοποιηθούν όλοι με μία αμφιβόλου νομικής βασιμότητος απόφαση. Να το πω πιο απλά: μοστράρω ως δικηγόρος με αριστεία κ.λπ. Κάποια στιγμή ένας τύπος άρτι προσκολληθείς στην ομήγυρη μου λέει: «Εσύ ρε δεν πήρες το πτυχίο με 5;». «Δεν θυμάσαι καλά» του λέω. «Φέρ’ το αύριο ρε» με προκαλεί. Μια και δυο την άλλη μέρα παίρνω το πτυχίο μου και με μια πλαστογραφία μούρλια το εμφανίζω με βαθμό «ΑΡΙΣΤΑ» και βουλώνω το στόμα του αναιδούς. Έτσι, διεφύλαξα το image μου ως πρώτη δικηγορική μούρη. Ποιά διάταξη παρεβίασα; Καμμία. Ακόμη πιο απλά: κινήθηκε κάποιος εισαγγελέας, όταν αποδείχθηκε τόσο εδώ όσο και στο εξωτερικό ότι διάφοροι πολιτικοί διέθεταν πτυχία-μαϊμού ή διατριβές-copy paste; Όχι!
Εντύπωση μου προκάλεσε, πάντως, η είδηση, αν αληθεύει, ότι δύο δικαστές προερχόμενοι από το Συμβούλιο της Επικρατείας εξέφρασαν την άποψη ότι το επίμαχο cd της λίστας δεν μπορεί να θεωρηθεί καν έγγραφο κατά το νόμο και ως εκ τούτου ετάχθησαν και αυτοί υπέρ της απαλλαγής του πρώην υπουργού και για την πλαστογραφία. Αφού δεν υπάρχει έγγραφο, δεν μπορεί αυτό να έχει νοθευθεί, είπαν οι δύο ανώτατοι δικαστές. Για να δούμε, όμως, τί λέει το άρθρο 13 περ. γ ΠΚ:
«Αρθρο 13.
……………….
γ) έγγραφο είναι κάθε γραπτό που προορίζεται ή είναι πρόσφορο να αποδείξει γεγονός που έχει έννομη σημασία όπως και κάθε σημείο που προορίζεται να αποδείξει ένα τέτοιο γεγονός. Εγγραφο είναι και κάθε μέσο το οποίο χρησιμοποιείται από υπολογιστή ή περιφερειακή μνήμη υπολογιστή, με ηλεκτρονικό, μαγνητικό ή άλλο τρόπο, για εγγραφή, αποθήκευση, παραγωγή ή αναπαραγωγή στοιχείων, που δεν μπορούν να διαβαστούν άμεσα, όπως επίσης και κάθε μαγνητικό, ηλεκτρονικό ή άλλο υλικό στο οποίο εγγράφεται οποιαδήποτε πληροφορία, εικόνα, σύμβολο ή ήχος, αυτοτελώς ή σε συνδυασμό, εφ` όσον τα μέσα και τα υλικά αυτά προορίζονται ή είναι πρόσφορα να αποδείξουν γεγονότα που έχουν έννομη σημασία».
Πώς, λοιπόν, δεν αποτελεί έγγραφο το ηλεκτρονικό υλικό στο οποίο αποθηκεύθηκαν πληροφορίες και το οποίο είναι πρόσφορο να αποδείξει το γεγονός της εξαγωγής κεφαλαίων που έχει έννομη σημασία;
Ανεξαρτήτως τούτου, πάντως, εμμένω πλέον ως νομικός με βάση τα όσα έχουν δει τη δημοσιότητα, ότι ο Ποπάι έπρεπε να κηρυχθεί αθώος και για το αδίκημα της πλαστογραφίας. Δεν μ’ αρέσει, αλλά έτσι είναι υπό τα συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Ταπεινός, πλην ακροδεκσιός, γραφιάς πάσχων ανιάτως από εσχάτως διαγνωσθείσα ακράτεια εμπαθείας και λαϊκισμού, επιστήθιος, όμως, φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και επισκέπτης του εις οίκον ευγηρίας δι’ απόρους λόγω επαπειλούμενης εξώσεώς του από την ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος, όπου κατοικεί επ’ ενοικίω, Ιεράν τινά δηλονότι Μονήν του Αγίου ΄Ορους [Μεγάλη η Χάρη της]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου