"Κουράστηκε και πάει να κοιμηθεί”

Γράφει ο Παναγιώτης Κεΐσογλου

Κουράστηκε ο Βαγγέλης από την κοινωνία μας, την κοινωνία του ήθους, των αρχών, των αξιών και είπε να μας αφήσει. Κουράστηκε από την συμπαράσταση, την κατανόηση, την αλληλεγγύη και θέλησε να...
φύγει μακριά μας.

Άλλωστε στο δικό του κόσμο η ψευτομαγκιά, το δήθεν αντριλίκι, η νοοτροπία του μεγάλου ψαριού που τρώει το μικρό δεν είχαν και δεν θα έχουν θέση ποτέ.

Άδικος λοιπόν ο θάνατος για τον Βαγγέλη.

Κοιμηθείτε τώρα ήσυχα κ.Σφουγγοκωλάριε πολιτικέ της Κρήτης. Άς κοιμηθούμε όλοι ήσυχα, έτσι και αλλιώς δεν μας πέταξαν από σκάλες ούτε μας έκλειναν εμάς μέσα σε ντουλάπες. Δεν άσκησαν βία σε μας, ούτε σε κάποιον δικό μας. Τώρα το θάνατο ακολουθεί η θλίψη και η στενοχώρια. Πριν, όλο αυτό το λέγαμε καψώνια και "για πλάκα", τι πειράζει;

Για ύπνο τώρα μέχρι τον επόμενο Βαγγέλη.

Διαβάζω σήμερα πως όλοι είναι συγκλονισμένοι από το άδικο τέλος του παιδιού. Συγκλονίστηκε λέει η χώρα με την υπόθεση του Βαγγέλη. Μα πως είναι δυνατόν ;; Μια χώρα που δε βλέπει, δεν ακούει, δε μιλάει, δε γνωρίζει, δε συγκλονίζεται...

"Κοίτα τη δουλειά σου" λέει ο κόσμος. Μια από τις πιο ανήθικες φράσεις...

Κοιτώντας την δουλειά μας λοιπόν δημιουργήσαμε μια κοινωνία που δεν σέβεται, δεν καταλαβαίνει, δεν συμπονεί και δεν υπολογίζει ούτε την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη.

Χάσαμε λοιπόν Βαγγέλη μου, χάσαμε..

Όλοι και όλες.

Εμείς χάσαμε, Εμείς ντροπιαστήκαμε.

Η λύπη και η παραδοχή της ήττας δεν θα σε φέρει πίσω, όμως, αυτό κάνει μεγαλύτερο τον πόνο μας.

Βαγγέλη, ούτε να ξεκουραστείς δεν μπόρεσες, μετά τα βάσανα. Κοιμούνται άραγε αυτοί που σε στείλανε στον θάνατο. Μπορούν; Θα μπορέσουν;

Βαγγέλη, μας νίκησες όλους.

Είμαστε τόσο λίγοι που δεν μπορέσαμε να σε σώσουμε.

Μας αξίζει αυτή η ήττα, τελικά.

Και όταν αντικρίσεις το οριστικό, συνειδητοποιείς ότι δεν ήταν αναπόφευκτο.

Πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας που κάνουμε πως δεν βλέπουμε, δεν ακούμε, αποσιωπούμε, ότι τον θάνατο τον πολεμάς ρε γαμώτο, δεν παραδίνεσαι. Όσο για τον Βαγγέλη πολύ σωστά έγραψε η Έλενα Ακρίτα "Βαγγέλη μου, την γαλήνη που έψαχνες, έπρεπε να την βρεις στην ζωή. Όχι στον θάνατο, αγόρι μου... Όχι έτσι, ψυχή μου…"