H Δημοτική Παράταξη "Μένουμε Θεσσαλονίκη", σχολιάζει τις πρόσφατες εξελίξεις στο Δήμο:
Δεν υπάρχει φτηνό δάνειο από μόνο του. Ένα δάνειο συμφέρει, όταν είναι φτηνό και το χρησιμοποιείς με σωστό τρόπο. Ήταν η ανάγκη των τραπεζών να 'πουλήσουν' δάνεια, καθ' όλη την διάρκεια της προηγούμενης περιόδου, που κατασκεύασε την μυθολογία των «φτηνών δανείων» --η οποία δυστυχώς κυριάρχησε στην ελληνική κοινωνία, αλλά και στο κράτος, με τις γνωστές για όλους μας συνέπειες.
Αυτήν ακριβώς την μυθολογία του φτηνού δανείου επιστράτευσε και η διοίκηση Μπουτάρη, ώστε να εξασφαλίσει εν τέλει την συναίνεση στο πρόγραμμα Jessica, για την υπογειοποίηση των κάδων απορριμμάτων στο ιστορικό κέντρο. Ένα έργο που προβλήθηκε λίγο ως πολύ σαν το ραβδάκι της νεράιδας που θα μεταμορφώσει το ιστορικό κέντρο της πόλης.
Μια επίπεδη τηλεόραση υψηλής ευκρίνειας, στο σαλόνι ενός σπιτιού που πέφτουν οι σοβάδες
Είναι όμως όντως έτσι; Αυτήν την στιγμή, η πόλη και η ευρύτερη μητροπολιτική ενότητα Θεσσαλονίκης βρίσκεται ενώπιον ενός τρομακτικού αδιεξόδου, σε ό,τι αφορά στα απορρίμματα. Το τοξικό δράμα έχει πολλές πράξεις: Από τον ΧΥΤΑ Μαυροράχης, μέχρι τις ως επί το πλείστον υποστελεχωμένες υπηρεσίες απορριμμάτων στους περισσότερους δήμους της μητροπολιτικής ενότητας. Την τραγική καθυστέρηση στην εισαγωγή μεθόδων ανακύκλωσης, επαναχρησιμοποίησης. Την ανύπαρκτη πρόληψη για την μείωση των απορριμμάτων, και τις κυρίαρχες κοινωνικές πρακτικές ενός πολιτισμού του πλαστικού που κινδυνεύει να πνιγεί από τα βουνά των σκουπιδιών που παράγει. Κι όλα αυτά μάλιστα, για πιο πράγμα; Για τα απορρίμματα, που κατά ένα 65%-70% του συνολικού τους όγκου μπορούν να αξιοποιηθούν με τρόπο οικολογικό, οικονομικό, που συμβάλει μάλιστα στην δημιουργία θέσεων εργασίας. Τραγωδία...
Μπροστά σε αυτήν την τραγωδία, τι έχει να συνεισφέρει η υπογειοποίηση των κάδων, μ’ ένα δάνειο ευνοϊκών επιτοκίων περί τα 5 εκ.€ και αποπληρωμή σε βάθος δεκαπενταετίας; Αυτήν είναι η πραγματική βάση της συζήτησης. Στην πραγματικότητα, οι υπόγειοι κάδοι δεν κάνουν τίποτα περισσότερο από αυτό που μας λένε ότι κάνουν: Δηλαδή, κρύβουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί –στην περίπτωσή μας τα πεζοδρόμια. Και θα χρειαστεί μια μικρή έξαρση αυτού του αδιεξόδου, ώστε αυτά να ξεχειλίσουν ξανά, στους δρόμους και τα πεζοδρόμια, απειλώντας ανά πάσα στιγμή να αναιρέσουν τα πλεονεκτήματα της υπογειοποίησης των κάδων. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, εκείνοι που επωφελούνται από το έργο με μια σχετική ασφάλεια είναι μόνο… η τράπεζα που συνάπτει το δάνειο, και ο εργολάβος που θα αναλάβει εκτελέσει το έργο.
Υπό αυτήν την έννοια, η υπογειοποίηση των κάδων αποτελεί την επιτομή αυτού που ονομάζουμε «έργο βιτρίνας». Είναι σαν να δανείζεσαι για να αγοράζεις μια επίπεδη τηλεόραση τελευταίας τεχνολογίας, για να την βάλεις στο σαλόνι που θα καλοσωρίζεις τους επισκέπτες --την ίδια στιγμή που από το ταβάνι πέφτουν οι σοβάδες.
Με αυτό το πολύ απλό σκεπτικό αντιταχθήκαμε και αντιτασσόμαστε στην υπογειοποίηση των κάδων μέσω του δανείου Jessica. Γιατί είναι ένα φτηνό δάνειο που συνάπτεται για λάθος λόγο --και κατά συνέπεια είναι ένα κακό δάνειο.
Εξάλλου, η λογική που κρύβεται πίσω από την πολιτική της διοίκησης, δηλαδή ότι προτάσει ακριβές επενδύσεις, κατά κύριο λόγο για έργα βιτρίνας, αποτελεί έναν πολύ κακό οιωνό. Την πενταετία 2015-2020 προβλέπονται σημαντικές χρηματοδοτήσεις ΕΣΠΑ για επί της ουσίας δράσεις στο πρόβλημα των απορριμμάτων, και αν η διοίκηση τις αντιμετωπίσει με το σκεπτικό που αντιμετωπίζει το Τζέσικα, τότε θα χαθεί η τελευταία μεγάλη ευκαιρία να λύσουμε επί της ουσίας το πρόβλημα. Η αντιπολίτευση, επομένως, στο δάνειο του Τζέσικα για την υπογειοποίηση των κάδων, δεν έχει ρόλο και αξία μόνο για το συγκεκριμένο, αλλά και για αυτά που θα ακολουθήσουν.
Η «αντισυμπολίτευση»
Ωστόσο, σ’ ένα τόσο σημαντικό ζήτημα, ένα σημαντικό μέρος της αντιπολίτευσης , η Ανοιχτή Πόλη του ΣΥΡΙΖΑ και οι Οικολόγοι των Γειτονιών σε Δράση, επέλεξαν εν τέλει την γραμμή μιας… «αντισυμπολίτευσης»! Κι έτσι, αναστήθηκε η πράσινη-πορτοκαλί-πράσινη συμμαχία των «έργων βιτρίνας» --λες και δεν πέρασε μια μέρα από την εποχή των μεγάλων έργων του Κώστα Σημίτη και των Εκσυγχρονιστών, μια περίοδος που έθεσε αποφασιστικά τις βάσεις για την… πορεία της χώρας μας προς την χρεωκοπία.
Ακόμα χειρότερα, αυτό το φαινόμενο εκδηλώθηκε σ’ ένα θέμα το οποίο για να ψηφιστεί από το δημοτικό συμβούλιο, απαιτεί αυξημένη πλειοψηφία 2/3 –δηλαδή εκεί όπου η αντιπολίτευση έχει πραγματικό λόγο και ρόλο, και όχι απλώς να γκρινιάζουμε καθώς η πλειοψηφία περνάει ανενόχλητη τις δικές της προτάσεις.
Σε αυτήν την τόσο σημαντική στιγμή, λοιπόν, το μέτωπο της αντιπολίτευσης αλώθηκε από τον «Μπουταρισμό», και επανήλθε μπροστά στα μάτια μας η γενεαλογική πολιτική συμμαχία που έδωσε σε αυτήν την διοίκηση την Δημαρχία το 2010 –μια σύμπραξη Εκσυγχρονιστών, Νεοφιλελεύθερων δεξιών, Φιλελευθέρων… Πρασίνων και ενός κομματιού της «Αριστεράς της Προόδου».
Λυπηρό για τον ΣΥΡΙΖΑ, που ελπίζαμε ότι έχει προχωρήσει από τα σύνδρομα του παλαιού ΣΥΝ, λυπηρό και για την Ελεάννα Ιωαννίδου των Οικολόγων καθώς θα περιμέναμε από αυτήν να αντιταχθεί στον πράσινο καπιταλισμό των έργων βιτρίνας (και των υπόγειων κάδων), σε μια οικολογία που θυμίζει ΣΚΑΙ και Γιόσκα Φίσερ. Πόσο μάλλον όταν στην προηγούμενη συνεδρίαση, στην οποία είχε ταχθεί ενάντια στην συγκεκριμένη πρόταση, αποχώρησε από την συνεδρίαση κατά την συζήτηση του θέματος, διαμαρτυρόμενη για την υβριστική συμπριφορά του αρμόδιου Αντιδημάρχου Θανάση Παππά.
Κι όμως η «αντισυμπολίτευση», θα βοηθήσει εν τέλει την διοίκηση να προτάξει αυτό το έργο, 'υπογειοποιώντας' μαζί με τους κάδους και την κρίση της Διοίκησης. Η οποία είχε οξυνθεί υπερβολικά έπειτα από τα αλλεπάλληλα πλήγματα που δέχτηκε με την υπόθεση Καπόν, την ρήξη Μπουτάρη-Ζέρβα, την πηγαία, φυσική αγένεια του Θανάση Παππά, και το υβρεολόγιο του... γαμπρού του Δημάρχου –που νομίζει ότι ζει στο Game of Thrones και μπορεί να μιλάει εκ μέρους του «Οίκου» που διαφεντεύει την πόλη.
Έτσι, ησυχία και τάξη βασιλεύει και πάλι στο βασίλειο της Πρωτοβουλίας: Το έργο πέρασε, με την συναίνεση της αντισυμπολίτευσης. Το «Βασίλειο της Δανιμαρκίας» πλέον δεν μυρίζει --και οι άστεγοι, δεν θα έχουν πια που να ψάξουν...
Πέρα απ' τους κάδους, η ουσία
Η νίκη της διοίκησης Μπουτάρη, ή εμφάνιση φαινομένων αντισυμπολίτευσης, καθιστά ολοένα και πιο επιτακτική την δημιουργική ωρίμανση μιας σοβαρής αντιπολίτευσης. Και αυτή θα κριθεί, όχι μόνο από το πόσο θα επιμείνει, στα καίρια ζητήματα όπου οι άλλοι υποστέλλουν τις σημαίες τους, αλλά στο πόσο γρήγορα θα προτάξει μια συγκεκριμένη εναλλακτική πολιτική ενάντια στην πολιτική της διοίκησης.
Και στα απορρίμματα, το στοίχημα έχει ήδη τεθεί: Η ανακύκλωση, η κομποστοποίηση, η επαναχρησιμοποίηση, και η πρόληψη των απορριμμάτων, μπορούν να απαντηθούν μέσω μιας σειράς πολιτικών που θα μπορούσαν να υλοποιηθούν... χθες! Ιδού ορισμένα παραδείγματα μιας εναλλακτικής στρατηγικής στην διαχείριση των απορριμμάτων:
Ενεργοποίηση των Δημοτικών Κοινοτήτων, όχι για την ενημέρωση, αλλά για την κινητοποίηση των πολιτών σε δράσεις υπό την μορφή 'χιονοστιβάδας' στην πρόληψη, την ανακύκλωση και την κομποστοποίηση των απορριμμάτων (διανομή σακουλών πολλαπλών χρήσεων, ανακύκλωση στα σχολεία κ.ο.κ.)
Στήριξη και ενθάρρυνση δημιουργίας Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων με αντικείμενο την ανακύκλωση και την επαναχρησιμοποίηση.
Ενεργοποίηση της υπηρεσίας του Δήμου για την ενεργειακή αξιοποίηση των κλαδεύσεων (βιοκαύσιμα).
Ανακύκλωση των οικιακών μαγειρικών λυμάτων (τηγανόλαδων)
Δημοτικά Κέντρα Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών (ΚΔΑΥ - Πράσινα Σημεία).
Συνεργασία με το πανεπιστήμιο και τους λοιπούς αρμόδιους φορείς για την επεξεργασία μιας ολοκληρωμένης μελέτης κατασκευής εργοστασίου κομποστοποίησης των οργανικών αποβλήτων.
Θετικές Δράσεις (έκπτωση δημοτικών τελών στις επιχειρήσεις που εγκαταλείπουν τις συσκευασίες μιας χρήσης, υιοθέτηση από τα σούπερ μάρκετ ενιαίου ρεύματος γυαλιού κ.ο.κ.).
Γιατί η λύση στο πρόβλημα των σκουπιδιών, δεν είναι στα χέρια κανενός μεγαλοτραπεζίτη, κανενός μεγαλοεργολάβου, κανενός «έργου βιτρίνας». Κι αυτό είναι ζήτημα ρεαλισμού, όχι ιδεαλισμού τον οποίον συνηθίζει να μας χρεώνει ο Δήμαρχος. Αν δεν το κατανοήσουμε, οι λόφοι των σκουπιδιών θα παραμένουν ως μνημείο της δικιάς μας απρονοησίας…
Μένουμε Θεσσαλονίκη: Ούτε Φυγή - Ούτε Υποταγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου