Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Τα παρακάτω είναι αντιγραφή σχολίων σε χθεσινή ανάρτηση του ιστολογίου, στην οποία περιγράφεται πώς διαλύθηκε η ελληνική οικονομία, με αποτέλεσμα να πιαστεί ο ελληνικός λαός στη φάκα των ..
δανεικών και της επίπλαστης ευμάρειας.
Τα αφιερώνω με την καλημέρα μου στο αξιολάτρευτο αναγνωστικό κοινό του ευγενούς τούτου ιστολογίου [makpress], στο οποίο καταλέγονται μόνιμοι επικριτές μου μετρούμενοι στα δάκτυλα αμφοτέρων των χειρών και ποδών, ου μην αλλά και επαινούντες με, ενίοτε, μετρούμενοι μετά βίας στα δάκτυλα του ενός ποδός.
Καθυστέρησα να σας στείλω γράμμα και γραφή, όχι επειδή «μάζευα τις κριτικές σας, τα πιστεύω σας, τις αντιδράσεις σας» κάτω από το αρθρίδιό μου «Είμαστε όλοι Γιακουμάκηδες», όπως έγραψε η κ. Ηλέκτρα, αλλά επειδή έπεσε φόρτος εργασίας και έπρεπε να βγάλω μερικά φράγκα για να πληρώσω τους φόρους που επέβαλε η αγαπημένη της πλειονότητος των σχολιαστών εθνοσωτήριος του Αντώνη Βενιζέλου. Όποιος θέλει με πιστεύει, όποιος δεν θέλει, ξύδι που λέει και ο Φωτόπουλος.
Ίσως και να νομίσατε πως αποχώρησα και εγώ, όπως φοβήθηκε [ή μήπως ευχήθηκε] κάποιος από σας προ ημερών, όταν έγραψε «Ωχ φοβούμαι και άλλες αποχωρήσεις». Θα σας απογοητεύσω, αν νομίζετε πως θα αποχωρήσω, για να μην ενοχλείσθε. Θα μείνω εδώ και θα με διαβάζετε βρίζοντάς με ή θα με προσπερνάτε, ενώ εγώ θα θαυμάζω τα αμερόληπτα, αντικειμενικά, ακομμάτιστα και κόσμια σχόλιά σας, όπως αυτά που αντέγραψα στην αρχή του παρόντος.
Σε σένα Ηλέκτρα θα απευθυνθώ στον ενικό, αλλά ευγενώς, επειδή εσύ χρησιμοποίησες στο μακροσκελές σχόλιό σου τον επιθετικό, αν όχι απαξιωτικό, ενικό για να μου απευθύνεις τον λόγο [«όταν μια μάνα κλαίει ...κλαίει Καλαμίτση», «δεν την ενδιαφέρουν τα πολιτικά σου τερτίπια»].
Έγραψες, λοιπόν, ότι
«Αφού ζήτησε συγγνώμη από ποιόν, από τη μάνα, από τη συνείδησή του, από το παληκάρι; άρχισε να μας λέει ότι είμαστε .....για να καταλήξει ότι είμαστε μια άρρωστη κοινωνία».
Η συγγνώμη μου ήταν ειλικρινής και αναφερόταν σε συγκεκριμένο πράγμα: στη χρήση του επώνυμου της οικογένειας. Όποιος θέλει το πιστεύει, όποιος δεν θέλει, δεν μπορώ να κάνω τίποτε. Και συνεχίζεις, στον πληθυντικό αυτή τη φορά:
«Κύριε Καλαμίτση, είσαστε και εσείς κομμάτι αυτής της άρρωστης κοινωνίας. Μια υγιής κοινωνία δεν ασχημονεί, δεν κάνει παραλληλισμούς πάνω σ΄ ένα πτώμα, ένα πτώμα ενός παιδιού. Δεν βγάζει πολιτικούς λόγους όταν μια μάνα κλαίει ...κλαίει Καλαμίτση γιατί έχασε το ΠΑΙΔΊ ΤΗΣ και ποσώς την ενδιαφέρουν τα πολιτικά σου τερτίπια.».
Ασφαλώς και είμαι κομμάτι αυτής της άρρωστης κοινωνίας, αλλά εγώ τουλάχιστον κάνω θεραπεία αναδεικνύοντας τα συμπτώματα της ασθένειας. Τί είδους πολιτικά τερτίπια, όμως, έκανα εγώ; Δεν είμαι ούτε πολιτευτής ούτε κομματόσκυλο, πολύ δε περισσότερο δεν φέρω παρωπίδες. Ούτε βεβαίως έκανα παραλληλισμούς πάνω σε ένα πτώμα. Έκανα παραλληλισμούς πάνω στο φαινόμενο που οδήγησε στο να έχουμε ένα πτώμα.
Ακολούθως γράφεις:
«΄Εγινε ό,τι έγινε γιατί η κοινωνία είναι άρρωστη και επειδή το γνήσιο φάρμακο είναι ακριβό, θέλει να ματώσεις, να υπομείνει, να δώσεις ....χρησιμοποιούμε το γενόσημο που και φτηνό και εμπορεύσιμο είναι.»
Ειλικρινώς δεν κατάλαβα αυτή την αποστροφή. Τί σχέση έχουν τα γενόσημα και γιατί θα πρέπει να ματώσει κανείς για να ισιώσει το στραβό;
Και συνεχίζεις:
«΄Ηταν ανάγκη ένας θάνατος να παρομοιαστεί με τους Ελληνες ....εντάξει το ξέρουμε το σύνθημα είναι... είμαστε πολλοί , είμαστε ανεξάρτητοι , είμαστε ελληνες ......αλλά το είμαστε Γιακουμάκηδες, να το πεις στη μάνα του.»
Και γιατί παρακαλώ να το πω στη μάνα του; Εκείνη νομίζεις πως δεν ξέρει; Γιατί, όμως, ενόχλησε τόσο πολύ η παρομοίωση του ελληνικού λαού με τον Γιακουμάκη; Δηλαδή ο λαός δεν υφίσταται ένα νταβατζιλίκι από ξένους και τους εγχώριους λακέδες του; Όσο για το σύνθημα των ΑΝ.ΕΛ. που παραθέτεις, τι σχέση έχει με το άρθρο μου; Μήπως αποτελούσε πολιτική προπαγάνδα αυτό που έγραψα;
Και συνεχίζεις πάρα πέρα:
«Το παιδί το κάθε παιδί με τα ελαττώματά του, τις χαζομάρες του, τα πάθη του για κάθε μάνα είναι το παιδί ΤΗΣ. Στο πόνο η σιωπή είναι σεβασμός και ειδικά κάτω από τέτοιες συνθήκες . Αλλά δεν είναι το δικό μας παιδί, έτσι δεν είναι; Είναι το παιδί του γείτονα! Τι διαφορετικό κάνατε από τη πολιτική εκμετάλλευση του φόνου του Γρηγορόπουλου ή του Φύσσα; Είναι παιδιά, δεν άνθισαν, δεν έδωσαν, αλλά κάποιοι πήραν, αποκόμισαν πολιτικά οφέλη ...Γιατί; δεν είναι ριάλιτι πολιτικής είναι ΦΟΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ.»
Γιατί αναφέρεσαι στον Φύσσα και στον Γρηγορόπουλο; Ξέχασες τους δύο νεαρούς χρυσαυγίτες που δολοφονήθηκαν έξω από τα κομματικά γραφεία τους; Εκείνα τα νέα παιδιά δεν έχουν μάνα; Κι’ αν μερικοί έχουν εκμεταλλευθεί τους φόνους Γρηγορόπουλου- Φύσσα, τί συνέβη και δεν έγινε εκμετάλλευση του φόνου των δύο χρυσαυγιτών, τα ονόματα των οποίων ούτε καν θυμόμαστε; Εκείνα τα παιδιά πρόλαβαν να κάνουν κάτι, να γευτούν τη ζωή;
Εγώ, όμως, έγραψα για όλους.
9 ΣΕΠ 2013
Μετά τον Αλέξη, τους νεκρούς της Marfin και τον Παύλο τί;
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Με βαρειά καρδιά γράφω σήμερα. Σκέφτηκα να μη γράψω τίποτε εν είδει μνημοσύνου στον άνθρωπο που δολοφονήθηκε προχθές. Η σιωπή, όμως, δεν είναι βάλσαμο, όταν συμβαίνουν τέτοια τραγικά πράγματα.
Θυμήθηκα τον Βύρωνα Πολύδωρα, ο οποίος είπε προ ημερών ότι θα πρέπει ο πολιτικός κόσμος να έλθει σε επαφή με όσους ψήφισαν Χρυσή Αυγή και να τους πείσει ότι η επιλογή τους αυτή δεν είναι ορθή. Τού την «έπεσαν» αμέσως όλα τα παπαγαλάκια με κραυγές τύπου «Ο Πολύδωρας θέλει να συνεργασθούν ΝΔ και ΧΑ», ενώ ο άνθρωπος ήταν σαφής: πρέπει να πεισθούν οι ψηφοφόροι της ΧΑ να μην ξαναψηφίσουν αυτό το κόμμα. Βέβαια, δεν μας είπε ο Πολύδωρας πώς θα πεισθούν αυτοί οι ψηφοφόροι από τους πολιτικούς, εξ αιτίας των οποίων βρήκαν καταφύγιο στην ΧΑ εκδικούμενοι δι’ αντιπροσώπου, αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα. Το σημαντικότερο είναι ότι, ως φαίνεται, ουδείς θέλει να πείσει τους ψηφοφόρους της ΧΑ να ανανήψουν. Γιατί;
Η κυβέρνηση, λοιπόν, ετοιμάζεται να λύσει το πρόβλημα της παραβατικότητας παντός νευρικού τραμπούκου παίρνοντας μέτρα νομοθετικά: αυστηρότερες διατάξεις του Ποινικού Κώδικα περί εγκληματικής οργάνωσης, ένοπλης ομάδος κ.λπ. Νόμοι και άλλοι νόμοι και περισσότεροι νόμοι και ακόμη πιο πολλοί νόμοι. Νόμοι να φαν κι’ οι κότες. Απλώς για να δείξει ο κ. Δένδιας ότι μάχεται τη ΧΑ την ώρα που ο εκ δεξιών του Σαμαρά Χρύσανθος μάχεται τον ΣΥΡΙΖΑ βάζοντας τα δύο κόμματα στο ίδιο τσουβάλι.
Το θέμα, όμως, δεν λύνεται με νέους νόμους. Υπάρχουν χιλιάδες νόμοι που είναι μια χαρά και καλύπτουν τα πάντα. Το πρόβλημά μας είναι ότι οι νόμοι δεν εφαρμόζονται ή δεν ερμηνεύονται προς τη σωστή κατεύθυνση. Υπάρχει κι’ αυτό το άρθρο 86 του Συντάγματος που επιτρέπει στους υπουργούς αφ’ ενός να ασχημονούν αφ’ ετέρου να μας περιπαίζουν. Δεν είναι ναζιστές ή ανεγκέφαλοι όλοι όσοι ψήφισαν ΧΑ. Οι περισσότεροι είναι άνθρωποι απελπισμένοι, απογοητευμένοι, κατατρεγμένοι, εξοργισμένοι από το ασύδοτο, αδυσώπητο και παμφάγο πολιτικό κατεστημένο. Άνθρωποι που έχουν δει τη ζωή τους να καταστρέφεται, που ψάχνουν τη χαμένη αξιοπρέπειά τους και παρακολουθούν αποσβολωμένοι κάποιον βλάκα να τους λοιδωρεί λέγοντας ότι «Τα έφαγαν όλοι μαζί», δηλαδή πολιτικοί και λαός. Επειδή, όμως, η απελπισία και η απογοήτευση δεν είναι αυτοφυείς, θα πρέπει να αντιληφθούμε επί τέλους ότι γεννήθηκαν από τα Ταμεία που άδειασαν τα τρωκτικά, τα οποία ακόμη και σήμερα συνεχίζουν το καταστροφικό έργο τους ροκανίζοντας τον ιδρώτα μας χωρίς αιδώ και προδίδοντας την πατρίδα. Κάπου πρέπει να σταματήσει αυτός ο κατήφορος.
Ποιος, όμως, θα το κάνει αυτό; Όλοι δοκιμάσθηκαν [;] και απέτυχαν. Μόνον οι δικαστές μας απομένουν. Αυτοί έχουν εξασφαλισμένη από το Σύνταγμα την ανεξαρτησία. Έχουν την πείρα και τις γνώσεις. Έχουν, όμως, το σθένος να τα βάλουν με το σάπιο σύστημα που μόλις ταρακουνηθεί και βρει αντίσταση προβοκάρει; Έχουν το κουράγιο να χειρουργήσουν αυτή τη γάγγραινα που τρώει τα σωθικά μας;
Λέω, λοιπόν, ότι ήλθε η ώρα των δικαστών. Ας επισπεύσουν ό,τι έχει σχέση με πολιτικά ανομήματα και αρπαχτές, ας διώξουν όλους αυτούς που ασχημονούν, ας διατάσσουν οι εισαγγελείς προκαταρκτικές εξετάσεις για το παραμικρό, ας φέρουν στο φως τις υπόγειες διαδρομές αυτών που υπονομεύουν την ενότητα και την ομοψυχία του Έθνους, ας ερμηνεύσουν γενναία όλες τις διατάξεις που ψηφίζει αναισχύντως η Βουλή. Ας ανατρέψουν το γράμμα του νόμου αναδεικνύοντας το πνεύμα του σε συνδυασμό με άλλες διατάξεις του νομοθετικού μας οπλοστασίου. Ας ερμηνεύσουν τους νόμους κατά συνείδηση με οδηγό το Σύνταγμα προς την κατεύθυνση της ευτυχίας αυτού του δύσμοιρου λαού. Με βάση την ευθύτητα, το ήθος και την εντιμότητα που πρέπει να διατρέχουν όλες τις εκφάνσεις του δημόσιου βίου. Έχουν και αυτοί ορκιστεί να τηρούν το Σύνταγμα, το οποίο, μάλιστα, τους επιβάλλει να μην εφαρμόζουν νόμους αντίθετους προς αυτό. Η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων ας ανακοινώσει ότι όποιος δικαστής ή εισαγγελέας μπει στο στόχαστρο υπουργών, κομμάτων, βουλευτών, εκδοτών και εν γένει του εργολαβοσυνδικαλιστικοπολιτικού συμπλέγματος και των πατρώνων τους, θα έχει την αμέριστη συμπαράσταση όλου του δικαστικού σώματος και όποιος τολμήσει να θίξει οποιονδήποτε δικαστικό λειτουργό, θα έχει να κάνει με το σύνολο των δικαστών και εισαγγελέων.
Αν και η Δικαιοσύνη δεν κάνει το καθήκον της την έσχατη τούτη ώρα, θα θρηνήσουμε και άλλα θύματα, θα μιλάμε για αποτρόπαιες δολοφονίες, λες και υπάρχουν μη αποτρόπαιες δολοφονίες, και θα βγάζουν μερικούς δεκάρικους λόγους κόμματα και κομματίδια, δηλαδή όλοι αυτοί που είναι οι ηθικοί αυτουργοί και αυτής της δολοφονίας, εκφράζοντας την οδύνη τους και καταδικάζοντας τέτοια φαινόμενα.
Και η ζωή θα συνεχίζεται μέσα στη μνημονιακή μιζέρια μας με τους δολοφονημένους γέροντες που τους σφάζουν σαν κοτόπουλα οι αλλοδαποί εισβολείς, αλλά και με τους αυτόχειρες συμπατριώτες μας να πολλαπλασιάζονται. Δεν είναι άραγε αποτρόπαιος ο σφαγιασμός του 70χρονου ή 80χρονου που δολοφονήθηκε για να του κλέψουν το μικρό του κομπόδεμα; Πώς εκφράζονται τα κόμματα γι’ αυτούς;
Δεν είναι αποτρόπαια η αυτό-δολοφονία του συμπολίτη μας, την οποία προσπερνάμε σαν να βγαίνουμε από τον κινηματογράφο μετά από ένα θρίλερ που μας έκανε ν’ ανατριχιάσουμε προσωρινώς; Για ποιόν αυτόχειρα εξέφρασε τον αποτροπιασμό του οποιοδήποτε πολιτικό σκύβαλο;
Όταν ο Καραμανλής αντιστεκόταν στα κελεύσματα των διεθνών λαμογίων και των εγχώριων παραρτημάτων τους, πέσαμε όλως τυχαίως πάνω σ’ έναν Κορκονέα. Όταν οι ανατροπείς του μας έβαζαν στο Μνημόνιο, κάηκαν τρεις άνθρωποι εντελώς αναπάντεχα. Τώρα που αποτυγχάνουν παταγωδώς αυτοί που συνεχίζουν το έργο των ανατροπέων του Καραμανλή, μας βρήκε ένας Ρουπακιάς.
Κύριοι δικασταί, όλα αυτά δεν μπορεί να είναι απλές συμπτώσεις. Είναι συμπτώματα μιας απέραντης σαπίλας με χιλιάδες πτώματα. Θαρσείν χρη!
Σωτήριος Καλαμίτσης
Φίλος του γιατρού Γωγούση
στις Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 19, 2013 0 Comments
2 Νοε 2013
Σκάστε και ξαναθρηνήστε!
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjU8Hx4NtmKQbCiKHETi9lpV8GSI4mYE8K5scGRZMAoDJftgfljZ8loM6QwDbhJSP1nizUMWHo7Pjo1TscYzowGBeDCPGDzEBqH70jfI_sXWxPpxvRoEgrAUu6aSt193vr6XVNrpkMJTeM/s1600/kalamitsis.jpg
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα έγραφα (http://taxalia.blogspot.gr/2013/09/marfin.html) απευθύνοντας έκκληση στη Δικαιοσύνη να τολμήσει να ξεβρωμίσει αυτόν τον τόπο. Στο τελευταίο καταφύγιο του πολίτη που παρακολουθεί ανήμπορος τις καθημερινές ασχήμιες και το άτιμο παιχνίδι που παίζεται στην πλάτη του.
Διερωτώμην τότε τί να είναι αυτό που θα ακολουθήσει τις δολοφονίες που όλως περιέργως έρχονται σε κρίσιμες στιγμές του πολιτικού γίγνεσθαι. Αλέξης, νεκροί Marfin, Παύλος, Γιώργος, Μανώλης.
Μετά τον Φύσσα ακολούθησε το τσίρκο της σύλληψης της Χρυσής Αυγής, η αναστολή τής χρηματοδότησής της, η ανάκληση των αστυνομικών-φρουρών των βουλευτών και των γραφείων της. Στην ουσία έθεσαν οι δημοκράτορες το κόμμα εκτός νόμου και εντός πεδίου βολής. Όπως επιθυμούσε ο υποβρύχιος δημοκράτης Μπένι. Επειδή η Δημοκρατία της αρπαχτής και της εξαθλίωσης του εργαζόμενου λαού δεν μπορεί να δίνει όπλα σε όσους τη μάχονται, προ πάντων δε στους εξ αυτών φασίστες, νεοναζιστές κ.λπ., εκτός αν είναι λακέδες του εργολαβοσυνδικαλιστικοπολιτικού συμπλέγματος.
Μετά τη χθεσινή δολοφονία 2 νέων ο γενόΣιμος Κεδίκογλου έκανε σκληρή δήλωση. Το πρόσωπό του άσπρο σαν πανί. Σαν να του είχε έλθει αστροπελέκι. Έμοιαζε να λέει «Ε όχι κι’ έτσι». Και όμως Σίμο μου. Έτσι είναι. Όταν δεν πείθεις, έρχεται εις βοήθειαν ο «από μηχανής Θεός» [στην κυριολεξία].
Και βέβαια θα βρεθούν οι δολοφόνοι και θα οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη κ. κυβερνητικέ εκπρόσωπε. Όπως οι δολοφόνοι του Γκιόλια, για να μη φτάσω πολύ μακρυά στον Κέννεντυ και θεωρηθώ ιερόσυλος. Καλά, τα καραγκιοζάκια της 17Ν, του ΕΛΑ, του ΕΑ και των λοιπών αντιεξουσιαστικών δυνάμεων δεν μετράνε εν προκειμένω. Αυτά τα θυμίζουμε πού και πού για να δικαιολογούμε την απόσπαση 50 αστυνομικών στην προστασία του αμελέτητου Δακρυοχοΐδη.
Η θεωρία των δύο άκρων δεν περπατάει, αφού ο λαός δεν φαίνεται να «μασάει». Άλλωστε, δεν έχει τροφή να μασήσει. Πασχίζει πλέον να διατηρήσει την πατρώα γη κυριολεκτικά. Αυτή που του άφησαν οι άμεσοι και απώτεροι πρόγονοί του με αίμα και ιδρώτα. Προκειμένου να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και να τα κάνει όλα μπάχαλο, όπως πιστεύουμε, θα τα κάνουμε δυο φορές μπάχαλο μόνοι μας διαμηνύουν οι δημοκράτες που συγκυβερνούν-συγκαλύπτουν τις πομπές τους. Τί κι’ αν χαθούν 2-3 ζωές! Αμελητέες παράπλευρες απώλειες στον ευγενή αγώνα για τη συνέχιση της ρεμούλας και της αήθειας. Όπως οι 5.000 αυτόχειρες, αλλά και οι 20.000 που δεν κατάφεραν να αυτοεκτελεσθούν. Οι αυτοκτονίες και οι απόπειρες αυτοκτονίας από απόγνωση δεν είναι ειδεχθείς και δεν προκαλούν τον αποτροπιασμό των πολιτικών παρατάξεων.
«Παραίτηση από ευθιξία», πάντως, δεν έχει ακόμη εισχωρήσει στο ελληνικό πολιτικό λεξιλόγιο. ΄Ετσι, για τα μάτια του κόσμου.
στις Σάββατο, Νοεμβρίου 02, 2013 6 Comments
Και τελειώνεις ως εξής:
«Όσο για τη συγγνώμη στην αρχή την γράψατε έτσι... με μια συγγνώμη να φέρετε εις πέρας αυτό που θέλατε. Να ζητήσω και εγώ συγγνώμη που αν και κομμάτι της άρρωστης κοινωνίας τόλμησα να πάω κόντρα και να θέλω να βλέπω το θάνατο του παιδιού από τη βία άλλων παιδιών στην έλλειψη παιδείας και σεβασμού προς τον συνάνθρωπο».
Είμαι, λοιπόν, κατ’ εσέ ένας πολιτικός εγκάθετος που εκμεταλλεύθηκε τον θάνατο ενός παιδιού. Αν αυτά κατάλαβες από το άρθρο μου, εγώ και πάλι δεν μπορώ να κάνω κάτι. Και σε κάθε περίπτωση δεν σου έχω δώσει το δικαίωμα να αμφισβητείς την ειλικρίνειά μου.
Ακολούθως τη σκυτάλη παρέλαβε ο takis που έγραψε ότι:
«Ανέκαθεν οι έχοντες πλέρια δημοκρατικά κεχτημένα δικαιώματα, πολίτες είχαν μία τάση σκύλευσης Νεκρών. Αγάπα τον εχθρό σου με τα ελαττώματά του».
Τί σχέση έχουν μεταξύ τους αυτές οι δύο φράσεις; Έχω δώσει την εντύπωση ότι ασκώ πλέρια δημοκρατικά κεχτημένα; Είναι πολύ βαρειά η κουβέντα «σκύλευση νεκρών», αλλά μάλλον εσείς σκυλεύετε επί παντός γραφομένου, αν κρίνω από τα σχόλιά σας σε διάφορα άρθρα [βλ. και πάλι τα εν αρχή].
Συμπληρώνει στη συνέχεια ο Ted zah:
«Για το bullying εναντίον όσων διαφωνούν με τον λαϊκισμό και την πατριδοκαπηλία θα πρέπει να γράψουμε ένα νέο άρθρο ...».
Να γράψετε αγαπητέ μου, να γράψετε, ώστε να κατακεραυνώσετε εμένα τον λαϊκιστή και πατριδοκάπηλο.
Τέλος, ο κ. Χ. Παπαδόπουλος έγραψε:
«Κύριε Καλαμίτση, το μόνον που μπορώ να πω είναι ότι τελευταία έχετε αρχίσει και ασχημονείτε. Τι σχέση έχει ο θάνατος του παλληκαριού, με το Γερμανικό (και όχι μόνον) bullying, που κατά την άποψη σας (και όχι μόνον) υφίσταται ο Ελληνικός λαός;»
Ώστε ασχημονώ. Για υποδείξτε μου άρθρα μου, στα οποία φαίνεται πως ασχημονώ. Ο θάνατος αυτού του παλληκαριού αποτελεί κατάληξη ενός bullying, όπως συμβαίνει με τον αργό θάνατο, στον οποίο οδηγούν τον ελληνικό λαό οι δανειστές και οι εγχώριοι λακέδες του.
Την παράσταση έκλεισε ο Spock με το βαθυστόχαστο:
«Όπως λέει και ο Σάββας Καλεντερίδης σήμερα "όποιος δεν συμφωνεί με την κυβέρνηση, είναι γερμανοτσολιάς, υποστηρικτής του Σόιμπλε και όργανο ξένων συμφερόντων. Με αυτές τις αθλιότητες χάιδεψαν τα αυτιά του κόσμου τόσα χρόνια, με τις ίδιες κρυπτοφασιστικές αθλιότητες συνεχίζουν να προπαγανδίζουν τις θέσεις τους και να θυματοποιούν τον εαυτό τους και τώρα ως κυβέρνηση. Με αυτές τις κρυπτοφασιστικού τύπου αθλιότητες "διαπαιδαγώγησαν" τους πολίτες και δίχασαν τον ελληνικό λαό, σε μια περίοδο που η εθνική συνεννόηση ήταν και παραμένει το μέγιστο ζητούμενο. Με αυτές τις κρυπτοφασιστικές αθλιότητες φθάσαμε στο σημείο να δημοσιεύουμε άρθρα για τα όσα λέει ο Σόιμπλε, επώνυμα και με έγκριτες πηγές, και μας κατηγορούν οι αναγνώστες μας ότι παίζουμε το παιχνίδι της Γερμανίας και του Σόιμπλε."
Η απάντησή μου στο σχόλιο αυτό είναι «αρμπαρόρριζα στη γλάστρα να σε δάγκωνα στο σβέρκο».
Και τέλος-τέλος
«Ακριβώς, την ίδια τακτική χρησιμοποιούσε ο Χίτλερ, την ίδια χρησιμοποίησε κι ο μακελάρης ο Μπους, όταν πριν από την επέμβαση στο Ιράκ δήλωνε "Όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι με τους άλλους".»
Είμαι τελικά και ένας μικρός Χίτλερ. Όποιος δεν συμφωνεί μαζί μου είναι με τους άλλους. Από πού βγάλατε αυτό το συμπέρασμα;
«Το πρόβλημα όμως είναι, ότι χρησιμοποιείται η βαναυσότητα κατά του νεαρού για να φέρουμε την κουβέντα εκεί που θέλουμε». Και συμπληρώνει ο Αετιδεύς:
«Μα και εσύ, αξιότιμε κύριε Καλαμίτση, ένα είδος bulliing ασκείς κατά καιρούς, σε κάποιους συμπατριώτες σου, με τα κείμενά σου. Στην προκειμένη μάλιστα περίπτωση, ας άφηνες πρώτα αυτή τη χαροκαμένη μάνα να θάψει το παιδί της...»
Αλήθεια, ποιόν απείλησα ή εκφόβισα εγώ; Εξ όσων γνωρίζω, μέχρι σήμερα το ιστολόγιο αυτό ανέχεται όλες τις απόψεις με εξαίρεση τις χυδαίες. Και δεν νομίζω ότι κάποιος αισθάνθηκε φόβο ή απειλή από τα γραφόμενά μου.
Εις το επαναγιγνώσκειν, λοιπόν, και καλή συνέχεια σε όσους δεν είναι συνταξιούχοι ή ραντιέρηδες. Και μία παράκληση: οι εκλεκτοί σχολιαστές να μην απασχολούν το ιστολόγιο με σχόλια άσχετα με τα άρθρα, κάτω από τα οποία τα παραθέτουν. Αν θέλουν να μιλήσουν για προσωπικά τους ή για τα σκυλιά τους ή για κάποιο χόμπι τους, ας αλληλογραφήσουν στις ηλεκτρονικές διευθύνσεις τους ή ας τα πούνε τηλεφωνικώς. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να βομβαρδίζεται ο Η/Υ μου με σχόλια πανάσχετα με τα άρθρα, κάτω από τα οποία εμφανίζονται τέτοια σχόλια.
Ερώτημα: την κ. Τατιάνα την ψέξατε ή δεν είχατε χρόνο;
https://www.youtube.com/watch?v=RpI_yA0-tX4&t=284
Αυτό διαβάστε το για να σας έλθει πάλι αναγούλα
http://olympia.gr/2015/03/19/%CE%BF-%CE%BA%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82-bullying/
Και, τέλος, άρθρο μου αντίκα από taxalia:
6 Δεκ 2013
Το express του ...διαδικτύου
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgitBp0oOXemT8wadQrE82yCYsZSPG1ZKRbHeae7Xw6PfPymsv9iB8ybCVBAHmEVwiXjbhHz0BbaFR4vUnALCAoSNqY5V-HGYrSUlAfXteBtDtJe6xXgzDibaNck-biGrrrjfzYuIs7dnw/s200/mitsis_vothros.jpgΓράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Το διαδίκτυο έδωσε σε πολλούς ανθρώπους τη δυνατότητα να εκφράζονται ανεμπόδιστα, αφού τα εκδοτικά συγκροτήματα, μικρά ή μεγάλα, λογοκρίνουν τα γραπτά τών καθ’ όλα αξιόλογων αναγνωστών τους και δεν τα δημοσιεύουν προβάλλοντας παντοειδείς γελοίες δικαιολογίες τύπου «το κείμενό σας είναι μακροσκελές».
Άλλοι εκφράζονται επωνύμως και άλλοι ανωνύμως. Η ανωνυμία παρέχει την απαραίτητη κουκούλα σε υβριστές, χυδαιολόγους και συμπλεγματικούς εν γένει που προτιμούν να κινούνται πρηνηδόν ως γυμνοσάλιαγκες και ν’ αφήνουν στο διάβα τους τη γλίτσα της ψυχής τους. Υπάρχουν, όμως, και ανώνυμοι που προσφέρουν πολλά με την καθαρή σκέψη και τον ευθύ λόγο τους. Όπως υπάρχουν και επώνυμοι που είναι χειρότεροι από τους περισσότερους ανώνυμους.
Αυτή η απορριμματοφόρος κατηγορία ανθρώπων είναι που μολύνει το διαδίκτυο με εμετικά κείμενα, τα οποία απλώς φανερώνουν τη ρηχότητά τους, αλλά και τη μαυρίλα της ψυχής τους.
Είναι γεγονός πως όταν δεν υπάρχουν επιχειρήματα, καταφεύγουν στο υβρεολόγιο αυτοί οι κενοί εγκέφαλοι που πάσχουν από πληκτροδακτυλίαση, προ πάντων όταν χρησιμοποιούν το tweeter δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν, από την οποίαν υποφέρουν. Εκτοξεύουν πέντε λέξεις με τον τουϊτοκαταπέλτη για να θαυμάσουν οι followers την ατάκα και να επιδοκιμάσουν τον γραφέα-τρόμπα.
Έτσι, λοιπόν, με την ανάπτυξη της δημοσιογραφίας των πολιτών, όπως προσφυέστατα απεκλήθη η έκφραση των μη δημοσιογράφων μέσω διαδικτύου με κείμενα που έχουν να προσφέρουν κάτι στον αναγνώστη, εμφανίσθηκαν και οι αυτοεξυπηρετούμενοι βοθρατζήδες που απορρίπτουν στο διαδίκτυο τα περιττώματα του αδρανούς εγκεφάλου των. Ο βόρβορος που εκχέουν ασφαλώς και προσφέρει κάτι στον σημερινό άνθρωπο. Του προσφέρει την ευκαιρία να διαπιστώσει πόσο κενοί περιεχομένου άνθρωποι υπάρχουν που εκτονώνονται αφοδεύοντας δια των δακτύλων τους με μεγάλη ταχύτητα, ώστε να ξαναγεμίσει ο βόθρος για την επόμενη κένωση αποτρεπομένης της υπερχείλισης που προκαλεί επιπλοκές στην ασθένεια και απόφραξη των λυματοφόρων αγγείων. Δεν τους βδελύσσομαι. Τους οικτίρω για την κατάντια τους. Πολύ περισσότερο, όμως, στενοχωριέμαι που οι άνθρωποι αυτοί διαθέτουν ισοσθενή με τη δική μου ψήφο. Ή μάλλον οργίζομαι καθώς διαπιστώνω ότι εξ αιτίας της δικής τους εκλογικής έκφρασης και εκείνης των ομοίων τους έχουμε φτάσει στο σημερινό σημείο εξαχρείωσης. Τι να κάνουμε όμως; Δεν γίνεται διαφορετικά. Κάθε σπίτι έχει τον καμπινέ του. Έτσι και το διαδίκτυο έχει τους υπονόμους του με τα γυάλινα τοιχώματα, όπου ενδιαιτώνται αρουραίοι με ανθρώπινη όψη που κατόρθωσαν να ξεγελάσουν τους επιστήμονες και να ξεφύγουν από τα πειραματικά εργαστήρια των ανθρώπων, στα οποία δικαιωματικά ανήκουν ως εκτρώματα της φύσης και όνειδος για το ανθρώπινο γένος.
Σωτήριος Καλαμίτσης
στις Παρασκευή, Δεκεμβρίου 06, 2013
Σωτήριος Καλαμίτσης
Ταπεινός, πλην ακροδεκσιός, γραφιάς πάσχων ανιάτως από εσχάτως διαγνωσθείσα ακράτεια εμπαθείας και λαϊκισμού, επιστήθιος, όμως, φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και επισκέπτης του εις οίκον ευγηρίας δι’ απόρους λόγω επαπειλούμενης εξώσεώς του από την ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος, όπου κατοικεί επ’ ενοικίω, Ιεράν τινά δηλονότι Μονήν του Αγίου ΄Ορους [Μεγάλη η Χάρη της]
Περιοχή συνημμένων
Προβολή βίντεο YouTube "Ενημέρωσα τον διευθυντή για όσα περνούσε ο Βαγγέλης"
"Ενημέρωσα τον διευθυντή για όσα περνούσε ο Βαγγέλης"
Τα παρακάτω είναι αντιγραφή σχολίων σε χθεσινή ανάρτηση του ιστολογίου, στην οποία περιγράφεται πώς διαλύθηκε η ελληνική οικονομία, με αποτέλεσμα να πιαστεί ο ελληνικός λαός στη φάκα των ..
δανεικών και της επίπλαστης ευμάρειας.
Ξεχάστηκε κάτι ιδιαίτερα βασικό. Νά μᾶς θυμίσουντ ίς ἀριστερές ὀργανώσεις πού ἔβαλαν φωτιά στά πολυκαταστήματα, καί νά μᾶς θυμίσουν άκόμα καίτ τό περιεχόμενο τῶν προκηρύξεων τους.
Σχεδόν αναγούλα σε πιάνει διαβάζοντας olympia
Πολλές φορές, όταν το βράδυ μου κάθεται βαρύς ο αστακός, πηγαίνω στο trollυμπία και διαβάζω σχόλια.
Γκαμώτο, αυτοί οι άνθρωποι ψηφίζουν κιόλας :-(
Γκαμώτο, αυτοί οι άνθρωποι ψηφίζουν κιόλας :-(
Το ότι ψηφίζουν είναι σχετικά λίγο το κακό φίλε μου, το ότι κάνουν παιδιά είναι το με-
γαλύτερο πρόβλημα.
γαλύτερο πρόβλημα.
Ted Zah Τάκη, το ότι ψηφίζουν δεν είναι πολύ βαρύ, συμβαίνει μία φορά στην 4ετία. Αλλά να τους βλέπεις και κάθε μέρα να λένε τις ανοησίες τους, είναι πολύ.
§
Τάκης Φίλε, θα τους προτιμούσα για 4 χρόνια να με βοηθούσαν στην χώνεψη και να ψήφιζαν μία φορά "μυαλωμένα", παρά το αντίθετο.
Ω ναι!
o 
Καθυστέρησα να σας στείλω γράμμα και γραφή, όχι επειδή «μάζευα τις κριτικές σας, τα πιστεύω σας, τις αντιδράσεις σας» κάτω από το αρθρίδιό μου «Είμαστε όλοι Γιακουμάκηδες», όπως έγραψε η κ. Ηλέκτρα, αλλά επειδή έπεσε φόρτος εργασίας και έπρεπε να βγάλω μερικά φράγκα για να πληρώσω τους φόρους που επέβαλε η αγαπημένη της πλειονότητος των σχολιαστών εθνοσωτήριος του Αντώνη Βενιζέλου. Όποιος θέλει με πιστεύει, όποιος δεν θέλει, ξύδι που λέει και ο Φωτόπουλος.
Ίσως και να νομίσατε πως αποχώρησα και εγώ, όπως φοβήθηκε [ή μήπως ευχήθηκε] κάποιος από σας προ ημερών, όταν έγραψε «Ωχ φοβούμαι και άλλες αποχωρήσεις». Θα σας απογοητεύσω, αν νομίζετε πως θα αποχωρήσω, για να μην ενοχλείσθε. Θα μείνω εδώ και θα με διαβάζετε βρίζοντάς με ή θα με προσπερνάτε, ενώ εγώ θα θαυμάζω τα αμερόληπτα, αντικειμενικά, ακομμάτιστα και κόσμια σχόλιά σας, όπως αυτά που αντέγραψα στην αρχή του παρόντος.
Σε σένα Ηλέκτρα θα απευθυνθώ στον ενικό, αλλά ευγενώς, επειδή εσύ χρησιμοποίησες στο μακροσκελές σχόλιό σου τον επιθετικό, αν όχι απαξιωτικό, ενικό για να μου απευθύνεις τον λόγο [«όταν μια μάνα κλαίει ...κλαίει Καλαμίτση», «δεν την ενδιαφέρουν τα πολιτικά σου τερτίπια»].
Έγραψες, λοιπόν, ότι
«Αφού ζήτησε συγγνώμη από ποιόν, από τη μάνα, από τη συνείδησή του, από το παληκάρι; άρχισε να μας λέει ότι είμαστε .....για να καταλήξει ότι είμαστε μια άρρωστη κοινωνία».
Η συγγνώμη μου ήταν ειλικρινής και αναφερόταν σε συγκεκριμένο πράγμα: στη χρήση του επώνυμου της οικογένειας. Όποιος θέλει το πιστεύει, όποιος δεν θέλει, δεν μπορώ να κάνω τίποτε. Και συνεχίζεις, στον πληθυντικό αυτή τη φορά:
«Κύριε Καλαμίτση, είσαστε και εσείς κομμάτι αυτής της άρρωστης κοινωνίας. Μια υγιής κοινωνία δεν ασχημονεί, δεν κάνει παραλληλισμούς πάνω σ΄ ένα πτώμα, ένα πτώμα ενός παιδιού. Δεν βγάζει πολιτικούς λόγους όταν μια μάνα κλαίει ...κλαίει Καλαμίτση γιατί έχασε το ΠΑΙΔΊ ΤΗΣ και ποσώς την ενδιαφέρουν τα πολιτικά σου τερτίπια.».
Ασφαλώς και είμαι κομμάτι αυτής της άρρωστης κοινωνίας, αλλά εγώ τουλάχιστον κάνω θεραπεία αναδεικνύοντας τα συμπτώματα της ασθένειας. Τί είδους πολιτικά τερτίπια, όμως, έκανα εγώ; Δεν είμαι ούτε πολιτευτής ούτε κομματόσκυλο, πολύ δε περισσότερο δεν φέρω παρωπίδες. Ούτε βεβαίως έκανα παραλληλισμούς πάνω σε ένα πτώμα. Έκανα παραλληλισμούς πάνω στο φαινόμενο που οδήγησε στο να έχουμε ένα πτώμα.
Ακολούθως γράφεις:
«΄Εγινε ό,τι έγινε γιατί η κοινωνία είναι άρρωστη και επειδή το γνήσιο φάρμακο είναι ακριβό, θέλει να ματώσεις, να υπομείνει, να δώσεις ....χρησιμοποιούμε το γενόσημο που και φτηνό και εμπορεύσιμο είναι.»
Ειλικρινώς δεν κατάλαβα αυτή την αποστροφή. Τί σχέση έχουν τα γενόσημα και γιατί θα πρέπει να ματώσει κανείς για να ισιώσει το στραβό;
Και συνεχίζεις:
«΄Ηταν ανάγκη ένας θάνατος να παρομοιαστεί με τους Ελληνες ....εντάξει το ξέρουμε το σύνθημα είναι... είμαστε πολλοί , είμαστε ανεξάρτητοι , είμαστε ελληνες ......αλλά το είμαστε Γιακουμάκηδες, να το πεις στη μάνα του.»
Και γιατί παρακαλώ να το πω στη μάνα του; Εκείνη νομίζεις πως δεν ξέρει; Γιατί, όμως, ενόχλησε τόσο πολύ η παρομοίωση του ελληνικού λαού με τον Γιακουμάκη; Δηλαδή ο λαός δεν υφίσταται ένα νταβατζιλίκι από ξένους και τους εγχώριους λακέδες του; Όσο για το σύνθημα των ΑΝ.ΕΛ. που παραθέτεις, τι σχέση έχει με το άρθρο μου; Μήπως αποτελούσε πολιτική προπαγάνδα αυτό που έγραψα;
Και συνεχίζεις πάρα πέρα:
«Το παιδί το κάθε παιδί με τα ελαττώματά του, τις χαζομάρες του, τα πάθη του για κάθε μάνα είναι το παιδί ΤΗΣ. Στο πόνο η σιωπή είναι σεβασμός και ειδικά κάτω από τέτοιες συνθήκες . Αλλά δεν είναι το δικό μας παιδί, έτσι δεν είναι; Είναι το παιδί του γείτονα! Τι διαφορετικό κάνατε από τη πολιτική εκμετάλλευση του φόνου του Γρηγορόπουλου ή του Φύσσα; Είναι παιδιά, δεν άνθισαν, δεν έδωσαν, αλλά κάποιοι πήραν, αποκόμισαν πολιτικά οφέλη ...Γιατί; δεν είναι ριάλιτι πολιτικής είναι ΦΟΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ.»
Γιατί αναφέρεσαι στον Φύσσα και στον Γρηγορόπουλο; Ξέχασες τους δύο νεαρούς χρυσαυγίτες που δολοφονήθηκαν έξω από τα κομματικά γραφεία τους; Εκείνα τα νέα παιδιά δεν έχουν μάνα; Κι’ αν μερικοί έχουν εκμεταλλευθεί τους φόνους Γρηγορόπουλου- Φύσσα, τί συνέβη και δεν έγινε εκμετάλλευση του φόνου των δύο χρυσαυγιτών, τα ονόματα των οποίων ούτε καν θυμόμαστε; Εκείνα τα παιδιά πρόλαβαν να κάνουν κάτι, να γευτούν τη ζωή;
Εγώ, όμως, έγραψα για όλους.
9 ΣΕΠ 2013
Μετά τον Αλέξη, τους νεκρούς της Marfin και τον Παύλο τί;
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Με βαρειά καρδιά γράφω σήμερα. Σκέφτηκα να μη γράψω τίποτε εν είδει μνημοσύνου στον άνθρωπο που δολοφονήθηκε προχθές. Η σιωπή, όμως, δεν είναι βάλσαμο, όταν συμβαίνουν τέτοια τραγικά πράγματα.
Θυμήθηκα τον Βύρωνα Πολύδωρα, ο οποίος είπε προ ημερών ότι θα πρέπει ο πολιτικός κόσμος να έλθει σε επαφή με όσους ψήφισαν Χρυσή Αυγή και να τους πείσει ότι η επιλογή τους αυτή δεν είναι ορθή. Τού την «έπεσαν» αμέσως όλα τα παπαγαλάκια με κραυγές τύπου «Ο Πολύδωρας θέλει να συνεργασθούν ΝΔ και ΧΑ», ενώ ο άνθρωπος ήταν σαφής: πρέπει να πεισθούν οι ψηφοφόροι της ΧΑ να μην ξαναψηφίσουν αυτό το κόμμα. Βέβαια, δεν μας είπε ο Πολύδωρας πώς θα πεισθούν αυτοί οι ψηφοφόροι από τους πολιτικούς, εξ αιτίας των οποίων βρήκαν καταφύγιο στην ΧΑ εκδικούμενοι δι’ αντιπροσώπου, αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα. Το σημαντικότερο είναι ότι, ως φαίνεται, ουδείς θέλει να πείσει τους ψηφοφόρους της ΧΑ να ανανήψουν. Γιατί;
Η κυβέρνηση, λοιπόν, ετοιμάζεται να λύσει το πρόβλημα της παραβατικότητας παντός νευρικού τραμπούκου παίρνοντας μέτρα νομοθετικά: αυστηρότερες διατάξεις του Ποινικού Κώδικα περί εγκληματικής οργάνωσης, ένοπλης ομάδος κ.λπ. Νόμοι και άλλοι νόμοι και περισσότεροι νόμοι και ακόμη πιο πολλοί νόμοι. Νόμοι να φαν κι’ οι κότες. Απλώς για να δείξει ο κ. Δένδιας ότι μάχεται τη ΧΑ την ώρα που ο εκ δεξιών του Σαμαρά Χρύσανθος μάχεται τον ΣΥΡΙΖΑ βάζοντας τα δύο κόμματα στο ίδιο τσουβάλι.
Το θέμα, όμως, δεν λύνεται με νέους νόμους. Υπάρχουν χιλιάδες νόμοι που είναι μια χαρά και καλύπτουν τα πάντα. Το πρόβλημά μας είναι ότι οι νόμοι δεν εφαρμόζονται ή δεν ερμηνεύονται προς τη σωστή κατεύθυνση. Υπάρχει κι’ αυτό το άρθρο 86 του Συντάγματος που επιτρέπει στους υπουργούς αφ’ ενός να ασχημονούν αφ’ ετέρου να μας περιπαίζουν. Δεν είναι ναζιστές ή ανεγκέφαλοι όλοι όσοι ψήφισαν ΧΑ. Οι περισσότεροι είναι άνθρωποι απελπισμένοι, απογοητευμένοι, κατατρεγμένοι, εξοργισμένοι από το ασύδοτο, αδυσώπητο και παμφάγο πολιτικό κατεστημένο. Άνθρωποι που έχουν δει τη ζωή τους να καταστρέφεται, που ψάχνουν τη χαμένη αξιοπρέπειά τους και παρακολουθούν αποσβολωμένοι κάποιον βλάκα να τους λοιδωρεί λέγοντας ότι «Τα έφαγαν όλοι μαζί», δηλαδή πολιτικοί και λαός. Επειδή, όμως, η απελπισία και η απογοήτευση δεν είναι αυτοφυείς, θα πρέπει να αντιληφθούμε επί τέλους ότι γεννήθηκαν από τα Ταμεία που άδειασαν τα τρωκτικά, τα οποία ακόμη και σήμερα συνεχίζουν το καταστροφικό έργο τους ροκανίζοντας τον ιδρώτα μας χωρίς αιδώ και προδίδοντας την πατρίδα. Κάπου πρέπει να σταματήσει αυτός ο κατήφορος.
Ποιος, όμως, θα το κάνει αυτό; Όλοι δοκιμάσθηκαν [;] και απέτυχαν. Μόνον οι δικαστές μας απομένουν. Αυτοί έχουν εξασφαλισμένη από το Σύνταγμα την ανεξαρτησία. Έχουν την πείρα και τις γνώσεις. Έχουν, όμως, το σθένος να τα βάλουν με το σάπιο σύστημα που μόλις ταρακουνηθεί και βρει αντίσταση προβοκάρει; Έχουν το κουράγιο να χειρουργήσουν αυτή τη γάγγραινα που τρώει τα σωθικά μας;
Λέω, λοιπόν, ότι ήλθε η ώρα των δικαστών. Ας επισπεύσουν ό,τι έχει σχέση με πολιτικά ανομήματα και αρπαχτές, ας διώξουν όλους αυτούς που ασχημονούν, ας διατάσσουν οι εισαγγελείς προκαταρκτικές εξετάσεις για το παραμικρό, ας φέρουν στο φως τις υπόγειες διαδρομές αυτών που υπονομεύουν την ενότητα και την ομοψυχία του Έθνους, ας ερμηνεύσουν γενναία όλες τις διατάξεις που ψηφίζει αναισχύντως η Βουλή. Ας ανατρέψουν το γράμμα του νόμου αναδεικνύοντας το πνεύμα του σε συνδυασμό με άλλες διατάξεις του νομοθετικού μας οπλοστασίου. Ας ερμηνεύσουν τους νόμους κατά συνείδηση με οδηγό το Σύνταγμα προς την κατεύθυνση της ευτυχίας αυτού του δύσμοιρου λαού. Με βάση την ευθύτητα, το ήθος και την εντιμότητα που πρέπει να διατρέχουν όλες τις εκφάνσεις του δημόσιου βίου. Έχουν και αυτοί ορκιστεί να τηρούν το Σύνταγμα, το οποίο, μάλιστα, τους επιβάλλει να μην εφαρμόζουν νόμους αντίθετους προς αυτό. Η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων ας ανακοινώσει ότι όποιος δικαστής ή εισαγγελέας μπει στο στόχαστρο υπουργών, κομμάτων, βουλευτών, εκδοτών και εν γένει του εργολαβοσυνδικαλιστικοπολιτικού συμπλέγματος και των πατρώνων τους, θα έχει την αμέριστη συμπαράσταση όλου του δικαστικού σώματος και όποιος τολμήσει να θίξει οποιονδήποτε δικαστικό λειτουργό, θα έχει να κάνει με το σύνολο των δικαστών και εισαγγελέων.
Αν και η Δικαιοσύνη δεν κάνει το καθήκον της την έσχατη τούτη ώρα, θα θρηνήσουμε και άλλα θύματα, θα μιλάμε για αποτρόπαιες δολοφονίες, λες και υπάρχουν μη αποτρόπαιες δολοφονίες, και θα βγάζουν μερικούς δεκάρικους λόγους κόμματα και κομματίδια, δηλαδή όλοι αυτοί που είναι οι ηθικοί αυτουργοί και αυτής της δολοφονίας, εκφράζοντας την οδύνη τους και καταδικάζοντας τέτοια φαινόμενα.
Και η ζωή θα συνεχίζεται μέσα στη μνημονιακή μιζέρια μας με τους δολοφονημένους γέροντες που τους σφάζουν σαν κοτόπουλα οι αλλοδαποί εισβολείς, αλλά και με τους αυτόχειρες συμπατριώτες μας να πολλαπλασιάζονται. Δεν είναι άραγε αποτρόπαιος ο σφαγιασμός του 70χρονου ή 80χρονου που δολοφονήθηκε για να του κλέψουν το μικρό του κομπόδεμα; Πώς εκφράζονται τα κόμματα γι’ αυτούς;
Δεν είναι αποτρόπαια η αυτό-δολοφονία του συμπολίτη μας, την οποία προσπερνάμε σαν να βγαίνουμε από τον κινηματογράφο μετά από ένα θρίλερ που μας έκανε ν’ ανατριχιάσουμε προσωρινώς; Για ποιόν αυτόχειρα εξέφρασε τον αποτροπιασμό του οποιοδήποτε πολιτικό σκύβαλο;
Όταν ο Καραμανλής αντιστεκόταν στα κελεύσματα των διεθνών λαμογίων και των εγχώριων παραρτημάτων τους, πέσαμε όλως τυχαίως πάνω σ’ έναν Κορκονέα. Όταν οι ανατροπείς του μας έβαζαν στο Μνημόνιο, κάηκαν τρεις άνθρωποι εντελώς αναπάντεχα. Τώρα που αποτυγχάνουν παταγωδώς αυτοί που συνεχίζουν το έργο των ανατροπέων του Καραμανλή, μας βρήκε ένας Ρουπακιάς.
Κύριοι δικασταί, όλα αυτά δεν μπορεί να είναι απλές συμπτώσεις. Είναι συμπτώματα μιας απέραντης σαπίλας με χιλιάδες πτώματα. Θαρσείν χρη!
Σωτήριος Καλαμίτσης
Φίλος του γιατρού Γωγούση
στις Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 19, 2013 0 Comments
2 Νοε 2013
Σκάστε και ξαναθρηνήστε!
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjU8Hx4NtmKQbCiKHETi9lpV8GSI4mYE8K5scGRZMAoDJftgfljZ8loM6QwDbhJSP1nizUMWHo7Pjo1TscYzowGBeDCPGDzEBqH70jfI_sXWxPpxvRoEgrAUu6aSt193vr6XVNrpkMJTeM/s1600/kalamitsis.jpg
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα έγραφα (http://taxalia.blogspot.gr/2013/09/marfin.html) απευθύνοντας έκκληση στη Δικαιοσύνη να τολμήσει να ξεβρωμίσει αυτόν τον τόπο. Στο τελευταίο καταφύγιο του πολίτη που παρακολουθεί ανήμπορος τις καθημερινές ασχήμιες και το άτιμο παιχνίδι που παίζεται στην πλάτη του.
Διερωτώμην τότε τί να είναι αυτό που θα ακολουθήσει τις δολοφονίες που όλως περιέργως έρχονται σε κρίσιμες στιγμές του πολιτικού γίγνεσθαι. Αλέξης, νεκροί Marfin, Παύλος, Γιώργος, Μανώλης.
Μετά τον Φύσσα ακολούθησε το τσίρκο της σύλληψης της Χρυσής Αυγής, η αναστολή τής χρηματοδότησής της, η ανάκληση των αστυνομικών-φρουρών των βουλευτών και των γραφείων της. Στην ουσία έθεσαν οι δημοκράτορες το κόμμα εκτός νόμου και εντός πεδίου βολής. Όπως επιθυμούσε ο υποβρύχιος δημοκράτης Μπένι. Επειδή η Δημοκρατία της αρπαχτής και της εξαθλίωσης του εργαζόμενου λαού δεν μπορεί να δίνει όπλα σε όσους τη μάχονται, προ πάντων δε στους εξ αυτών φασίστες, νεοναζιστές κ.λπ., εκτός αν είναι λακέδες του εργολαβοσυνδικαλιστικοπολιτικού συμπλέγματος.
Μετά τη χθεσινή δολοφονία 2 νέων ο γενόΣιμος Κεδίκογλου έκανε σκληρή δήλωση. Το πρόσωπό του άσπρο σαν πανί. Σαν να του είχε έλθει αστροπελέκι. Έμοιαζε να λέει «Ε όχι κι’ έτσι». Και όμως Σίμο μου. Έτσι είναι. Όταν δεν πείθεις, έρχεται εις βοήθειαν ο «από μηχανής Θεός» [στην κυριολεξία].
Και βέβαια θα βρεθούν οι δολοφόνοι και θα οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη κ. κυβερνητικέ εκπρόσωπε. Όπως οι δολοφόνοι του Γκιόλια, για να μη φτάσω πολύ μακρυά στον Κέννεντυ και θεωρηθώ ιερόσυλος. Καλά, τα καραγκιοζάκια της 17Ν, του ΕΛΑ, του ΕΑ και των λοιπών αντιεξουσιαστικών δυνάμεων δεν μετράνε εν προκειμένω. Αυτά τα θυμίζουμε πού και πού για να δικαιολογούμε την απόσπαση 50 αστυνομικών στην προστασία του αμελέτητου Δακρυοχοΐδη.
Η θεωρία των δύο άκρων δεν περπατάει, αφού ο λαός δεν φαίνεται να «μασάει». Άλλωστε, δεν έχει τροφή να μασήσει. Πασχίζει πλέον να διατηρήσει την πατρώα γη κυριολεκτικά. Αυτή που του άφησαν οι άμεσοι και απώτεροι πρόγονοί του με αίμα και ιδρώτα. Προκειμένου να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και να τα κάνει όλα μπάχαλο, όπως πιστεύουμε, θα τα κάνουμε δυο φορές μπάχαλο μόνοι μας διαμηνύουν οι δημοκράτες που συγκυβερνούν-συγκαλύπτουν τις πομπές τους. Τί κι’ αν χαθούν 2-3 ζωές! Αμελητέες παράπλευρες απώλειες στον ευγενή αγώνα για τη συνέχιση της ρεμούλας και της αήθειας. Όπως οι 5.000 αυτόχειρες, αλλά και οι 20.000 που δεν κατάφεραν να αυτοεκτελεσθούν. Οι αυτοκτονίες και οι απόπειρες αυτοκτονίας από απόγνωση δεν είναι ειδεχθείς και δεν προκαλούν τον αποτροπιασμό των πολιτικών παρατάξεων.
«Παραίτηση από ευθιξία», πάντως, δεν έχει ακόμη εισχωρήσει στο ελληνικό πολιτικό λεξιλόγιο. ΄Ετσι, για τα μάτια του κόσμου.
στις Σάββατο, Νοεμβρίου 02, 2013 6 Comments
Και τελειώνεις ως εξής:
«Όσο για τη συγγνώμη στην αρχή την γράψατε έτσι... με μια συγγνώμη να φέρετε εις πέρας αυτό που θέλατε. Να ζητήσω και εγώ συγγνώμη που αν και κομμάτι της άρρωστης κοινωνίας τόλμησα να πάω κόντρα και να θέλω να βλέπω το θάνατο του παιδιού από τη βία άλλων παιδιών στην έλλειψη παιδείας και σεβασμού προς τον συνάνθρωπο».
Είμαι, λοιπόν, κατ’ εσέ ένας πολιτικός εγκάθετος που εκμεταλλεύθηκε τον θάνατο ενός παιδιού. Αν αυτά κατάλαβες από το άρθρο μου, εγώ και πάλι δεν μπορώ να κάνω κάτι. Και σε κάθε περίπτωση δεν σου έχω δώσει το δικαίωμα να αμφισβητείς την ειλικρίνειά μου.
Ακολούθως τη σκυτάλη παρέλαβε ο takis που έγραψε ότι:
«Ανέκαθεν οι έχοντες πλέρια δημοκρατικά κεχτημένα δικαιώματα, πολίτες είχαν μία τάση σκύλευσης Νεκρών. Αγάπα τον εχθρό σου με τα ελαττώματά του».
Τί σχέση έχουν μεταξύ τους αυτές οι δύο φράσεις; Έχω δώσει την εντύπωση ότι ασκώ πλέρια δημοκρατικά κεχτημένα; Είναι πολύ βαρειά η κουβέντα «σκύλευση νεκρών», αλλά μάλλον εσείς σκυλεύετε επί παντός γραφομένου, αν κρίνω από τα σχόλιά σας σε διάφορα άρθρα [βλ. και πάλι τα εν αρχή].
Συμπληρώνει στη συνέχεια ο Ted zah:
«Για το bullying εναντίον όσων διαφωνούν με τον λαϊκισμό και την πατριδοκαπηλία θα πρέπει να γράψουμε ένα νέο άρθρο ...».
Να γράψετε αγαπητέ μου, να γράψετε, ώστε να κατακεραυνώσετε εμένα τον λαϊκιστή και πατριδοκάπηλο.
Τέλος, ο κ. Χ. Παπαδόπουλος έγραψε:
«Κύριε Καλαμίτση, το μόνον που μπορώ να πω είναι ότι τελευταία έχετε αρχίσει και ασχημονείτε. Τι σχέση έχει ο θάνατος του παλληκαριού, με το Γερμανικό (και όχι μόνον) bullying, που κατά την άποψη σας (και όχι μόνον) υφίσταται ο Ελληνικός λαός;»
Ώστε ασχημονώ. Για υποδείξτε μου άρθρα μου, στα οποία φαίνεται πως ασχημονώ. Ο θάνατος αυτού του παλληκαριού αποτελεί κατάληξη ενός bullying, όπως συμβαίνει με τον αργό θάνατο, στον οποίο οδηγούν τον ελληνικό λαό οι δανειστές και οι εγχώριοι λακέδες του.
Την παράσταση έκλεισε ο Spock με το βαθυστόχαστο:
«Όπως λέει και ο Σάββας Καλεντερίδης σήμερα "όποιος δεν συμφωνεί με την κυβέρνηση, είναι γερμανοτσολιάς, υποστηρικτής του Σόιμπλε και όργανο ξένων συμφερόντων. Με αυτές τις αθλιότητες χάιδεψαν τα αυτιά του κόσμου τόσα χρόνια, με τις ίδιες κρυπτοφασιστικές αθλιότητες συνεχίζουν να προπαγανδίζουν τις θέσεις τους και να θυματοποιούν τον εαυτό τους και τώρα ως κυβέρνηση. Με αυτές τις κρυπτοφασιστικού τύπου αθλιότητες "διαπαιδαγώγησαν" τους πολίτες και δίχασαν τον ελληνικό λαό, σε μια περίοδο που η εθνική συνεννόηση ήταν και παραμένει το μέγιστο ζητούμενο. Με αυτές τις κρυπτοφασιστικές αθλιότητες φθάσαμε στο σημείο να δημοσιεύουμε άρθρα για τα όσα λέει ο Σόιμπλε, επώνυμα και με έγκριτες πηγές, και μας κατηγορούν οι αναγνώστες μας ότι παίζουμε το παιχνίδι της Γερμανίας και του Σόιμπλε."
Η απάντησή μου στο σχόλιο αυτό είναι «αρμπαρόρριζα στη γλάστρα να σε δάγκωνα στο σβέρκο».
Και τέλος-τέλος
«Ακριβώς, την ίδια τακτική χρησιμοποιούσε ο Χίτλερ, την ίδια χρησιμοποίησε κι ο μακελάρης ο Μπους, όταν πριν από την επέμβαση στο Ιράκ δήλωνε "Όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι με τους άλλους".»
Είμαι τελικά και ένας μικρός Χίτλερ. Όποιος δεν συμφωνεί μαζί μου είναι με τους άλλους. Από πού βγάλατε αυτό το συμπέρασμα;
«Το πρόβλημα όμως είναι, ότι χρησιμοποιείται η βαναυσότητα κατά του νεαρού για να φέρουμε την κουβέντα εκεί που θέλουμε». Και συμπληρώνει ο Αετιδεύς:
«Μα και εσύ, αξιότιμε κύριε Καλαμίτση, ένα είδος bulliing ασκείς κατά καιρούς, σε κάποιους συμπατριώτες σου, με τα κείμενά σου. Στην προκειμένη μάλιστα περίπτωση, ας άφηνες πρώτα αυτή τη χαροκαμένη μάνα να θάψει το παιδί της...»
Αλήθεια, ποιόν απείλησα ή εκφόβισα εγώ; Εξ όσων γνωρίζω, μέχρι σήμερα το ιστολόγιο αυτό ανέχεται όλες τις απόψεις με εξαίρεση τις χυδαίες. Και δεν νομίζω ότι κάποιος αισθάνθηκε φόβο ή απειλή από τα γραφόμενά μου.
Εις το επαναγιγνώσκειν, λοιπόν, και καλή συνέχεια σε όσους δεν είναι συνταξιούχοι ή ραντιέρηδες. Και μία παράκληση: οι εκλεκτοί σχολιαστές να μην απασχολούν το ιστολόγιο με σχόλια άσχετα με τα άρθρα, κάτω από τα οποία τα παραθέτουν. Αν θέλουν να μιλήσουν για προσωπικά τους ή για τα σκυλιά τους ή για κάποιο χόμπι τους, ας αλληλογραφήσουν στις ηλεκτρονικές διευθύνσεις τους ή ας τα πούνε τηλεφωνικώς. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να βομβαρδίζεται ο Η/Υ μου με σχόλια πανάσχετα με τα άρθρα, κάτω από τα οποία εμφανίζονται τέτοια σχόλια.
Ερώτημα: την κ. Τατιάνα την ψέξατε ή δεν είχατε χρόνο;
https://www.youtube.com/watch?v=RpI_yA0-tX4&t=284
Αυτό διαβάστε το για να σας έλθει πάλι αναγούλα
http://olympia.gr/2015/03/19/%CE%BF-%CE%BA%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82-bullying/
Και, τέλος, άρθρο μου αντίκα από taxalia:
6 Δεκ 2013
Το express του ...διαδικτύου
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgitBp0oOXemT8wadQrE82yCYsZSPG1ZKRbHeae7Xw6PfPymsv9iB8ybCVBAHmEVwiXjbhHz0BbaFR4vUnALCAoSNqY5V-HGYrSUlAfXteBtDtJe6xXgzDibaNck-biGrrrjfzYuIs7dnw/s200/mitsis_vothros.jpgΓράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Το διαδίκτυο έδωσε σε πολλούς ανθρώπους τη δυνατότητα να εκφράζονται ανεμπόδιστα, αφού τα εκδοτικά συγκροτήματα, μικρά ή μεγάλα, λογοκρίνουν τα γραπτά τών καθ’ όλα αξιόλογων αναγνωστών τους και δεν τα δημοσιεύουν προβάλλοντας παντοειδείς γελοίες δικαιολογίες τύπου «το κείμενό σας είναι μακροσκελές».
Άλλοι εκφράζονται επωνύμως και άλλοι ανωνύμως. Η ανωνυμία παρέχει την απαραίτητη κουκούλα σε υβριστές, χυδαιολόγους και συμπλεγματικούς εν γένει που προτιμούν να κινούνται πρηνηδόν ως γυμνοσάλιαγκες και ν’ αφήνουν στο διάβα τους τη γλίτσα της ψυχής τους. Υπάρχουν, όμως, και ανώνυμοι που προσφέρουν πολλά με την καθαρή σκέψη και τον ευθύ λόγο τους. Όπως υπάρχουν και επώνυμοι που είναι χειρότεροι από τους περισσότερους ανώνυμους.
Αυτή η απορριμματοφόρος κατηγορία ανθρώπων είναι που μολύνει το διαδίκτυο με εμετικά κείμενα, τα οποία απλώς φανερώνουν τη ρηχότητά τους, αλλά και τη μαυρίλα της ψυχής τους.
Είναι γεγονός πως όταν δεν υπάρχουν επιχειρήματα, καταφεύγουν στο υβρεολόγιο αυτοί οι κενοί εγκέφαλοι που πάσχουν από πληκτροδακτυλίαση, προ πάντων όταν χρησιμοποιούν το tweeter δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν, από την οποίαν υποφέρουν. Εκτοξεύουν πέντε λέξεις με τον τουϊτοκαταπέλτη για να θαυμάσουν οι followers την ατάκα και να επιδοκιμάσουν τον γραφέα-τρόμπα.
Έτσι, λοιπόν, με την ανάπτυξη της δημοσιογραφίας των πολιτών, όπως προσφυέστατα απεκλήθη η έκφραση των μη δημοσιογράφων μέσω διαδικτύου με κείμενα που έχουν να προσφέρουν κάτι στον αναγνώστη, εμφανίσθηκαν και οι αυτοεξυπηρετούμενοι βοθρατζήδες που απορρίπτουν στο διαδίκτυο τα περιττώματα του αδρανούς εγκεφάλου των. Ο βόρβορος που εκχέουν ασφαλώς και προσφέρει κάτι στον σημερινό άνθρωπο. Του προσφέρει την ευκαιρία να διαπιστώσει πόσο κενοί περιεχομένου άνθρωποι υπάρχουν που εκτονώνονται αφοδεύοντας δια των δακτύλων τους με μεγάλη ταχύτητα, ώστε να ξαναγεμίσει ο βόθρος για την επόμενη κένωση αποτρεπομένης της υπερχείλισης που προκαλεί επιπλοκές στην ασθένεια και απόφραξη των λυματοφόρων αγγείων. Δεν τους βδελύσσομαι. Τους οικτίρω για την κατάντια τους. Πολύ περισσότερο, όμως, στενοχωριέμαι που οι άνθρωποι αυτοί διαθέτουν ισοσθενή με τη δική μου ψήφο. Ή μάλλον οργίζομαι καθώς διαπιστώνω ότι εξ αιτίας της δικής τους εκλογικής έκφρασης και εκείνης των ομοίων τους έχουμε φτάσει στο σημερινό σημείο εξαχρείωσης. Τι να κάνουμε όμως; Δεν γίνεται διαφορετικά. Κάθε σπίτι έχει τον καμπινέ του. Έτσι και το διαδίκτυο έχει τους υπονόμους του με τα γυάλινα τοιχώματα, όπου ενδιαιτώνται αρουραίοι με ανθρώπινη όψη που κατόρθωσαν να ξεγελάσουν τους επιστήμονες και να ξεφύγουν από τα πειραματικά εργαστήρια των ανθρώπων, στα οποία δικαιωματικά ανήκουν ως εκτρώματα της φύσης και όνειδος για το ανθρώπινο γένος.
Σωτήριος Καλαμίτσης
στις Παρασκευή, Δεκεμβρίου 06, 2013
Σωτήριος Καλαμίτσης
Ταπεινός, πλην ακροδεκσιός, γραφιάς πάσχων ανιάτως από εσχάτως διαγνωσθείσα ακράτεια εμπαθείας και λαϊκισμού, επιστήθιος, όμως, φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και επισκέπτης του εις οίκον ευγηρίας δι’ απόρους λόγω επαπειλούμενης εξώσεώς του από την ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος, όπου κατοικεί επ’ ενοικίω, Ιεράν τινά δηλονότι Μονήν του Αγίου ΄Ορους [Μεγάλη η Χάρη της]
Περιοχή συνημμένων
Προβολή βίντεο YouTube "Ενημέρωσα τον διευθυντή για όσα περνούσε ο Βαγγέλης"
"Ενημέρωσα τον διευθυντή για όσα περνούσε ο Βαγγέλης"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου