θέση «Καμάρα», έξω από στο χωριό Χορτιάτης, και επιτέθηκε σε δύο αυτοκίνητα του Οργανισμού Ύδρευσης Θεσ/νίκης που πήγαιναν στον Χορτιάτη για την απολύμανση της δεξαμενής του υδραγωγείου.
Στο πρώτο αυτοκίνητο επέβαιναν πέντε Έλληνες. Ο εργοδηγός Σιδερίδης, τρεις τεχνίτες και ο Αλ. Σωτηρχόπουλος που ήταν υπεύθυνος για τη χλωρίωση του νερού. Στο δεύτερο επέβαιναν τρεις Γερμανοί και δυο Έλληνες.
Ένας εργοδηγός και ένας υπάλληλος του Ο.Υ.Θ .
Από την επίθεση των Ελασιτών, σκοτώθηκαν ο οδηγός του πρώτου αυτοκίνητου Κλεάνθης Τερζόπουλος και ο εργοδηγός Γεώργιος Σιδερίδης.
Από το δεύτερο αυτοκίνητο πιάστηκαν αιχμάλωτοι δυο γερμανοί που εκτελεστήκαν επί τόπου. Ο τρίτος διέφυγε.
Μετά την επίθεση οι κάτοικοι του Χορτιάτη θέλησαν να εγκαταλείψουν το χωριό, φοβούμενοι αντίποινα των Γερμανών, αλλά οι Ελασίτες τους καθησύχασαν, διότι «δεν είχαν να φοβηθούν τίποτα».
Αργότερα, έφτασαν στο Χορτιάτη δεκαπέντε φορτηγά με Γερμανούς
και άντρες του «Σώματος Κυνηγών» του Φριτς Σούμπερτ .(Jagdkommando Schubert). Τις εκτελέσεις των 146 κατοίκων, τις έκαναν οι «Κυνηγοί» του Σούμπερτ.
Στον Χορτιάτη δεν έδρασε ούτε ένας «ταγματασφαλίτης».
Το Σώμα του Σούμπερτ, συγκροτήθηκε από βαρυποινίτες Κρητικούς που αποφυλακίστηκαν και από φυλακόβιους απο την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Ληστές, ζωοκλέφτες και μαχαιροβγάλτες του υποκόσμου. Αυτοί ήσαν οι δολοφόνοι του Σούμπερτ.
Αλλά, η αλήθεια δεν βολεύει τους ψεύτες της Κόκκινης Φυλής και για αυτό ανακαλύπτουν…. «Ταγματασφαλίτες». Ωστόσο, όλοι όσοι «μοιρολογούν» τα 146 αθώα θύματα, δεν μιλάνε για την ευθύνη του σύντροφου Καπετάν Φλωριά και του σύντροφου Ρικούδη που τους πήραν στον λαιμό τους, και δεν μας λένε γιατί η ματαίωση της χλωρίωσης του νερού έφερε πιο κοντά το τέλος του πολέμου, και γιατί ήταν αντιστασιακη πράξη η δολοφονία των υπαλλήλων Ο.Υ.Θ από τους Κόκκινους συνεργάτες της Ιντέλιτζενς Σέρβις. Αυτά για να είμαστε δίκαιοι.
