Τι ωραία!
Εν αναμονή τώρα των επόμενων.
Μέρες – άλλοθι, έτσι της λέω.
Και δεν το παίζω αυθεντία όμως έτσι είναι.
Είμαστε άλλωστε ...επιρρεπείς σαν είδος στα άλλοθι που μας προσφέρονται προς χρήση.
Γιορτάζουμε όλοι την παγκόσμια ημέρα της -καλή ώρα- γυναίκας για παράδειγμα και τις υπόλοιπες μέρες κάνουμε πως δεν βλέπουμε και δεν ακούμε το ξύλο στη διπλανή πόρτα και που φοράει γυαλιά ακόμη και με συννεφιά ή φουλάρι στο λαιμό της με ζέστη.
Και τις περισσότερες φορές, αν τύχει και «σκάσει» η ιστορία δεν προσποιούμαστε καν πως πέφτουμε από τα σύννεφα.
Ούτε μπροστά στις κάμερες.
«Κάτι είχαμε παρατηρήσει, ακούγαμε θορύβους, αλλά…
Πως να γίνουμε αδιάκριτοι… Δεν μας είχε αναφέρει τίποτα (μετάφραση του τελευταίου: Δεν είχαμε ενδιαφερθεί πραγματικά να ρωτήσουμε καν ή να ρωτήσουμε όπως πρέπει)…»
Ε, δεν είναι και δική μας δουλειά! Αμάν πια!
(σημ. Συνήθως προσποιούμαστε ελεύθερη πτώση από τα σύννεφα μόνο όταν σκάει μαζί με την ιστορία και ένα καπάκι φέρετρου έξω από την οικοδομή.
Ε, μη χάσουμε εντελώς το ηθικό μας άλλοθι και γίνουμε και συνένοχοι σε έγκλημα κατά της ζωής, έχουμε και κάποια όρια βρε αδελφέ. Μόνο όσο ζει μια ζωή εφιάλτη μπορούμε να βλέπουμε χωρίς να παρακολουθούμε.)
Αλλά ας το… ελαφρύνουμε, τι λέτε;
Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας και όλες τις υπόλοιπες διατήρηση του διαχρονικού status quo που τις θέλει σπάνια πάνω από άντρες στο επαγγελματικό πεδίο
Που να μην είχαμε και την… παγκόσμια ημέρα Γυναίκας.
Παγκόσμια Ημέρα της γυναίκας και αυτή αλλά και όλες τις υπόλοιπες, σε μια χώρα, όπως η δική μας, με περισσότερες γυναίκες από άντρες στον γενικό πληθυσμό η εκπροσώπηση στον κορυφαίο μας καθρέπτη, τη Βουλή, με το ζόρι φτάνει στο 1/3 του σώματος.
Που σημαίνει πως ακόμα και οι γυναίκες προτιμούν να ψηφίζουν άντρες, ακόμη και σε συνδυασμούς που – για τα μάτια του κόσμου τελικά- κινούνται σε σχετικά ισορροπημένη ποσόστωση ανδρών – γυναικών (ενδεικτικά, στα ψηφοδέλτια της ΝΔ οι γυναίκες υποψήφιες ήταν στο 42% αλλά από τους 159 βουλευτές, γυναίκες είναι μόνο 30).
Παγκόσμια Ημέρα της γυναίκας και όλες τις υπόλοιπες είναι τόσο μπάχαλο τα πράγματα στις σχέσεις των δύο φύλων (σε όλα τα επίπεδα) που θρέφουν την απόλυτη υπερβολή, την απόλυτη έλλειψη μέτρου και την επικράτηση μιας σχεδόν φανατικής woke (sic) ατζέντας που επιτίθεται και καίει τα πάντα (αντί να ξεριζώνει επιλεκτικά τα κακά και να σπέρνει στη θέση τους κάτι καλύτερο που να συμπληρώνει τα -έστω λίγα- καλά), που χωρίζει αντί να γεφυρώνει.
Παγκόσμια Ημέρα άλλοθι και περιμένουμε «εναγωνίως» την επόμενη για να κρύβουμε πίσω τους (ακόμη και σε αυτές που έχουμε τον απόλυτο έλεγχο) το ότι δεν αλλάζουμε προς το καλύτερο.
Πότε να είναι άραγε η Παγκόσμια Ημέρα κατά της παιδικής παχυσαρκίας, να μη ξεχάσουμε να αυξήσουμε κατά μία τις αναρτήσεις μας ενώ αυξάνουμε χρόνο τον χρόνο (επίσημα στοιχεία) τα κιλά των παιδιών μας;
‘Η η Παγκόσμια Ημέρα κατά της παιδικής εργασίας;
Αυτή είναι πιο πιασιάρικη.
Να βάλουμε φωτογραφίες με παιδάκια και δακρύβρεχτες λεζάντες από το iPhone μας που πολλά από αυτά τα ανήλικα φτιάχνουν στις τρεις πόλεις – γαλέρες δυτικών προϊόντων στην Κίνα, (μην σκοτίζεστε, εδώ και χρόνια έχουν βάλει δίχτυα έξω από τους ορόφους για να μην αυτοκτονούν -γενικά- οι εργάτες) ενώ φοράμε ρούχα και παπούτσια που μας έρχονται φθηνά γιατί τα φτιάχουν παιδιά για ένα πιάτο φαί κάπου στο Μπαγκλαντές;
Αλλά αφού έχουμε τον ΟΗΕ μας να υιοθετεί όλες αυτές τις Παγκόσμιες Ημέρες (για χάρη μας και με τις ευλογίες μας) για να μπορούμε να τις γιορτάζουμε με κάθε επισημότητα, κάνοντας ένα διάλειμμα μερικών λεπτών μια φορά τον χρόνο για την ετήσια δόση άλλοθι προτού επιστρέψουμε χωρίς τύψεις σε όσα διαιωνίζουν τα προβλήματα, no problem…
Υ.Γ.
Σε εκθετικό βαθμό αυτές οι μέρες είναι ακριβώς το ίδιο άλλοθι που μας προσφέρει το σύστημα (μέρος του οποίου είμαστε όλοι) με την -περασμένη στο συλλογικό ασυνείδητο ως υποχρέωση- ψήφο μας.
Για να μένουμε στην υποχρέωση που εκπληρώνουμε (άρα είμαστε ΟΚ) και να περιμένουμε –βολικότατα– κάποια στιγμή να αλλάξουν τα πράγματα από μόνα τους, απλά αλλάζοντας/εναλλάσοντας πρόσωπα στην εξουσία αντί να κοιτάμε πως να αλλάξουμε νοοτροπίες και ποιότητα ώστε εξελικτικά, στο μέλλον, κάποιοι επόμενοι να είναι καλύτεροι από εμάς.
‘Αλλοι φοβισμένοι και συμβιβασμένοι στο μη χείρον βέλτιστον (λες και αν πιάσεις πάτο μπορείς να πας πιο κάτω) που δίνει και 41% όταν εκτίθεται σαν εξουσία το «αντίπαλο δέος», άλλοι πιστεύοντας ακόμη και μετά την κωμικοτραγική -αναγκαστική- δοκιμή της πως μια ιδεολογία μπορεί να έχει εφαρμογή στο πεδίο όταν ο καθρεπτισμός μας (ως ποιότητα πολιτών) καθίσει στην καρέκλα της εξουσίας.
Οπότε, γιατί να στηλιτεύσουμε το διαχρονικό μπάχαλο στον ΟΣΕ για παράδειγμα και να «χτυπήσουμε» αυτό που ψηφίσαμε με τον φόβο να «πέσει» και να έρθουν ξανά οι άλλοι στην εξουσία;
Το πολύ πολύ να μην παίρνουμε το τρένο…
Ή γιατί να ζητήσουμε, ως παράδειγμα για το μέλλον, την παραδειγματική τιμωρία των δικών μας για την λαίλαπα που η διαχρονική ανικανότητα και οι διαχρονικές παθογένειες που αφορούν και σε έμας δημιούργησε στο Μάτι και να σκοτώσουμε όλες τις πιθανότητες μας να ανακάμψουμε και να κυβερνήσουμε ξανά;
Το πολύ πολύ να πάμε αλλού για να μη βλέπουμε τα αποκαίδια.
Ή γιατί να πιάσουμε ως κομματικοί ψηφοφόροι την ουσία και να γίνουμε παράδειγμα προς μελλοντική αποφυγή του λαϊκισμού και της οικονομικής υπονόμευσης της χώρας της δεκαετίας του 80 (με προπέτασμα καπνού την έξοχη εξωτερική πολιτική εκείνης της περιόδου) που θα μας διατηρήσει σε κώμα και πιθανότητα μακριά από την εξουσία;
Το πολύ πολύ να κάνουμε πως αλλάξαμε.
‘Η γιατί να μας πειράζει που ο ανεπάγγελτος (ειρωνία) ηγέτης μας, ο επίσημος θεωρητικός ινστρούχτορας της εργατικής τάξης αποδέχεται (αν όχι επιδιώκει) τη συμμετοχή του ως συνοδευτικό πιάτο στο μενού της βουλής και είναι διάσημος μόνο για το συνοδευτικό υλικό που προσφέρει σε ένα σατιρικό μέσο, σε σημείο που από ζήλο να παρέχει νέες ατάκες στο Luben πέφτει στη… λούμπα να παρουσιάσει από το κορυφαίο βήμα της χώρας τις γυναίκες ως πόρνες;
Το πολύ πολύ να μην κάνουμε like και share όπως τα άλλα αν το δούμε σε βιντεάκι…
Τι χρειαζόμαστε λοιπόν στην περίπτωση που μας ανακρίνει ο εαυτός μας ρωτώντας μας «που ήσουν, τι έκανες όταν…;» ως άλλοθι;
Αρκεί μία μόνο μέρα τον χρόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου