Περαστικά...

Γράφει ο Μήτσος Τούφας

Την σήμερον ,  ημέραι πρώται του καλοκαιριού, θα σας πω περί ένα εύθυμο στιγμιότυπο, άνευ ηθικού διδάγματος και άλλης αξίας,    μόνο για  τον χαβαλέ  του πράγματος και την νοσταλγική διάθεσις  του ΄΄ενδόξου'' παρελθόντος. Μου το διηγήθηκε δε φίλος τροχόμπατσος,  αυτόπτης και  αυτήκοος μάρτυς του περιστατικού και μου ορκίστηκε περί της αληθείας του .

"Καλοκαιράκι στα  μέσα του `90 .   Ένα ακόμα σαββατοκύριακο  από κείνα που λες ότι την κοπανήσανε  απέ την κόλασις κι ήρθανε κι αράξασι  στο δρόμο Σαλονίκης -Χαλκιδικής.

Εποχές ευμάρειας και παχέων αγελάδων όπου τα δώσαμε ούλα  μπας και χορτάσουμε  το αχόρταγο  σαρκίο μας όσο για τα υπόλοιπα, αν υπάρχουν , να πάνε πηδηχθώσι κανονικώς.

Οι  μαγκιές  αυτές θα γενόσαντε εφιάλτης  λίγα χρονάκια αργότερα αλλά τότες, ούτες που την ψιλιαζόμαστε , ούτες και χαμπαριάζαμε.

Νομίζω;

Όμως  τώρα  είμεθα δω ρε μόρτη. Έτοιμοι  να ξαμοληθούμε στας γειτονικάς παραλίας και πλάζ, περί μάσες, ξάπλες , κωλοπλυσίματα, ηλιοθεραπείες, ποτάκια , γκομενιλίκια ,έρωτες ,διασκέδασις, μόστρα, σούπα-μούπες, μπαράκια, ουζερί, ταβέρνες, μπουζούκια , το οποίον  κάθε λογής γούστα και στο πως τη ακούει ο πασά ένας. Και γιατί όχι δηλαδής; Εδώ ήτανε θεός ο Διόνυσος κι όχι αλλού κι αλλούθε.

Αλλά.

 Κι όλα τούτα και πολλά άλλα, με μια μανία , με μια έντασις σαν να μην υπάρχει  το  αύριον.

Σάββατο πρωί  το λοιπόν, με τη δροσούλα κι απάνω στη γλυκειά  μαστούρα που λέει και το γνωστόν άζμα,  ο   δρόμος πλημμύρισε ίσαμε τα μπούνια απέ   μιλιούνια αστούς που κουβαλάν   ούλη τους την προίκα που τους κάνει αυτό που είναι ή αυτό που γουστάρουνε  να δείχνουσι πως είναι, αν και γίνομαι αντιληπτός .

Τώρα ένα ατέλιωτο καραβάνι από κινούμενες ψυχές και καυτές  λαμαρίνες, ρολλάρει από αργά ίσα με καθόλου, κάτω από έναν ανελέητο ήλιο που σου κάνει τα νεύρα μενταγιόν για το λαιμό και τον ιδρώτα , φαρμάκι. Ο  δρόμος δεν επαρκεί να σηκώσει όλο αυτό το βάρος της επιθυμίας. Πάει και τόπαμε

 ''Το κράτος μας μέσα!!!.  Δεν είναι κατάστασις αυτή ρε κύριος. Πας να κάνεις ένα μπανάκι  να πούμε και στο βγάζουνε απέ τη μύτη  οι καριόληδες ''διαμαρτύρονταν δικαίως  ένας   μυστακοφόρος  με αρειμάνιο στήθος , τρία στρέμματα κοιλιά , ιδρωμένο κασκορσέ και το ''ΠΑΟΚ  αγάπη μου'' κρεμασμένο εικόνισμα   στον καθρέφτη του γιωταχί.

Όλες  οι λωρίδες κεκλοφορίας τίγκα, όπως φυσικά και η έκτακτης ανάγκης, ένεκα η  συντριπτική πλειονότης των Ελλήνων οδηγώνε ,  χαμπάρι δεν έχει περί  τη χρήση της ή τη σημασία της . Άπαξ και έχει, τη  γράφει κανονικά και  θρονιάζεται μπάστακας εκεί κι άντε να περάσουνε ασθενοφόρα , περπολικά και άλλα τοιούτα οχήματα έχτακτης ανάγκας.

 Ίσα ρε!!!! Τί το σημαντικότερον στο σύμπαν απέ την αφεντομουτσουνάρα μας;

Ανυπόμονοι πιτσιρικάδες με  μασκαρεμένα οχήματα,  φανταχτερές  αεροτομές και φασαριόζικες εξατμίσεις, τέρμα ηχεία, νευρικό γκάζι, προσπαθούν μάταια να προσπεράσουν έστω έναν '' κοιμισμένο μπάρμπα''. '

Μεσήλικοι κογενειάρχες  με υπεμονή,  συν γυναιξί , τέκνοις ενίοτε και πεθεροίς , δι ό και η υπεμονή, σαν σε μετανάστευσις κουβαλάν ούλο το νοικοκυριό  ,  με το  αυτοκινητάκι  που τάχει φτύσει , στο εξοχικό περί  Σαββατοκύριακο,

Γιάπηδες με γυαλιστερά κάμπριο,  γυαλιστερά  rayban, γυαλιστερές γκόμενες και γυαλιστερά αποτριχωμένα  προφίλ,  κολλημένοι κι ανήμποροι στην ουρά ωσάν κοινοί θνητοί, με μιαν ανησυχία μπας κι αργήσουσι στο αραντεβού στην πισίνα του ξενοδοχείου όπου  περιμένουν κι  άλλοι τέτοιοι και παρόμοιοι . Ήτανε και τούτο  το πενταετές αναπτυξιακό πλάνο και οι δείκτες ανάπτυξις που δεν προβλέψασι να πούμε, τούτο το  γαμεμένο μποτιλιάρισμα !!!!!  '

 Λαϊκές κοριτσάρες που μεταμορφώνονται σε ντίβες   του σαββατοκύριακου, με μπικίνι , διάφανο παρεό ,τέρμα Άντζελα στο ηχείο ,ακροβατούν   σε πέδιλα πολυκατοικίες,  κρύβονται οπίσω απέ  φανταχτερά γυαλιά  και κάτω από τεράστια καπέλα, σαν σταρ του σινεμά σε μια  πιο λαϊκή έκδοσις , με φουλ  διάθεσις, λικνίζονται  στις θέσεις τους  σαν να ψάχνουν μιαν αόρατη ανεμόσκαλα πούλεγε κι ο Νιόνιος, καθώς τραβάν για τη δική τους γη της επαγγελίας .

Κοπάδια από κάγκουρες   σε φάλαγγα κατά  φτιαγμένο παπάκι , σλίπιγκ μπαγκ δεμένα στη σέλα κι ανύπαρκτα μέσα αυτοπροστασίας,   λωρίδα τέρμα δεξιά , γλιστράνε  λάου λάου στη ζούλα ,  ως  θορυβώδες φίδι να πούμε, δίπλα   σε βραδυπορούντες τετράτροχους, κατευθυνόμενοι σταθερά  στα παραθαλάσσια γκέτο.

Ελληνάρας άρχων  με ανοιχτό πουκάμισο ,   ανοιχτό  παράθυρο της Μερσεντέ ,  χέρι κρεμασμένο χαλαρά απ έξω, αλυσίδαι τρεις κι άλλες τόσες στο δασύτριχο στήθος, τσιγαράκι, Βασίλης Καρράς,  γυαλί, ύφος ''άιντε κάντε όλοι στην μπάντα να περάσει'' ο Μπάμπης  ,   ξεπλυμένο ξανθό δίπλα που χασκογελάει.'' Σούλα σεμνά!!!''  Ντάξει.

Συνταξιούχος με το πεντακάθαρο ανάλογης ηλικίας αμαξάκι με τα μαξιλαράκια και το ''η Παναγιά μαζί σου'', δεμένος με τη ζώνη ώσπερ  γόρδιος δεσμός, καβαλάει   λωρίδα  κεκλοφορίας και δεν την  αλλάζει ως να φτάσει στον προορισμό που να χαλάσει ο κόσμος ούλος. Αγκαλιάζει   σφιχτά το βολάν και πάει σαν τη χελώνα  με το βλέμμα ίσα  μπροστά  και μόνο, δεν ακούει τίποτα, είναι ψόφιος περί παρεξήγησις άπαξ και πέσει  κόρνα ή παρατήρησις περί του πως πιλοτάρει . Δίπλα κάθεται η κερία του με καθήκοντα πλοηγού ''Πρόσεξε Κίμων όλο στις λακκούβες πέφτεις, θα τα σπάσουμε όλα πίσω''.

Μηχανόβιος με σούπερ εργαλείο και σούπερ γκόμενα  σκαλωμένη πίσω του, σερφάρει  ανάμεσα στα στα μπαστακωμένα αυτοκίνητα ώσπερ σίφουνας , φευγάτος ούτως ή άλλως ,σαν να μην ανήκει στο πανηγύρι αυτό.

Κάπου κάπου  φρεναρίσματα, κόρνες , μπινελίκια , τσακωμοί , ''ξέρεις ποιός είμαι γω ρε;'' ψιλοτρακαρίσματα που μεγαλώνουν το πρόβλεμα, μούτζες, ''άντε κουνήσου λίγο ρε βλάχο μεσημέριασε!!!'' και η ζωή κυλάει στο δρόμο αργά, μέσα  σε αφόρητα χιλιόμετρα λουσμένα στο φως ,  μέσα στον μετέωρο χρόνο και τον εφιάλτη  ενός τροχαίου, στη σειρήνα του ασθενοφόρου, στο φάρο ενός βιαστικού περιπολικού.

Κάπου κει μια  περιποιημένη ,με  ολίγον από υστερία μαντάμ  γύρω στα σαράντα, σκάζει μύτη  με διαρκή ζιγκ ζακ , αβέρτα κόρνες, φωνές να της κάνουν  χώρο να περάξει, μπινελικώνει και μπινελικώνεται με τους άλλους οδηγούς, χερονομεί αγανακτισμένη,  το παλεύει να κονηθεί όσο πιο γρήγορα  γένεται, προκαλεί  κομφούζιο  στην ήδη προβληματική κίνησις, όταν  της την πέφτουσι δυο μοτοσυκλετιστές της αστυνομίας , 'Κάντε δεξιά και σταματήστε περικαλώ'' .

 Πριν προλάβουνε να ρωτήξουν το ''γιατί κερά γειτόνισσα'' ,τους παίρνει αμπάριζα η μαντάμ  χειρονομούσα εναγωνίως  "Σας περικαλώ κύριε τροχονόμε με τελεφώνησαν  ότι η μαμά μου   έπαθε εγκεφαλικό και πρέπει να τρέξω ευθύς  και απαρεγκλίτως εις το χωριό "

''Έτσι που το πάτε σεις μαντάμ το πιθανότερο είναι ή να πάτε πιο γρήγορα στο αραντεβού με τον Αγιο Πέτρο ή να πάρετε και κάναν άσχετο μαζί σας περί παρέα. Τελεφωνήστε αστενοφόρο περί την μαμά σας κι ακολουθήστε ασφαλώς και μεδέν πρόβλημα ''

"Σας περικαλώ '',  ντογρού η μαντάμ,''  αφέτε με να πάω μου είπαν ότι είναι άσκημα. Την προλαβαίνω δεν την προλαβαίνω και το κρίμα στο λαιμό σας ."

Κάνοντας την ανάγκα φελότιμο οι τροχόμπατσοι  προσφέρθηκαν να της ανοίξουσι  δρόμο  να ρολλάρει στο  γρήγορο και στο εντάξει  ως την πρώτη διασταύρωσις όπου θα στρίψει κατά χωριό που ευρίσκετο η ετοιμοθάνατη  μαμά της εν λόγω μαντάμ. 

Ως και έγινε και  ''ευχαριστώ'' και ''είστε πολύ καλοι''  και ''ο σκοπός της αστυνομίας....''  και  ''αστυνομία και πολίτες ομού....''και άλλα τέτοια, ως να γενεί κουρνιαχτός.

Πέρασε καμιά  ωρίτσα  πάνω κάτω , η κίνησις χαλάρωσε , ''η κάθοδος των μυρίων'' προς τις πλάζ πάγαινε ομαλώς , η ζέστη θέριεψε .  '' Στρίψε ρε να πάρουμε δυο  παγωμένα καφεδάκια στο όρθιο απέ το χοτέλι δω παρά δίπλα και γυρνάμε''.ξηγιέται ο ένας τροχόμπατσος,

Ενώ το λοιπόν  ήτανε στο περίμενε  να τοιμαστούν οι καφέδες,  απέ τον πάνω όροφο του ξενοδοχείου ακούστηκε μια ουρανομήκης κραυγή όπου συντάραξε συθέμελα το κατέστημα , έσκιαξε ένα σμάρι περιστέρια και  την ακούσασι  ως και τα μισόκουφα γερόντια του καφενείου   απ το παραδίπλα χωριό.

 Ο κύριος σεσμός  όμως είχε και μετασεσμικές δονήσεις να πούμε. Ακολούθησαν άναρθρες κραυγές και βογγητά, επικλήσεις σε αγνώστους θεούς, παρακλήσεις σε όλους τους τόνους, επιφωνήματα με αυξομειούμενη έντασις , οπού δειχναν άθρωπο υποφέροντα πολύ.

Ρε Τάκη τι γένεται πάνω; Τη σφάζουνε την μαντάμ  ή περνάει Ιερά Εξέτασις;

Αφήστε  ρε μάγκες  και τσάκωσα μπελά μ αυτήνα.  Μου ρχεται εδώ άπαξ της βδομάδος με τον γκόμενο να βγάλει γκαβά  της  και την ακούει όποιος έχει αυτιά κι όποιος δεν έχει . Γειτόνοι μας κουβάλησαν ως και το εκατό  φορές δύο, ένεκα φοβήθηκαν βιαιοπραγίες.

Να σκεφτείς ότι το όχημα της , κείνο το άσπρο, απ τη πρεμούρα της  το παρατάει κάθε φορά στη μέση της αυλής με ανοιχτή πόρτα και τρέχει βολίδα πάνω. Δεν έχω ματαδεί τόση σβελτάδα.  Της το παρκάρω γώ.

Οι μοτοσυκλετιστές πήραν τους καφέδες τους και φεύγοντας   ο ένας, έβγαλε το μπλοκάκι για τις παράνομες σταθμεύσεις , έσκισε το ουδέτερο τρίτο φύλλο κι έγραψε ''Περαστικά στην μαμά σας, Ευχόμαστε ταχείαν ανάρρωσις. Εκ της διεύθυνσης τροχαίας''.

 Στη συνέχεια το κοτσάρισε  στο παρμπρίζ και υπό τις συνεχείς ουρανομήκεις κραυγές της υποφέρουσας , αποχώρησαν.

Περί την μεταφορά

Μήτσος Τούφας