Κανένας από τους συνταξιούχους που πήγαν να "τραβήξουν" λεφτά, δεν ήθελε να πέσει πάνω σε ουρές. Προφανέστατα (μυαλό θέλει;), όλοι θα ήθελαν να είναι μόνοι τους και να τελειώσουν σε ένα λεπτό.
Γιατί η ....
συλλογικότητα δεν έχει συνείδηση ενιαίας συμπεριφοράς. Η συμπεριφορά της είναι το άθροισμα της ατομικής επιλογής, που ενώ μπορεί να είναι ορθή και υπεύθυνη, δημιουργεί ένα πρόβλημα εκ των πραγμάτων, χωρίς τη θέλησή της.
Σε επίπεδο ατομικής επιλογής, λοιπόν, κάθε άνθρωπος που πήγαινε να τραβήξει λεφτά, ήταν εντάξει.
Αθροιζόμενες όμως οι υπεύθυνες ατομικές συμπεριφορές, δημιουργούν την εικόνα μιας "ανευθυνότητας".
Πώς λοιπόν, θα λύσουμε το πρόβλημα -που ισχύει σε όλες τις "μαζώξεις";
Ο Μήτσος, που ξεκινάει να περπατήσει στην παραλία, είναι και νόμιμος και σωστός! Κανέναν δεν βλάπτει ο Μήτσος κι αυτό είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ βέβαιο!
Το πρόβλημα ξεκινά, όταν την ίδια σκέψη κάνουν ταυτόχρονα χιλιάδες Μήτσοι.
Το πρόβλημα λοιπόν είναι μαθηματικό: πώς θα αποφύγουμε έναν κίνδυνο που δημιουργείται μόνο από τη μάζωξη εντελώς ακίνδυνων;
Υπάρχει λύση στη θεωρία των παιγνίων,
αλλά θα θέλαμε να ακούσουμε την άποψη του κ.Χαρδαλιά, που επιτέθηκε με σφοδρότητα στους συνταξιούχους. Ολόσωστα είναι κακό να μαζεύονται 100 άτομα έξω από μια τράπεζα. Αλλά πείτε μας: ποιός ΔΕΝ πρέπει να πάει από τους 100; Πώς θα καταλάβει ο άλλος ότι θα μαζευτούν άλλοι 99;
Τι ακριβώς να κάνουν οι άνθρωποι, ώστε να μη μαζεύονται ταυτόχρονα, αλλά να έχουν πρόσβαση στα λεφτά τους ; Χωρίς λεφτά, δεν έχει ψωμί!
Μήπως πρέπει να μπει μια "σειρά" με βάση τον ΑΦΜ, το επώνυμο, την ηλικία, τέλος πάντων, βρείτε μια εφαρμόσιμη ιδέα!
Για το τρέξιμο ας πούμε, για να μη συνωστίζονται την ίδια ώρα στην παραλία, θα μπορούσατε να πείτε "άτομα ηλικίας 15-30 δικαιούνται περιπάτου, από 9-10 πμ, από 30-40 ετών από 10-11 πμ, κ.ο.κ."
Κάτι πρέπει να κάνει το κράτος, όχι να βολεύεται μόνο σε "κούνημα δαχτύλου" και κατασκευή ενοχικής συνείδησης.
Και ΝΑΙ, δυστυχώς υπάρχουν ΔΕΚΑΔΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ηλικιωμένοι, που ζουν ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΙ, χωρίς ΚΑΝΕΝΑΝ συγγενή, φίλο, γείτονα, χωρίς ΚΑΜΙΑ βοήθεια από ΠΟΥΘΕΝΑ. Πεθαίνουν μόνοι και τους ανακαλύπτουν από τη μυρωδιά μετά από 15 μέρες. Ποιός νοιάζεται για αυτούς;
Β.Π.
και να συμπληρώσω με ένα ωραίο κειμενάκι του συνονόματου Βασίλη Κανέλλη του ΔΟΛ:
Νίκο Χαρδαλιά, χαλάρωσε λίγο. Δεν είσαι χωροφύλακας στα τρομαγμένα γεροντάκια
Οι περισσότεροι από αυτούς δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει ΑΤΜ.
Δεν ξέρουν τι είναι χρεωστική κάρτα, ούτε τι είναι e – banking.
Οι περισσότεροι από αυτούς είναι άνθρωποι μονάχοι, που ζουν μακριά από τα παιδιά τους ή δεν έχουν κάποιον να κάνει τις βασικές, καθημερινές συναλλαγές.
Οι περισσότεροι από αυτούς τους συνταξιούχους έχουν τρελαθεί στην καραντίνα, δεν αντέχουν άλλο και σε λίγο θα πεθάνουν από την κατάθλιψη.
Πολλοί από αυτούς πηγαίνουν στο σούπερ μάρκετ για να αγοράσουν ένα μαρούλι μόνο και μόνο για να βγουν λίγο έξω. Κακό ναι, αλλά για σκεφτείτε την ψυχολογία αυτών των απόμαχων της ζωής.
Ναι, πήγαν μερικές εκατοντάδες στην τράπεζα και περίμεναν στην ουρά, να πάρουν τη σύνταξη ή να πληρώσουν κάτι.
Ακόμη κι αν ξέρουν να κάνουν ηλεκτρονικές συναλλαγές τους ρώτησε κανείς αν έχουν να πληρώσουν την προμήθεια των 3 ευρώ για οποιαδήποτε συναλλαγή μέσω e-banking;
Τους ρώτησε κανείς γιατί στήνονται στην ουρά μπας και γλιτώσουν ένα πενηνταράκι για να το δώσουν στο εγγόνι;
Είναι οι ίδιοι που περιμένουν τη λαϊκή για να πάρουν φθηνά προϊόντα γιατί δεν τους φτάνει η σύνταξη.
Ποιος θα τους κάνει τα ψώνια αν δεν έχουν κανέναν; Ποιος θα τους νοιαστεί; Το κράτος; Η… βοήθεια στο σπίτι; Ας γελάσω.
Και τώρα, δεν τους έφτανε η πίκρα τους, η ανέχειά τους, η αγωνία για το μέλλον των δικών τους, ήρθε και ο εγκλεισμός σε τέσσερις τοίχους για να τους στερήσει και το τελευταίο που τους απέμεινε: Την ελευθερία τους.
Πόσο, λοιπόν, να αντέξουν κύριε Χαρδαλιά; Κάνουν υπομονή αλλά τουλάχιστον μην τους κουνάτε το δάκτυλο μπροστά στα μούτρα.
Στο κάτω – κάτω ας φρόντιζε το κράτος να φτιάξει ένα σύστημα που δεν θα τους αναγκάζει να πάνε στην τράπεζα.
Στην επαρχία ένας υπάλληλος των ΕΛΤΑ πάει τη σύνταξη της γιαγιάς και του παππού στο σπίτι, του δίνουν 2-3 ευρώ φιλοδώρημα κι όλοι είναι ευχαριστημένοι.
Και κανείς δεν στήνεται στην ουρά θέτοντας σε κίνδυνο τους άλλους και τον εαυτό τους.
Επομένως, λοιπόν, θα συμβουλεύαμε τον κύριο Χαρδαλιά να κρατήσει το ύφος του χωροφύλακα και του Τζακ Νόρις, όμως για τους άλλους. Ισως για όλους εκείνους που είχαν μαζευτεί προχθές σε ένα δημαρχείο σε σύσκεψη που ο ίδιος προέδρευε. Εκεί να δεις συνωστισμός…
Όχι, λοιπόν τέτοιο ύφος για τους συνταξιούχους. Απερίσκεπτοι και απαράδεκτοι δεν είναι. Τρομαγμένα γεροντάκια είναι και τους πρέπει ο σεβασμός από όλους μας.
Γιατί όπως έγραψε και η Δημουλά (που ελπίζω να έχει διαβάσει ο υφυπουργός):
«Από τα όνειρα που ανάθρεψα το πιο πονετικό μου: να μη γερνάω μόνη"
