Επισυνάπτουμε παρέμβαση - ανάρτηση του βουλευτή Α΄ Θεσσαλονίκης, κ. Στράτου Σιμόπουλου, με τίτλο "ΕΝΑΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΝΩΛΗ ΓΛΕΖΟ".
Στην παρέμβασή του ο κ. Σιμόπουλος, σεβόμενος απόλυτα την προσωπικότητα του Μανώλη Γλέζου και τους αγώνες του (για την αριστερά όμως), μεταξύ άλλων καυτηριάζει τις ενέργειες στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ (Κατερίνας Νοτοπούλου - Μάκη Μπαλαούρα) που "έτρεξαν" να εκμεταλλευτούν τη μνήμη του.
ΕΝΑΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΝΩΛΗ ΓΛΕΖΟ
Ο Μανώλης Γλέζος αποτέλεσε μια εμβληματική μορφή της αντίστασης στον ναζισμό και μετέπειτα σύμβολο αγώνων της αριστεράς.
Διάβασα και άκουσα ο ίδιος από ανθρώπους που τον γνώρισαν, από όλο το φάσμα της πολιτικής, ότι ήταν γενναίος, μεγαλόψυχος, τρυφερός, γνήσιος, αξιοπρεπής, αγωνιστής και πάνω απ’ όλα άνθρωπος. Δεν έχω κανένα λόγο να μην υιοθετήσω όλους αυτούς τους χαρακτηρισμούς. Σέβομαι τη προσωπικότητα του.
Αλλά πως να το κάνουμε; Σε όλη του τη ζωή ήταν στη λάθος πλευρά της ιστορίας, με μάχες για δεκαετίες εναντίον της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας. Να σημειώσω ακόμη ότι ,πριν μόνο λίγα χρόνια ,το καλοκαίρι του 15 ήταν στο δημοψήφισμα διαπρύσιος κήρυκας του ΟΧΙ και το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς ήταν επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας της Λαϊκής Ενότητας που θεωρούσε τον ΣΥΡΙΖΑ δεξιό κόμμα.
Τελευταία, ίσως, άλλαξε. Διαφώνησε κάθετα με τη Συμφωνία των Πρεσπών, έσωσε τη τιμή της χώρας στο Δίστομο απέναντι στην απρεπή στάση της πρώην Προέδρου της Βουλής προς το Γερμανό Πρέσβη ,ζήτησε συγγνώμη για την εμπιστοσύνη του στον Αλέξη Τσίπρα και επιθυμούσε να έχει θρησκευτική κηδεία. Η επιθυμία του πραγματοποιήθηκε χθες από τον Μακαριότατο. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.
Φτάνει, όμως, αυτή η αλλαγή στα στερνά για να του δώσει διαστάσεις εθνικού συμβόλου ,πέραν αυτών ενός κορυφαίου συμβόλου της αντίστασης απέναντι στο ναζισμό; Όχι κατά τη γνώμη μου. Αν οι αγώνες του μετά τον πόλεμο είχαν ευοδωθεί θα ήμασταν για πολλά χρόνια «Σοβιετία».
Παράλληλα, δεν χρειάζεται όσοι από εμάς ήμασταν στη σωστή πλευρά της ιστορίας να «εξαγνίζουμε» όσους ήταν στην αντίθετη πλευρά της και έτσι άθελα να δίνουμε χώρο στην λάθος άποψη για την καταλληλότερη πορεία της κοινωνίας και της οικονομίας μας στο μέλλον.
Η αριστερά στην Ελλάδα δεν το κάνει ποτέ. Προστατεύει τα ιερά και τα όσιά της. Σπανιότατα «ψελλίζει» κάτι καλό για οποιαδήποτε εμβληματική πολιτική μορφή πέραν των δικών της ιδεολογικών συνόρων. Η πολιτική όπως είπε ο Μιτεράν είναι η διαχείριση των συμβόλων, πεδίο στο οποίο η αριστερά ιδιαίτερα ειδικεύεται.
Ενδεδειγμένη ήταν, λοιπόν, η εκ μέρους μας επιτάφια απόδοση τιμών και ειδικά η χθεσινή μεσίστια εμφάνιση της ελληνικής σημαίας στην Ακρόπολη. Από εκεί κατέβασε άλλωστε την σβάστικα στη κατοχή. Αντιμετωπίζω, όμως, με μεγάλο σκεπτικισμό οποιαδήποτε «άφεση πολιτικών αμαρτιών» που δίνει λάθος μηνύματα, κυρίως, στη νεολαία.
Όσον αφορά στον αναμφισβήτητο πολιτικό μας πολιτισμό, αυτός καθίσταται έκδηλος και από τον σεβασμό μας στη μνήμη του Μανώλη Γλέζου. Σε αντίθεση, μάλιστα, με ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που στη κυριολεξία δεν άφησαν λεπτό να περάσει από τον θάνατο του και έσπευσαν να εκμεταλλευτούν πολιτικά τη μνήμη του ,σε προσωπικό επίπεδο. Η μία, βουλευτής σήμερα, πρότεινε να μετονομασθεί κεντρική λεωφόρος της Θεσσαλονίκης σε «Οδός Μανώλη Γλέζου» και ο άλλος, πρώην βουλευτής, δημοσιοποίησε φωτογραφίες του με τον Μανώλη Γλέζο στο κρεβάτι του νοσοκομείου.
Με εκτίμηση,
Γραφείο Στράτου Σιμόπουλου
Βουλευτή Α’ Θεσσαλονίκης, ΝΔ
Ηλεκτρολόγου Μηχανικού
Στην παρέμβασή του ο κ. Σιμόπουλος, σεβόμενος απόλυτα την προσωπικότητα του Μανώλη Γλέζου και τους αγώνες του (για την αριστερά όμως), μεταξύ άλλων καυτηριάζει τις ενέργειες στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ (Κατερίνας Νοτοπούλου - Μάκη Μπαλαούρα) που "έτρεξαν" να εκμεταλλευτούν τη μνήμη του.
ΕΝΑΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΝΩΛΗ ΓΛΕΖΟ
Ο Μανώλης Γλέζος αποτέλεσε μια εμβληματική μορφή της αντίστασης στον ναζισμό και μετέπειτα σύμβολο αγώνων της αριστεράς.
Διάβασα και άκουσα ο ίδιος από ανθρώπους που τον γνώρισαν, από όλο το φάσμα της πολιτικής, ότι ήταν γενναίος, μεγαλόψυχος, τρυφερός, γνήσιος, αξιοπρεπής, αγωνιστής και πάνω απ’ όλα άνθρωπος. Δεν έχω κανένα λόγο να μην υιοθετήσω όλους αυτούς τους χαρακτηρισμούς. Σέβομαι τη προσωπικότητα του.
Αλλά πως να το κάνουμε; Σε όλη του τη ζωή ήταν στη λάθος πλευρά της ιστορίας, με μάχες για δεκαετίες εναντίον της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας. Να σημειώσω ακόμη ότι ,πριν μόνο λίγα χρόνια ,το καλοκαίρι του 15 ήταν στο δημοψήφισμα διαπρύσιος κήρυκας του ΟΧΙ και το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς ήταν επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας της Λαϊκής Ενότητας που θεωρούσε τον ΣΥΡΙΖΑ δεξιό κόμμα.
Τελευταία, ίσως, άλλαξε. Διαφώνησε κάθετα με τη Συμφωνία των Πρεσπών, έσωσε τη τιμή της χώρας στο Δίστομο απέναντι στην απρεπή στάση της πρώην Προέδρου της Βουλής προς το Γερμανό Πρέσβη ,ζήτησε συγγνώμη για την εμπιστοσύνη του στον Αλέξη Τσίπρα και επιθυμούσε να έχει θρησκευτική κηδεία. Η επιθυμία του πραγματοποιήθηκε χθες από τον Μακαριότατο. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.
Φτάνει, όμως, αυτή η αλλαγή στα στερνά για να του δώσει διαστάσεις εθνικού συμβόλου ,πέραν αυτών ενός κορυφαίου συμβόλου της αντίστασης απέναντι στο ναζισμό; Όχι κατά τη γνώμη μου. Αν οι αγώνες του μετά τον πόλεμο είχαν ευοδωθεί θα ήμασταν για πολλά χρόνια «Σοβιετία».
Παράλληλα, δεν χρειάζεται όσοι από εμάς ήμασταν στη σωστή πλευρά της ιστορίας να «εξαγνίζουμε» όσους ήταν στην αντίθετη πλευρά της και έτσι άθελα να δίνουμε χώρο στην λάθος άποψη για την καταλληλότερη πορεία της κοινωνίας και της οικονομίας μας στο μέλλον.
Η αριστερά στην Ελλάδα δεν το κάνει ποτέ. Προστατεύει τα ιερά και τα όσιά της. Σπανιότατα «ψελλίζει» κάτι καλό για οποιαδήποτε εμβληματική πολιτική μορφή πέραν των δικών της ιδεολογικών συνόρων. Η πολιτική όπως είπε ο Μιτεράν είναι η διαχείριση των συμβόλων, πεδίο στο οποίο η αριστερά ιδιαίτερα ειδικεύεται.
Ενδεδειγμένη ήταν, λοιπόν, η εκ μέρους μας επιτάφια απόδοση τιμών και ειδικά η χθεσινή μεσίστια εμφάνιση της ελληνικής σημαίας στην Ακρόπολη. Από εκεί κατέβασε άλλωστε την σβάστικα στη κατοχή. Αντιμετωπίζω, όμως, με μεγάλο σκεπτικισμό οποιαδήποτε «άφεση πολιτικών αμαρτιών» που δίνει λάθος μηνύματα, κυρίως, στη νεολαία.
Όσον αφορά στον αναμφισβήτητο πολιτικό μας πολιτισμό, αυτός καθίσταται έκδηλος και από τον σεβασμό μας στη μνήμη του Μανώλη Γλέζου. Σε αντίθεση, μάλιστα, με ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που στη κυριολεξία δεν άφησαν λεπτό να περάσει από τον θάνατο του και έσπευσαν να εκμεταλλευτούν πολιτικά τη μνήμη του ,σε προσωπικό επίπεδο. Η μία, βουλευτής σήμερα, πρότεινε να μετονομασθεί κεντρική λεωφόρος της Θεσσαλονίκης σε «Οδός Μανώλη Γλέζου» και ο άλλος, πρώην βουλευτής, δημοσιοποίησε φωτογραφίες του με τον Μανώλη Γλέζο στο κρεβάτι του νοσοκομείου.
Με εκτίμηση,
Γραφείο Στράτου Σιμόπουλου
Βουλευτή Α’ Θεσσαλονίκης, ΝΔ
Ηλεκτρολόγου Μηχανικού
