Πήγα σήμερα στο *** Δημοτικό Σχολείο Συκεών, να παρακολουθήσω την χριστουγεννιάτικη γιορτή. Έτσι με είχαν πληροφορήσει, και αυτό περίμενα να δω.
Τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή του Χριστού.
Θα μπορούσαν πχ να παίξουν ένα θεατρικό με αγγελάκια ή κάτι με τη γέννηση του Χριστού, με τους μάγους, τους βοσκούς κλπ.
Αντί όμως για τον Χριστό ολόκληρο το θεατρικό έργο τιμούσε, ΥΜΝΟΥΣΕ τους καλλικάντζαρους. Τα ίδια έγιναν και σε άλλο, παραπλήσιο Δημοτικό όπως έμαθα. Παντού η κακιά μάγισσα και οι καλικάντζαροι. Πλήρης απουσία του νοήματος των Χριστουγέννων. Τα Χριστούγεννα έγιναν η γιορτή των καλλικαντζάρων.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα της κατάπτωσης :
κατά τη διάρκεια της παράστασης, τα παιδάκια Δημοτικού που αποτελούσαν την θεατρική ομάδα φώναζαν ρυθμικά και δυνατά όλα μαζί: «πάρε τον μπούλο, πάρε τον μπούλο» (κοροϊδεύοντας το όνομα ενός καλλικάντζαρου).
Σε άλλη στιγμή, έλεγαν όλα μαζί και πολλές φορές, ένα τραγούδι για την παπαρούνα την οποία έβραζαν για μέρες και ήρθαν σε έκσταση. Αυτά τα έλεγαν παιδιά Δημοτικού επαναλαμβάνω. Και δώς του πάλι το τραγούδι για τη παπαρούνα, ξανά και ξανά. Και άλλο τραγούδι πάλι για μαντζούνια κλπ.
Τα περισσότερα παιδιά - ακόμη και αρκετά από αυτά που ήρθαν να δούνε την παράσταση χωρίς να συμμετέχουν στο θεατρικό - ήταν βαμμένα στο πρόσωπο, και ντυμένα λες και είχαμε καρναβάλια.
Η υπεύθυνη που τους δίδασκε θέατρο (πιστεύω ότι είναι πρόγραμμα που υλοποίησε ο Σύλλογος Γονέων απ όσο ξέρω αυτά γίνονται σε αρκετά σχολεία εκτός σχολικού ωραρίου με αμοιβή, φυσικά χωρίς νόμιμες αποδείξεις, μέσω του Συλλόγου Γονέων), είχε σκουλαρίκι να κρέμεται από τη μύτη. Φοβερό υπόδειγμα για τα παιδιά.
Μία ακόμη, θα τολμήσω να το περιγράψω και αυτό, που σχετιζόταν με τους υπευθύνους, κλασσική "αριστερή", με βαμμένο το τσουλούφι στο μαλλί, πιθανώς για να επιβεβαιώσει ότι είναι εναλλακτική, νομενκλατούρα, καθώς ανέβαινε ένας γέροντας που δυσκολευόταν να ανέβει τα σκαλοπάτια (που πήγε να δει τα εγγονάκια του) είπε επί λέξη :«καλώς την να την πέρδικα» (που περπατεί λεβέντικα είναι η συνέχεια). Δυστυχώς δεν γύρισα να την κοιτάξω: Το παχύδερμο, σωματικά και πνευματικά.
Στην αρχή της παράστασης βγήκε ένας "κύριος", με πράσινη μπλούζα και άσπρο παντελόνι (κάτασπρο) και κόκκινο σκούφο στο κεφάλι για να πει τι τυχεροί είναι που γνώρισαν αυτή που τους κάνει στα παιδιά θέατρο και μουσικό συγκρότημα. Όντως ... πολύ τυχεροί...
Στους συντελεστές ήταν και ένας νεαρός, ίσως με τα μισά χρόνια της υπευθύνου του θεατρικού, ντυμένος στα μαύρα.
Πως κατάντησε έτσι το κάποτε ελληνικό σχολείο;
Κανείς γονείς δεν βλέπει που στέλνει τα παιδιά του;
Μ.Σ.
ένας τακτικός αναγνώστης του makpress
Τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή του Χριστού.
Θα μπορούσαν πχ να παίξουν ένα θεατρικό με αγγελάκια ή κάτι με τη γέννηση του Χριστού, με τους μάγους, τους βοσκούς κλπ.
Αντί όμως για τον Χριστό ολόκληρο το θεατρικό έργο τιμούσε, ΥΜΝΟΥΣΕ τους καλλικάντζαρους. Τα ίδια έγιναν και σε άλλο, παραπλήσιο Δημοτικό όπως έμαθα. Παντού η κακιά μάγισσα και οι καλικάντζαροι. Πλήρης απουσία του νοήματος των Χριστουγέννων. Τα Χριστούγεννα έγιναν η γιορτή των καλλικαντζάρων.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα της κατάπτωσης :
κατά τη διάρκεια της παράστασης, τα παιδάκια Δημοτικού που αποτελούσαν την θεατρική ομάδα φώναζαν ρυθμικά και δυνατά όλα μαζί: «πάρε τον μπούλο, πάρε τον μπούλο» (κοροϊδεύοντας το όνομα ενός καλλικάντζαρου).
Σε άλλη στιγμή, έλεγαν όλα μαζί και πολλές φορές, ένα τραγούδι για την παπαρούνα την οποία έβραζαν για μέρες και ήρθαν σε έκσταση. Αυτά τα έλεγαν παιδιά Δημοτικού επαναλαμβάνω. Και δώς του πάλι το τραγούδι για τη παπαρούνα, ξανά και ξανά. Και άλλο τραγούδι πάλι για μαντζούνια κλπ.
Τα περισσότερα παιδιά - ακόμη και αρκετά από αυτά που ήρθαν να δούνε την παράσταση χωρίς να συμμετέχουν στο θεατρικό - ήταν βαμμένα στο πρόσωπο, και ντυμένα λες και είχαμε καρναβάλια.
Η υπεύθυνη που τους δίδασκε θέατρο (πιστεύω ότι είναι πρόγραμμα που υλοποίησε ο Σύλλογος Γονέων απ όσο ξέρω αυτά γίνονται σε αρκετά σχολεία εκτός σχολικού ωραρίου με αμοιβή, φυσικά χωρίς νόμιμες αποδείξεις, μέσω του Συλλόγου Γονέων), είχε σκουλαρίκι να κρέμεται από τη μύτη. Φοβερό υπόδειγμα για τα παιδιά.
Μία ακόμη, θα τολμήσω να το περιγράψω και αυτό, που σχετιζόταν με τους υπευθύνους, κλασσική "αριστερή", με βαμμένο το τσουλούφι στο μαλλί, πιθανώς για να επιβεβαιώσει ότι είναι εναλλακτική, νομενκλατούρα, καθώς ανέβαινε ένας γέροντας που δυσκολευόταν να ανέβει τα σκαλοπάτια (που πήγε να δει τα εγγονάκια του) είπε επί λέξη :«καλώς την να την πέρδικα» (που περπατεί λεβέντικα είναι η συνέχεια). Δυστυχώς δεν γύρισα να την κοιτάξω: Το παχύδερμο, σωματικά και πνευματικά.
Στην αρχή της παράστασης βγήκε ένας "κύριος", με πράσινη μπλούζα και άσπρο παντελόνι (κάτασπρο) και κόκκινο σκούφο στο κεφάλι για να πει τι τυχεροί είναι που γνώρισαν αυτή που τους κάνει στα παιδιά θέατρο και μουσικό συγκρότημα. Όντως ... πολύ τυχεροί...
Στους συντελεστές ήταν και ένας νεαρός, ίσως με τα μισά χρόνια της υπευθύνου του θεατρικού, ντυμένος στα μαύρα.
Πως κατάντησε έτσι το κάποτε ελληνικό σχολείο;
Κανείς γονείς δεν βλέπει που στέλνει τα παιδιά του;
Μ.Σ.
ένας τακτικός αναγνώστης του makpress
