Τα Έργα (Projects) ορίζονται ως μοναδικές, προσωρινές δραστηριότητες με ....
συγκεκριμένη αρχή και τέλος. Για να εκτελεσθούν προσλαμβάνεται εργατικό προσωπικό από το μηδέν και το οποίο φτάνει το μέγιστο του στην μέση περίπου του έργου ενώ μετά φθηνει μέχρι μηδενισμού του με την ολοκλήρωση της συγκεκριμένης δραστηριότητας. Τον έλεγχο του Έργου και του Προυπολογισμού του τον ασκεί ο Διευθυντής του Έργου ιεραρχικά και απολογιστικά έναντι προκαθορισμένου προυπολογισμού και χρόνου ολοκλήρωσης.
Οι Λειτουργιες (Operations) αποτελούν τις συνεχείς, επαναλαμβανόμενες δραστηριότητες ενός οργανισμού, όπως η λογιστική, η παραγωγή σε σειρά κάποιου προϊόντος και η λειτουργία μιας δημόσιας υπηρεσίας. Όπως η Τροχαία παραδείγματος χάριν. Το έλεγχο της Λειτουργίας, αν και υπάρχει Επικεφαλής Διευθυντής, τον ασκούν στην ουσία οι χαμηλότερης βαθμίδας τοπικοί διοικητές/επικεφαλείς και παλαιότεροι υπάλληλοι (Υπαστυνομοι / Αρχιφύλακες να πούμε) οι οποίοι επιρεάζουν και διαχειρίζονται ταυτόχρονα και το Προυπολογισμό της, ο οποίος σημειωτέον δεν είναι σταθερός και εκ των προτερων γνωστός, αλλά κυλιόμενος. Ο κύριος ρόλος του Επικεφαλή Διευθυντή είναι εποπτικός και περιοριζεται κυρίως στις γραφειοκρατικές εργασίες και διεκπεραιώσεις που αφορούν το προσωπικό που τρέχει την Λειτουργία.
Μια σημαντική διαφορά μεταξυ Έργου και Λειτουργιας είναι ότι το Έργο έχει στόχους άμεσα επιμετρούμενους ενώ το κύριο χαρακτηριστικό της Λειτουργίας είναι η ρουτίνα. Κοινώς η επαναλαμβανόμενη εργασία χωρίς εξάρσεις και ποικιλία αφού κύρια αποστολή των εργαζομένων εκεί είναι να κρατάνε το μαγαζι ανοικτό. Έτσι λοιπόν είναι πολύ συχνό φαινόμενο το εργατικό προσωπικό που απασχολείται σε Λειτουργίες να χάνει το ενδιαφέρον για την εργασία του και να πέφτει η απόδοση του χωρίς να υπάρχει ίχνος σωματικής κόπωσης, όπως πχ συμβαίνει με τους εξαφανισμένους τροχονόμους. Με άλλα λόγια, είναι ανθρώπινο να σκέφτονται οι τροχονόμοι μας ότι το κυκλοφοριακό της πόλης μας είναι ένα θηρίο που δεν μπορούν να το σκοτώσουν ακολουθόντας την πεπατημένη. Είναι πιθανόν δε η κατάσταση της πόλης να μπορούσε να καλυτερέψει πολύ εάν η πολιτεία εφάρμοζε τις εισηγήσεις τους, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση.
Για να υπερπηδηθει λοιπόν αυτό το εμπόδιο της χαμηλής απόδοσης των εργαζομένων σε Λειτουργίες έχουν επινοηθεί οι Εξορμήσεις. Παραδείγματος χάριν ψάχνουν να εντοπίσουν και να καταγράψουν τα αυτοκίνητα με πινακίδες Μονές ή Ζυγές / Μεγάλα ή Μικρά νούμερα, έλεγχοι για κράνη, εκπομπές καυσαερίων, θόρυβος μηχανών, κλπ.
Αλλά και οι εξορμήσεις δεν είναι αρκετές εάν δεν υπάρχει Στόχος, Πρόγραμμα και Ηγεσία που να μην είναι επιρρεπής στην ρουτίνα της Λειτουργίας. Και όταν λέω Ηγεσια δεν εννοώ τον έναν, αλλά τον έναν μαζί με το επιτελείο του.
Έτσι λοιπόν, έχοντας τον έλεγχο της Λειτουργιας τα χαμηλά κλιμάκια, όταν ερωτόνται τα ψηλότερα γιατί δεν υπάρχουν τροχονόμοι, στην ουσία ερωτόνται για κάτι που δεν καλοξέρουν και εκ της φύσης της εργασίας τους δεν μπορούν να επιρεάσουν. Και μέσα στην αδυναμία τους αυτή απαντάνε ότι δεν υπάρχει αρκετό προσωπικό επιβεβαιόνοντας μια άλλη διοικητική αρρώστια, το Σύνδρομο του Ναυαρχείου (και αυτό είναι άλλη κουβέντα).
Και κλείνοντας να λύσω και την απορία του αγαπητού makpress «Πώς θα βρεθούν αύριο Τροχονόμοι κ.Διοικητά;» …. Μα είναι απλό…αύριο η Τροχαία έχει Εξόρμηση … μετά, μόλις φύγει ο Τσίπρας, τα κεφάλια μέσα … και για να είμαι ακριβοδίκαιος, ειδικά στις σημερινές μνημονιακές περιστάσεις με τα οικονομικά χάλια που έχουν όλα τα σώματα ασφαλείας, τα κεφάλια κάτω είναι το ορθό, γιατί κακά τα ψέματα, το ηθικό δεν είναι πια ακμαιότατο.
Μανωλης Μουλός
Μηχανολόγος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
