Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Όχι από νομικούς. Από γνωρίζοντες ελληνική ανάγνωση και γραφή.
Αντιγράφω από το www.politischios.gr:
«Με πλακάτ που καλούσαν τους ανθρωπιστικούς οργανισμούς να επέμβουν ώστε να τους επιτραπεί η έξοδος από το hotspot της ΒΙ.ΑΛ. αντέδρασαν οι 1000 και πλέον πρόσφυγες και μετανάστες που παραμένουν κρατούμενοι στην περιοχή του Χαλκειούς.
Στο επίκεντρο της διαμαρτυρίας του βρέθηκε η έλλειψη επαρκούς ...
σίτισης αλλά και οι συνθήκες διαβίωσης στους οικίσκους του κέντρου τις οποίες χαρακτηρίζουν ανεπαρκείς.
Να σημειωθεί ότι τα προβλήματα μετά την αποχώρηση των ανθρωπιστικών οργανισμών αλλά και της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ είναι σημαντικά την ώρα που ουδείς πληροφόρησε τους κρατούμενους ότι μετά την άφιξή τους στο νησί θεωρούνται παράτυποι και συνεπώς δεν τους επιτρέπεται η έξοδος από το Hotspot.
Μάλιστα οι περισσότεροι μέχρι κι εχθές, πρώτη ημέρα της εφαρμογής της συμφωνίας μεταξύ Ε.Ε. και Τουρκίας, δήλωναν άγνοια πιστεύοντας ότι θα μπορέσουν να ταξιδέψουν για Πειραιά και από εκεί στα βόρεια σύνορα της χώρας.
Καθόλη τη διάρκεια της νύχτας τα στελέχη της ΕΛ.ΑΣ. αλλά και της Frontex παρέμεναν σε αυξημένη επιφυλακή, υπό τον φόβο επεισοδίων. Τελικά οι πρόσφυγες μετά τη διαμαρτυρία επέστρεψαν ειρηνικά στους οικίσκους προσωρινής διαμονής, χωρίς επιπλέον διαμαρτυρίες.»
ν.δ. 3989/1959: Κυρούται …… η εν Γενεύη συναφθείσα ….1951 και υπό της Ελλάδος …….……. υπογραφείσα πολυμερής Σύμβασις περί της Νομικής Καταστάσεως των Προσφύγων …...
΄Αρθρον 2: Πας πρόσφυξ υπέχει έναντι της χώρας ένθα ευρίσκεται, υποχρεώσεις απαιτούσας ιδίως όπως ούτος συμμορφούται προς τους νόμους και κανονισμούς της χώρας ταύτης ως και προς τα δια διατήρησιν της δημοσίας τάξεως λαμβανόμενα μέτρα.
…………
Πρόσφυγες παρανόμως διαμένοντες επί του εδάφους της χώρας της εισδοχής
΄Αρθρον 31.- 1. Αι Συμβαλλόμεναι Χώραι δεν θα επιβάλλουν ποινικάς κυρώσεις εις πρόσφυγας λόγω παρανόμου εισόδου ή διαμονής, εάν ούτοι, προέρχονται απ’ ευθείας εκ χώρας ένθα η ζωή ή η ελευθερία αυτών ηπειλείτο, εν τη εννοία του άρθρου 1, εισέρχονται ή ευρίσκωνται ήδη επί του εδάφους αυτών άνευ αδείας, υπό την επιφύλαξιν πάντως, ότι ούτοι αφ’ ενός μεν θα παρουσιασθούν αμελλητί εις τας Αρχάς αφ’ ετέρου δε θα δώσουν επαρκείς εξηγήσεις περί της παρανόμου αυτών εισόδου ή διαμονής.
……..
Απαγόρευσις απελάσεως ή επαναπροωθήσεως
Αρθρον 33.- 1. Ουδεμία Συμβαλλομένη Χώρα θα απελαύνη ή θα επαναπροωθή, καθ’ οιονδήποτε τρόπον, πρόσφυγας, εις τα σύνορα εδαφών ένθα η ζωή ή η ελευθερία αυτών απειλούνται δια λόγους φυλής, θρησκείας, εθνικότητος, κοινωνικής τάξεως ή πολιτικών πεποιθήσεων.
2. Το εκ της παρούσης διατάξεων απορρέον ευεργέτημα δεν δύνανται πάντως να επικαλήται πρόσφυξ όστις, δια σοβαρής αιτίας, θεωρείται επικίνδυνος εις την ασφάλειαν της χώρας ένθα ευρίσκεται ή όστις, έχων τελεσιδίκως καταδικασθή δι` ιδιαιτέρως σοβαρόν αδίκημα, αποτελεί κίνδυνον δια την Χώραν.
Άρθρο 18 ν. 4332/2015
Στο ν. 3386/2005 προστίθεται άρθρο 78Α, ως ακολούθως:
«Άρθρο 78A -Προστασία από την απέλαση
Απόφαση απέλασης δεν εκδίδεται σε περίπτωση συνδρομής των όρων της αρχής μη επαναπροώθησης, όπως αυτή αποτυπώνεται στο άρθρο 3 της Σύμβασης κατά των Βασανιστηρίων και άλλων τρόπων σκληρής, απάνθρωπης ή ταπεινωτικής μεταχείρισης ή τιμωρίας που κυρώθηκε με το Ν. 1782/1988 (Α` 116), στο άρθρο 7 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα που κυρώθηκε με το Ν. 2462/1997 (Α` 25), στα άρθρα 31 και 33 της Σύμβασης της
Γενεύης για το Καθεστώς των Προσφύγων 1951, που κυρώθηκε με το Ν.δ. 3989/1959 (Α` 201) και στο άρθρο 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου που κυρώθηκε με το
Ν.δ. 53/1974, (Α` 256). Στην περίπτωση αυτή, η αρμόδια αρχή του άρθρου 76 παρ. 2 του Ν. 3386/2005 χορηγεί βεβαίωση περί μη απομάκρυνσης για λόγους ανθρωπιστικούς, η οποία συνεπάγεται για τον κάτοχο, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της βεβαίωσης αναβολής απομάκρυνσης του άρθρου 24 του Ν. 3907/2011.»
1782/1988: Κύρωση Δ. Σύμβασης κατά των βασανιστηρίων
Αρθρο 3
1. Κανένα κράτος - Μέρος δε θα απελαύνει, δε θα επαναπροωθεί ("Refouler") ούτε θα εκδίδει πρόσωπο σε άλλο κράτος, όπου υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι αυτό το πρόσωπο θα κινδυνεύσει να υποστεί βασανιστήρια.
2. Με σκοπό να καθοριστεί, αν υπάρχουν αυτοί οι λόγοι, οι αρμόδιες αρχές θα λάβουν υπόψη όλα τα σχετικά στοιχεία, που περιλαμβάνουν, ενδεχομένως, την ύπαρξη στο κράτος για το οποίο πρόκειται ενός συνόλου συστηματικών, σοβαρών, κατάφωρων ή μαζικών παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ν 2462/1997: Διεθνές Σύμφωνο για ατομικά δικαιώματα
΄Αρθρο 7: Κανείς δεν υποβάλλετοι σε βασανιστήρια ούτε σε ποινές ή μεταχειρίσεις σκληρές, απάνθρωπες ή εξευτελιστικές. Ειδικότερα, απαγορεύεται η υποβολή προσώπου, χωρίς την ελεύθερη συγκατάθεσή του σε ιατρικό ή επιστημονικό πείραμα.
ν.δ. 53/1974: Σύμβαση της Ρώμης περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Αρθρον 3. Ουδείς επιτρέπεται να υποβληθή εις βασάνους ουτε εις ποινάς ή μεταχείρισιν απανθρώπους ή εξευτελιστικάς.
3907/2011: Υπηρεσίες Ασύλου-Πρώτης Υποδοχής, επιστροφή παρανόμως διαμενόντων, άδεια διαμονής κ.λπ.
Αρθρο 24 Αναβολή της απομάκρυνσης
1. Η απομάκρυνση υπηκόου τρίτης χώρας που τελεί υπό διαδικασία επιστροφής αναβάλλεται υποχρεωτικά στις περιπτώσεις που: α) παραβιάζεται η αρχή της μη επαναπροώθησης ή β) έχει ανασταλεί σύμφωνα με το άρθρο 28 παράγραφος 2.
2. Οι αρμόδιες για την εκτέλεση της απόφασης επιστροφής αστυνομικές αρχές μπορούν, με αιτιολογημένη απόφαση τους, να αναβάλουν την απομάκρυνση, για εύλογο χρόνο, λαμβάνοντας υπόψη τις ειδικές περιστάσεις κάθε περίπτωσης και ιδίως: α) τη φυσική ή διανοητική κατάσταση του υπηκόου τρίτης χώρας και β) τεχνικούς λόγους, όπως είναι η έλλειψη μέσων μεταφοράς ή η έλλειψη δυνατότητας απομάκρυνσης, λόγω αντικειμενικής αδυναμίας διαπίστωσης της ταυτότητας.
3. Εάν αναβληθεί η απομάκρυνση, κατά τα προβλεπόμενα στις προηγούμενες παραγράφους, οι ως άνω αρχές δύνανται να επιβάλουν στον υπήκοο τρίτης χώρας τις υποχρεώσεις που προβλέπονται στο άρθρο 22 παρ. 3.
4. Η απόφαση αναβολής της απομάκρυνσης επιδίδεται στον υπήκοο τρίτης χώρας και συνιστά γραπτή βεβαίωση ότι η απόφαση επιστροφής δεν μπορεί να εκτελεσθεί προσωρινά (βεβαίωση αναβολής της απομάκρυνσης). Η βεβαίωση αυτή έχει εξάμηνη
ισχύ και μπορεί να ανανεώνεται μετά από νέα κρίση σχετικά με την εξακολούθηση του ανεφίκτου της απομάκρυνσης. Κατά το χρονικό διάστημα ισχύος της γραπτής βεβαίωσης, ο κάτοχος της έχει προσωρινό δικαίωμα διαμονής στην Ελλάδα και
οφείλει, σε κάθε περίπτωση, να παραμένει στη διάθεση των αρμόδιων για την εκτέλεση της απομάκρυνσης αρχών και να συνεργάζεται μαζί τους, ώστε αυτή να καταστεί δυνατή σε σύντομο χρόνο.
Άρθρο 22 - Οικειοθελής αναχώρηση
1. Η απόφαση επιστροφής του υπηκόου τρίτης χώρας προβλέπει κατάλληλο χρονικό διάστημα για την οικειοθελή αναχώρηση του, το οποίο κυμαίνεται μεταξύ επτά (7) και τριάντα (30) ημερών με την επιφύλαξη των διατάξεων των παραγράφων 2 και 4. Το χρονικό αυτό διάστημα χορηγείται αυτοδικαίως, χωρίς να απαιτείται η υποβολή αιτήσεως από τον υπήκοο τρίτης χώρας. Η χορήγηση προθεσμίας για την οικειοθελή αναχώρηση δεν αποκλείει τη δυνατότητα των υπηκόων τρίτων χωρών να αναχωρήσουν από την ελληνική επικράτεια νωρίτερα.
2. Οι αρμόδιες για την έκδοση της απόφασης επιστροφής αρχές μπορούν, με αιτιολογημένη απόφαση τους, να παρατείνουν την προθεσμία οικειοθελούς αναχώρησης για κατάλληλο χρονικό διάστημα, το οποίο δεν μπορεί να υπερβαίνει το ένα (1) έτος. Για τη λήψη της σχετικής απόφασης λαμβάνονται υπόψη οι ειδικές περιστάσεις κάθε περίπτωσης, όπως η διάρκεια της παραμονής του
υπηκόου τρίτης χώρας στην Ελλάδα, η φοίτηση των τέκνων αυτού σε σχολείο και η ύπαρξη άλλων οικογενειακών και κοινωνικών δεσμών.
3. Οι αρμόδιες για την έκδοση της απόφασης επιστροφής αρχές μπορούν να επιβάλουν καθ’ όλο το χρονικό διάστημα της προθεσμίας οικειοθελούς αναχώρησης υποχρεώσεις στον υπήκοο τρίτης χώρας, με σκοπό την αποφυγή του κινδύνου διαφυγής, όπως την τακτική εμφάνιση ενώπιον αρχών, την κατάθεση κατάλληλης οικονομικής εγγύησης, την κατάθεση εγγράφων ή την υποχρέωση παραμονής σε
ορισμένο μέρος. ……
4. Αν υπάρχει κίνδυνος διαφυγής ή η αίτηση για νόμιμη παραμονή έχει απορριφθεί ως προδήλως αβάσιμη ή καταχρηστική ή ο υπήκοος τρίτης χώρας αποτελεί κίνδυνο για τη δημόσια ασφάλεια, τη δημόσια τάξη ή την εθνική ασφάλεια, οι κατά περίπτωση αρμόδιες αρχές δεν χορηγούν χρονικό διάστημα οικειοθελούς αναχώρησης ή χορηγούν χρονικό διάστημα αναχώρησης μικρότερο των επτά (7) ημερών.
[5. Η απόφαση επιστροφής με οικειοθελή αναχώρηση επιδίδεται στον υπήκοο τρίτης χώρας και παρέχει, κατά το χρονικό διάστημα της προθεσμίας αναχώρησης, προσωρινό δικαίωμα νόμιμης διαμονής στην Ελλάδα και, εφόσον αυτό προβλεπόταν από τον τίτλο διαμονής που αυτός τυχόν έφερε, πρόσβαση στην απασχόληση, τηρουμένων των σχετικών διατάξεων της εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας.]
Η παράγραφος 5 ΚΑΤΑΡΓΗΘΗΚΕ με το άρθρο 10§2 ν. 4332/2015 της κερά-Τασίας.
Οι απορίες μου είναι:
α] όλοι οι εισελθόντες στην ελληνική επικράτεια σέβονται τους νόμους της χώρας ή κάνουν ό,τι τους γουστάρει;
β] για πόσους από αυτούς έχει κριθεί ότι δεν διώκονται ποινικώς στη χώρα προέλευσης;
γ] αφού όλοι προέρχονται από την Τουρκία, είναι ηλίου φαεινότερον ότι δεν προέρχονται «απ’ ευθείας εκ χώρας ένθα η ζωή ή η ελευθερία αυτών ηπειλείτο». Γιατί, λοιπόν, αποκαλούνται πρόσφυγες και δεν διώκονται ποινικώς για παράνομη είσοδο στη χώρα;
δ] γιατί δεν επαναπροωθούνται στην Τουρκία, αφού εκεί δεν κινδυνεύει η ζωή τους;
Σώτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου