Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Η πρώην υπουργός ΛΑΘΡΟ κερα-Τασία δεν έχανε ευκαιρία να μας θυμίζει τις υποχρεώσεις που πηγάζουν για τη χώρα μας από συνθήκες που έχουμε υπογράψει και οφείλουμε να σεβόμαστε. Μας έλεγε, μάλιστα, ότι....
αυτές οι συνθήκες μάς υποχρεώνουν να αφήνουμε στα σύνορά μας διόδους εισόδου των προσφύγων και να μην του αφήνουμε απ’ έξω ή να μην τους επαναπροωθούμε.
Ως μη ειδικός, σε αντίθεση με την κερα-Τασία, χρειάσθηκε να διαβάσω το εγχειρίδιο αυτοδιδασκαλίας που έχει εκδώσει η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες [01.01.2005], ώστε να εντοπίσω αυτή την αρχή με δεδομένο ότι δεν έχω καμμία εμπιστοσύνη στην ακατάσχετη υπουργική παπαρολογία. Στο εν λόγω εγχειρίδιο υπάρχουν και ασκήσεις, με τις οποίες ελέγχεις τις γνώσεις που αποκομίζεις από την αυτοδιδασκαλία. Στη σελίδα 50, λοιπόν, ερωτάσαι: «Κάθε πρόσφυγας που διαφεύγει μια ένοπλη σύρραξη προστατεύεται πάντα στη χώρα ασύλου από το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο. Σωστό ή λάθος;». Η απάντηση δίδεται στη σελίδα 56, όπου διαβάζω: «Λάθος. Το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο εφαρμόζεται μόνον στις καταστάσεις των συρράξεων. Κατά συνέπεια, ο πρόσφυγας από εμπόλεμες περιοχές που έχει διασφαλίσει καταφύγιο σε περιοχή που δεν είναι εμπόλεμη, δεν καλύπτεται από αυτόν τον κλάδο του δικαίου».
Αφού, λοιπόν, όλοι αυτοί που μας επισκέπτονται αθρόως και κατά κύματα τελευταίως, προέρχονται από την Τουρκία που δεν είναι εμπόλεμη, όπου έχουν εξασφαλίσει καταφύγιο, γιατί θα πρέπει να χαρακτηρίζονται από εμάς «πρόσφυγες» και να απαγορεύεται να τους επαναπροωθούμε ή να αποτρέπουμε την είσοδό τους στη χώρα μας;
Βεβαίως, η κερα-Τασία και οι όμοιοί της έχουν και άλλο επιχείρημα: είναι αδύνατον να φυλάξουμε τα εκτεταμένα θαλάσσια σύνορά μας, τα οποία απλώνονται από τη Θράκη μέχρι τη Ρόδο. Επ’ αυτού παραπέμπω στον ειδικότερο εμού, αλλά και της κερα-Τασίας, στρατηγό ε.α. κ. Ζιάζια, ο οποίος είπε προσφάτως: «Αν η κυβέρνηση δώσει εντολή στις ένοπλες δυνάμεις, αυτές είναι σε θέση να μην αφήνουν να περνά από τα θαλάσσια σύνορα ούτε κουνούπι».
Και μια που αναφέρθηκα στη Ρόδο, έχω και μια απορία: γιατί οι αποβάσεις γίνονται σε Κω, Λέσβο και Χίο; Τί έχει η Σύμη και η Ρόδος και δεν τις προτιμούν; Δεν απέχουν δα και τόσο πολύ από τα τουρκικά παράλια.
Στο ίδιο εγχειρίδιο [σελ. 35] διαβάζω ότι το άρθρο 2 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου [1948] ορίζει:
«Κάθε άτομο έχει δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την προσωπική του ασφάλεια».
Το δικαίωμα αυτό το έχω και εγώ ως πολίτης αυτής της χώρας και απαιτώ από την κυβέρνησή μου να μου το διασφαλίσει έναντι παντός εισβολέως, όπως και αν ήθελε χαρακτηρίσει αυτόν η κερα-Τασία και η μεγάλη παρέα των λαθρολάγνων. Κι’ όσο και να μην τους αρέσει, εγώ προηγούμαι. Ή μήπως όχι;
Σωτήριος Καλαμίτσης – κατ’ εξακολούθηση και εις το διηνεκές [;] εθνικώς αναξιοπρεπής
Ταπεινός, πλην ακροδεκσιός νεομπολσεβίκος και δραχμολάγνος, καθημερινός γραφιάς πάσχων ανιάτως από εσχάτως διαγνωσθείσα ακράτεια εμπαθείας και λαϊκισμού, επιστήθιος, όμως, φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και επισκέπτης του εις οίκον ευγηρίας δι’ απόρους λόγω επαπειλούμενης εξώσεώς του από την ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος, όπου κατοικεί επ’ ενοικίω, Ιεράν τινά δηλονότι Μονήν του Αγίου Όρους [Μεγάλη η Χάρη της]
Υ.Γ. Η φωτογραφία στην αρχή του κειμένου είναι από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 30.03.2003. Δείχνει το άψυχο κορμάκι μιας παιδούλας σε ένα συρτάρι του νεκροτομείου της Βαγδάτης λίγες ημέρες μετά την επίθεση «Δημοκρατίας» των ΗΠΑ και των προθύμων κατά του χασάπη Σαντάμ που δήθεν διέθετε όπλα μαζικής καταστροφής έτοιμα να αιματοκυλίσουν τη Μέση Ανατολή. Κανείς δεν είχε σοκαριστεί τότε σε αντίθεση με ό,τι έγινε αυτές τις μέρες με το άψυχο κορμάκι του τριάχρονου Σύρου που εκβράσθηκε στα παράλια της Τουρκίας στην προσπάθειά του να ξεφύγει από μία άλλη επίθεση «Δημοκρατίας» των υπερατλαντικών καουμπόυδων.
Εν πάση περιπτώσει, μπορούμε, έστω και σήμερα, να σοκαριστούμε για τον θάνατο δύο Ελλήνων φοιτητών στη Λάρισα και μίας 13χρονης Σερβοπούλας στη Θεσσαλονίκη το 2013 από αναθυμιάσεις μαγκαλιού. Επειδή δεν είχαν λεφτά για πετρέλαιο. Πρόσφυγες στον τόπο μας των «μεταρρυθμιστικών» Μνημονίων και των μεγάλων αριστερών, κεντρώων και δεξιών ηγετών μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου