Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Περίπλοκο φαίνεται το νομικό ζήτημα που ανέκυψε με την απόφαση του υπουργού Παππά να ζητήσει από τα κανάλια να πληρώσουν αυτά που ορίζει ο νόμος. Δεν το κατέχω το θέμα, εξ ου και δεν παίρνω θέση. Μπερδεύτηκα, πάντως, εντελώς στο σημείο, όπου αναλύουν το θέμα των συχνοτήτων και..
τη μετάβαση από το αναλογικό στο ψηφιακό σήμα. Εικάζω, όμως, βασίμως ότι σε 10 χρόνια θα έχει λύσει η Δικαιοσύνη και τούτο το ζήτημα. Προσφυγές επί προσφυγών, αναβολές επί αναβολών κ.λπ. Τα γνωστά. Αξίζει, όμως, να διαβάσουμε τον επίλογο της ανακοίνωσης των καναλαρχών που αναλύουν πόσο έχουν σταθεί στο πλευρό της Δημοκρατίας όλα τούτα τα χρόνια:
«Για τις εκλογικές αναμετρήσεις των ετών 2012 (δύο φορές βουλευτικές εκλογές), 2014 (ευρωεκλογές) και 2015 (βουλευτικές εκλογές) το ελληνικό δημόσιο, που χρηματοδότησε μέσω του airtime των τηλεοπτικών επιχειρήσεων την προβολή των προεκλογικών μηνυμάτων των κομμάτων, για αυτή την δωρεάν παροχή του, οφείλει προς τις τηλεοπτικές επιχειρήσεις το ισόποσο των 24.170.850 ευρώ(κατά την αναλογία που οι ως άνω υπουργικές αποφάσεις επιμέριζαν ανά τηλεοπτική επιχείρηση την αξία του airtime της). Το ποσόν αυτό πρέπει να επιστραφεί αυτούσιο και τοις μετρητοίς και από τους χρόνους που έγινε η χρήση του airtime τους. Προφανώς θα συμφωνείτε ότι η μη επιστροφή του ποσού αυτού θα σημαίνει αφενός μεν ότι ένα σύγχρονο κράτος προβαίνει σε δήμευση περιουσίας των ιδιωτικών επιχειρήσεων και αφετέρου ότι δεν σέβεται τις υποχρεώσεις του προς τους (ακούσιους) δανειστές του».
Είχε καρφωθεί στο μυαλό μου η τελευταία αυτή παράγραφος καθώς έκανα μια βόλτα στα Εξάρχεια, να δω πώς είναι ο άλλος κόσμος εκεί. «Ακούσιοι» δανειστές λοιπόν. Το πρώτο ερώτημα που μου ήρθε είναι: «Γιατί τόσον καιρό δεν ζήτησαν τα κανάλια από την κυβέρνηση να πληρωθούν τόσα λεφτά;». Από μεγαθυμία; Μετά σκέφτηκα πως όλα τα κανάλια ζουν με δανεικά από τις τράπεζες που ανακεφαλοποιήθηκαν με δικά μας λεφτά και συνεχίζουν να αναχρηματοδοτούνται από τις ίδιες τράπεζες, δηλαδή εξακολουθούν να χρησιμοποιούν, για να επιβιώνουν και να μας «ενημερώνουν», τα λεφτά που εμείς χρεωθήκαμε ως λαός για να μην πτωχεύσουν οι τράπεζες και καταρρεύσει όχι μόνον το ευρωπαϊκό, αλλά το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα.
Καθώς τα ερωτήματα διαδέχονταν το ένα το άλλο, διέσχισα τρεις φορές την πλατεία Εξαρχείων προσπαθώντας να ακούσω μια λέξη ελληνική. Εις μάτην. Είδα και δύο πανώ: «Λευτεριά στο Σάββα Ξηρό», «Αλληλεγγύη στους απεργούς πείνας των Πυρήνων». Κάποια στιγμή άκουσα κλαμπατσίμπανα από μακρυά. Ακολούθησα τον ήχο κατηφορίζοντας την οδό Στουρνάρη, όπου όλοι οι τοίχοι είναι σκεπασμένοι με graffiti, και βρέθηκα στην είσοδο του Πολυτεχνείου. Ακολουθώντας τον ήχο που δυνάμωνε βρέθηκα σε έναν μεγάλο ανοιχτό χώρο, όπου νεαροί ήταν συγκεντρωμένοι σε ομαδούλες. Ήταν προφανές ότι ανήκαν σε κύκλους από αναρχικούς μέχρι της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Με ένα μπουκάλι μπύρα ο καθένας συζητούσαν. Στη γωνία του προαυλίου ήταν η είσοδος μιας μεγάλης αίθουσας, όπου ένας DJ έξυνε μερικά βινίλια.
Ηρεμία παντού έξω από την αίθουσα. Άρχισα να περιεργάζομαι τις φιγούρες στους τοίχους των κτηρίων που περιέκλειαν τον ανοιχτό χώρο. Πρέπει να έχουν μεγάλο ταλέντο τα παιδιά που τις ζωγράφισαν. Νεκροκεφαλές, συνθήματα πολιτικά, μια μεγάλη φιγούρα του Φύσσα και στον τρίτο όροφο ενός κτηρίου φώτα αναμμένα. Ώρα 11 μ.μ. και κάποιοι διακονούσαν, προφανώς, την επιστήμη. Στο κέντρο του προαυλίου μία τεράστια σβάστικα στο δάπεδο και δίπλα οι λέξεις «Ξύλο στους χρυσαυγίτες». Πιο δίπλα οι λέξεις «Μαρία σ’ αγαπώ», «Ποτέ δουλειά την Κυριακή», «Δεν το κάνω για τα λεφτά, το κάνω για τις γυναίκες», «Nihilism». Στους τοίχους και όμορφα αυτοκίνητα ζωγραφισμένα. Και καθώς τελείωνα τη βόλτα, πέφτει το μάτι μου στον τοίχο, όπου ήταν γραμμένο το δίστιχο «Ζωζώ καριόλα, η ΑΕΚ πάνω απ’ όλα». Κεραυνοβολήθηκα. Τί σχέση μπορεί να έχει αυτό το σύνθημα ανάμεσα σ’ όλα τ’ άλλα; Τί σχέση μπορεί να έχει το ποδόσφαιρο μέσα σε όλη την αριστεροσύνη που ανέδυε ο χώρος; Μοιραίως ήλθε στο νου μου η φυσιογνωμία του Προέδρου της ΑΕΚ που είχε βγει στα κανάλια να καταγγείλει τη διαιτησία στον αγώνα με τον Ολυμπιακό. Πίσω του μερικοί «φίλαθλοι» φώναζαν «2.000.000 Αεκτζήδες θα σε βγάλουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας».
Τελικά η ΑΕΚ, ο ΠΑΟ, ο ΟΣΦΠ, ο ΠΑΟΚ φαίνεται πως είναι πάνω απ’ όλα. Πάνω και από το δημόσιο χρέος και από τη φοροδιαφυγή και από τη διαφθορά και από πολιτική ιδεολογία. Το ποδόσφαιρο ενώνει τους πολιτικούς αντιπάλους. Το ποδόσφαιρο πάνω απ’ όλα. Και από την αγάπη της Ζωζώς.
Αν οι ακούσιοι οφειλέτες, ή μάλλον οι γόνοι των ακούσιων οφειλετών, βάζουν πάνω από όλα την αγάπη για μια ποδοσφαιρική ομάδα, γιατί να μη νοιώθουν και οι καναλάρχες ακούσιοι δανειστές;
Σωτήριος Καλαμίτσης
Ταπεινός, πλην ακροδεκσιός, γραφιάς πάσχων ανιάτως από εσχάτως διαγνωσθείσα ακράτεια εμπαθείας και λαϊκισμού, επιστήθιος, όμως, φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και επισκέπτης του εις οίκον ευγηρίας δι’ απόρους λόγω επαπειλούμενης εξώσεώς του από την ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος, όπου κατοικεί επ’ ενοικίω, Ιεράν τινά δηλονότι Μονήν του Αγίου ΄Ορους [Μεγάλη η Χάρη της]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου