Τι έδειξε η έρευνα του In4Youth,:
Στις ηλικίες 15-34, εργάζονται μόλις οι 4 στους δέκα: άνεργοι δηλώνουν το 30,6%, ενώ 28,5% απαντά «δεν αναζητώ εργασία».
Το 53% των άνεργων νέων βρίσκονται σε καθεστώς ανεργίας μακράς διαρκείας (πάνω από 12 μήνες), σε συνδυασμό με περιστασιακή άτυπη εργασία.
Μόλις το 22% των ανέργων νέων ηλικίας 20-24 είναι εγγεγραμμένο στον ΟΑΕΔ, ενώ αυτοί που παίρνουν επίδομα, στην ηλικία αυτή, δεν ξεπερνούν το 0,70%!
Το ποσοστό των άνεργων νέων που αναζητούν για πρώτη φορά εργασία στις ηλικίες 25-34 ετών ανέρχεται στο 45% αυτής της ομάδας και στο 7% του συνόλου των ανέργων. Αυτό δείχνει ότι ένας σημαντικός αριθμός των νέων εισέρχεται πολύ καθυστερημένα για πρώτη φορά στην αγορά εργασίας. Δομικοί και οικογενειακοί λόγοι εξηγούν αυτή την επιλογή: κυρίως μακρά αναμονή για την είσοδο στην Πρωτεύουσα Αγορά Εργασίας, Επαναλαμβανόμενη Αρχική Εκπαίδευση χωρίς οριοθετημένους επαγγελματικούς στόχους και επαγγελματική στρατηγική.
Η έρευνα επιβεβαιώνει και την ισχυρή παρουσία του πελατειακού συστήματος στην Ελλάδα: Οι μεγαλύτερες ηλικίες, 30-34 ετών, απευθύνθηκαν πιο συχνά (ποσοστό 44%) σε πολιτικούς «φίλους» για να βρουν εργασία.
H κοινωνική ένταξη και η ουσιαστική υποστήριξη των ανέργων «εγκλωβίζεται» στο πλαίσιο της οικογένειας με αποτέλεσμα η επαγγελματική τους πορεία να καθορίζεται κυρίως από τις σχέσεις αλληλεγγύης και αμοιβαιότητας που υπάρχουν σε αυτήν. Έτσι: συχνά ως πολύ συχνά απαντά ότι δέχεται βοήθεια από την οικογένεια το 72% των ανέργων νέων, μερικές φορές το 19,4% και μόλις το 6,2% σπάνια.
Το 53 % των άνεργων νέων που δέχονται συχνά ή πολύ συχνά βοήθεια από την οικογένεια διαφωνούν ότι κινδυνεύουν από τον κοινωνικό αποκλεισμό. Οι οικογενειακοί δεσμοί είναι αυτοί που εξασφαλίζουν την ανθεκτικότητα απέναντι στην περιθωριοποίηση των νέων. Ταυτόχρονα, όμως, τους εγκλωβίζουν σε μία μακρόχρονη οικονομική περιθωριοποίηση.
Επίσης, το 50% των άνεργων νέων που δέχονται βοήθεια δεν αισθάνονται ιδιαίτερα μειονεκτικά απέναντι στον κοινωνικό τους περίγυρο. Το ισχύον πολιτισμικό πρότυπο της εργασίας διαφέρει σημαντικά από αυτό των βόρειων ευρωπαϊκών χωρών, το οποίο αντίθετα ασκεί ισχυρή ηθική και οικονομική πίεση στον άνεργο (προτεσταντική ηθική).
Σύμφωνα με τις αναλύσεις των κοινωνικών επιστημόνων, στην Ελλάδα λειτουργεί το Μεσογειακό καθεστώς κοινωνικής προστασίας, στο οποίο το ελλειμματικό κράτος υποκαθίσταται και συμπληρώνεται από τα δίκτυα αλληλεγγύης της οικογένειας.
Η οικονομική κρίση και η κρίση χρέους μετά το 2009 έχει περιορίσει, όμως, δραστικά τα οικονομικά αποθέματα των νοικοκυριών. Έτσι, το 15,8% των άνεργων νέων του δείγματος παρουσιάζουν οικογενειακό εισόδημα μικρότερο από 500 Ευρώ, ενώ ένα άλλο 28,7% παρουσιάζει εισόδημα μικρότερο από 1.000 Ευρώ. Η ανεργία συνδυάζεται, έτσι, άμεσα με τον κίνδυνο φτώχειας για το 44,5 των νέων και των νοικοκυριών στα οποία ζουν.
