Είχα αναφερθεί προσφάτως στο βιβλίο του Γιώργου Χαρβαλιά «ΓΙΑΒΟΛ» σε υστερόγραφο αρθριδίου μου. Κοντεύω να ολοκληρώσω την ανάγνωση του βιβλίου και ο θαυμασμός μου ολοένα αυξάνει για τη δουλειά αυτού του ανθρώπου. Ταυτοχρόνως δεν παύω να νοιώθω, ότι εδώ και 200 χρόνια η ιστορία επαναλαμβάνεται. Δανεισμοί, χρέη, μίζες,.....
φωτογραφικές διατάξεις, απ’ ευθείας αναθέσεις, πελατειακό σύστημα και πωλητικά λαμόγια. Είμαστε στο 2024 και είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Εγώ ως
νομικός επιδεικνύω ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη Δικαιοσύνη, εξ ου και ολοφύρομαι
με την σπάνιν αμερόληπτων και αδέκαστων δικαστών. Μοιραίως στάθηκα ιδιαιτέρως στην
τελευταία φράση της υποσημείωσης της σελίδος 179 του εν λόγω βιβλίου, όπου διηγούμενος τα των «Μνημονίων» γράφει ο συγγραφεύς:
«Ενδεικτικό του βαθμού αποικιοποίησης που έφερε στη
σύγχρονη Ελλάδα ο διακρατικός δανεισμός,
αλλά και της προστασίας που παρέχουν οι Γερμανοί στους ανθρώπους τους, ήταν ότι
η «παύση της δικαστικής περιπέτειας» του Γεωργίου ήταν ένας από τους όρους του
3ου μνημονίου που επέβαλε η γερμανική πλευρά στον Αλέξη Τσίπρα».
Έτσι, ο Ανδρέας Γεωργίου,
τέως Πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ, αθωώθηκε
πρωτοδίκως το 2017, αλλά καταδικάσθηκε στη συνέχεια στον δεύτερο βαθμό και απερρίφθη
η αναίρεσή του, οπότε προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο που τον δικαίωσε, εξ
ου και έπρεπε να επαναληφθεί η δίκη στον Άρειο Πάγο. Η κυβέρνηση προσέβαλε την
απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, αλλά στη συνέχεια απέσυρε την προσφυγή της.
Ο Άρειος Πάγος έκρινε εν τέλει, ότι δεν έτρεξε και τίποτε που ο Γεωργίου
μαγείρεψε το εξωτερικό χρέος, ώστε να μπούμε σε Μνημόνιο με τον ΓΑΠ που εξελέγη
τον Οκτώβριο του 2009 με το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν».
Διαβάστε το βιβλίο.
Αξίζει!!!! Και σίγουρα θα αντιληφθείτε πόσο γελοία είναι τα ΜΜΕ που ασχολούνται
από χθες με την ερμηνεία τών καθισμάτων που κατέλαβαν οι διάφοροι πωλητικοί σε
εκδήλωση του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών. Και τί σημαίνει η απόσταση του καθίσματος του
τάδε από το κάθισμα του δείνα.
Σώτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου