Έπαθε επιλεκτική...αμνησία για να ξεχάσει την Αλβανία, ο Πέτρος από την Καλαμάτα. Ο Αρτούρ Σαλιάλι, κάτοικος Λαμίας, με καταγωγή από την Κλεισούρα της Αλβανίας, υποστηρίζει ότι ο άνδρας χωρίς ταυτότητα είναι ο αδερφός του, που έχει να τον δει 20 χρόνια - Εξαφανισμένος ο Πέτρος.
"Το όνομά του είναι Πετρίτ"
Κρατά στα χέρια του ένα άλμπουμ γεμάτο φωτογραφίες και αναμνήσεις. Στην πρώτη σελίδα μάλιστα υπάρχει και μια χειρόγραφη αφιέρωση από ένα πρόσωπο που υπογράφει ως Πέτρος: "Από τότε τα έχω κρατήσει, θα έρθει η ώρα να βρω τον αδελφό μου. Κι έχει και την υπογραφή του. Με αγάπη και εκτίμηση, Πέτρος".
Ο Αρτούρ, 3 χρόνια μικρότερος από τον χαμένο του αδελφό, ξεφυλλίζοντας το άλμπουμ εξιστορεί την τραγική ιστορία της οικογένειας του. "Στην Αλβανία ζούσαμε φτωχικά αλλά ήμασταν αγαπημένοι" λέει φανερά συγκινημένος.
Ο Πετρίτ ως μεγαλύτερος αδελφός ήταν πάντα υποστηρικτικός και προστατευτικός μαζί του. Μιλά με τα καλύτερα λόγια για εκείνον, λέγοντας μάλιστα πως ήταν και άριστος μαθητής: "Ήταν πολύ έξυπνος, γιατί να πάει χαμένο τέτοιο παιδί… Ήταν πολύ έξυπνος και έδωσε και αρχές ο πατέρας μου".
Ο Πετρίτ είχε όνειρα και στόχους. Μόλις έκλεισε τα 17, αποφάσισε να εγκαταλείψει το χωριό και τις περιορισμένες δυνατότητες που του παρείχε και να έρθει στην Ελλάδα για μια καλύτερη ζωή. "Ήθελε τη ζωή του. Να καλοπερνάει. Γι’ αυτό και έφυγε. Ήθελε καλύτερη ζωή και αποφάσισε να φύγει".
Από το 1993 μέχρι το 2003 τα δύο αδέλφια μιλούσαν καθημερινά στο τηλέφωνο. Ο Αρτούρ μάθαινε τα νέα από τον μεγαλύτερο αδελφό του, που ζούσε και εργαζόταν στην Καλαμάτα σαν τεχνίτης στις γυψοσανίδες, όπως ακριβώς και ο Πέτρος Κουτσούκης.
Μια ασήμαντη παρεξήγηση με τον νονό του Πετρίτ, που τον βάφτισε στη Μεσσήνη πίσω στη δεκαετία του ’90, ήταν αρκετή ώστε ο νεαρός, που πλέον ζούσε στην Ελλάδα, να κόψει κάθε επικοινωνία με την οικογένειά του στην Αλβανία.
Μάλιστα, τις επόμενες ημέρες θα μπορέσει να έρθει από την Αλβανία και η μητέρα τους για να κάνει τεστ DNA. "Εύχομαι να πάνε όλα καλά. Περιμένουμε πώς και πώς να γίνει το DNA. Είμαστε σίγουροι ότι είναι αυτός", ανέφερε η σύζυγος του Αρτούρ, ενώ η κόρη του σημείωσε ότι πάντα άκουγε τα καλύτερα λόγια για τον θείο της από όλους. "Το 2003 επικοινώνησε τελευταία φορά με τον μπαμπά μου. Δεν του άρεσε η ζωή που είχε στην Αλβανία", κατέληξε.
"Το όνομά του είναι Πετρίτ"
Κρατά στα χέρια του ένα άλμπουμ γεμάτο φωτογραφίες και αναμνήσεις. Στην πρώτη σελίδα μάλιστα υπάρχει και μια χειρόγραφη αφιέρωση από ένα πρόσωπο που υπογράφει ως Πέτρος: "Από τότε τα έχω κρατήσει, θα έρθει η ώρα να βρω τον αδελφό μου. Κι έχει και την υπογραφή του. Με αγάπη και εκτίμηση, Πέτρος".
Ο Αρτούρ, 3 χρόνια μικρότερος από τον χαμένο του αδελφό, ξεφυλλίζοντας το άλμπουμ εξιστορεί την τραγική ιστορία της οικογένειας του. "Στην Αλβανία ζούσαμε φτωχικά αλλά ήμασταν αγαπημένοι" λέει φανερά συγκινημένος.
Ο Πετρίτ ως μεγαλύτερος αδελφός ήταν πάντα υποστηρικτικός και προστατευτικός μαζί του. Μιλά με τα καλύτερα λόγια για εκείνον, λέγοντας μάλιστα πως ήταν και άριστος μαθητής: "Ήταν πολύ έξυπνος, γιατί να πάει χαμένο τέτοιο παιδί… Ήταν πολύ έξυπνος και έδωσε και αρχές ο πατέρας μου".
Ο Πετρίτ είχε όνειρα και στόχους. Μόλις έκλεισε τα 17, αποφάσισε να εγκαταλείψει το χωριό και τις περιορισμένες δυνατότητες που του παρείχε και να έρθει στην Ελλάδα για μια καλύτερη ζωή. "Ήθελε τη ζωή του. Να καλοπερνάει. Γι’ αυτό και έφυγε. Ήθελε καλύτερη ζωή και αποφάσισε να φύγει".
Από το 1993 μέχρι το 2003 τα δύο αδέλφια μιλούσαν καθημερινά στο τηλέφωνο. Ο Αρτούρ μάθαινε τα νέα από τον μεγαλύτερο αδελφό του, που ζούσε και εργαζόταν στην Καλαμάτα σαν τεχνίτης στις γυψοσανίδες, όπως ακριβώς και ο Πέτρος Κουτσούκης.
Μια ασήμαντη παρεξήγηση με τον νονό του Πετρίτ, που τον βάφτισε στη Μεσσήνη πίσω στη δεκαετία του ’90, ήταν αρκετή ώστε ο νεαρός, που πλέον ζούσε στην Ελλάδα, να κόψει κάθε επικοινωνία με την οικογένειά του στην Αλβανία.
Μάλιστα, τις επόμενες ημέρες θα μπορέσει να έρθει από την Αλβανία και η μητέρα τους για να κάνει τεστ DNA. "Εύχομαι να πάνε όλα καλά. Περιμένουμε πώς και πώς να γίνει το DNA. Είμαστε σίγουροι ότι είναι αυτός", ανέφερε η σύζυγος του Αρτούρ, ενώ η κόρη του σημείωσε ότι πάντα άκουγε τα καλύτερα λόγια για τον θείο της από όλους. "Το 2003 επικοινώνησε τελευταία φορά με τον μπαμπά μου. Δεν του άρεσε η ζωή που είχε στην Αλβανία", κατέληξε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου