Το χαστούκι της απαξίας στη Θεσσαλονίκη...

ο δημοσιογράφος Χρήστος Νικολαϊδης, σχολιάζει την ισχύ των ...αθηνέζων επί της Θεσσαλονίκης

 Αν κάποιος δεν βλέπει την απαξία την οποία επιφυλάσσει το αθηνοκεντρικό ελληνόφωνο κράτος στη Θεσσαλονίκη είναι... απλά αφελής ή στημένος...

Αν κάποιος αντιλαμβάνεται την επίθεση των αθηναϊκών συμφερόντων μόνο στο ποδόσφαιρο απλά εθελοτυφλεί...

Είναι όμως επικίνδυνα αφελής όποιος δεν συνειδητοποιεί ότι τα αθηναϊκά συμφέροντα στραγγαλίζουν κάθε υπόνοια ανάπτυξης της Περιφερειακής Ελλάδας...

Η Αθήνα των 4 εκ. κατοίκων, των κέντρων των αποφάσεων, της συγκέντρωσης κεφαλαίου, παραγόντων εξουσίας και πόλων διαπλοκής δεν συμπεριφέρεται εγωκεντρικά επειδή μισεί την Περιφέρεια και τους ανθρώπους της...

Συμπεριφέρεται έτσι επειδή δεν βλέπει την άλλη Ελλάδα, δεν την αντιλαμβάνεται ως κομμάτι που εχει δικαιώματα στην εξουσία, τον πλούτο, τις ευκαιρίες...     Όλα αυτά τα εκλαμβάνει με όρους αποκλειστικότητας για τον εαυτό του.

Οι δομές πλέον έχουν πακτωθεί: τα επιχειρηματικά συμφέροντα έχουν δυναμώσει τόσο που διαθέτουν κοινοβουλευτική και μάλιστα διαπαραταξιακή εκπροσώπηση. Η πολιτική εξουσία αισθάνεται πως δεν αξίζει τον κόπο να κάνει μία βαθιά τομή, μία μεταρρύθμιση γιατί θα ενοχλήσει, οπότε είναι πιθανό να χάσει...

Οι γραφειοκράτες του Δημοσίου, σε συνδυασμό με το πολύπλοκο των διαδικασιών, το τέρας της συναρμοδιότητας και το φόβο της σύγκρουσης καθηλώνουν τις περισσότερες μεταρρυθμιστικές ιδέες και κάνουν το όλο σύστημα ακόμη πιο μαλθακό, πιο νωθρό, πιο τεμπέλικο.

Μη γελιέστε, εδώ κρύβονται οι απαντήσεις για την ακρίβεια, την αισχροκέρδεια και τα υπερκέρδη των μεγάλων της ενέργειας, των σούπερ- μάρκετ, των ακινήτων...

Κι εάν κάποια συλλογικότητα της Περιφέρειας, όπως ένα αθλητικό σωματείο για παράδειγμα, τολμήσει να διαταράξει τις ισορροπίες, το μοίρασμα της πίτας δηλαδή τότε δεν το έχουν σε τίποτε να αμολήσουν τα ντόπερμαν του συστήματος για να κατασπαράξουν κάθε ταραξία...

Μοιραία λοιπόν, παραγωγικές μονάδες της Περιφέρειας προκειμένου να επιβιώσουν ή/και να εξελιχθούν μπαίνουν στη δούλεψη των Αθηναϊκών δομών, επιτείνοντας το πρόβλημα και στερώντας από τις δυνάμεις της αποκέντρωσης κρίσιμο ανθρώπινο κεφάλαιο.
Όχι ότι αυτά δεν υπήρχαν πάντα...
Απλώς παλαιότερα υπήρχαν θεσμοί που λείαιναν τις αντιθέσεις.
Υπήρχε Τύπος για παράδειγμα, τόσο στη Θεσσαλονίκη όσο και σε άλλες περιφερειακές πόλεις, τον οποίο φοβόνταν οι ισχυροί, δεν ήθελαν να πέσουν στα δόντια του...
Ο Τύπος ήταν ένας αποφασιστικός περιοριστικός του αθηνοκεντρισμού, παράγοντας.

Σήμερα τον εδώ Τύπο δεν τον φοβάται κανείς. Εδώ εμείς οι ίδιοι έχουμε συνηθίσει πλέον και δεν μας ενοχλεί τα κεντρικά Δελτία Ειδήσεων να μην έχουν ούτε ένα σοβαρό ρεπορτάζ από τη Θεσσαλονίκη, η ΕΡΤ3 να βολοδέρνει κάπου μεταξύ απαξίας και ανυπαρξίας, να μην κυκλοφορεί καμία ημερήσια εφημερίδα και γενικότερα να ενημερωνόμαστε για τα εδώ συμβαίνοντα από το Facebook.

Τα κόμματα επίσης ήταν πιο δημοκρατικά και αντιπροσωπευτικά των μελών τους. Σήμερα ποδηγετούνται από μία στενή αρχηγική ομάδα, που δεν έχει καμία διάθεση να αφήσει σε οποιονδήποτε άλλον να γλύψει ούτε ένα κοκαλάκι εξουσίας.

Κάποτε οι ηγεσίες των κομμάτων, όλων των κομμάτων, άκουγαν με θρησκευτική ευλάβεια τους κομματάρχες τους της Θεσσαλονίκης και πάντα συνυπολόγιζαν τις απόψεις τους στην χάραξη πολιτικής. Μέσα από τη σχέση αυτή η πόλη κέρδιζε. Σήμερα τους έχουν μόνο για χειροκροτητές όταν οι πεφωτισμένες ηγεσίες εκδράμουν στην περιοχή τους...

Το τοπικό πολιτικό προσωπικό, μέσα στο ασφυκτικό αυτό πλαίσιο προτιμά να παίζει το ρόλο του καλού παιδιού, μπας και κάποια στιγμή ο ηγέτης αποφασίσει να το επιβραβεύσει με μία καλύτερη θεσούλα. 

Όσοι το έπαιξαν επαναστάτες δεν είδαν ποτέ τον μόσχο τον σιτευτό της ευαγγελικής παραβολής.
Σήμερα, επίσης, δεν υπάρχει ισχυρό κεφάλαιο, σπανίζει η έννοια της επιχειρηματικής δύναμης, που θα μπορούσε να φτιάξει εδω ισχυρές συλλογικότητες, σε κάθε πεδίο, που θα έπαιζαν στα ίσα τις αντίστοιχες της περιοχής πρωτευούσης και περιχώρων της.

Οι ντόπιοι επιχειρηματίες αφού είδαν και απόειδαν με το ελληνικό χάλι, αφού συνειδητοποίησαν ότι το παιχνίδι παίζεται εκεί, αφού έφαγαν τα νιάτα τους πάνω στο αεροπλάνο της γραμμής Θεσσαλονίκη- Αθήνα, αφού κατάλαβαν ότι για οποιοδήποτε δάνειο, επιδότηση, πρόγραμμα, προοπτική θα πρέπει να παρακαλούν κάποιον αθηνέζο παρατρεχάμενο, είτε τα παράτησαν, είτε εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα...

Κορόιδα είναι; Αυτοί θα βγάλουν το φίδι από την τρύπα;

Άλλωστε στην Αθήνα όλα γίνονται πιο πολιτισμένα, κανείς δεν καρφώνεται, αν το παίξεις σωστά θα πάρεις ένα καλό κομμάτι ψωμί, που άλλωστε υπάρχει για όλους...

Εδώ, δεν τα κατάφερε η πιο αρσενική προσπάθεια των τελευταίων δεκαετιών, αυτή του Ιβάν Σαββίδη, θα τα καταφέρουν άλλες;

Ο οποίος κινούμενος λίγο από ποντιακή άγνοια κινδύνου, λίγο από επίσης ποντιακό ξεροκεφαλισμό και αγνές προθέσεις τόλμησε να χτυπήσει τα αθηναϊκά συμφέροντα στα ίσα. Και για να μιλήσω πιο συγκεκριμένα για το κανάλι Open, που το ξέρω καλά, εκεί που πήγαινε να ταρακουνήσει το μιντιακό κατεστημένο και να φτιάξει έναν πυλώνα αμφισβήτησης του κέντρου, οι Αθηναίοι κατάφεραν και τον έβαλαν στις νόρμες τους, φτιάχνοντας ένα κανάλι όπως ακριβώς τα άλλα... Ένα κανάλι που τηρεί απαρέγκλιτα τα ήθη και τα έθιμα τους με πρώτο την ενίσχυση της τσέπης τους.

Τώρα βέβαια θα βρεθεί και ο έτερος αφελής που θα κομματικοποιήσει το θέμα και θα απαντήσει πως για όλα τα παραπάνω φταίει ο Μητσοτάκης και η ΝΔ. Είναι αυτός που είτε είναι κομματόσκυλο και κάνει την προπαγάνδα του κόμματος του, είτε είναι τόσο κοντόθωρος που δεν βλέπει ή δεν θέλει να δει πως ο αθηνοκεντρισμός ορίζει τις κυβερνήσεις και όχι το αντίθετο, ότι το πρόβλημα του υπερσυγκεντρωτισμού είναι βαθύ και δομικό και διατηρείται από υπερκομματικά συμφέροντα, συνεπώς ακόμη και μία κυβέρνηση, εάν το ήθελε ποτέ, πράγμα δύσκολο, δεν θα κατάφερνε μόνη της να το λύσει.

Μ αυτά και με τ άλλα η Θεσσαλονίκη αργοσβήνει... Οικονομικά, πληθυσμιακά, πολιτιστικά, όπως άλλωστε και η υπόλοιπη εκτός Αττικής, Ελλάς...

Προσωπικά καταλήγω στο συμπέρασμα πως οι λύσεις εάν υπάρξουν δε θα χαριστούν από την Αθήνα. Θα προκύψουν από εδώ. Αρκεί να αναδειχθούν κάποιες ηγετικές προσωπικότητες που θα ανοίξουν τη συζήτηση και θα προβληματιστούν για στρατηγικές και μέσα... 

Δύσκολο;