Σε δουλειά να βρισκόμαστε

 Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

Την επικαιρότητα μονοπωλούν ως γνωστόν η πανδημία και η εκστρατεία πειθαναγκασμού τών αρνητών του εμβολίου, να εμβολιασθούν. Με το εμβόλιο που...

σώζει ζωές, αλλά ίσως και να μη σώζει, πάντως θα πρέπει να σώζει, εκτός αν συμβεί κάτι και δεν σώσει, οπότε αναζητούνται υποκείμενα νοσήματα ή άλλα προβλήματα του οργανισμού, όπως αν ήταν ντούρος ή μαλθακός, καθώς μας ενημερώνουν επί καθημερινής βάσεως οι αγαπημένοι τών ΜΜΕ καθηγητές και μη με αντικρουόμενες απόψεις που τρελλαίνουν. Δεν θέλω να φαντασθώ τί θα γινόταν, αν υπήρχε ένα κανάλι, ο ιδιοκτήτης του οποίου θα ήταν αντιεμβολιαστής.

  

     Επί του πιεστηρίου: έγινε επιστράτευση ιατρών για την αντιμετώπιση των διαρκώς αυξανόμενων ασθενών εκ του ιού. Κοινοποιήθηκε φύλλο πορείας σε ανεμβολίαστο γιατρό και σε δύο γιατρούς που ήδη υπηρετούν στο ΕΣΥ. Ελλαδάρα αθάνατη! Παρεμπιπτόντως: η κυβέρνηση μιλάει για επίταξη υπηρεσιών. Εγώ γιατί ξέρω πως άνθρωποι επιστρατεύονται και πράγματα επιτάσσονται; Αλλ’ ως φαίνεται δεν ηχεί όμορφα η επιστράτευση. Θυμίζει στρατοκρατία, χούντα κ.λπ. Ενώ, όταν οι πωλητικοί καλούν τους δημοκρατικούς πολίτες σε συστράτευση ή στράτευση με το κώμα τους δεν τρέχει τίποτε.      

      Από κοντά και η εκλογή αρχηγού τού ΚΙΝ.ΑΛ. Βγήκαν οι ξεχα[ε]σμένες  μούρες που λιάζονταν κάτω από τον πράσινο ήλιο με κωματικό χρέος € 100 εκ. στις τράπεζες και καταβαράθρωση της ελληνικής οικονομίας, να πείσουν ότι είναι καλλίτεροι από τον Κούλη, όχι καλοί, να [ξανα]κυβερνήσουν τον τόπο σηκώνοντας τον ήλιο ψηλά [για να μην τους τσουρουφλίζει]. Όχι ρε παλλουκάρια, μην τον σηκώνετε, θα παγώσουμε. Και να τη η νέα αλλαγή αγκαλιά με τη νέα προοπτική, για μια άλλη Ελλάδα προοδευτική, σοσιαλιστική κ.λπ. και δος του τα ανέκαθεν μη κατονομαζόμενα άτιμα συμφέροντα που βάλλουν υπογείως εναντίον υποψηφίου τινός. Άσε που θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε και διβέιτ μεταξύ των μονομάχων, ώστε να πεισθούμε για την αναγκαιότητα να συρρεύσουμε αγεληδόν στις κωματικές κάλπες προς επιλογή του αυριανού σωτήρα του τόπου, ο οποίος θα αυξήσει το δημόσιο χρέος μόνον κατά € 10 δισ., δηλαδή από  € 386,8 δισ. που είναι σήμερα σε € 398,8 δισ. Σκεφθείτε να μην είχε κάνει ο Ντέπιουτης το PSI που κλόνισε συθέμελα τα ασφαλιστικά Ταμεία [ήταν ο πατήρ του Κούλη που επέτρεψε στα Ταμεία να επενδύουν τα αποθεματικά τους στο Χρηματιστήριο, ήτοι σε αέρα, για να μην ξεχνιόμαστε]. Θα ήμασταν τώρα στα € 506,8 δισ. και βάλε.   

       Και ξάφνου ο Κούλης θυμήθηκε τα γλυπτά τού Παρθενώνα.  Άντε πάλι με παρακάλια να επιστραφούν τα κλεμμένα. Η βρεταννική κυβέρνηση δήλωσε πως το θέμα δεν ανήκει στις αρμοδιότητές της, αλλά στο βρεταννικό μουσείο. Σαν να λέμε πως είπε ο Κούλης σε κάποιον ξένο ηγέτη που αναζητεί κλεμμένο θησαυρό τού τόπου του, πως αρμόδιος είναι ο ΟΛΠ, επειδή σε κάποια από τις εγκαταστάσεις του φιλοξενείται ο θησαυρός. Όλο με τα εύκολα και εκ των προτέρων αποτυχημένα ασχολούνται μια ζωή οι πωλητικοί μας.

     Καθώς στριφογύριζαν στο μυαλό μου όλ’ αυτά, έπεσε το μάτι μου σε άρθρο Γερμανού, ο οποίος ασχολήθηκε επί χρόνια με τον τρόπο που φέρθηκαν οι συμπατριώτες του στα Καλάβρυτα. Στα πλαίσια των διαμαρτυριών που εκφράσθηκαν κατά του περιστατικού που περιγράφεται στην ταινία «Καλάβρυτα 1943» και κατά το οποίο υπήρξε ένας αυστριακής καταγωγής Γερμανός στρατιώτης, ο οποίος άνοιξε την πόρτα και απελευθέρωσε τα γυναικόπαιδα που ήταν κλεισμένα στο σχολείο, διάβασα για τον ιστορικό και δημοσιογράφο Έμπερχαρτ Ρόντχολτς που ασχολήθηκε με το θέμα 40 χρόνια απομυθοποιώντας την ιστορία του καλού αυστριακού στρατιώτη. Έχουν δίκηο, λοιπόν, οι διαμαρτυρόμενοι.

https://www.documentonews.gr/article/emperxart-rontxolts-liges-simeioseis-gia-ton-agnosto-stratioti/

 

        Και μοιραίως ο νους μου πέταξε στις γερμανικές αποζημιώσεις. Ούτε κουβέντα από τους πωλητικούς μας και τα παπαγαλάκια τους. Ακόμη και ο αριστερός [λέμε και καμμιά μ..] Αλαίκσοις τις χαρακτήρισε ηθική υποχρέωση της Γερμανίας, όταν συνάντησε τη μάνταμ Μέρκελ, την οποία προεκλογικώς εξόρκιζε με το περίφημο «γκόου μπακ μάνταμ μέρκελ». Και μοιραίως θυμήθηκα το βιβλίο «ΙΣΤΟΡΙΑ & ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ» που πραγματεύεται [διαπραγματεύεται που λένε οι μορφωμένοι] επιστημονικά το παγκοσμίου ενδιαφέροντος και σπουδαιότητος  [σημαντικότητος που λένε οι μορφωμένοι] τεράστιο ζήτημα των κατά κανόνα ατιμώρητων γενοκτονιών και εθνοκαθάρσεων. Εκεί, λοιπόν, περιγράφεται πώς αντιμετώπισε το ζήτημα της αποκατάστασης των γερμανικών θηριωδιών η Δυτική Γερμανία αρχικώς και ολόκληρη η Γερμανία στη συνέχεια.  

     Γράφει, λοιπόν, ο κ. Στράτος Δορδανάς, πως όταν ο Κοινοτάρχης τής Κλεισούρας* ζήτησε το 1954 από τον καγκελάριο Αντενάουερ να γίνει το γερμανικό δημόσιο ή μία γερμανική πόλη ανάδοχος της μαρτυρικής Κοινότητος, το γερμανικό ΥπΕξ έδωσε οδηγίες στην εδώ γερμανική πρεσβεία για τον τρόπο που θα απαντούσε αρνητικά:

«…..στο πλαίσιο της πολιτικής διασφάλισης της παγκόσμιας ειρήνης μέσω της ενδυνάμωσης του ελεύθερου δυτικού κόσμου, η οποία επιτεύχθηκε σε μεγάλο βαθμό με την προσχώρηση της … Γερμανίας στο Βορειοατλαντικό σύμφωνο και στη Δυτικοευρωπαϊκή Ένωση, απαιτούνται από την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας και τους πολίτες της επιπρόσθετες οικονομικές θυσίες. Αυτές οι θυσίες αποβαίνουν εμμέσως προς όφελος όλων των ελεύθερων λαών και ως εκ τούτου το τελικό αποτέλεσμα μπορεί να είναι πολυτιμότερο από τη χρηματοδότηση μεμονωμένων μέτρων για την επανόρθωση γενομένων αδικιών».     

       Με άλλα λόγια: σιγά μην αρχίσουμε να ξηλώνουμε μόνοι μας το πουλόβερ των αποζημιώσεων για κάποιες θηριωδιούλες. Σκορπάμε ένα σωρό λεφτά, για να μη βρεθείτε πίσω από το σιδηρούν παραπέτασμα, και σεις αχάριστοι κολλάτε σε λεπτομέρειες.   

       Και συνεχίζει ο κ. Δορδανάς παραθέτων την απάντηση  του στρατιωτικού Διοικητή των κατοχικών Δυνάμεων στον κατοχικό πρωθυπουργό Ράλλη που διαμαρτυρήθηκε για τις ακρότητες των Καλαβρύτων.  Απαντώντας ο στρατηγός επέρριψε τις ευθύνες στους αντάρτες, αλλά και στον πόλεμο γενικά που «ήταν σκληρός», με αποτέλεσμα «ο γερμανικός πληθυσμός [να] υφίσταται ασυγκρίτως περισσότερες και βαρύτατες απώλειες  εξαιτίας των αγγλοαμερικανικών τρομοκρατικών επιθέσεων  εναντίον γερμανικών πόλεων και μνημείων πολιτισμού κατά τη διάρκεια των οποίων μόνον αθώοι – ως επί το πλείστον  γυναίκες και παιδιά – χάνουν τη ζωή τους».

   Αχ αυτοί οι αγγλοαμερικανοί τρομοκράτες που εξαπέλυσαν με μεγάλη καθυστέρηση έναν σκληρό πόλεμο κατά της φιλήσυχης και φιλειρηνικής  ναζιστικής Γερμανίας.   

      Και επισημαίνει περαιτέρω ο κ. Δορδανάς: 04.07.1952 ο αποχωρών Γερμανός πρέσβης επισκέφθηκε τον ΥπΕξ Σοφοκλή Βενιζέλο σε αποχαιρετιστήριο συνάντηση. Για την εν λόγω συνάντηση έγραψε ο πρέσβης:

«…Η Δυτική Γερμανία και η Ελλάδα αποτελούν τους προμαχώνες του δυτικού πολιτισμού έναντι της παρούσας απειλής που προέρχεται από την Ανατολή. Για τη σωτηρία της Ευρώπης είναι θεμελιώδους σημασίας η ταχεία στρατιωτική ενδυνάμωση της Γερμανίας. Χωρίς έναν ισχυρό γερμανικό στρατό δεν θα μπορέσει η δυτική Ευρώπη να αμυνθεί επιτυχώς.  Η Ελλάδα και η Γερμανία βρίσκονται στο ίδιο πλοίο και το παρελθόν, με κάποιες δυσάρεστες μνήμες, θα πρέπει να ξεχαστεί».   

    Αχ αυτές οι απλώς δυσάρεστες μνήμες. Ας τις βάλουμε στην άκρη, για το κοινό καλό. Δεν υπάρχουν λεφτά για επανορθώσεις. Τα δίνουμε, για να ξαναστήσουμε τη Βέρμαχτ που θα σας προστατεύει απέναντι στην κακιά Ανατολή. 

     Αρνούμαι να πιστέψω, ότι οι ανθυποηγετίσκοι μας αγνοούν αυτή την πάγια και θρασύτατα διατυπωμένη θέση των  Γερμανών φίλων μας. Απλώς μας δουλεύουν ψιλό γαζί, όταν πετάνε και καμμιά κορώνα για δήθεν διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων. Αν και δεν μπορώ να αποκλείσω το ενδεχόμενο να την αγνοούν είτε εκ βαρυτάτης και ασυγχώρητης αμελείας είτε, όπερ σφόδρα πιθανόν, εκ δόλου, ώστε να μην κακοκαρδίζουν τα αφεντικά τους.

Σώτος

*https://www.olympia.gr/1004388/ellada/5-apriliou-1944-to-olokaftoma-tis-kleisour/