Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Η «αναπλαισίωση» συντάξεων μπήκε στη ζωή μας αντικαθιστώντας τον όρο «περικοπή» συντάξεων. Όπως παλαιότερα είχε μπει η «αναδόμηση» στη θέση του ....
ανασχηματισμού και ο «ετεροχρονισμός» στη θέση της καθυστέρησης καταβολής. Τί ωραίες πράσινες εποχές μου θύμισε η ευρηματικότητα των κυβερνώντων. Ναι, αυτών που δεν θα έκοβαν το ΕΚΑΣ, αλλά το έκοψαν, επειδή αποτελούσε στρέβλωση και αδικία, στη συνέχεια, όμως, ανεκάλυψαν ότι το είχε κόψει η προηγούμενη κυβέρνηση, και τώρα ψάχνουν να βρουν ισοδύναμα, ώστε να βοηθήσουν όλους εκείνους που έχασαν το ΕΚΑΣ, προφανώς διότι το ισοδύναμο του ΕΚΑΣ δεν θα αποτελεί στρέβλωση και αδικία.
Και καθώς αναπλαισιωνόμουν αναδομούμενος ετεροχρονισμένα διαβάζω στην αιτιολογική έκθεση για το νομοσχέδιο περί απλής αναλογικής κ.λπ. ότι η ανάδειξη του εθνικού κοινοβουλίου αποτελεί κορυφαία δημοκρατική διαδικασία με συμπεριληπτικό χαρακτήρα. Εικάζω ότι αυτή η γλωσσική νεοπλασία έχει τη ρίζα της στο ρήμα «συμπεριλαμβάνω» και στο ουσιαστικό «συμπερίληψη», υπό την έννοια ότι η εκλογική διαδικασία πρέπει να περιλαμβάνει όσο το δυνατόν περισσότερους, άρα και 17άρηδες [ΣΗΜ: ο Μπαμπινιώτης αγνοεί τη λέξη. Το ίδιο και το λεξικό Σταματάκου, αλλά και το «Χρηστικό Λεξικό της Νεοελληνικής Γλώσσας» της Ακαδημίας Αθηνών. Υπάρχει, όμως, στο λεξικό Δημητράκου και εξηγείται ως «το εν όλω περιλαμβάνων τι, περιληπτικό». Υπάρχει και στη βικιπαίδεια, η οποία τη μεταφράζει στα αγγλικά ως «all-encompassing» ή «all-inclusive». Άρα, θα μπορούμε, φαντάζομαι, να αποκαλούμε «συμπεριληπτικά πακέτα» αυτά που αποκαλούμε σήμερα «all-inclusive τουριστικά πακέτα»]. Ουδεμία πρόβλεψη για συμπερίληψη και των 420.0000 μεταναστών της Μνημονιακής εποχής που δεν είχαν την τύχη να απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού ή κάποιου υπουργού, ώστε να διορισθούν σε θέσεις μετακλητών υπαλλήλων. Σίγουρα, πάντως, δεν είχαν παππούδες ΕΑΜίτες ή ταγματασφαλίτες.
Η διαπίστωση ότι οι Έλληνες πολίτες διψούν όχι μόνον για πραγματική δημοκρατία, αλλά και για περισσότερη δημοκρατία, αφού τα Μνημόνια οφείλονται εν πολλοίς στην έλλειψη πολλής και πραγματικής δημοκρατίας, μού θύμισε την είδηση της 13.12.2012.
«Τετρακόσιοι νέοι γιατροί και νοσηλευτές κατέκλυσαν χθες την αίθουσα κεντρικού ξενοδοχείου της Αθήνας ώστε να ενημερωθούν από εκπροσώπους έξι ευρωπαϊκών χωρών για τις εργασιακές προοπτικές που τους ανοίγονται στο εξωτερικό. Την εκδήλωση οργάνωσε το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Απασχόλησης Eures σε συνεργασία με εκπροσώπους νοσοκομείων από τη Γερμανία, τη Σουηδία, τη Νορβηγία, τη Δανία, την Ελβετία και το Ηνωμένο Βασίλειο με σκοπό οι τελευταίοι να εντοπίσουν Έλληνες γιατρούς και νοσηλευτές που επιθυμούν να εργαστούν στις χώρες τους. «Οι εκπρόσωποι των νοσοκομείων έμειναν απόλυτα ευχαριστημένοι με τα προσόντα των υποψηφίων», αναφέρει στο «Έθνος» η συντονίστρια της υπηρεσίας Eures στην Ελλάδα, Κατερίνα Φλάκα. Και τονίζει: «Μεγάλη εντύπωση τους προκάλεσε το γεγονός ότι πολλοί γιατροί και νοσηλευτές ήταν ήδη ενημερωμένοι για τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσουν ώστε να ενταχθούν στην αγορά εργασίας των χωρών τους». Στους ενδιαφερομένους βρίσκονταν και πολλοί άνεργοι, κυρίως νοσηλευτές, που θέλουν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα για μια δουλειά στο εξωτερικό.»
Σίγουρα έψαχναν για δουλειά απογοητευμένοι από την ανυπαρξία επαρκούς δημοκρατίας, όπως επεσήμαινε τότε ο νυν πρωθυπουργός.
Και μετά έκανα ένα τεράστιο δημοκρατικό άλμα αναζητώντας παράδειγμα δημοκρατικής διαδικασίας με συμπεριληπτικό χαρακτήρα. Θυμήθηκα τον Τόμας Τζέφερσον, τρίτο Πρόεδρο των ΗΠΑ και βασικό συντάκτη της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας που σήμανε το τέλος της βρεταννικής κυριαρχίας στις αποικίες του Νέου Κόσμου. Ήταν αυτός που διέταξε εμπορικό αποκλεισμό της Αϊτής, όταν οι μαύροι κάτοικοί της κατόρθωσαν μετά από πολλούς αγώνες να αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους αποτινάσσοντας τον γαλλικό ζυγό. ΄Οπως έγινε με την Κούβα. Γιατί ο αποκλεισμός τής Αϊτής, όμως, αφού αυτή δεν είχε αντιδημοκρατικό καθεστώς; Πολύ απλά και πολύ δημοκρατικά, επειδή η εξέγερση των μαύρων της Αϊτής μπορεί να έβαζε ιδέες στους μαύρους δούλους της μεγάλης δημοκρατικής χώρας που ανεξαρτητοποιήθηκε, αλλά δεν γούσταρε τις ανεξαρτησίες των άλλων. Πέρασαν πάρα πολλά χρόνια μέχρις ότου οι μαύροι των ΗΠΑ αποκτήσουν το 1965 δικαίωμα ψήφου στα πλαίσια μίας πραγματικά …. συμπεριληπτικής Δημοκρατίας.
Τί άλλο μου μέλλει ν’ ακούσω Θεέ μου;
Σώτος
Υ.Γ. Παρεμπιπτόντως: παραθέτω την επιστολή του Προέδρου της ανεξάρτητης Αϊτής προς επιφανείς Έλληνες που ζητούσαν βοήθεια για τη στήριξη της επανάστασης του ΄21. Δυστυχώς, αυτή η επιστολή δεν κοσμεί βιβλία οποιασδήποτε εκπαιδευτικής βαθμίδος της χώρας, εξ ου και τα βιβλία μας δεν είναι συμπεριληπτικά.
«Ζαν Πιερ Μπουαγέ, πρόεδρος του Χαϊτίου, προς τους Πολίτας της Ελλάδος Α. Κοραήν, Κ. Πολυχρονιάδην, Α. Βογορίδην και Κ. Κλωνάρην.
Εις τα Παρίσια
Πριν ή δεχθώμεν την επιστολή υμών, σημειουμένην εκ Παρισίων τη 20η παρελθόντος Αυγούστου, έφθασεν ενταύθα η είδησις της επαναστάσεως των συμπολιτών υμών κατά του δεσποτισμού, του επί τρεις περίπου διαρκέσαντος εκατονταετηρίδας. Μετά μεγάλου ενθουσιασμού εμάθομεν ότι η Ελλάς αναγκασθείσα τέλος πάντων εδράξατο των όπλων, ίνα κτήσηται της ελευθερίαν αυτής και την θέσιν, ην μεταξύ των εθνών του κόσμου κατείχε. Μία τόσον ωραία και τόσον νόμιμος υπόθεσις, και προ πάντων αι συνοδεύσασαι ταύτην πρώται επιτυχίαι, ουκ εισίν αδιάφοροι τοις Χαϊτίοις, οίτινες, ως οι ΄Ελληνες επί πολύν καιρόν έκλινον τον αυχένα υπό ζυγόν επονείδιστον και δια των αλύσεων αυτών συνέτριψαν την κεφαλήν της τυραννίας. Ευχηθέντες προς τον ουρανόν, όπως υπερασπισθή τους απογόνους του Λεωνίδου, εσκέφθημεν ίνα συντρέξωμεν τας γενναίας δυνάμεις τούτων, ει μη διά στρατευμάτων και πολεμοφοδίων, τουλάχιστον διά χρημάτων, ως χρησίμων εσομένων διά προμήθειαν όπλων, ων έχετε ανάγκην. Συμβεβηκότα όμως, επιβαλόντα τη πατρίδι ημών μεγάλην ανάγκην επησχόλησαν όλον το χρηματικόν, εξ οη η Διοίκησις ηδύνατο καταβάλει μέρος. Σήμερον έτι η επανάστασις, η κατά το ανατολικόν μέρος της νήσου επικρατούσα, υπάρχει νέον προς την εκτέλεσιν αυτού του σκοπού κώλυμα. Επειδή το μέρος όπερ ηνώθη μετά της Δημοκρατίας, ης προεδρεύω, υπάρχει εν μεγίστη ενδεία και προκαλεί δικαίως μεγάλην του ταμείου ημών την δαπάνην. Εάν δ’ επέλθωσι κατάλληλοι, ως επιθυμούμεν, αι περιστάσεις, τότε βοηθήσωμεν προς τιμήν ημών τοις τέκνοις της Ελλάδος, όσον δυνηθώμεν. Πολίται, διερμηνεύσατε προς τους συμπατριώτας υμών τας θερμοτέρας ευχάς, ας λαός του Χαϊτίου αναπέμπει υπέρ της ελευθερώσεως αυτών. Οι μεταγενέστεροι ΄Ελληνες ελπίζουσιν εν τη αναγεννωμένη ιστορία τούτων άξια της Σαλαμίνος τρόπαια. Είθε παρόμοιοι τοις προγόνοις αυτών αποδεικνυόμενοι και υπό των διαταγών του Μιλτιάδου διευθυνόμενοι, δυνηθώσιν εν τοις πεδίοις του νέου Μαραθώνος τον θρίαμβον της ιεράς υποθέσεως, ην επεχείρησαν υπέρ των δικαιωμάτων αυτών, της θρησκείας και της πατρίδος. Είθε, τέλος, διά των φρονίμων διατάξεων αυτών μνημονευθώσιν εν τη ιστορία οι κληρονόμοι της καρτερίας και των αρετών των προγόνων.
Τη 15η Ιανουαρίου 1822 και 19η της Ανεξαρτησίας
Μπουαγιέ»
Πάντως, η Αϊτή μάς έστειλε συμβολικά 45 τόνους καφέ προς πώληση, για να αγοραστούν με το τίμημά τους καριοφύλια και πολεμοφόδια, αλλά και 100 Αϊτινούς εθελοντές που, δυστυχώς, έχασαν όλοι τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του ταξιδιού προς την επαναστατημένη Ελλάδα.
Οι πληροφορίες του Υ.Γ. αντλήθηκαν από τη «Μηχανή του Χρόνου».
