Ένα άρθρο που πρέπει να διαβάσετε, για να μη σας κοροϊδεύει κανείς, ούτε κυβερνητικός, ούτε αντιπολιτευόμενος:
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΛΟΥΡΑ
Για όσους γνωρίζουν το περιεχόμενο του τρίτου μνημονίου, το οποίο κυβέρνηση και μνημονιακή «αντιπολίτευση» ψήφισαν τον Αύγουστο του 2015, θυσιάζοντας τη χώρα και τους πολίτες της προς εξυπηρέτηση των ιδίων και των δανειστών και προς διάσωση του ευρώ και της ευρωζώνης (όχι της χώρας και του λαού), είναι προφανές, ότι κυβέρνηση και «μνημονιακή» αντιπολίτευση εξαπατούν συνειδητά τον ελληνικό λαό. Συγκεκριμένα, τον εξαπατούν α) όταν η κυβέρνηση, αλλά και η μνημονιακή «αντιπολίτευση», ομιλούν περί διαπραγμάτευσης στα πλαίσια του τρίτου μνημονίου και του όποιου μνημονίου, περί «κόκκινων γραμμών» και περί αλλαγής μίγματος πολιτικής, β) όταν η τωρινή κυβέρνηση ομιλούσε και ομιλεί για παράλληλο πρόγραμμα και η μνημονιακή «αντιπολίτευση» ισχυρίζεται, ότι, εάν η κυβέρνηση εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα με τους δανειστές, η κατάσταση στη χώρα θα είναι καλύτερη και γ) όταν η κυβέρνηση καλεί εκ των υστέρων τις εξεγερμένες πλέον κοινωνικές και επαγγελματικές τάξεις σε διάλογο για δήθεν συνδιαμόρφωση του φορολογικού και ασφαλιστικού νομοσχεδίου και η μνημονιακή «αντιπολίτευση» εγκαλεί την κυβέρνηση για το γεγονός, ότι δεν επιδίωξε εξαρχής τον διάλογο και ταυτόχρονα την καλεί να αποσύρει τους σχεδιασμούς της, αποσιωπώντας τί θα έπραττε η ίδια, εάν κυβερνούσε, αλλά και τί έχει ήδη προσυπογράψει.
Εξαπατούν και εμπαίζουν τον ελληνικό λαό, διότι, σύμφωνα με όσα έχουν ψηφίσει και προσυπογράψει, ούτε παράλληλο πρόγραμμα δύναται να υπάρξει, ούτε ουσιώδης διάλογος με τους κοινωνικούς και επαγγελματικούς φορείς, αλλά ούτε και αλλαγή στο μίγμα πολιτικής, καθότι τα πάντα έχουν προκαθορισθεί στα πλαίσια του τρίτου μνημονίου, όπως ακριβώς είχε συμβεί και με τα προηγούμενα δύο μνημόνια, αλλά και τα πάντα πρέπει να έχουν την προηγούμενη έγκριση των δανειστών της χώρας. Εν ολίγοις, κυβέρνηση και μνημονιακή «αντιπολίτευση» έχουν παραδώσει αμαχητί τη χώρα σε ξένα χέρια, έχουν παραδώσει τα κλειδιά της χώρας στους δανειστές της. Πρόσφατα παραδείγματα, που επιβεβαιώνουν στην πράξη, όσα ρητώς προβλέπονται στο τρίτο μνημόνιο, αποτελούν α) η άρον άρον απόσυρση από την κυβέρνηση δικού της νομοσχεδίου για παράλληλο πρόγραμμα προς ανακούφιση των ευπαθών κοινωνικών τάξεων τον Δεκέμβριο του 2015, το οποίο μάλιστα είχε ήδη κατατεθεί στη βουλή προς ψήφιση, όταν οι δανειστές της «έτριξαν τα δόντια» και επεσήμαναν, ότι αυτό το νομοσχέδιο δεν είχε λάβει την προηγούμενη έγκρισή τους, και β) η αποστολή προς έγκριση στους δανειστές του σχεδίου της κυβέρνησης για τις μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό και φορολογικό σύστημα, χωρίς να γνωρίζουν το περιεχόμενό του οι κοινωνικοί και επαγγελματικοί φορείς και χωρίς να έχει επιδιωχθεί και προηγηθεί ένας κοινωνικός διάλογος, διότι απλούστατα τους δανειστές δεν τους ενδιαφέρει η άποψη των κοινωνικών και επαγγελματικών φορέων, αλλά το τί έχει προσυμφωνηθεί με την κυβέρνηση και τη μνημονιακή «αντιπολίτευση» στα πλαίσια του τρίτου μνημονίου.
Αυτά ακριβώς απέκρυψαν και αποκρύπτουν, κυβέρνηση και μνημονιακή «αντιπολίτευση» από τον ελληνικό λαό, τόσο πριν τις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου 2015, όσο και μετά από τις εκλογές. Σιωπούν, αλλά και παραπληροφορούν δολίως. Η απόκρυψη του περιεχομένου του μνημονίου έγινε συνειδητά, σε συνεργασία με τα συστημικά Μέσα Μαζικής Συσκότισης και Παραπληροφόρησης (προπαγάνδας). Ενώ, λοιπόν, θα ανέμενε κανείς πριν τις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου 2015 να ενημερώσουν ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και οι ΑΝ.ΕΛ., αλλά και όσοι εκ των κομμάτων της «αντιπολίτευσης» ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο, τον ελληνικό λαό για το περιεχόμενό του μνημονίου, για την υλοποίηση του οποίου έχουν δεσμευθεί, αναρτώντας το μάλιστα και στις επίσημες ιστοσελίδες τους, αφού αυτό αποτελούσε πλέον για όλους το κυβερνητικό πρόγραμμά τους, ωστόσο το απέκρυψαν.Παράλληλα, στις διάφορες «ενημερωτικές» εκπομπές στα ΜΜΕ, στα κομματικά φυλλάδιά τους, αλλά και στις επίσημες ιστοσελίδες τους, ισχυρίζονταν και εξακολουθούν να ισχυρίζονται, ότι θα διαπραγματευθούν σκληρά και θα εφαρμόσουν ήπιο πρόγραμμα προσαρμογής, άλλως παράλληλο πρόγραμμα, ότι δεν θα μειωθούν οι συντάξεις, ότι θα έχουμε ανάπτυξη εντός του 2016, κλπ. Ουδείς πολιτικός εκ των δύο κυβερνητικών κομμάτων, αλλά και των υπολοίπων μνημονιακών κομμάτων της «αντιπολίτευσης» γνωστοποίησε στον ελληνικό λαό τί προβλέπει το τρίτο μνημόνιο για το ασφαλιστικό σύστημα, για το φορολογικό σύστημα, για την περιουσία του δημοσίου, κλπ.
Με το παρόν άρθρο μου θα πράξω όσα όφειλαν να πράξουν οι πολιτικοί, δηλαδή θα παραθέσω αυτολεξεί τις προβλέψεις του τρίτου μνημονίου σε σχέση με το ασφαλιστικό – συνταξιοδοτικό, υπογραμμίζοντας – τονίζοντας τα πλέον επίμαχα σημεία προς διευκόλυνσή σας. Κατ’αυτόν τον τρόπο θα καταλάβει ο κάθε αναγνώστης το μέγεθος της εξαπάτησης και του εμπαιγμού του ελληνικού λαού σε σχέση με όσα ισχυρίζονται όλα τα μνημονιακά κόμματα (τα δύο κυβερνητικά κόμματα και τα μνημονιακά κόμματα της «αντιπολίτευσης») ως προς τις «μεταρρυθμίσεις» στο ασφαλιστικό σύστημα και το σχέδιο, που επιχειρεί να προωθήσει η κυβέρνηση. Επίσης, θα παραθέσω αυτολεξεί και επίμαχα αποσπάσματα της περίφημης πλέον συμφωνίας της 12ης Ιουλίου 2015, η οποία προέκυψε μετά από δήθεν σκληρή 17ωρη μάχη του Αλέξη Τσίπρα με τους δανειστές της χώρας και η οποία άνοιξε τον δρόμο για το τρίτο μνημόνιο και την πλήρη υποδούλωση της χώρας, κατά παράβαση των πάντων και ιδίως του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου 2015. Εάν μετά από τέτοια «μάχη» προκύπτουν τέτοια εξευτελιστικά και οδυνηρά για τη χώρα αποτελέσματα, τί χειρότερο θα προέκυπτε, εάν ο Αλ. Τσίπρας δεν έδιδε την παραμικρή μάχη; Περίσσευσε πια η κοροϊδία και ο εμπαιγμός του ελληνικού λαού. ΦΘΑΝΕΙ ΠΙΑ! Τέτοιου είδους σωτήρες και σωτηρίες να μας λείπουν.
Δεν θα αρκεσθώ, όμως, να σας παραθέσω, προς δική σας διευκόλυνση, μόνο τα επίμαχα αποσπάσματα του μνημονίου για το ασφαλιστικό – συνταξιοδοτικό, αλλά προς άρση κάθε αμφιβολίας, παραθέτω, στο τέλος του άρθρου μου, και σχετικούς ενεργούς συνδέσμους, τόσο με το πλήρες κείμενο του μνημονίου (Ν. 4336/2015), όπως αυτό έχει δημοσιευθεί στο ΦΕΚ, όσο και με το πλήρες κείμενο της συμφωνίας της 12ης Ιουλίου 2015, όπως αυτή έχει επισήμως δημοσιευθεί. Έτσι θα έχετε τη δυνατότητα να πληροφορηθείτε ό,τι ακριβώς προβλέπουν τα συγκεκριμένα κείμενα για όλα τα ρυθμιζόμενα σ’αυτά θέματα (όχι μόνο για το ασφαλιστικό), αλλά και να τσεκάρετε τη βασιμότητα όσων αναφέρω, τόσο στο παρόν άρθρο μου, όσο και σε όλα τα προηγούμενα άρθρα μου.
Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, από όσα προβλέπονται στο τρίτο μνημόνιο για το ασφαλιστικό – συνταξιοδοτικό σύστημα (Ν. 4336/2015, στις σελίδες 1020-1022 του ΦΕΚ Α΄ 94/14-8-2015– Το μνημόνιο περιέχεται στο δεύτερο μέρος του Ν. 4336/2015, που αρχίζει από τις τελευταίες παραγράφους της σελίδας 985 του σχετικού ΦΕΚ):
«2.5 Βιώσιµο σύστηµα κοινωνικής πρόνοιας
«2.5.1 Συντάξεις
«Οι συνταξιοδοτικές µεταρρυθµίσεις του 2010 και του 2012, εάν εφαρµοστούν πλήρως, θα βελτιώσουν σηµαντικά τη µακροπρόθεσµη διατηρησιµότητα του συνολικού συνταξιοδοτικού συστήµατος. Ωστόσο, το συνταξιοδοτικό σύστηµα παραµένει κατακερµατισµένο και δαπανηρό και απαιτεί σηµαντικές ετήσιες µεταβιβάσεις από τον Κρατικό Προϋπολογισµό. Ως εκ τούτου, απαιτούνται πολύ πιο φιλόδοξα µέτρα για την αντιµετώπιση των υφιστάµενων διαρθρωτικών προκλήσεων, καθώς και των πρόσθετων πιέσεων στο σύστηµα λόγω της οικονοµικής κρίσης. Οι εισφορές έχουν µειωθεί λόγω των υψηλών επιπέδων ανεργίας καθ’ ην στιγµήν οι πιέσεις στις δαπάνες κορυφώθηκαν, καθώς πολλοί επέλεξαν να συνταξιοδοτηθούν πρόωρα. Για να αντιµετωπίσουν αυτές τις προκλήσεις, οι αρχές δεσµεύονται να εφαρµόσουν πλήρως τις υφιστάµενες µεταρρυθµίσεις και επίσης θα προβούν µε περαιτέρω µεταρρυθµίσεις για την ενίσχυση της µακροπρόθεσµης βιωσιµότητας µε στόχο την επίτευξη εξοικονόµησης της τάξης του 1/4 του ΑΕΠ το 2015 και της τάξης του 1% του ΑΕΠ έως το 2016. Μεταξύ άλλων, η δέσµη αποσκοπεί στη δηµιουργία ισχυρών αντικινήτρων για πρόωρη συνταξιοδότηση αυξάνοντας τις κυρώσεις για την πρόωρη συνταξιοδότηση και καταργώντας σταδιακά τα κεκτηµένα δικαιώµατα συνταξιοδότησης πριν από τη νόµιµη ηλικία συνταξιοδότησης. Οι αρχές έχουν ήδη αυξήσει τις εισφορές υγείας των συνταξιούχων στο 6% για τις κύριες συντάξεις τους και εφάρµοσαν επίσης εισφορές υγείας ύψους 6% για τις επικουρικές συντάξεις από την 1η Ιουλίου 2015· θα υπαγάγουν στην ETEA από την 1η Σεπτεµβρίου 2015 όλα τα ταµεία επικουρικών συντάξεων και θα διασφαλίσουν ότι όλα τα επικουρικά συνταξιοδοτικά ταµεία θα χρηµατοδοτούνται αποκλειστικά από ίδιες εισφορές από την 1η Ια- νουαρίου 2015· θα παγώσουν τα µηνιαία εγγυηµένα ανταποδοτικά όρια συντάξεων σε ονοµαστικούς όρους µέχρι το 2021· και εξασφάλισαν ότι όσοι συνταξιοδοτούνται µετά τις 30 Ιουνίου 2015 θα έχουν πρόσβαση σε βασικές, εγγυηµένες συντάξεις µε βάση τις εισφορές και µε εισοδηµατικά κριτήρια µόνον όταν θα έχουν συµπληρώσει την νόµιµη κανονική ηλικία συνταξιοδότησης, που είναι σήµερα τα 67 έτη.
«i. Ως προαπαιτούµενο, οι αρχές: α) θα αποσαφηνίσουν τους κανόνες επιλεξιµότητας για τις ελάχιστες εγγυηµένες συντάξεις µετά το 67ο έτος, β) θα εκδώσουν όλες τις εγκυκλίους για να εξασφαλίσουν την εφαρµογή του νόµου του 2010· γ) θα διορθώσουν τον ν. 4334/2015 µε σκοπό, µεταξύ άλλων, να εφαρµόσουν ορθά το πάγωµα των µηνιαίων εγγυηµένων παροχών (αντί των εισφορών µε κρατική επιχορήγηση) και να το επεκτείνουν στον δηµόσιο τοµέα· δ) θα καταργήσουν βαθµιαία τα κεκτηµένα δικαιώµατα συνταξιοδότησης πριν από τη νόµιµη ηλικία συνταξιοδότησης και τις δυνατότητες πρόωρης συνταξιοδότησης, προσαρµόζοντας σταδιακά το όριο της νόµιµης ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 έτη, το αργότερο έως το 2022, ή στην ηλικία των 62 ετών και σε 40 έτη εισφορών, που θα ισχύει για όλους όσοι συνταξιοδοτούνται (εκτός από τα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλµατα και τις µητέρες που έχουν παιδιά µε αναπηρία), µε άµεση εφαρµογή.
«ii. Έως τον Οκτώβριο του 2015 (βασικό παραδοτέο) οι αρχές θα θεσπίσουν νοµοθετικά περαιτέρω µεταρρυθµίσεις που θα αρχίσουν να ισχύουν από την 1η Ιανουαρίου 2016: α) το συγκεκριµένο σχεδιασµό και τις παραµετρικές βελτιώσεις για την καθιέρωση στενότερης σύνδεσης µεταξύ εισφορών και παροχών· β) τη διεύρυνση και τον εκσυγχρονισµό της βάσης εισφορών και συντάξεων για όλα τα αυτοαπασχολούµενα άτοµα, µεταξύ άλλων µε µετάβαση από το ονοµαστικό στο πραγµατικό εισόδηµα, υπό τον όρο της τήρησης των κανόνων για τις ελάχιστες απαιτούµενες εισφορές· γ) την αναθεώρηση και τον εξορθολογισµό όλων των διαφορετικών συστηµάτων των βασικών συνιστωσών των συντάξεων που είναι εγγυηµένες µε βάση τις εισφορές και βάσει ελέγχου των πόρων, λαµβάνοντας υπόψη τα κίνητρα για εργασία και για καταβολή εισφορών· δ) τα βασικά στοιχεία της καθολικής ενοποίησης των ταµείων κοινωνικών ασφαλίσεων, µεταξύ άλλων µέσω της εναποµένουσας εναρµόνισης των διαδικασιών για την καταβολή των εισφορών και των παροχών σε όλο το φάσµα των ταµείων· την κατάργηση εντός τριών ετών όλων των εξαιρέσεων που χρηµατοδοτούνται µε κρατικούς πόρους και την εναρµόνιση των κανόνων σχετικά µε τις εισφορές σε όλα τα ταµεία συντάξεων προς τη δοµή των εισφορών στο κύριο ταµείο κοινωνικών ασφαλίσεων υπαλλήλων (ΙΚΑ)· στ) την κατάργηση, από την 31η Οκτωβρίου 2015, όλων των περιττών επιβαρύνσεων κατά τη χρηµατοδότηση των συντάξεων και την αντιστάθµισή τους µε µείωση των παροχών ή αύξηση των εισφορών υπέρ των συγκεκριµένων ταµείων ζ) τη σταδιακή εναρµόνιση των κανόνων για τις συνταξιοδοτικές παροχές που καταβάλλει ο Οργανισµός Γεωργικών Ασφαλίσεων (ΟΓΑ) προς το υπόλοιπο συνταξιοδοτικό σύστηµα κατ’ αναλογία («pro rata»)·η) οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις θα επιβαρύνονται µε ποινή για όσους θίγονται από την παράταση της ηλικίας συνταξιοδότησης, που ισοδυναµεί µε 10% επιπλέον της τρέχουσας ετήσιας ποινής του 6%· θ) τη βελτίωση της στόχευσης των κοινωνικών συντάξεων αυξάνοντας τις συντάξεις του ΟΓΑ για τους ανασφάλιστους ι) τη σταδιακή κατάργηση του επιδόµατος αλληλεγγύης (EKAΣ) για όλους τους συνταξιούχους έως τα τέλη Δεκεµβρίου του 2019, αρχίζοντας µε το ανώτερο 20% των δικαιούχων το Μάρτιο του 2016· ια) αποκατάσταση του παράγοντα διατηρησιµότητας της µεταρρύθµισης του 2012 ή εξεύρεση αµοιβαία αποδεκτών εναλλακτικών µέτρων στο συνταξιοδοτικό σύστηµα· ιβ) η ελληνική κυβέρνηση θα προσδιορίσει και θα θεσπίσει νοµοθετικά έως τον Οκτώβριο του 2015 ισοδύναµα µέτρα για την πλήρη αντιστάθµιση των επιπτώσεων της εφαρµογής της δικαστικής απόφασης σχετικά µε τα συνταξιοδοτικά µέτρα του 2012 και θα καταργήσει τις τροποποιήσεις στο συνταξιοδοτικό σύστηµα που εισήγαγαν οι νόµοι 4325/2015 και 4331/2015, σε συµφωνία µε τους θεσµούς.
«iii. Έως το Δεκέµβριο του 2015, (βασικό παραδοτέο) η κυβέρνηση θα ενοποιήσει όλα τα ταµεία κοινωνικής ασφάλισης σε µια ενιαία οντότητα, θα προβεί σε κατάργηση όλων των υφιστάµενων ρυθµίσεων για τη διακυβέρνηση και τη διαχείριση, θα συγκροτήσει νέο διοικητικό συµβούλιο και οµάδα διαχείρισης χρησιµοποιώντας την υποδοµή και οργάνωση του ΙΚΑ, θα εφαρµόσει κεντρικό µητρώο συνεισφερόντων και θα δηµιουργήσει κοινές υπηρεσίες. Θα εγκρίνει επίσης πρόγραµµα για τη δηµιουργία κοινού συνόλου κεφαλαίων που θα τεθεί σε πλήρη λειτουργία µέχρι τα τέλη Δεκεµβρίου 2016. Οι αρχές θα κινηθούν προς την κατεύθυνση της ενσωµάτωσης της δήλωσης, της πληρωµής και της είσπραξης των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης στη φορολογική διοίκηση πριν από τα τέλη του 2017. Οι θεσµοί είναι έτοιµοι να λάβουν υπόψη τους τα άλλα διαρθρωτικά µέτρα παραµετρικού χαρακτήρα ισοδύναµου αποτελέσµατος στο πλαίσιο του συστήµατος συνταξιοδότησης, σε αντικατάσταση ορισµένων µέτρων από αυτά που αναφέρθηκαν προηγουµένως, έχοντας υπόψη τον αντίκτυπό τους για την ανάπτυξη και υπό την προϋπόθεση ότι τα µέτρα αυτά θα παρουσιαστούν στους θεσµούς κατά τη διάρκεια της φάσης του σχεδιασµού και ότι θα είναι συγκεκριµένα και ποσοτικά µετρήσιµα σε επαρκή βαθµό και ότι, ελλείψει αυτών, η βασική επιλογή είναι εκείνη που προσδιορίζεται παραπάνω».
Όπως προκύπτει, η «μεταρρύθμιση», που προβλέπει το μνημόνιο και συνακολούθως το σχέδιο της κυβέρνησης στο ασφαλιστικό σύστημα, αποσκοπεί αποκλειστικά στην εξοικονόμηση χρημάτων για την εξυπηρέτηση του χρέους, αδιαφορώντας για την πραγματική βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος. Εξάλλου, αυτήν τη βιωσιμότητα υπονόμευσαν οι ίδιοι οι δανειστές της χώρας και τα εγχώρια εκτελεστικά όργανά τους με το περίφημο PSI, με το οποίο κουρεύτηκαν, μεταξύ άλλων, τα ομόλογα των ασφαλιστικών ταμείων (με το PSI κουρέψαμε του εαυτούς μας και όχι τους ξένους δανειστές). Γι’αυτόν το λόγο και το σχέδιο της κυβέρνησης για τη δήθεν μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος θυμίζει περισσότερο φορολογικό νομοσχέδιο. Αυτό, εξάλλου, επισημαίνεται και στην ανακοίνωση καταπέλτη της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, στην οποία γίνεται λόγος για τη «θέσπιση ενός ασφαλιστικού συστήματος εισπρακτικού και μόνο χαρακτήρα» (δυστυχώς η αντίδραση των δικαστικών λειτουργών έρχεται με καθυστέρηση πέντε ετών και αφού με δικαστικές αποφάσεις, ιδίως του ΣτΕ και του Αρείου Πάγου, «νομιμοποιήθηκε» η καταστροφή της χώρας).
Ο εισπρακτικός χαρακτήρας των όποιων δήθεν μεταρρυθμιστικών μέτρων στο ασφαλιστικό – συνταξιοδοτικό σύστημα προκύπτει και από άλλο απόσπασμα του τρίτου μνημονίου, από το οποίο προκύπτει, ότι η κυβέρνηση, αλλά και η μνημονιακή «αντιπολίτευση» συμφώνησαν και ψήφισαν την επίτευξη µεσοπρόθεσµου δηµοσιονοµικού πλεονάσµατος ύψους 3,5% του ΑΕΠ, που συνεπάγεται δυσβάστακτα πρόσθετα μέτρα πολλών δις ευρώ, συνδέοντας μάλιστα ευθέως την επίτευξη αυτού του στόχου με μέτρα για το ασφαλιστικό – συνταξιοδοτικό σύστημα της χώρας (βλ. σελ. 1014 και 1015 του ΦΕΚ: «Αποκατάσταση της δηµοσιονοµικής βιωσιµότητας (ενότητα 2): Η Ελλάδα θα θέσει ως στόχο την επίτευξη µεσοπρόθεσµου δηµοσιονοµικού πλεονάσµατος ύψους 3,5% του ΑΕΠ, µέσω ενός συνδυασµού εµπροσθοβαρών παραµετρικών δηµοσιονοµικών µεταρρυθµίσεων, συµπεριλαµβανοµένων του συστήµατος ΦΠΑ και του συνταξιοδοτικού συστήµατός της….» και «Προκειμένου να αποδείξει τη δέσμευσή της για την εφαρμογή αξιόπιστων δημοσιονομικών πολιτικών, η κυβέρνηση θα εγκρίνει (Βασικό παραδοτέο), τον Οκτώβριο του 2015, συμπληρωματικό προϋπολογισμό για το 2015 εφόσον κριθεί αναγκαίο, το προσχέδιο του προϋπολογισμού του 2016 και μεσοπρόθεσμη δημοσιονομική στρατηγική για την περίοδο 2016-19, η οποία θα υποστηρίζεται από μεγάλη και αξιόπιστη δέσμη παραμετρικών μέτρων και διαρθρωτικών δημοσιονομικών μεταρρυθμίσεων, συμπεριλαμβανομένων: α) δεύτερης φάσης μεταρρυθμίσεων του συνταξιοδοτικού συστήματος, βλ. ενότητα 2.5.1 ….»).
Επισημαίνεται, ότι όλα τα παραπάνω μέτρα έπρεπε να είχαν ήδη ληφθεί μέχρι τα τέλη του 2015 (το μνημόνιο αναφέρεται σε εμπροσθοβαρή μέτρα και θέτει ακριβή χρονοδιαγράμματα). Το γεγονός, ότι αυτά τα μέτρα δεν ελήφθησαν μέχρι τα τέλη του 2015 (πώς άλλωστε να ληφθούν τέτοια σφαγιαστικά μέτρα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα;), νομιμοποίησε τους δανειστές της χώρας, οι οποίοι στηρίζονται σε όσα έχουν συμφωνηθεί με το μνημόνιο, να ζητούν τη λήψη σκληρότερων μέτρων και να εμφανίζεται η ελληνική πλευρά ως αναξιόπιστη και ως παραβιάζουσα τα συμφωνηθέντα! Σύμφωνα, επίσης, με τις προβλέψεις του τρίτου μνημονίου, οι δανειστές θα προβαίνουν, ανά τρίμηνο, σε έλεγχο της τήρησης των συμφωνηθέντων με το μνημόνιο (η περίφημη «αξιολόγηση») και εάν αυτά δεν έχουν υλοποιηθεί και οι στόχοι δεν έχουν επιτευχθεί, τότε προβλέπεται η επιβολή σκληρότερων μέτρων. Αυτή ακριβώς τη φάση διάγουμε, όπου η κυβέρνηση όφειλε, βάσει του μνημονίου, να είχε ήδη λάβει τα ίδια και χειρότερα μέτρα μέχρι τα τέλη του 2015. Δεδομένου, ότι δεν το έχει πράξει, έδωσε το δικαίωμα στους δανειστές να μην κλείσουν την «αξιολόγηση» και να ζητούν πρόσθετα και σκληρότερα μέτρα. Σ’αυτό ακριβώς το σπιράλ θανάτου μας έβαλε η κυβέρνηση, αλλά και η μνημονιακή «αντιπολίτευση», με την εκ μέρους τους υπερψήφιση του τρίτου μνημονίου. Τα δε κόμματα της μνημονιακής «αντιπολίτευσης» είχαν και το προπατορικό αμάρτημα των δύο προηγούμενων μνημονίων. Το τρίτο, ωστόσο, μνημόνιο έδωσε τη χαριστική βολή στη χώρα και στο λαό. Σε επίρρωση των προαναφερθέντων, παραθέτω το σχετικό απόσπασμα του τρίτου μνημονίου (βλ. σελ. 1014 του ΦΕΚ):
«… Σύµφωνα µε το άρθρο 13 παράγραφος 3 της συνθήκης του ΕΜΣ, στο παρόν Μνηµόνιο εξειδικεύονται λεπτοµερώς οι όροι που συνδέονται µε τη διευκόλυνση χρηµατοδοτικής συνδροµής η οποία καλύπτει την περίοδο 2015-2018. Οι όροι θα επικαιροποιούνται σε τριµηνιαία βάση, λαµβανοµένης υπόψη της επιτευχθείσας προόδου όσον αφορά τις µεταρρυθµίσεις κατά το προηγούµενο τρίµηνο. Σε κάθε επανεξέταση, θα εξειδικεύονται πλήρως, µε λεπτοµέρειες και χρονοδιαγράµµατα, τα συγκεκριµένα µέτρα πολιτικής και τα λοιπά µέσα για την επίτευξη αυτών των ευρύτερων στόχων που παρατίθενται στο παρόν έγγραφο. …».
Σ’ό,τι αφορά στα περί διαλόγου με τους κοινωνικούς εταίρους και δυνατότητας τροποποιήσεων, κόκκινων γραμμών, κλπ, που επικαλούνται, τόσο η κυβέρνηση, όσο και τα κόμματα της μνημονιακής αντιπολίτευσης, παραπέμπω στο ακόλουθο απόσπασμα του τρίτου μνημονίου, σύμφωνα με το οποίο η κυβέρνηση δεν έχει τη δυνατότητα να εισάγει στη βουλή το παραμικρό νομοσχέδιο, εάν αυτό δεν έχει την προηγούμενη σύμφωνη γνώμη των δανειστών («Για την επιτυχία απαιτείται ο ενστερνισµός του προγράµµατος µεταρρυθµίσεων από τις ελληνικές αρχές. Εποµένως, η κυβέρνηση είναι έτοιµη να λάβειοποιαδήποτε µέτρα ενδέχεται να κριθούν κατάλληλα για το σκοπό αυτόν, καθώς οι περιστάσεις µεταβάλλονται. Η κυβέρνηση δεσµεύεται να διαβουλεύεται και να συµφωνείµε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νοµισµατικό Ταµείο για όλες τις ενέργειες που αφορούν την επίτευξη των στόχων του Μνηµονίου Συνεννόησης, πριν από την οριστικοποίηση και τη νοµική έγκρισή τους.»). Είναι δε προφανές, ότι οι δανειστές δεν προτίθενται να εγκρίνουν οτιδήποτε θα εκφεύγει των συμφωνημένων στόχων, όπως αυτοί περιγράφονται στο τρίτο μνημόνιο.
Όπως, λοιπόν, προκύπτει, οι βουλευτές των δύο κυβερνητικών κομμάτων, αλλά και των υπολοίπων μνημονιακών κομμάτων της «αντιπολίτευσης», που ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο, έδωσαν «γη και ύδωρ» στους δανειστές, δηλαδή τους παρέδωσαν τη χώρα και μετέτρεψαν την κυβέρνηση σε κατοχική και το κοινοβούλιο σε κατοχικό, ήτοι σε απλά εκτελεστικά όργανα των προθέσεων των δανειστών της χώρας. Ό,τι δεν έπραξε ο δικτάτορας Μεταξάς, ο οποίος αρνήθηκε στους τότε δανειστές της χώρας την αποπληρωμή του χρέους, επικαλούμενος το αυτονόητο επιχείρημα, ότι θα διακινδύνευε την επιβίωση του ελληνικού λαού, κερδίζοντας μάλιστα και τη σχετική δικαστική διαμάχη, το έπραξαν οι δήθεν δημοκράτες, οι οποίοι με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους δυσφημούν την έννοια της δημοκρατίας και υπονομεύουν τους δημοκρατικούς θεσμούς της χώρας, τους οποίους υποτίθεται, ότι υπηρετούν. Το δε Σύνταγμα της χώρας το έχουν κουρελιάσει.
Με αφορμή δε και την πρόσφατη, προ ολίγων ημερών, ανακοίνωση κόλαφο της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, που, δυστυχώς, εξεδόθη με καθυστέρηση πέντε ετών, αισθάνομαι την ανάγκη να παραθέσω απόσπασμα κειμένου και αντίστοιχης ομιλίας του τέως προέδρου του ΣτΕ και τέως υπηρεσιακού Πρωθυπουργού, Παναγιώτη Πικραμμένου, επί της θητείας του οποίου κρίθηκε συνταγματικό το πρώτο μνημόνιο. Σ’αυτό, λοιπόν, το κείμενο, που έχει δημοσιευθεί σε βιβλίο εκδόσεως του ΔΣΑ («Μελέτες επί του Μνημονίου», 2013, σελ. 16), αλλά και σε αντίστοιχη ομιλία του σε εκδήλωση του ΔΣΑ του ιδίου έτους, επιχειρεί να δικαιολογήσει την απόφαση, που είχε εκδώσει το ΣτΕ επί προεδρίας του, παραδεχόμενος, όμως, ευθέως την άρση της κυριαρχίας της χώρας, την οποία μάλιστα εμφανίζει, ως κάτι φυσιολογικό – αναμενόμενο: «Τα όρια αντοχής του κοινωνικού Κράτους δοκιμάζονται, έννοιες όπως η διανεμητική ή η επεκτατική ισότητα αποκτούν ξαφνικά ένα «αμαρτωλό» περιεχόμενο και ο περιορισμός της σπατάλης και η εξοικονόμηση πόρων ανάγονται σε υπέρτατες πολιτειακές αξίες. Τα πράγματα δε περιπλέκονται ακόμη περισσότερο, δεδομένου ότι η πολιτική εξουσία της χώρας μας δεν λειτουργεί στην παρούσα συγκυρία αποκλειστικά πρωτογενώς αλλά υπό την επιτήρηση, άλλως την καθοδήγηση, ενίοτε δε και υπό τον εξαναγκασμό διεθνών οργανισμών στους οποίους συμμετέχει, άλλων Κρατών, αλλά και ιδιωτικών οικονομικών κέντρων εξουσίας»! Πώς, λοιπόν, κ. Πικραμμένε, εσείς και οι συνάδελφοί σας επιτρέψατε να συμβεί αυτό, «νομιμοποιώντας» το με αλλεπάλληλες δικαστικές αποφάσεις;
Ο Παναγιώτης Πικραμμένος
Στον δε επαναλαμβανόμενο ισχυρισμό της κυβέρνησης, τον οποίο ακούμε ήδη και από τα άλλα μνημονιακά κόμματα της «αντιπολίτευσης», σύμφωνα με τον οποίο, πρέπει να λάβουμε τώρα όλα τα επώδυνα μέτρα, προκειμένου να «ανοίξει» η συζήτηση με τους δανειστές της χώρας για την απομείωση του χρέους, η απάντηση είναι, ότι και πάλι η κυβέρνηση και η μνημονιακή «αντιπολίτευση» εξαπατούν τον ελληνικό λαό και του αποκρύπτουν την αλήθεια. Η αλήθεια, λοιπόν, είναι, ότι το ελληνικό κράτος, δια του Αλ. Τσίπρα, και στη συνέχεια δια της υπερψηφίσεως του τρίτου μνημονίου, αποδέχθηκε να μην υπάρξει κούρεμα του χρέους, αλλά και να αφεθεί στη διακριτική ευχέρεια των δανειστών το ενδεχόμενο της πιθανής επιμήκυνσης της αποπληρωμής του χρέους, μετακυλίοντάς το στα εγγόνια, στα δισέγγονα, κ.ο.κ. Αλλά και γι’αυτήν την περίπτωση, οι δανειστές δεν δεσμεύονται, αλλά δύνανται («εάν χρειαστεί») και μάλιστα υπό την προϋπόθεση, ότι η Ελλάδα θα έχει υλοποιήσει όλα όσα δυσβάσταχτα και ανεφάρμοστα προβλέπονται στο τρίτο μνημόνιο και όχι μόνο. Για του λόγου το αληθές παραθέτω το επίμαχο απόσπασμα από το κείμενο της συμφωνίας της 12ης Ιουλίου 2015, την οποία προσυπέγραψε ο μοιραίος για την Ελλάδα, όπως και πολλοί άλλοι πριν από αυτόν, Αλ. Τσίπρας (βλ. σελ. 6 της συμφωνίας):
«Η σύνοδος κορυφής για το ευρώ τονίζει ότι δεν μπορούν να αναληφθούν απομειώσεις της ονομαστικής αξίας του χρέους», «Με αυτά τα δεδομένα και στο πλαίσιο του πιθανού μελλοντικού προγράμματος του ΕΜΣ, καθώς και σύμφωνα με το πνεύμα της δήλωσης της Ευρωομάδας του Νοεμβρίου του 2012, η Ευρωομάδα παραμένει έτοιμη να εξετάσει, εάν χρειαστεί, πιθανά πρόσθετα μέτρα (πιθανή παράταση των περιόδων χάριτος και αποπληρωμής), για να εξασφαλιστεί ότι οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες παραμένουν σε βιώσιμο επίπεδο. Τα μέτρα αυτά θα εξαρτώνται από την πλήρη υλοποίηση των μέτρων τα οποία πρόκειται να συμφωνηθούν σε πιθανό νέο πρόγραμμα και θα εξεταστούν μετά την πρώτη θετική ολοκλήρωση επανεξέτασης» και «Οι ελληνικές αρχές επαναλαμβάνουν την κατηγορηματική δέσμευσή τους να τηρήσουνπλήρως και εγκαίρως τις χρηματοοικονομικές τους υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές τους».
Ολοκληρώνοντας, επισημαίνω τα ακόλουθα:
Για να είναι βιώσιμο το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας απαιτείται να πληρούνται οι εξής τέσσερις αυτονόητες προϋποθέσεις:
α) Ο ενεργός πληθυσμός της χώρας να είναι μεγαλύτερος από τους συνταξιοδοτηθέντες συμπολίτες μας,
β) Τα ποσοστά της ανεργίας να είναι χαμηλά,
γ) Η εισφοροδιαφυγή να κινείται σε χαμηλά επίπεδα και
δ) Να γίνεται ορθή αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων των ασφαλιστικών ταμείων.
Σε αντίθεση με ό,τι πρέπει να συμβαίνει – ισχύει, τόσο η τωρινή κυβέρνηση, όσο και όλες οι προηγηθείσες κυβερνήσεις, με τις πολιτικές, που ακολούθησαν και ακολουθούν, ιδίως με την αδιέξοδη εφαρμογή επί πέντε και πλέον έτη των μνημονιακών πολιτικών, μείωσαν και μειώνουν δραματικά και ραγδαία τον ενεργό πληθυσμό της χώρας, αύξησαν και αυξάνουν την υπογεννητικότητα και την ανεργία, εκδιώχνουν από τη χώρα πολύτιμο επιστημονικό και εργατικό προσωπικό, ενισχύουν τα κίνητρα για εισφοροδιαφυγή,ρήμαξαν και ρημάζουν τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, αλλά και διαχειρίζονται με τον χειρότερο τρόπο τα ακίνητά τους. Τέλος, με την παντελή έλλειψη μεταναστευτικής πολιτικής, έχουν ενισχύσει τη «μαύρη εργασία» αλλοδαπών, που συνεπάγεται και μεγάλη εκροή συναλλάγματος για τη χώρα, διότι ό,τι κερδίζουν οι αλλοδαποί από τη «μαύρη εργασία» το φυγαδεύουν στις χώρες τους προς ενίσχυση των οικογενειών τους. Η δε «μαύρη εργασία» έχει εξαπλωθεί και μεταξύ των Ελλήνων εργαζομένων.
Όταν, λοιπόν, ακολουθούνται τέτοιες πολιτικές με αυτά τα αποτελέσματα, δεν υπάρχει η ελαχίστη περίπτωση να θεμελιωθεί ένα βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα, αλλά αντιθέτως θα υπάρξει σε σύντομο χρονικό διάστημα πλήρης κατάρρευσή του. Αυτά διαπιστώνουν, πλην όμως οψίμως, και οι Έλληνες δικαστές. Ας είναι. Έστω και αργά ας αντιδράσουν, μήπως περισωθεί κάτι από τη χώρα και το λαό. Υπενθυμίζω, ότι οι Έλληνες δικαστές έχουν στα χέρια τους ένα νομικό υπερόπλο, μεταξύ πολλών άλλων νομικών όπλων: το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 5η Ιουλίου του 2015, το οποίο ήταν και είναι απολύτως δεσμευτικό. Ας το αξιοποιήσουν επιτέλους.
Έρχονται πολύ δύσκολες μέρες για τη χώρα μας και το λαό μας και η πρόβλεψή μου, την οποία είχα εγκαίρως διατυπώσει, είναι, ότι οδηγούμαστε ταχέως και με προγραμματισμό των δανειστών μας (ιδίως των Γερμανών) προς ολοκληρωτική κατάρρευση και GREXIT, αλλά, δυστυχώς, με τους όρους των δανειστών μας και με καπετάνιους στο τιμόνι όσους μας οδήγησαν και διαρκώς μας οδηγούν στα βράχια, στην καταστροφή (κυβέρνηση και μνημονιακή «αντιπολίτευση»). Στο μεταξύ, οι δανειστές μας, με προεξάρχοντες τους Γερμανούς, θα έχουν σαρώσει όλο το ρευστό της χώρας, θα έχουν «ρευστοποιήσει» (όρος που χρησιμοποιείται ευθέως στο τρίτο μνημόνιο) την περιουσία του Δημοσίου, την οποία έχουν ήδη υποθηκεύσει και ενεχυριάσει, δια του τρίτου μνημονίου, αλλά και θα έχουν καταστρέψει κάθε δυνατότητα της χώρας και του λαού για ανάκαμψη. Το δε χρέος θα παραμείνει και θα γιγαντώνεται προς εξασφάλιση, ότι αυτός ο λαός και αυτή η χώρα δεν θα μπορέσουν ξανά να σηκώσουν κεφάλι μέχρι να εξαφανισθούν. Η χώρα μετατρέπεται μεθοδικά και δολίως σε χώρο και οι νέοι κάτοικοί της (αφού οι ενεργοί Έλληνες φεύγουν, όπως όπως, στο εξωτερικό) θα είναι οι πολυπληθείς και δυστυχείς αλλοδαποί πρόσφυγες και μετανάστες, που κατακλύζουν καθημερινώς τη χώρα μας, προορισμένοι να αποτελέσουν τα μελλοντικά φθηνά εργατικά χέρια για τις πολυεθνικές εταιρείες, που θα δραστηριοποιούνται στην μεγάλη αποκλειστική ζώνη, που τώρα αποκαλείται Ελλάδα, αλλά αύριο δεν γνωρίζω πως θα την αποκαλούν.
Οφείλουμε, λοιπόν, να αντισταθούμε και να προετοιμάσουμε το αύριο. Τουλάχιστον, έστω και την υστάτη στιγμή, οφείλουμε να δείξουμε, ότι έχουμε κάποια ελάχιστη σχέση με τους προγόνους μας, που μας παρέδωσαν μία ελεύθερη Ελλάδα.
Κλείνω με ένα απόσπασμα από την πρόσφατη συνέντευξη του Γιάνη Βαρουφάκη στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ, στην οποία αποκάλυψε μία ιδιαίτερη συνομιλία, που είχε με τον Σόϊμπλε σε σχέση με το τρίτο μνημόνιο, που ζητούσαν οι δανειστές να υπογράψει η χώρα μας, και η οποία συνομιλία, όπως μεταφέρθηκε από τον Βαρουφάκη, δεν έχει διαψευσθεί (αντιθέτως, ο Σόϊμπλε την επιβεβαίωσε, εμμέσως πλην σαφώς, σε πρόσφατες δηλώσεις του):
«Έθεσα το ερώτημα στον κ. Σόιμπλε στην τελευταία μας συνάντηση. Μπορούμε μια στιγμή να βγάλουμε τα καπέλα μας, των Υπουργών οικονομικών της Ελλάδος και της Γερμανίας; Είσαι στα πράγματα 40 χρόνια. Εγώ είμαι υπουργός – βουλευτής 6 μήνες, θέλω μια προσωπική χάρη, να μου δώσεις συμβουλή – αυτό το πράγμα θα το υπέγραφες εσύ; Με δεδομένα της ελληνικής οικονομίας; Εάν το υπογράψω ενθουσιωδώς και βγούμε όλοι στην κυβέρνηση να προσπαθήσουμε να το εφαρμόσουμε. Υπάρχει πιθανότητα σε 6 μήνες, 12 μήνες να μην ξαναβρεθούμε πάλι στα ίδια; Και μου είπε κάτι συγκλονιστικό: Δεν θα το υπέγραφα. Ως πατριώτης».
δικτυο δελτα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου