Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Η είδηση που πέρασε στα ψιλά είναι ότι θα προσληφθούν 1000 συμπατριώτες μας που είχαν επιτύχει σε... διαγωνισμό του ΑΣΕΠ του 1998 (http://makpress.blogspot.com/2016/02/blog-post_607.html). Σίγουρα θα έχουν πενηνταρίσει όλοι τώρα, οπότε τους έλαχε το τζόκερ που είναι και δικό μας τζόκερ: 1000 Χ € 1000/μηνιαίως κατά μέσο όρο [μεσοσταθμικά που λένε οι μορφωμένοι] = € 1.000.000/μήνα Χ 12 = € 12.000.000/χρόνο. Περίπου όσα θα ξοδέψουμε για 1000 οικίσκους για hot spots. Τζάμπα πράμα. 1000 προσληφθησόμενοι χ 4 ψήφους έκαστος = 4.000 ψηφαλάκια. Για τα περιπολικά και τα ασθενοφόρα που μένουν στον δρόμο ελλείψει κονδυλίων για service, ανταλλακτικά και βενζίνη έχει ο Θεός. Προτεραιότητα έχουν οι ελλείψεις προσωπικού, οι οποίες είναι μόνιμες και σε όλες ανεξαιρέτως τις Υπηρεσίες, ακόμη και στις θέσεις μετακλητών.
Θα προσληφθούν, λοιπόν, και θα τυγχάνουν της προστασίας του νόμου 4325/2015 περί αποκατάστασης αδικιών. Ας θαυμάσουμε ένα αρθράκι:
«Άρθρο 3
Αποκατάσταση του τεκμηρίου αθωότητας στην πειθαρχική διαδικασία
…….
«Δυνητική θέση σε αργία -Αναστολή άσκησης καθηκόντων
1. Αν συντρέχουν λόγοι δημόσιου συμφέροντος μπορεί να τίθεται σε αργία ο υπάλληλος, κατά του οποίου:
ΑΡΑ, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝ ΣΥΝΤΡΕΧΟΥΝ ΛΟΓΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΜΗΝ ΤΙΘΕΤΑΙ ΣΕ ΑΡΓΙΑ.
α) Έχει ασκηθεί ποινική δίωξη για αδίκημα το οποίο μπορεί να επισύρει την έκπτωση από την υπηρεσία. Ειδικά, προκειμένου για το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος ο υπάλληλος μπορεί να τίθεται σε αργία εφόσον έχει παραπεμφθεί στο ακροατήριο για το αδίκημα αυτό.
ΑΡΑ, ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΑΡΑΠΕΜΦΘΕΙ ΣΤΟ ΑΚΡΟΑΤΗΡΙΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΝΑ ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ. ΑΡΚΕΤΑ ΧΡΟΝΑΚΙΑ.
β) Έχει ασκηθεί πειθαρχική δίωξη για παράπτωμα, το οποίο μπορεί να επισύρει την ποινή της οριστικής παύσης ή
γ) υπάρχουν αποχρώσες ενδείξεις για έκνομη διαχείριση, οι οποίες στηρίζονται σε έκθεση της προϊσταμένης αρχής ή αρμόδιου επιθεωρητή.
2. Σε κατεπείγουσες περιπτώσεις επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος και πριν γνωμοδοτήσει το πειθαρχικό συμβούλιο, μπορεί να επιβληθεί στον υπάλληλο από το ανώτατο μονοπρόσωπο όργανο διοίκησης του φορέα όπου υπηρετεί το μέτρο της αναστολής άσκησης των καθηκόντων του. Μέσα σε τριάντα (30) ημέρες το πειθαρχικό συμβούλιο συνέρχεται και γνωμοδοτεί για τη θέση του υπαλλήλου σε αργία. Η αναστολή άσκησης των καθηκόντων αίρεται αυτοδικαίως, εάν το πειθαρχικό συμβούλιο δεν γνωμοδοτήσει για τη θέση σε αργία εντός της ανωτέρω προθεσμίας.
ΑΡΑ, ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΕΙ, ΩΣ ΣΥΝΗΘΩΣ, ΘΑ ΕΠΑΝΕΡΧΕΤΑΙ ΑΥΤΟΔΙΚΑΙΩΣ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΝ ΣΥΝΤΡΕΧΟΥΝ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ.
…….. [ΣΗΜ: τόσο δύσκολο είναι να προβλεφθεί ότι ο υπάλληλος παραμένει σε αργία μέχρις ότου αποφανθεί το Πειθαρχικό, οπότε θα σκιζόταν ο ίδιος να συγκροτηθεί και συνεδριάσει το Συμβούλιο το συντομότερο; ]
4. Μετά την πάροδο έτους από τη θέση σε αργία, το πειθαρχικό συμβούλιο υποχρεούται να γνωμοδοτήσει για τη συνέχιση ή μη της αργίας, άλλως η αργία αίρεται. Σε κάθε περίπτωση, η αργία αίρεται αυτοδικαίως μετά την πάροδο διετίας από την έκδοση της απόφασης θέσεως του υπαλλήλου σε αργία.
Η ΓΝΩΣΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΥ «ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ» ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ, Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΔΕΝ ΕΚΔΙΚΑΣΘΗΚΕ ΕΝΤΟΣ ΕΤΟΥΣ ΕΛΛΕΙΨΕΙ ΝΟΜΙΜΟΥ ΣΥΝΘΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟΥ, ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΕΠΑΝΕΛΘΕΙ ΑΥΤΟΣ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΑΝ ΝΑ ΜΗ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΙΠΟΤΕ.
…………………»
Και όλα αυτά, επειδή η κυβέρνηση είναι πολύ ευαίσθητη για το τεκμήριο αθωότητος του δημοσίου υπαλλήλου. Γιατί να θέσεις σε αργία κάποιον υπάλληλο πριν κριθεί ένοχος;
Για να δούμε, τώρα, τί γίνεται με τον έρμο τον ιδιωτικό υπάλληλο.
«Αρθρ. 5 ν. 2112/1920 .
1. Δύναται ο εργοδότης να καταγγείλη την σύμβασιν άνευ τηρήσεως προθεσμίας τινός, εάν εναντίον του υπαλλήλου υπεβλήθη μήνυσις δι` αξιόποινον πράξιν διαπραχθείσαν εν τη εξασκήσει της υπηρεσίας του ή απηγγέλθη κατ`αυτού κατηγορία δι` αδίκημα εν γένει, φέρον χαρακτήρα τουλάχιστον πλημμελήματος.
2. Υπάλληλος απαλλαγείς δια βουλεύματος ή δικαστικής αποφάσεως των ως άνω κατηγοριών δικαιούται να ζητήση την κατά το άρθρον 3 αποζημίωσιν.»
Παράδειγμα: απολύεται υπάλληλος, επειδή καθύβρισε τον προϊστάμενό του. Ο εργοδότης υποβάλλει μήνυση εναντίον του και τον απολύει άνευ αποζημιώσεως. Μετά από 5 χρόνια ο υπάλληλος αθωώνεται και το μόνο που δικαιούται να αξιώσει είναι η αποζημίωση απόλυσης που δεν του δόθηκε κατά την απόλυση. Αν ο εργοδότης έχει πτωχεύσει ή έχει εξαφανισθεί, ούτε την αποζημίωση θα πάρει. Ενώ το Δημόσιο ως εργοδότης είναι πάντοτε εδώ παρόν για να πληρώνει και μέρος των αποδοχών του τελούντος εν αργία επίορκου δημοσίου υπαλλήλου.
Τα χρόνια της αθωότητος έχουν παρέλθει προ πολλού, αλλά το τεκμήριο της αθωότητος για τους δημοσίους υπαλλήλους και της μαλακίας για εμάς είναι εδώ, ακλόνητο. Απορώ που η διάταξη του άρθρου 5 ν. 2112/1920 δεν έχει κριθεί μέχρι σήμερα από τον Άρειο Πάγο ως αντίθετη με τη Σύμβαση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, περίοπτη θέση στην οποία κατέχει το περίφημο τεκμήριο της αθωότητος.
Σώτος - ένοχος χωρίς ελαφρυντικά και άνευ ποινικής διώξεως τού αδικήματος της μη επιδίωξης κατάληψης θέσης στο Δημόσιο
Υ.Γ. http://www.protothema.gr/politics/article/547845/oikogeneiaki-upothesi-oi-metaklitoi-upalliloi/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου