Την υπόθεση καταστροφής του κράτους που λέγεται Συρία, την ανέλαβαν από το 2011 οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ.
Η στρατηγικοί στόχοι που ήθελαν να πετύχουν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους, με τη συγκεκριμένη επιχείρηση ήταν:
ü Να περιοριστεί ή να εξαλειφθεί η επιρροή της Ρωσίας από την περιοχή.
ü Να μην έχει φυσική συνέχεια ο χερσαίος και ο εναέριος χώρος του (σιιτικού) Ιράκ με το αλαουιτικό κράτος που θα ιδρυθεί στα παράλια της Συρίας, για να μην μπορεί να περάσουν αγωγοί ιρανικού ενδιαφέροντος και να μην έχει ελεύθερη αεροπορική πρόσβαση το Ιράν και η Ρωσία σ’ αυτό.
ü Να δημιουργηθούν κατάλληλες συνθήκες για τη μεταφορά φυσικού αερίου από το Κατάρ-Σαουδική Αραβία, μέσω της περιοχής που κατέχει σήμερα το λεγόμενο Ισλαμικό Κράτος, στην Τουρκία και εκείθεν στην Ευρώπη.
Για να επιτευχθούν οι ανωτέρω στόχοι, θα έπρεπε να διαλυθεί το κράτος της Συρίας και να δημιουργηθούν στη θέση του τέσσερα κράτη, ένα των Δρούζων, στη νότια Συρία, ένα των αλαουιτών, στα παράλια, ένα των σουνιτών, στις περιοχές που κατέχει το Ι.Κ., και ένα των Κούρδων, στη λωρίδα που διατρέχει τα σύνορα Συρίας-Τουρκίας.
Και αυτό γίνεται τα τελευταία τέσσερα χρόνια, με θύματα 250 χιλιάδες Σύρους και εκατομμύρια εκτοπισμένους στην Ιορδανία, το Λίβανο, την Τουρκία και από τις 25 Ιανουαρίου 2015 σε όλη την Ευρώπη.
Από την επιχείρηση καταστροφής του κράτους της Συρίας, μπροστά στα μάτια της πολιτισμένης ανθρωπότητας, το κράτος του Ισραήλ είχε ορισμένες παράπλευρες… ωφέλειες, όπως η καταστροφή του χημικού οπλοστασίου της Συρίας, που αποτελούσε στρατηγική απειλή για το Ισραήλ, ενώ πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι αποτελεί στρατηγικό στόχο και για το Τελ Αβίβ ο περιορισμός της επιρροής και η αποκοπή από ξηράς και αέρος της πρόσβασης της Τεχεράνης επί της Δαμασκού, για να σταματήσει η μεταφορά οπλικών συστημάτων στη Χεζμπολλάχ του Λιβάνου, η οποία επίσης αποτελεί στρατηγική απειλή για το Ισραήλ.
Στο σχέδιο της καταστροφής μιας ανεξάρτητης και κυρίαρχης χώρας, νευραλγικό ρόλο ανέλαβε να παίξει η Τουρκία, η οποία φιλοξένησε τη λεγόμενη συριακή αντιπολίτευση και Ελεύθερο Συριακό Στρατό (ΕΣΣ), τον οποίο μάλιστα εκπαίδευσε και εξόπλισε.
Ενώ το σκηνικό ήταν στημένο, με στόχο να ανατραπεί σε μερικές εβδομάδες ο Άσαντ (αυτό έλεγε ο Νταβούτογλου, ενώ είχε «σηκωμένα τα μανίκια» για να λεηλατήσει η Τουρκία τη Συρία) και να προχωρήσει το σχέδιο, η αντίσταση του συριακού λαού και η ανθεκτικότητα των κρατικών δομών της Συρίας, ανέτρεψαν τα δεδομένα.
Έτσι σταδιακά άρχισε να φυλλοροεί η συριακή αντιπολίτευση και ο ΕΣΣ, και τα όπλα που είχαν δώσει οι ΗΠΑ, η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και η Τουρκία στους Σύρους αντικαθεστωτικούς, άρχισαν να περνούν στα χέρια των φανατικών ισλαμιστών. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δούμε να ενισχύονται με ταχείς ρυθμούς η Αλ Νόσρα, παρακλάδι της Αλ Κάιντα και στη συνέχεια το Ι.Κ.
Η Τουρκία, βλέποντας τα σχέδιά της για λεηλασία της Συρίας να καταρρέουν και να εμφανίζεται ταυτοχρόνως ένα δεύτερο κουρδικό κράτος στο μαλακό της υπογάστριο, αρχίζει να εξοπλίζει φανερά τους τζιχαντιστές, στρέφοντάς τους εναντίον των Κούρδων της Ροζάβα, που σημειωτέον αποτελούν μείζονα και στρατηγική απειλή για την Άγκυρα. Ποιος δεν θυμάται τη δήλωση Ερντογάν που έλεγε επιχαίροντας με βάρβαρα ένστικτα ύαινας ότι «από μέρα σε μέρα πέφτει το Κομπάνι», τη στιγμή που όλος ο κόσμος παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα των επικό και άνισο αγώνα των Κούρδων να κρατήσουν ελεύθερη την πόλη τους! Έτσι η Τουρκία, όσο έβλεπε να απομακρύνεται το ενδεχόμενο ανατροπής του Άσαντ και να μεγαλώνει ο κουρδικός κίνδυνος που ακούει στο όνομα Ροζάβα, συνέχισε να εμπλέκεται και χώνεται όλο και πιο βαθιά στην υπόθεση που λέγεται ισλαμική τρομοκρατία.
Όλοι γνωρίζουν, και πρώτα απ’ όλους οι… αρμόδιοι των αμερικανικών υπηρεσιών,
ü πώς και με ποιο τρόπο υποστήριξε και συνεχίζει να υποστηρίζει η Τουρκία τους τζιχαντιστές,
ü πώς τους εξοπλίζει,
ü πώς αγοράζει το πετρέλαιο του Ι.Κ., κερδίζοντας δισεκατομμύρια δολάρια και η ίδια και οι τζιχαντιστές,
ü πώς τους περιθάλπει στα κρατικά νοσοκομεία,
ü πώς τους φιλοξενεί σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές σε πεντάστερα ξενοδοχεία,
ü πώς τους διευκολύνει να περνούν στα ελληνικά νησιά και εκείθεν να βρίσκονται στην καρδιά της Ευρώπης.
Το 2015, επωφελούμενη από την ακατανόητη πολιτική ανοικτών συνόρων της κυβέρνησης Τσίπρα, η Τουρκία άρχισε να παίζει με βυζαντινή επιδεξιότητα το χαρτί των προσφύγων, που η ίδια δημιούργησε με τις πολιτικές της. Έτσι, ξεσήκωσε από τους καταυλισμούς που υπάρχουν στην Τουκρία και έστρεψε με τους δικούς της μηχανισμούς στρατιές προσφύγων προς τα ελληνικά νησιά και την Ευρώπη, για να αποσπάσει υλικά και πολιτικά ανταλλάγματα από την Ε.Ε., την Ελλάδα και την Κύπρο.
Όλοι γνωρίζουν ότι η ίδια η Τουρκία με τους μηχανισμούς του τουρκικού κράτους υποδέχεται στα αεροδρόμιά της κατά χιλιάδες ισλαμιστές και οικονομικούς μετανάστες από χώρες της Ασίας και της Αφρικής και τους κατευθύνει, μαζί με δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες στην Ευρώπη και μέσα σ’ αυτούς φυτεύει τους τζιχαντιστές.
Όλοι γνωρίζουν το ρόλο της ΤΗΥ (Τουρκικές Αερογραμμές) και των αστυνομικών που ελέγχουν τα διαβατήρια στις εισόδους των αεροδρομίων, οι οποίοι έχουν εντολές να μην κάνουν ελέγχους στα διαβατήρια συγκεκριμένων χωρών.
Όσο για τη Γαλλία και το Παρίσι, η ανάγνωση ότι επιλέχτηκε ως στόχος από τους τζιχαντιστές γιατί συμμετέχει στους βομβαρδισμούς εναντίον του Ι.Κ., είναι απολύτως επιφανειακή.
Μια βαθύτερη ανάγνωση ίσως μας επιτρέψει να δούμε ότι η Τουρκία, που διατηρεί στενούς δεσμούς με τους τρομοκράτες, καθοδήγησε τους τζιχαντιστές να επιλέξουν το Παρίσι ως στόχο της τρομοκρατικής τους δράσης, για να τιμωρήσουν τον Ολάν, ο οποίος ακολουθεί φιλοκουρδική πολιτική, υποδεχόμενος μάλιστα τους Κούρδους της Ροζάβα στο Προεδρικό Μέγαρο.
Την ίδια ανάγνωση μπορούμε να κάνουμε και στο ζήτημα της δολοφονίας των τριών Κουρδισσών και πάλι στο Παρίσι, ίσως και στην υπόθεση της δολοφονικής επίθεσης στο περιοδικό
Πρέπει, είναι αδήριτη ανάγκη εμείς οι Ευρωπαίοι να αντιληφθούμε μια νέα πραγματικότητα, που είναι η εξής:
Η Τουρκία, επωφελούμενη από το χαλαρό καθεστώς διοίκησης και ελέγχου της Ε.Ε., έχει μετατρέψει το Ισλάμ, το Ι.Κ. και την ισλαμική τρομοκρατία, σε ένα πυρηνικό όπλο το οποίο μπορεί να τινάξει στον αέρα τα ούτως ή άλλως αδύναμα θεμέλια του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Ήλθε η ώρα να ξυπνήσει η Ευρώπη.
Δημοσιεύεται στην εφημερίδα "δημοκρατία"
infognomonpolitics
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου