του Θέμη Τζήμα
Το 2012 συντελέσθηκε ένας πραγματικός πολιτικός σεισμός: το σημαντικότερο κομματικό φαινόμενο της μεταπολίτευσης, το ΠΑΣΟΚ, 3 περίπου χρόνια μετά το 44% των εκλογών του 2009 βρέθηκε στο 12%. Έκτοτε, η κατρακύλα του δεν έχει ....
τελειωμό.
Στις εκλογές του 2012 η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ υποστήριζε ότι δεν υπήρχε άλλος δρόμος πλην των μνημονίων, ότι αν δεν υπήρχαν τα μνημόνια θα φεύγαμε από την ευρωζώνη, ότι δεν έπρεπε η δεξιά να ξαναέρθει στην κυβέρνηση και ότι μια σειρά μέτρων- διαύγεια, αλλαγές στην ποινική νομοθεσία, νόμος για την ιθαγένεια και Καλλικράτης- είχαν προοδευτικό πρόσημο.
Τότε σύντροφε και συντρόφισσα απάντησες διά της ψήφου σου ότι όταν ένα κόμμα που αυτοαποκαλείται σοσιαλιστικό, πατριωτικό και δημοκρατικό προσυπογράφει και εφαρμόζει πολιτικές νεοφιλελεύθερες, νεοαποικιακής εξάρτησης και μετατροπής της Βουλής σε όργανο εντεταλμένο από τους δανειστές δεν έχει λόγο ύπαρξης. Ότι όταν ένα κόμμα εφαρμόζει δεξιές πολιτικές είναι δεξιό και επομένως κανένα αντιδεξιό σύνδρομο δεν μπορεί να το σώσει παρά μόνο να το καταδικάσει εξίσου με την παραδοσιακή δεξιά.
Ότι η επίκληση προοδευτικών πολιτικών ή πολιτικών διαφάνειας σε ένα μνημονιακό καθεστώς που αναδιανέμει τον πλούτο υπέρ της ολιγαρχίας, που ενισχύει τους στυλοβάτες της διαπλοκής- τραπεζίτες και καναλάρχες- που γιγαντώνει τη μαύρη εργασία και αφαιρεί δημοκρατικά δικαιώματα μόνο ως κακόγουστο αστείο μπορεί να ακουστεί, αφού εκ των πραγμάτων οι όποιες επιμέρους προοδευτικές επιλογές ακυρώνονται. Όταν μάλιστα ο Γιώργος Παπανδρέου είχε μιλήσει για διαπλοκή που τον πολέμησε του απάντησες ότι ο ίδιος επέλεξε τη στήριξη της διαπλοκής αντί της στήριξης του λαού του.
Σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας σου λέει να τον ψηφίσεις γιατί δεν υπάρχει άλλος δρόμος πέρα από τα μνημόνια, για να μην έρθει η δεξιά, γιατί υιοθέτησε ορισμένες προοδευτικές πολιτικές- αλήθεια ποιες πλην αυτών που πήρε πίσω με το τρίτο μνημόνιο ούτως ή άλλως;- ότι θα πολεμήσει τη διαπλοκή και τους καναλάρχες- παρεμπιπτόντως νόμο για τα ΜΜΕ ακούμε από το Γενάρη και νόμο δε βλέπουμε ενώ αντίθετα και όλως τυχαίως ο Αλέξης Τσίπρας έχει γίνει από τις 6 Ιουλίου το αγαπημένο τους παιδί- ότι θα φέρει τη διαφάνεια, την ίδια στιγμή που το δημόσιο εξακολουθεί να εθνικοποιεί μόνο τις ζημιές των τραπεζών.
Αν καλώς δεν πίστεψες τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα το 2012 και αν καλώς διέλυσες το επί 30-40 χρόνια κόμμα σου, γιατί θα τα πιστέψεις σήμερα από τον Αλέξη Τσίπρα και από το ΣΥΡΙΖΑ; Αν απέδειξες ότι η κομματική και εκλογική επιλογή σου γίνεται βάσει ταξικών συμφερόντων, πατριωτικού, δημοκρατικού καθήκοντος αλλά και αξιακού πλαισίου γιατί να προσχωρήσεις σήμερα στον τυφλό οπαδισμό; Αν ένας, δύο, τρεις πρωθυπουργοί πρόδωσαν τις αξίες σου γιατί πρέπει να τις προδώσεις και εσύ ο ίδιος; Και αν δεν εξακολουθήσεις να σταματάς την καταστροφή της ζωής σου, όσο νέος ή φτιασιδωμένος από επικοινωνιολόγους και αν είναι αυτός που την προωθεί ποιος θα τη σταματήσει;
Με άλλα λόγια σύντροφε και συντρόφισσα έφυγες από το μνημονιακό ΠΑΣΟΚ και θα μείνεις στο μνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ, δίδοντας τρίτη ευκαιρία να σε προδώσουν;
Ελπίζω όχι.
Πηγή: http://tvxs.gr/news/blogarontas/diladi-syntrofe-efyges-apo-mnimoniako-pasok-kai-tha-meineis-ston-mnimoniako-syriza
Σχόλιο makpress:
Σύντροφε Τζήμα, μην το κουράζεις με βαθυστόχαστες αναλύσεις. Τα πράγματα στην Ελλάδα είναι πάναπλα: ο σύντροφος πασόκος, ψήφιζε ΠΑΣΟΚ για να διοριστεί στο δημόσιο ή για να μην τον διώξουν από το δημόσιο ή για να κρατήσει τα "κεκτημένα" στο δημόσιο (πάντα!). Δεν ψήφιζε ΠΑΣΟΚ επειδή ήταν σοσιαλιστής ή αριστερός ή αντιδεξιός. Ψήφιζε με το βλέμμα στην καρέκλα του δημοσίου.
Όταν είδε ότι με τον ΓΑΠ κινδυνεύουν τα "κεκτημένα" που απολάμβανε, έψαξε άλλο άρμα, που θα του διασφάλιζε τη μονιμότητα και την απουσία αξιολόγησης. Επειδή δεν υπήρχε έτοιμο κόμμα, μετακινήθηκε με 1 εκατομμύριο ακόμη δημοσίους υπαλλήλους, αλώνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ και μετατρέποντάς τον από ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα, σε ένα ακόμη συστημικό κόμμα, που το μοναδικό του ενδιαφέρον είναι η διαιώνιση των προνομίων των δημοσίων υπαλλήλων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έκανε τίποτε απολύτως από όσα υποσχέθηκε, δεν τήρησε ούτε μία δέσμευσή του, δεν έκανε τίποτε το αριστερό ή προοδευτικό, έφερε άγρια μνημονιακά μέτρα, αλλά όμως, παραμένει ο εγγυητής των δημοσίων υπαλλήλων. Οπότε ο δημόσιος υπάλληλος, δεν νοιάζεται ούτε αν έγινε μνημονιακό, ούτε αν δεν διέγραψε το χρέος, ούτε αν η χώρα γίνεται σκουπιδότοπος του πλανήτη, γιατί το Α και Ω της δικής του ζωής είναι η θεσούλα στο δημόσιο την οποία παλεύει με νύχια και δόντια να κρατήσει ανέπαφη. Ο ορισμός του συντηρητισμού δηλαδή. Τόσο απλά είναι τα πράγματα.
Κυβερνήσεις στην Ελλάδα, εκλέγει το ρεύμα των δημοσίων υπαλλήλων, που θέλει να διασφαλίσει τη δουλειά του. Γι΄αυτό είναι ενωμένο σαν γροθιά. Πάει εκεί που οσμίζεται ότι θα διατηρήσει τα προνόμια.
Δεν έφυγε λοιπόν ο σύντροφος από το ΠΑΣΟΚ εξαιτίας των μνημονίων, της λιτότητας και της φτωχοποίησης της χώρας, έφυγε επειδή ανησύχησε μήπως χάσει τη μόνιμη δουλίτσα στο δημόσιο. Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ τον διαβεβαιώνει ότι θα διατηρήσει τα προνόμιά του και έρημο Σαχάρα να κάνει τη χώρα, εκεί θα μένει. Γιατί βλέπει μόνο την καρέκλα του. Στην Ελλάδα, το πάθος για διορισμό στο δημόσιο και διατήρηση της θεσούλας, είναι πολύ μεγαλύτερο από το πάθος ενός χρήστη ηρωίνης στα τελευταία του.
Ο Τσίπρας κλείνει το μάτι στους δημοσίους υπαλλήλους και θα κερδίσει, ακόμη κι αν η χώρα γυρίσει στην εποχή του κάρου και των χαρουπιών. Αρκεί να εξασφαλίζει τα προνόμια των δημοσίων υπαλλήλων. Μόνο εκεί παίζεται το παιχνίδι των εκλογών και πουθενά αλλού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου