[εξ αφορμής της μη επανυπουργοποίησης Νικολούδη* και ανάθεσης του έργου του στον Παπαγγελόπουλο]
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Ο κ. Νικολούδης μάς είχε πει κατά τις προγραμματικές δηλώσεις της προηγούμενης κυβέρνησης Τσίπρα ότι έχει έτοιμους φακέλους να εισπράξει € 2,5 δισ. Μετά από μερικούς μήνες μάς είπε ότι το έργο είναι δύσκολο και θα περάσουν χρόνια λόγω προσφυγών στη Δικαιοσύνη κ.λπ. Αυτά ως δικαστικός λειτουργός επί....
έτη ασχοληθείς ιδιαιτέρως με το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος δεν τα ήξερε όταν μας έδινε την εντύπωση ότι θα εισπράξει € 2,5 δισ. στο τάκα-τάκα;
Ας θυμηθούμε όμως: ο πρώτος που αμφισβήτησε τη νομιμότητα των στοιχείων της λίστας Lagarde ήταν ο κ. Τράγκας επικαλούμενος τον γνωστό Εισαγγελέα Διώτη, ο οποίος, όμως, διώκεται για κακούργημα σχετικό με την ίδια λίστα. Και όπως αποδείχθηκε, ο κ. Τράγκας είχε συμφέρον να αμφισβητήσει το νόμιμον της λίστας, διότι καταλεγόταν και αυτός στη λίστα. Ακολούθησαν και όλοι όσοι είχαν το ίδιο συμφέρον. Τώρα μας τη βγήκε, όμως, και η πρώην βουλευτής του Ποτάμη, η κ. Ταχιάου. Ναι, η ανήκουσα στο ίδιο κώμα με την κ. Λυμπεράκη που μας ενημέρωσε ότι οι φτωχοί ψηφίζουν λάθος. Είπε η εν λόγω κερία Ταχιάου:
«Λόγω προεκλογικών υποχρεώσεων, είδα ελάχιστα τηλεόραση αυτές τις μέρες. Σήμερα, μόλις, είχα την ευκαιρία να διαβάσω στο ΒΗΜΑ τη συνέντευξη του Ερβέ Φαλτσιανί, του ΙΤ ο οποίος υπέκλεψε τη λίστα Λαγκάρντ από την HSBC και να αντιληφθώ την υπόθεση σε όλο της το μεγαλείο: αυτό που πέρασε στο γαλατικό μας χωριό είναι ότι επί τιμίου Συριζανέλ κυβέρνησης οι ελληνικές αρχές επικοινώνησαν μαζί του κι ότι επί πηρεσιακής, υπό την κυρία Θάνου, μόλις 10 μέρες πριν τις εκλογές, τον επισκέφτηκαν εισαγγελείς στο Παρίσι για να τον συνομιλήσουν μαζί του. Άρα, λοιπόν, όπως το λέει η προπαγάνδα, η τιμιότης κι η νομιμότης πρόσφατα εγκαταστάθηκαν στη χώρα μας. Κι αναρωτιέμαι, ως πολίτης, δημοσιογράφος και πολιτικός: είχε υποχρέωση το Ελληνικό Κράτος να συνδιαλέγεται με έναν υποκλοπέα, με έναν άνθρωπο ο οποίος υπέπεσε σε σωρεία αδικημάτων και δικάζεται από τις 12 έως τις 20 Οκτωβρίου στη Γενεύη γι αυτά; Οφείλει η Ελληνική Δικαιοσύνη να εκμεταλλευτεί τις -πιθανόν με παράνομο τρόπο ληφθείσες, η Δικαιοσύνη θα το κρίνει- πληροφορίες ενός υποδίκου; Είναι η Ελληνική Πολιτεία υποχρεωμένη να συνεργάζεται με τον Φαλτσιανί; Συγνώμη, αλλά δε θα τρελαθούμε όλοι σε αυτήν τη χώρα επειδή έτσι το θέλει η προπαγάνδα».
Φαντάζομαι ότι η κ. Ταχιάου θα επικροτεί όλες τις πρωτοβουλίες που είχαν οι πολιτικοί, προκειμένου να δυσκολέψουν στο έπακρο τον έλεγχο των τραπεζικών συναλλαγών των λαμογίων. Έγραφα, λοιπόν, την 05.10.2012 εις taxalia:
Η λιστομαχία υπό το πρίσμα του τραπεζικού απορρήτου
Μέρος πρώτο
Για όσους δεν θυμούνται ή δεν είχαν γεννηθεί το 1988, το «σκάνδαλο Κοσκωτά» είχεν εξοκείλει στην ξέρα του ν.δ. 1059/1971 περί του απορρήτου των τραπεζικών καταθέσεων. Με άλλα λόγια, ο Κοσκωτάς έκλεβε επί 10 χρόνια την «τράπεζά του», επειδή η Τράπεζα της Ελλάδος αδυνατούσε δήθεν να ελέγχει τους λογαριασμούς του καταθέσεων στην ίδια τη τράπεζα. Για να διορθώσει τα πράγματα ο νομοθέτης ψήφισε τον ν. 1868/1989, με τον οποίον ήρθη το απόρρητο έναντι των Αρχών που είναι αρμόδιες για τον έλεγχο των τραπεζών. Ήρθη το απόρρητο και έναντι των δικαστικών Αρχών, αλλά μόνον για την ανίχνευση και τον κολασμό κακουργήματος. Αν πρόκειται για πλημμέλημα, δεν πειράζει. Μπορούν οι τραπεζικές καταθέσεις τού δράστη πλημμελήματος να παραμένουν απόρρητες, έστω και αν το απόρρητο δυσχεραίνει την ανίχνευση και τον κολασμό τού αδικήματος. Ορίσθηκε, λοιπόν, ότι
«Εξαιρετικώς επιτρέπεται η παροχή πληροφοριών για τις απόρρητες χρηματικές ή άλλες καταθέσεις σε τράπεζες που λειτουργούν στην Ελλάδα μετά από ειδικά αιτιολογημένη παραγγελία ή αίτηση ή απόφαση του αρμόδιου για την άσκηση ποινικής δίωξης ή τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης ή προανάκρισης ή κύριας ανάκρισης οργάνου δια του δικαστικού συμβουλίου ή δικαστηρίου, στο οποίο διενεργείται η σχετική διαδικασία, εφ’ όσον η παροχή των πληροφοριών αυτών είναι απολύτως αναγκαία για την ανίχνευση και τον κολασμό κακουργήματος".
Σημειώνω ότι κάθε απόφαση αρμοδίου ανακριτή κ.λπ. δεν είναι αρκετή από μόνη της για να αρθεί το απόρρητο των καταθέσεων. Πρέπει να διαβιβασθεί «δια» του δικαστικού συμβουλίου ή δικαστηρίου, πράγμα που ασφαλώς και περιπλέκει τα πράγματα και αυξάνει τη γραφειοκρατία. Βέβαια, εγώ επιμένω ότι η πρόθεση «δια» είναι ανύπαρκτη για τον εξής πολύ απλό λόγο: το κείμενο της τροπολογίας που κατατέθηκε στη Βουλή και το ψηφισθέν κείμενο τόσο κατ’ άρθρο όσο και στο σύνολο του ν. 1868/1989 δεν περιέχει την πρόθεση «διά». Στη θέση της υπάρχει το διαζευκτικό «ή». Και ενώ το «δια» δεν ψηφίσθηκε, εκτυπώθηκε από το Εθνικό Τυπογραφείο στον ν. 1868/1989 [άρθρο 27§1]. Άρα, κατ’ εμέ, η ως άνω διάταξη πρέπει να διαβάζεται με το «ή» αντί του «δια», αφού η Βουλή ψήφισε το «ή» και όχι το «δια». Ποιός ήτο Υπουργός Δικαιοσύνης, όταν έγινε αυτή η λαθροχειρία; Μα ο εντιμότατος κ. Φώτης Κουβέλης. Υπουργός Οικονομικών; Μα ο εξοχώτατος κ. Αντώνης Σαμαράς. Μιλάμε για τη συγκυβέρνηση του 1989. Αχ αυτά τα παιδιά ο Φώτης και ο Αντώνης. Τόχει η μοίρα τους να συγκυβερνούν. Δεν αρκούσε, λοιπόν, η διαταγή του ανακριτή για το άνοιγμα λογαριασμών. Έπρεπε να την ευλογήσει και το δικαστικό συμβούλιο, εξ ου και προστέθηκε η πρόθεση «διά» καθ’ οδόν από τη Βουλή προς το Εθνικό Τυπογραφείο.
Ακολούθως, επί ημερών Fatman, προστέθηκε με το άρθρο 76§2 ν. 3994/2011 η ακόλουθη διαταξούλα: «Οι σχετικές αποφάσεις και τα βουλεύματα αποστέλλονται από τις δικαστικές αρχές στην Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία, με ευθύνη της, τα διαβιβάζει αμέσως στις διατασσόμενες από αυτές τράπεζες.»
Ποίος ο λόγος να παρεμβάλλεται η ΤτΕ στην εν λόγω διαδικασία; Μήπως για να πληροφορούνται μερικοί μέσω της ΤτΕ για ποιούς ζητεί η Δικαιοσύνη άνοιγμα λογαριασμών στα πλαίσια ανίχνευσης κακουργήματος; Άρα, οι φίλοι μας της αρπαχτής μπορούσαν να κοιμούνται ήσυχοι όντες βέβαιοι ότι θα ενημερωθούν εγκαίρως για να προβούν στις ενδεδειγμένες κινήσεις.
Μέρος δεύτερο
Από την άλλη μεριά, με το άρθρο 82§2 ν. 2238/1994 περί φορολογίας εισοδήματος ορίσθηκε ότι συγκεκριμένα πρόσωπα, περιλαμβανομένων των τραπεζών, υποχρεούνται να χορηγούν στο υπουργείο Οικονομικών τις πληροφορίες που ζητούνται για οποιονδήποτε «με την επιφύλαξη των διατάξεων περί τραπεζικού απορρήτου». Στην ουσία, δηλαδή, η ρύθμιση αυτή ήταν άνευ αντικειμένου όσον αφορά σε τραπεζικές καταθέσεις και συναλλαγές εν γένει. Ο Έφορος μπορούσε να μάθει τα πάντα εκτός από τις καταθέσεις μας.
Στη συνέχεια, επί ημερών Απαπαπακωνσταντίνου [17§2 ν.3842/2010 – έναρξη ισχύος 23.04.2010], αντικαταστάθηκε η εν λόγω διάταξη, ώστε να διευρυνθεί τόσον ο αριθμός των προσώπων που υποχρεούνται να δίνουν πληροφορίες όσο και το περιεχόμενο των πληροφοριών που μπορούν να ζητηθούν. Όμως, πουθενά δεν υπάρχουν οι λέξεις «τραπεζικός λογαριασμός».
Εν τέλει αντικαταστάθηκε επί Fatman εκ νέου η εν λόγω διάταξη με το άρθρο 32§3 ν. 3986/2011 [έναρξη 01.07.2011], οπότε περιελήφθησαν και οι λέξεις «στοιχεία λογαριασμών ενεργών ή μη, που άνοιξαν ή χρησιμοποιούνται ή έκλεισαν». Άρα, από 01.07.2011 τουλάχιστον μπορούσαν οι λήσταρχοι να διεξάγουν όποιον έλεγχο και όποια έρευνα επιθυμούσαν. Ποιός τους εμπόδιζε να ζητήσουν πληροφορίες για τραπεζικές καταθέσεις και εμβάσματα οποιουδήποτε περιλαμβανόταν στη λίστα που παρέδωσε η κ. Lagarde; Θα τους ζητούσε, μήπως, τον λόγο ο ερευνώμενος ερωτώντας «Πού βρήκες το όνομά μου;». Θα απαντούσαν: «Ανώνυμη καταγγελία» ή «Μου τόπε ένα πουλάκι». Τόσο απλά. Όμως, δεν ήθελαν, εξ ου και η δυστοκία τους με τις αμαρτωλές λίστες, αλλά και η από μέρους τους κατασκευή λιστών για να αποσπάσουν την προσοχή τής κοινής γνώμης από τις πομπές τους και τις ισοδύναμες αδυναμίες τους.
Μέρος τρίτο
Λεχρίτες!!»
Ασφαλώς και δεν θα τρελαθούμε μανδάμ, όσο γνωρίζουμε πολύ καλά ότι οι φτωχοί δεν κάνουν λάθη, όταν ψηφίζουν αυτούς που έχουν άλλοι επιλέξει καταλλήλως προ πολλού, επειδή υπόσχονται πράγματα που αποζητά ο τόπος εδώ και 200 χρόνια. Οι φτωχοί και οι κατατρεγμένοι απλώς χειραγωγούνται δεόντως από αυτούς που αφουγκράζονται τους πόθους τους, εξ ου και εκμαυλίζουν όσους υπόσχονται ότι θα εισακούσουν τις επιθυμίες των φτωχών, ώστε να μη γίνει καμμιά στραβή και γίνει καλοκαιρινό το μαγαζί που είναι φίνο, πλούσιο και γωνιακό, διαθέτει δε και χώμα εύφορο ως καλοποτισμένο με μπόλικο αίμα ανά τους αιώνες.
Σώτος
Υ.Γ. Για τους μη μυημένους, Fatman είναι το χαϊδευτικό τού Ντέπιουτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου