από το 365meres.wordpress.com/
Σαν μέρος του συστήματος ο δικός τους σανός πρέπει να είναι... αναλλοίωτος, να μιλάει για επαναστάσεις, κατάργηση αστικής τάξης και άλλα τέτοια, πιο γραφικά και από ηλιοβασίλεμα στη Σαντορίνη.
Διαφορετικά κινδυνεύει ο θίασος του τσίρκου της σημερινής βουλής να χάσει το ένα του άκρο και στο κάθε παγιωμένο σύστημα δεν αρέσουν τέτοιες αλλαγές γιατί δεν έχει τον απόλυτο έλεγχο στο τι μπορεί να προκύψει και γιατί η ρουτίνα σημαίνει και ηρεμία.
No news good news που λένε και οι Αμερικάνοι.
Που σε ένα τόσο χάλια πολιτικό τοπίο, με τόσο χαλιά (και σαν πολιτικά όντα) πολίτες, αυτό που μπορεί να προκύψει μόνο χειρότερο μπορεί να είναι.
Είτε μέσω εκλογών είτε μέσω κατάλυσης του πολιτεύματος η αλλαγή δεν σημαίνει πολιτική αναβάθμιση ή φως στο τούνελ γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο.
Ένας που αναγκάστηκε να το κάνει (συγκέντρωση των εξουσιών) στην αρχή, όχι γιατί γούσταρε να είναι δικτάτορας ή κάτι τέτοιο αλλά επειδή ήταν ο μόνος τρόπος να μπορέσει να δημιουργήσει πολίτες που να μην χρειάζονται κάτι τέτοιο, κατηγορήθηκε από τους άμυαλους που δεν ήξεραν την τύφλα τους.
Αγράμματοι και πολιτικά αναλφάβητοι πολίτες που πίστευαν πως μπορούσαμε να πάμε κατευθείαν στο ωμέγα (που ούτε να το γράψουν δεν ήξεραν), παρόλο που δεν υπήρχε η παραμικρή προϋπόθεση (αν δεν ήταν αναλφάβητοι πολιτικά θα το καταλάβαιναν).
Με μπροστάρη έναν –δυστυχώς– γραμματιζούμενο, που ήταν και από τους κύριους συντάκτες του πρώτου Συντάγματος, τον Αναστάσιο Πολυζωίδη.
Έναν φλογερό πατριώτη και ακέραιο στον μέγιστο βαθμό χαρακτήρα (μετά την δολοφονία του Καποδίστρια, σαν δικαστής, αρνήθηκε να φυλακίσει τον Κολοκοτρώνη και βασανίστηκε για την απόφαση του από τις «εγγυήτριες» δυνάμεις) αλλά στην τελική ανάλυση των γεγονότων, θανάσιμα γραφικό.
Επειδή εξίσου μωρόμυαλα (διαφορετικά θα καταλάβαινε πως αυτοί στους οποίους απευθυνόταν και για τους οποίους ήθελε -όντως- το καλύτερο θα έπρεπε να περάσουν πρώτα από εκεί που ήθελε ο Καποδίστριας) με τους πολίτες που τους αρκούσε μια ταμπέλα, δημιούργησε μια τόσο αρνητική εικόνα του κυβερνήτη που καλλιέργησε το έδαφος για να δολοφονηθεί η μόνη ελπίδα να χτίσουμε όπως πρέπει ένα σωστό κράτος. Από το ξεκίνημα του, δηλαδή.
Τόσο φανατικά κολλημένο με τον στόχο του (να εφαρμοστεί η «δημοκρατία» ακόμη και χωρίς βάσεις) που αμέσως μετά την δολοφονία ανέστειλε την έκδοση της εφημερίδας του γράφοντας:
«Παύομεν την έκδοσιν της εφημερίδος μας, επειδή απολαύσαμεν τον σκοπόν μας- ο τύραννος δεν υπάρχει πλέον.»
Πιο δραματικά χαρακτηριστική δημόσια τοποθέτηση παραμορφωμένου πολιτικά ατόμου που ενέπνεε αμόρφωτους πολιτικά αναγνώστες ίσως να μην υπάρχει στην ιστορία μας, αρχαία και νεότερη.
Θορυβωδώς ενδεικτική της έλλειψης όλων όσων ο Καποδίστριας γνώριζε πως δεν είχαν (και ήθελε να αποκτήσουν) οι πολίτες προτού μπορέσουν να λειτουργήσουν μια δημοκρατία.
Που αν ζούσε σήμερα και μπορούσε να γυρίσει πίσω στον χρόνο, θα έβρισκε τον εαυτό του και θα του έκοβε τα χέρια για να τον προλάβει να μη γράψει όσα θα έγραφε.
Και αν πίστευε (σίγουρα θα τον ήξερε καλύτερα από τον καθένα μας, τον εαυτό του) πως αυτό δεν θα τον σταματούσε, θα του έκοβε και τη γλώσσα για να μην τα μεταφέρει ούτε προφορικά.
Και ίσως δεν έμενε στην ιστορία ούτε σαν αυτόν που δεν υπέγραψε την καταδίκη του οπλαρχηγού των οπλαρχηγών, γιατί μπορεί να μην χρειαζόταν, αλλά η ιστορία μας να κατέληγε διαφορετικά ως προς τι έχουμε σήμερα και να ήταν ένας ανώνυμος, άγνωστος σε όλους ήρωας που «σταμάτησε» τον κακό του, πολιτικά επικίνδυνο, εαυτό.
Αυτά με την ιστορική (αλλά απόλυτα διδακτική, για όποιον το επιθυμεί φυσικά και μπορεί να αντιληφθεί και τα υπόλοιπα περί απόλυτης συσχέτισης, σε όλα τα επίπεδα, του πολιτικού και του πολίτη) αναδρομή.
Διδακτική επειδή καταδεικνύει πως ακόμη και το να είναι κάποιος ο πιο αγνός, ανιδιοτελής, ηθικός άνθρωπος στον κόσμο, κάποιος δηλαδή σαν τον Πολυζωίδη, δεν τον κάνει αυτομάτως και ικανό πολιτικό ον.
(Αυτό που παλεύω δηλαδή να πείσω φίλους και γνωστούς, να μην μπερδεύονται και θεωρούν πως το να είναι καλοί άνθρωποι, καλοί γονείς κλπ τους κάνει αυτομάτως και ικανά πολιτικά όντα ως πολίτες.)
Ένας καλός άνθρωπος για παράδειγμα που όλοι θα έλεγαν πως είναι «ψυχούλα» αλλά δεν αντιλαμβάνεται πως είναι προς όφελος του να μαζέψει τα φύλλα άλλων, στο αποτέλεσμα των πράξεων του είναι χειρότερος πολίτης από τον ληστή τραπεζών που θα καθαρίσει την σχάρα απορροής υδάτων μπροστά από το κρησφύγετο του για να μην πλημμυρίσει το μέρος και να μπορεί να το σκάσει αν χρειαστεί.
Σε μια νεροποντή λοιπόν, χίλιες φορές δέκα ληστές τραπεζών στον ίδιο δρόμο που σκεπτόμενοι το δικό τους καλό θα βοηθούσαν έμμεσα και τους άλλους παρά ηθικοί και νομοταγείς άνθρωποι που δεν έχουν εκπαιδευτεί όμως να είναι καλοί πολίτες και δεν ξέρουν πως να φροντίσουν ούτε για το δικό τους καλό.
https://365meres.wordpress.com/2017/11/19/kinhsh-psyxra-ypologistikh/
Διδακτική επίσης γιατί αν την «φορέσουμε» στο σήμερα δείχνει πόσο επικίνδυνος είναι ο πολιτικός εαυτός όσων «ψωνίζουν» ελπίδα στα άκρα και πόσο -στην «ανάγκη» τους για ελπίδα- η δεκτικότητα τους ακόμη και να τα ξεπεράσουν, οδηγεί σε πολύ σκοτεινά πολιτικά μονοπάτια.
Επιστρέφοντας λοιπόν στο παρόν και στο χαμηλής ποιότητας συνολικό σύστημα που η δημοκρατική -αλλά χωρίς τα απαραίτητα θεμέλια- πορεία μας δημιούργησε και παγίωσε, έχουμε πρόσφατο παράδειγμα.
Είδαμε όλοι τι έγινε όταν το δεξί χέρι της δεξιάς πλευράς παρέκκλινε του δικού του αφηγήματος και κρυφοκοίταξε προς την εξουσία και -αναμενόμενα- έχασε την θέση του.
Αντικαταστάθηκε από λάτρεις του Χίτλερ που το έπαιξαν με ευκολία γνήσιοι πατριώτες. Επαγγελματίες Έλληνες.
Ναζιστές που άφηναν στεφάνια και έκαναν δράσεις για να τους βλέπουν τα δικά τους πρόβατα αλλά που στις αυθόρμητες αντιδράσεις τους έδειχναν πόσο κίβδηλο ήταν το αφήγημα τους περί πατριωτισμού.
Γιατί ποιος πατριώτης δεν ξέρει πως δεν τραγουδάμε τον εθνικό ύμνο και…ποια κοιτάει και ποια κόβει στους στίχους που έγραψε ο ποιητής ή ξεχνάει να κάνει αναφορά για το Δίστομο;
https://365meres.wordpress.com/2018/06/11/nea-sodeia-psifokoutoxortouto-distomo-kai-ta-kleista-faux-xrysa-stomata/
Αφού λοιπόν ο πολιτικός θίασος χρειάζεται στεγανά, (τραγικό για παράδειγμα που σε δημοσκοπήσεις ο κόσμος δείχνει πως υπάρχει έλλειψη δεξιά της ΝΔ, όπως ανέφερε σε μια ανάρτηση του ο φίλος Χρήστος Μάτης) εκατό φορές προτιμότερος ο γραφικός Καρατζαφέρης παλιά, ο γραφικός Βελόπουλος τώρα κοκ παρά υμνητές του Χίτλερ που τυλίγουν με την ελληνική σημαία ευάλωτα (λόγω πολιτικού αναλφαβητισμού) πρόβατα-ψηφοφόρους.
Χίλιες φορές λοιπόν το γραφικό ΚΚΕ παρά κάτι πιο ακραίο και μαύρο, από τα πιο αριστερά της αριστεράς.
Ακόμη κι αν τρομοκρατεί πολλούς με όσα κηρύττει.
Τους φοβίζει γιατί «τρώνε» από αυτά που πουλάει στο ακροατήριο του.
Αν είχαν τα πολιτικά εφόδια θα καταλάβαιναν γιατί το κάνει με τόσο ευλαβικά σταθερό τρόπο που να μοιάζει με πολιτική θρησκεία.
Λειτουργεί έτσι γιατί είναι ο μόνος τρόπος να κρατήσει τον έλεγχο.
Επειδή είναι ο μοναδικός δρόμος που δεν θα το οδηγήσει σε αδιέξοδο.
Χίλιες και ένα εκατομμύριο φορές λοιπόν όλοι αυτοί.
Όταν επόμενες γενιές θα αξίζουν και θα μπορούν να παράγουν καλύτερους πολίτες και ανώτερο πολιτικό σύστημα, θα φτάσουν σε ένα σημείο που το παλιό, αυτό το ίδιο με το σημερινό, θα έχει αντικατασταθεί ομαλά και αθόρυβα με ένα άλλο που δεν θα χρειάζεται γραφικά άκρα για να κρατάνε στεγανά και -φυσικό επακόλουθο- δεν θα υπάρχουν σκοτεινοί αντικαταστάτες τους να περιμένουν στις παρυφές του.
Όταν δεν θα χρειάζεται να τετραγωνίσουμε τον κύκλο για να καταλάβουμε πως πρέπει να υπάρχουν ικανοί πολίτες και χάρη σε αυτούς να υπάρχει μια κοινή -και χωρίς αρχή μέση και τέλος- αξιόλογη, αξιόπιστη και σταθερή βάση πάνω στην οποία να προσθέτουμε επίπεδα, αν θέλουμε η εξέλιξη των πραγμάτων να είναι πάντα θετική.
Κάποιοι –κακώς– κράζουν το ΚΚΕ για όσα λέει.
Διαφορετικά κινδυνεύει ο θίασος του τσίρκου της σημερινής βουλής να χάσει το ένα του άκρο και στο κάθε παγιωμένο σύστημα δεν αρέσουν τέτοιες αλλαγές γιατί δεν έχει τον απόλυτο έλεγχο στο τι μπορεί να προκύψει και γιατί η ρουτίνα σημαίνει και ηρεμία.
No news good news που λένε και οι Αμερικάνοι.
Που σε ένα τόσο χάλια πολιτικό τοπίο, με τόσο χαλιά (και σαν πολιτικά όντα) πολίτες, αυτό που μπορεί να προκύψει μόνο χειρότερο μπορεί να είναι.
Είτε μέσω εκλογών είτε μέσω κατάλυσης του πολιτεύματος η αλλαγή δεν σημαίνει πολιτική αναβάθμιση ή φως στο τούνελ γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο.
Ένας που αναγκάστηκε να το κάνει (συγκέντρωση των εξουσιών) στην αρχή, όχι γιατί γούσταρε να είναι δικτάτορας ή κάτι τέτοιο αλλά επειδή ήταν ο μόνος τρόπος να μπορέσει να δημιουργήσει πολίτες που να μην χρειάζονται κάτι τέτοιο, κατηγορήθηκε από τους άμυαλους που δεν ήξεραν την τύφλα τους.
Αγράμματοι και πολιτικά αναλφάβητοι πολίτες που πίστευαν πως μπορούσαμε να πάμε κατευθείαν στο ωμέγα (που ούτε να το γράψουν δεν ήξεραν), παρόλο που δεν υπήρχε η παραμικρή προϋπόθεση (αν δεν ήταν αναλφάβητοι πολιτικά θα το καταλάβαιναν).
Με μπροστάρη έναν –δυστυχώς– γραμματιζούμενο, που ήταν και από τους κύριους συντάκτες του πρώτου Συντάγματος, τον Αναστάσιο Πολυζωίδη.
Έναν φλογερό πατριώτη και ακέραιο στον μέγιστο βαθμό χαρακτήρα (μετά την δολοφονία του Καποδίστρια, σαν δικαστής, αρνήθηκε να φυλακίσει τον Κολοκοτρώνη και βασανίστηκε για την απόφαση του από τις «εγγυήτριες» δυνάμεις) αλλά στην τελική ανάλυση των γεγονότων, θανάσιμα γραφικό.
Επειδή εξίσου μωρόμυαλα (διαφορετικά θα καταλάβαινε πως αυτοί στους οποίους απευθυνόταν και για τους οποίους ήθελε -όντως- το καλύτερο θα έπρεπε να περάσουν πρώτα από εκεί που ήθελε ο Καποδίστριας) με τους πολίτες που τους αρκούσε μια ταμπέλα, δημιούργησε μια τόσο αρνητική εικόνα του κυβερνήτη που καλλιέργησε το έδαφος για να δολοφονηθεί η μόνη ελπίδα να χτίσουμε όπως πρέπει ένα σωστό κράτος. Από το ξεκίνημα του, δηλαδή.
Τόσο φανατικά κολλημένο με τον στόχο του (να εφαρμοστεί η «δημοκρατία» ακόμη και χωρίς βάσεις) που αμέσως μετά την δολοφονία ανέστειλε την έκδοση της εφημερίδας του γράφοντας:
«Παύομεν την έκδοσιν της εφημερίδος μας, επειδή απολαύσαμεν τον σκοπόν μας- ο τύραννος δεν υπάρχει πλέον.»
Πιο δραματικά χαρακτηριστική δημόσια τοποθέτηση παραμορφωμένου πολιτικά ατόμου που ενέπνεε αμόρφωτους πολιτικά αναγνώστες ίσως να μην υπάρχει στην ιστορία μας, αρχαία και νεότερη.
Θορυβωδώς ενδεικτική της έλλειψης όλων όσων ο Καποδίστριας γνώριζε πως δεν είχαν (και ήθελε να αποκτήσουν) οι πολίτες προτού μπορέσουν να λειτουργήσουν μια δημοκρατία.
Που αν ζούσε σήμερα και μπορούσε να γυρίσει πίσω στον χρόνο, θα έβρισκε τον εαυτό του και θα του έκοβε τα χέρια για να τον προλάβει να μη γράψει όσα θα έγραφε.
Και αν πίστευε (σίγουρα θα τον ήξερε καλύτερα από τον καθένα μας, τον εαυτό του) πως αυτό δεν θα τον σταματούσε, θα του έκοβε και τη γλώσσα για να μην τα μεταφέρει ούτε προφορικά.
Και ίσως δεν έμενε στην ιστορία ούτε σαν αυτόν που δεν υπέγραψε την καταδίκη του οπλαρχηγού των οπλαρχηγών, γιατί μπορεί να μην χρειαζόταν, αλλά η ιστορία μας να κατέληγε διαφορετικά ως προς τι έχουμε σήμερα και να ήταν ένας ανώνυμος, άγνωστος σε όλους ήρωας που «σταμάτησε» τον κακό του, πολιτικά επικίνδυνο, εαυτό.
Αυτά με την ιστορική (αλλά απόλυτα διδακτική, για όποιον το επιθυμεί φυσικά και μπορεί να αντιληφθεί και τα υπόλοιπα περί απόλυτης συσχέτισης, σε όλα τα επίπεδα, του πολιτικού και του πολίτη) αναδρομή.
Διδακτική επειδή καταδεικνύει πως ακόμη και το να είναι κάποιος ο πιο αγνός, ανιδιοτελής, ηθικός άνθρωπος στον κόσμο, κάποιος δηλαδή σαν τον Πολυζωίδη, δεν τον κάνει αυτομάτως και ικανό πολιτικό ον.
(Αυτό που παλεύω δηλαδή να πείσω φίλους και γνωστούς, να μην μπερδεύονται και θεωρούν πως το να είναι καλοί άνθρωποι, καλοί γονείς κλπ τους κάνει αυτομάτως και ικανά πολιτικά όντα ως πολίτες.)
Ένας καλός άνθρωπος για παράδειγμα που όλοι θα έλεγαν πως είναι «ψυχούλα» αλλά δεν αντιλαμβάνεται πως είναι προς όφελος του να μαζέψει τα φύλλα άλλων, στο αποτέλεσμα των πράξεων του είναι χειρότερος πολίτης από τον ληστή τραπεζών που θα καθαρίσει την σχάρα απορροής υδάτων μπροστά από το κρησφύγετο του για να μην πλημμυρίσει το μέρος και να μπορεί να το σκάσει αν χρειαστεί.
Σε μια νεροποντή λοιπόν, χίλιες φορές δέκα ληστές τραπεζών στον ίδιο δρόμο που σκεπτόμενοι το δικό τους καλό θα βοηθούσαν έμμεσα και τους άλλους παρά ηθικοί και νομοταγείς άνθρωποι που δεν έχουν εκπαιδευτεί όμως να είναι καλοί πολίτες και δεν ξέρουν πως να φροντίσουν ούτε για το δικό τους καλό.
https://365meres.wordpress.com/2017/11/19/kinhsh-psyxra-ypologistikh/
Διδακτική επίσης γιατί αν την «φορέσουμε» στο σήμερα δείχνει πόσο επικίνδυνος είναι ο πολιτικός εαυτός όσων «ψωνίζουν» ελπίδα στα άκρα και πόσο -στην «ανάγκη» τους για ελπίδα- η δεκτικότητα τους ακόμη και να τα ξεπεράσουν, οδηγεί σε πολύ σκοτεινά πολιτικά μονοπάτια.
Επιστρέφοντας λοιπόν στο παρόν και στο χαμηλής ποιότητας συνολικό σύστημα που η δημοκρατική -αλλά χωρίς τα απαραίτητα θεμέλια- πορεία μας δημιούργησε και παγίωσε, έχουμε πρόσφατο παράδειγμα.
Είδαμε όλοι τι έγινε όταν το δεξί χέρι της δεξιάς πλευράς παρέκκλινε του δικού του αφηγήματος και κρυφοκοίταξε προς την εξουσία και -αναμενόμενα- έχασε την θέση του.
Αντικαταστάθηκε από λάτρεις του Χίτλερ που το έπαιξαν με ευκολία γνήσιοι πατριώτες. Επαγγελματίες Έλληνες.
Ναζιστές που άφηναν στεφάνια και έκαναν δράσεις για να τους βλέπουν τα δικά τους πρόβατα αλλά που στις αυθόρμητες αντιδράσεις τους έδειχναν πόσο κίβδηλο ήταν το αφήγημα τους περί πατριωτισμού.
Γιατί ποιος πατριώτης δεν ξέρει πως δεν τραγουδάμε τον εθνικό ύμνο και…ποια κοιτάει και ποια κόβει στους στίχους που έγραψε ο ποιητής ή ξεχνάει να κάνει αναφορά για το Δίστομο;
https://365meres.wordpress.com/2018/06/11/nea-sodeia-psifokoutoxortouto-distomo-kai-ta-kleista-faux-xrysa-stomata/
Αφού λοιπόν ο πολιτικός θίασος χρειάζεται στεγανά, (τραγικό για παράδειγμα που σε δημοσκοπήσεις ο κόσμος δείχνει πως υπάρχει έλλειψη δεξιά της ΝΔ, όπως ανέφερε σε μια ανάρτηση του ο φίλος Χρήστος Μάτης) εκατό φορές προτιμότερος ο γραφικός Καρατζαφέρης παλιά, ο γραφικός Βελόπουλος τώρα κοκ παρά υμνητές του Χίτλερ που τυλίγουν με την ελληνική σημαία ευάλωτα (λόγω πολιτικού αναλφαβητισμού) πρόβατα-ψηφοφόρους.
Χίλιες φορές λοιπόν το γραφικό ΚΚΕ παρά κάτι πιο ακραίο και μαύρο, από τα πιο αριστερά της αριστεράς.
Ακόμη κι αν τρομοκρατεί πολλούς με όσα κηρύττει.
Τους φοβίζει γιατί «τρώνε» από αυτά που πουλάει στο ακροατήριο του.
Αν είχαν τα πολιτικά εφόδια θα καταλάβαιναν γιατί το κάνει με τόσο ευλαβικά σταθερό τρόπο που να μοιάζει με πολιτική θρησκεία.
Λειτουργεί έτσι γιατί είναι ο μόνος τρόπος να κρατήσει τον έλεγχο.
Επειδή είναι ο μοναδικός δρόμος που δεν θα το οδηγήσει σε αδιέξοδο.
Χίλιες και ένα εκατομμύριο φορές λοιπόν όλοι αυτοί.
Όταν επόμενες γενιές θα αξίζουν και θα μπορούν να παράγουν καλύτερους πολίτες και ανώτερο πολιτικό σύστημα, θα φτάσουν σε ένα σημείο που το παλιό, αυτό το ίδιο με το σημερινό, θα έχει αντικατασταθεί ομαλά και αθόρυβα με ένα άλλο που δεν θα χρειάζεται γραφικά άκρα για να κρατάνε στεγανά και -φυσικό επακόλουθο- δεν θα υπάρχουν σκοτεινοί αντικαταστάτες τους να περιμένουν στις παρυφές του.
Όταν δεν θα χρειάζεται να τετραγωνίσουμε τον κύκλο για να καταλάβουμε πως πρέπει να υπάρχουν ικανοί πολίτες και χάρη σε αυτούς να υπάρχει μια κοινή -και χωρίς αρχή μέση και τέλος- αξιόλογη, αξιόπιστη και σταθερή βάση πάνω στην οποία να προσθέτουμε επίπεδα, αν θέλουμε η εξέλιξη των πραγμάτων να είναι πάντα θετική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου