Θεσσαλονίκη: Πέθανε ο θρυλικός Πιέρο

Το θάνατο του Πέτρου Παπαϊωάννου, γνωστού ως «Πιέρο» (Piero), ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 76 ετών ανακοίνωσαν προ ολίγου η... Πρόεδρος και το Διοικητικό Συμβούλιο του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Κεντρικής Μακεδονίας.

Ο «Πιέρο» ο οποίος τη δεκαετία του ’80 ήταν γνωστός στην νυχτερινή ζωή της πόλης ως ιδιοκτήτης χώρων διασκέδασης αλλά και ως dj, περιθάλπτηκε στο Θεραπευτήριο Χρονίων Παθήσεων Θεσσαλονίκης του ΚΚΠΚΜ «Ο Άγιος Παντελεήμων» από τον Απρίλιο του 2021 κατόπιν της δικής του επιθυμίας και την συμβολή όλων όσων τον αγάπησαν και υπήρξε για αυτούς αναφορά των εφηβικών και νεανικών τους χρόνων.

Όλους αυτούς τους μήνες ο Πέτρος Παπαϊωάννου απολάμβανε τη φροντίδα, τη νοσηλεία και την αγάπη των εργαζομένων και ήταν ευτυχής που διαβιούσε σε ένα νέο περιβάλλον στοργής και συντροφικής κοινωνικότητας.

Ο θάνατός του επήλθε συνεπεία αιφνίδιας καρδιοαναπνευστικής ανακοπής το απόγευμα της Παρασκευής 29.10.2021.


Η νεκρώσιμος ακολουθία θα τελεστεί την Κυριακή 31.10.2021 στις 12.30 μμ, από τον Ιερό Ναό Αγίων Αναργύρων εντός του παραρτήματος «Ο Άγιος Παντελεήμων».

Την τελετή και τα έξοδα κηδείας αναλαμβάνει το Κέντρο Κοινωνικής Πρόνοιας Κεντρικής Μακεδονίας.

Υπενθυμίζεται πως ο "Πιερο" από τον Αύγουστο του 2019 είχε υποστεί σχεδόν ολική τύφλωση και έμενε μόνος του σε άθλιες συνθήκες σε ένα ισόγειο διαμέρισμα στην Ανατολική Θεσσαλονίκη. Τον Μάρτιο ο ίδιος απηύθυνε έκκληση για βοήθεια και με άμεση κινητοποίηση του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Κεντρικής Μακεδονίας βρήκε μια νέα στέγη και την απαραίτητη φροντίδα.

Το πρώτο μαγαζί στο οποίο έβαλε τη δική του σφραγίδα, έγινε σε έναν χώρο πίσω από το Ποσειδώνιο. Όχι πολύ μακριά από εκεί που μένει. “Ήταν το Luxemburg. To μεγαλύτερο κλαμπ στην Ελλάδα” αναφέρει στο GRTimes. “Στη συνέχεια ακολούθησε το Tiffany’s στην Ικτίνου, και το παλιό Imperial στην οδό Λασσάνη, το οποίο ονομάστηκε για πρώτη φορά “Pieros”. Το προσωνύμιο με το οποίο με βάφτισαν στη Μύκονο και το μετέφεραν εδώ οι δικοί μου άνθρωποι. Αυτό το μαγαζί στις αρχές της δεκαετίας του ’80 μεταφέρθηκε στον πρώην κινηματογράφο Ιφιγένεια στη συμβολή Β. Ηρακλείου με Αριστοτέλους. Εκεί, στο ίδιο ακριβώς υπόγειο σήμερα, υπάρχει ένα άλλο γνωστό μαγαζί της Θεσσαλονίκης” προσθέτει.

Και συμπληρώνει: “Ήταν ωραία εκείνη εποχή, προσπαθούσα να κάνω τον κόσμο να διασκεδάζει. Περνούσα και ο ίδιος καλά. Μου άρεσε να φτιάχνω μαγαζιά, αν και στην πορεία εμφανίστηκαν καλοθελητές που με οδήγησαν σιγά σιγά σε μια πολύ άσχημη οικονομική κατάσταση. Τώρα, μου έχουν μείνει κάποιοι λίγοι άνθρωποι που θέλουν να βοηθήσουν. Επειδή έχω χάσει την όρασή μου, κάνουν δουλειές που δεν μπορώ να τις κάνω εγώ. Είναι δύσκολο να ζει κανείς μόνος σε αυτή την κατάσταση”.