Στην πραγματικότητα όλοι οι άνθρωποι έχουμε κάποιες ιδεολογίες στις οποίες πιστεύουμε.
Η διαφορά έρχεται όταν μπλέξεις την ιδεολογία με...
μια ιδέα.
Και όταν κάνεις την ιδέα επάγγελμα, με νονά την ιδεολογία.
Ιδέα όχι σαν κάτι ιδεώδες αλλά σαν μετατροπή μιας σκέψης σε κάτι που σου αποφέρει
κέρδος. Υλικό ή ηθικό. Χρήμα ή εξουσία. Ένα από αυτά ή και όλα μαζί…
Τότε η ιδεολογία έρχεται σε πλήρη σύγκρουση με όσα κάνεις. Όσα πιστεύεις ή λες πως πιστεύεις, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την σκληρή πραγματικότητα. Με το γεγονός πως αν τα πιστεύεις ξεκινάει μια εσωτερική σύγκρουση, να βρεις δικαιολογίες πως δεν τα καταστρατηγείς. Να πείσεις πρώτα τον εαυτό σου, για να μπορέσεις να πείσεις και τους άλλους.
Όπως συμβαίνει πολλές φορές με τους βουλευτές. Που έχοντας (οι περισσότεροι) και κάτι αδιόρατα ιδεατό στο μυαλό τους όταν ξεκινάνε, να τους το αναγνωρίσουμε αυτό, αποφασίζουν να εμπλακούν με τα κοινά υπό την «πνευματική καθοδήγηση» μιας συγκεκριμένης πολιτικής ιδεολογίας.
Με το που διαβαίνουν όμως το κατώφλι της εξουσίας, στην μορφή που είναι δομημένο το σύστημα, η ιδεολογία αρχίζει να ξεθωριάζει πολύ γρήγορα, σαν σκιά που χάνεται όταν δεν μπορούμε (ή δεν επιθυμούμε) να φωτίσουμε ένα σώμα όπως πρέπει.
η συνέχεια του εξαιρετικού άρθρου στο https://365meres.wordpress.com/2016/02/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου