Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Οποία έκπληξη μετά από τριάντα [30] ολόκληρους μήνες. Δήλωσε ο υφυπουργός Δικαιοσύνης Παπαγγελόπουλος ότι η υπόθεση των θαλασσοδανείων των κομμάτων έχει τεθεί στο Αρχείο και η είδηση έκανε το γύρο των ΜΜΕ και του διαδικτύου. Μα δεν είναι είδηση αυτό. Η απαλλαγή των ...
τραπεζιτών με νομοθετική παρέμβαση χρονολογείται από τον Απρίλιο του 2013.
Μεγάλη εντύπωση μου έκανε και η δήλωση του Βύρωνα Πολύδωρα, ο οποίος είπε σε ραδιοφωνική εκπομπή «τώρα, μαθαίνω ότι έδωσαν άφεση αμαρτιών». Δεν ήταν αυτός βουλευτής της ΝΔ, όταν ψηφίσθηκε η σχετική διάταξη; Δεν έγινε, βέβαια, ονομαστική ψηφοφορία, αλλά νύκτωρ, ως συνήθως, τρεις βουλευτές της ΝΔ υπέβαλαν εκπρόθεσμη ν-τροπολογία σε άσχετο, ως συνήθως, νομοσχέδιο, η οποία έγινε δεκτή κατά πλειοψηφία με τη Βουλή άδεια, κατά τα ειωθότα. Στην πλειοψηφία ανήκε και ο Βύρων. Δεν έμαθε τίποτε σχετικώς; Δεν του το είπαν; Το κράτησαν μυστικό;
Ιδού η απόδειξη:
Άρθρο 78 ν. 4146/2013
«Δεν συνιστά απιστία, κατά την έννοια των άρθρων 256 και 390 του Ποινικού Κώδικα, για τον Πρόεδρο, τα μέλη του Δ.Σ. και τα στελέχη των Τραπεζών, η σύναψη δανείων πάσης φύσεως με νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, του ευρύτερου δημοσίου τομέα, όπως αυτός οριοθετείται κατά νόμο, καθώς και η εν γένει παροχή πιστώσεων σε αυτά, εφόσον πληρούνται οι ακόλουθες προϋποθέσεις: α) υφίστανται αποφάσεις των θεσμοθετημένων εγκριτικών επιτροπών ή οργάνων κάθε τράπεζας και β) τηρήθηκαν, κατά τη χορήγηση τους, οι σχετικές κανονιστικές πράξεις της Τράπεζας της Ελλάδος (ΠΔΤΕ)».
Και τούτο, επειδή ο εισαγγελέας Πεπόνης είχε ολοκληρώσει τη σχετική προκαταρκτική εξέταση και ήταν έτοιμος να ασκήσει ποινικές διώξεις.
Διαβάστε ρεπορτάζ της εποχής για να θυμηθείτε ποία αγλαΐσματα της ανηθικότητας, της κωλοτούμπας, της αμετροέπειας, της κομματοκρατίας, της συμφεροντολογίας και της αμνησίας μάς κυβερνούν διαχρονικώς.
Ήταν τότε που και ο κ. Παπαχελάς είχε δικαιολογήσει το πραξικόπημα αυτό γράφοντας την 29.04.2013 ότι οι δικαστές δεν γνωρίζουν από τέτοια και θα μπορούσαν οδηγηθούν σε άδικες αποφάσεις. Ας τον απολαύσουμε:
Οι ικανοί και οι συκοφάντες
Του Αλέξη Παπαχελά
«Ο οξύς αριστεροδεξιός λαϊκισμός μας έχει πείσει ότι οι άνθρωποι που αναλαμβάνουν κρίσιμες δημόσιες θέσεις πρέπει να πληρώνονται ελάχιστα. Πρόκειται για ένα ωραίο ιδεολόγημα ενός κομματικού μικρόκοσμου, ο οποίος με αυτό τον τρόπο αποκλείει ανθρώπους της αγοράς που θα ήθελαν ενδεχομένως να προσφέρουν και βοηθά τους διάφορους ανεπάγγελτους πολιτευτές, κομματικούς απαράτσικ κλπ.
Σαν να μην έφτανε όμως αυτό το πρόβλημα, όποιος αναλαμβάνει ή κατέχει δημόσια θέση διατρέχει τον «κίνδυνο του εισαγγελέα». Προφανώς και πρέπει ο καθένας που διαχειρίζεται δημόσιο χρήμα να νιώθει τον φόβο των ελεγκτικών μηχανισμών και της Δικαιοσύνης. Καμιά αντίρρηση. Το πρόβλημα αρχίζει από την ώρα που οιοδήποτε δημοσίευμα και κάθε συνδικαλιστική καταγγελία μπορεί να καταλήξει με συνοπτικές διαδικασίες σε μια ποινική δίωξη και τελευταία και σε περιοριστικούς όρους ή και προφυλακίσεις. Είναι λογικό, μέσα στο σημερινό περιβάλλον, το σύστημα της Δικαιοσύνης να αποφεύγει να στείλει υποθέσεις στο αρχείο, επειδή φοβάται τυχόν πολιτικές ή μηντιακές αντιδράσεις. Είναι επίσης λογικό, από μια άποψη, να υπάρξουν υπερβολές από την πλευρά της Δικαιοσύνης. Ελλοχεύει, όμως, ο κίνδυνος της σπίλωσης αθώων και μιας άκρως υπερβολικής σκληρότητας. Εχουμε σειρά παραδειγμάτων από απολύτως έντιμους ανθρώπους, οι οποίοι ούτε λαμόγια είναι ούτε κέρδισαν ένα ευρώ από τη θητεία τους στο Δημόσιο. Ταλαιπωρήθηκαν ή ταλαιπωρούνται επί πολλά χρόνια και χωρίς να το καταλάβουν βρίσκονται στο επίκεντρο κομματικών, συνδικαλιστικών ή επιχειρηματικών πολέμων. Και βεβαίως όταν κατηγορούνται η είδηση βρίσκεται στην πρώτη σελίδα, όταν αθωώνονται κάπου στα ψιλά των πίσω σελίδων. Η ειρωνεία είναι πως κάθε κόμμα εκμεταλλεύεται πολιτικά το ευκολομάσητο σκανδαλολογικό «φαγητό» που του σερβίρουν διάφοροι επιτήδειοι και μετά όταν έρχεται στην κυβέρνηση υποφέρει από τους ίδιους…»
Πράγματι, οι δικαστές γνωρίζουν μόνον από κλοπές μπουκαδόρων, αυθαίρετες κατασκευές μεροκαματιάρηδων, παρατεταμένο αυτόφωρο για € 20.000 οφειλής στο Δημόσιο, βρισίδι της κυρα-Κατίνας προς τον κυρ-Μήτσο, αποφυγή πληρωμής εισιτηρίου κ.ο.κ. Πού να καταλάβουν ότι δεν διαπράττονται απιστίες, όταν ο εκάστοτε πρωθυπουργός ή υπουργός εντέλλεται τα διορισμένα από αυτόν τραπεζικά όργανα να κάνουν τα στραβά μάτια και να ρίξουν στη θάλασσα τις καταθέσεις των πολιτών, για τη σωτηρία των οποίων κλαίνε γοερά τώρα και παίρνουν δάνεια στο όνομα του ελληνικού λαού για να στηρίζουν τράπεζες που στέκονται σε πήλινα πόδια.
Μήπως ήλθε η ώρα για ένα νέο κίνημα Αγανακτισμένων; Αλλά αυτή τη φορά όχι μπροστά στη Βουλή. Μπροστά στον Άρειο Πάγο, όπως είχε προτείνει παλαιότερα ο Π. Τραϊανού. Επειδή η Δικαιοσύνη θα μπορούσε να ερμηνεύσει τον νόμο σύμφωνα με το Σύνταγμα και να αποφανθεί ότι η ως άνω απαλλακτική διάταξη είναι κρυπτοαμνηστευτική, άρα αντισυνταγματική και ανίσχυρη. [Άρθρο 47 Συντάγματος «….3. Αμνηστία παρέχεται μόνο για πολιτικά εγκλήματα, με νόμο που ψηφίζεται από την Ολομέλεια της Βουλής με πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών. 4. Αμνηστία για κοινά εγκλήματα δεν παρέχεται ούτε με νόμο.»]
Σώτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου