Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Πρόλογος: 1] Αφιερούται σε όσους πιστεύουν σε κυβέρνηση αρίστων ή εξωκοινοβουλευτικών [οριζόμενων από τους πολιτικούς που εκλέγουμε εμείς].
2] Γεώργιος Παπαδόπουλος το 1968: «Στέλνω τους επίορκους δημοσίους υπαλλήλους στα Πειθαρχικά Συμβούλια και αυτοί τους αθωώνουν».
Μετά; Τί μετά! Τα εξής απλά και πάσι γνωστά ήδη από το 1968!!
Από την ετήσια έκθεση του Λέανδρου Ρακιντζή [Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης] για τη διαφθορά εν έτει μνημονιακώ τετάρτω και δεκάτω και δις χιλιοστώ.
«Εξάλλου υπάρχουν μερικοί αρνητικοί παράγοντες που λειτουργούν υπέρ της διαφθοράς και της κακοδιοίκησης, όπως:
α) η έλλειψη κατάλληλων μηχανισμών για τον αποτελεσματικό έλεγχο της δημόσιας διοίκησης, καθόσον το σύνολο του ελεγκτικού και επιθεωρησιακού έργου του κράτους ασκείται από τα Σώματα και τις Υπηρεσίες Επιθεώρησης και Ελέγχου, τα οποία δρουν ανεξαρτήτως, χωρίς να συνεργάζονται μεταξύ τους, ενώ αποτελούν οργανικά τμήματα των διαφόρων Υπουργείων στα οποία υπάγονται. Λόγω δε του διαφορετικού θεσμικού τους πλαισίου, της αοριστίας ή της αλληλοεπικαλύψεως των αρμοδιοτήτων τους, της μη ομοιομορφίας των μεθόδων και της πρακτικής των διενεργουμένων από αυτά ελέγχων και των συντασσομένων απ' αυτά εκθέσεων και πορισμάτων και της διαφορετικής νοοτροπίας και προελεύσεως των στελεχών αυτών πολλά εκ των οποίων αναπτύσσουν πνεύμα υπηρεσίας – esprit de corps, δεν επιτυγχάνεται η πλήρης και αρμονική συνεργασία μεταξύ τους, η δε ποσοτική και, κυρίως η ποιοτική απόδοση τους δεν ανταποκρίνεται, σε γενικές γραμμές, ούτε στον αριθμό των στελεχών τους, ούτε στα διαθέσιμα σ’ αυτά μέσα. Παρίσταται έτσι ανάγκη για την κατά περίπτωση επανάληψη ή συμπλήρωση των ελέγχων, κυρίως για τον καταμερισμό των ευθυνών. Την κατάσταση αυτή επιτείνουν οι χαμηλής ποιότητος ΕΔΕ, που διενεργούνται από τις υπηρεσίες, που πολλές φορές καλύπτουν τους παρανομούντες με αβάσιμες αιτιολογίες,
β) τα γραφειοκρατικά εμπόδια, οι χαμηλής ποιότητας μηχανισμοί ακόμη και κανόνες-νομοθετικές ρυθμίσεις που θεσπίσθηκαν ad hoc για να επιτρέψουν ή να καλύψουν διεφθαρμένες συμπεριφορές και οι συχνές αλλαγές του θεσμικού πλαισίου,
γ) η ενίοτε βραδύτητα των ελέγχων και η ανεπάρκεια ή αοριστία των πορισμάτων και εκθέσεων, που αποφεύγουν να αναζητήσουν ευθύνες, αρκούμενες σε απλά ευχολόγια,
δ) η έλλειψη επαρκούς προστασίας των επιθεωρητών, κατά των οποίων πολλές φορές υποβάλλονται προς εκφοβισμό αβάσιμες μηνύσεις και αγωγές αποζημιώσεως, με αποτέλεσμα πολλοί απ' αυτούς να διστάζουν να Βεβαιώσουν παραβάσεις. Πρέπει οι επιθεωρητές να δρουν με αίσθημα ασφάλειας, η δε Πολιτεία να λάβει τα κατάλληλα μέτρα, με την παροχή πλήρους νομικής προστασίας ακόμη και στους συνταξιούχους επιθεωρητές και οι ψευδώς καταγγέλλοντες να υφίστανται από την ποινική δικαιοσύνη αυτεπάγγελτα και με ταχείες διαδικασίες τις συνέπειες,
ε) η ανέλεγκτη εξουσία που παρέχεται στους αρμόδιους για να αποφασίζουν, την οποία πολλές φορές ασκούν χωρίς διάκριση και λογικούς περιορισμούς, με μόνη την επίκληση της πολιτικής βούλησης,
στ) η μερική έλλειψη διαφάνειας, καθώς το πρόγραμμα «Διαύγεια» δεν καλύπτει όλες τις περιπτώσεις γεγονός που εμποδίζει κάθε ενδιαφερόμενο να έχει πρόσβαση σε πληροφορίες ώστε να τις χρησιμοποιήσει για τον έλεγχο της δημόσιας διοικητικής δράσης, με ταυτόχρονη, Βέβαια, προστασία των προσωπικών δεδομένων, χωρίς, όμως, υπό το πρόσχημα της προστασίας αυτών, να παρέχεται κάλυψη σε παραβατικές συμπεριφορές ή να παρεμβάλλονται εμπόδια στον έλεγχο,
ζ) η βραδύτητα στην απονομή της δικαιοσύνης και η εν πολλοίς ανεπάρκεια των Δικαστηρίων να επιβάλουν το νόμο, κυρίως στα οικονομικά εγκλήματα, όπου πολλοί διαφεύγουν δια της μεθοδευμένης παραγραφής των αδικημάτων, όπως και η διακριτική μεταχείριση των επωνύμων που απαλλάσσονται με την έκδοση Βουλευμάτων και μάλιστα για έλλειψη προθέσεως αντί της επ' ακροατηρίω διαδικασίας όπου δια της ζωντανής διαδικασίας μπορεί να διακριβωθεί, όπως και η σε μεγάλο βαθμό ποινική και πειθαρχική ατιμωρησία των δημοσίων υπαλλήλων, που έχει δημιουργήσει στους παρανομούντες αίσθημα ασυδοσίας. Επισημαίνεται ότι μόνο με την ταχεία απόδοση της δικαιοσύνης επιτυγχάνεται η σκοπούμενη ειδική και γενική πρόληψη των κάθε είδους παραπτωμάτων, θεωρώ ότι το πρόβλημα της απονομής της δικαιοσύνης είναι το σοβαρότερο και περισσότερο δυσεπίλυτο και με πολλαπλές συνέπειες σε όλες τις εκφάνσεις του δημοσίου και κυβερνητικού έργου και κυρίως στην οικονομική ανάπτυξη, για την οποία πρέπει να εξασφαλίζεται ασφάλεια δίκαιου. Στο σημείο αυτό, πρέπει να παρατηρήσουμε ότι η χώρα μας έχει καταδικαστεί σε πάνω από 400 περιπτώσεις από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, για την βραδύτητα απονομής της Δικαιοσύνης. Δυστυχώς οι διάφοροι παράγοντες που θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην ταχύτερη απονομή της Δικαιοσύνης ενδιαφέρονται συνήθως μόνον για τα δικό τους συνδικαλιστικά μικροσυμφέροντα και ενίοτε αντιδρούν σε κάθε προσπάθεια επίλυσης των προβλημάτων, όπως την επιμήκυνση του ωραρίου λειτουργίας των δικαστηρίων και την διάσπαση του Πρωτοδικείου Αθηνών σε περισσότερα, ο δε σχετικός νόμος παραμένει ανενεργός από το 1983. Είναι όμως γεγονός ότι ήδη ακούγονται διάφορες φωνές και γίνονται κινήσεις για την άρση ή μείωση της αρνησιδικίας, που έχει περιέλθει η ελληνική Δικαιοσύνη.»
Σωτήριος Καλαμίτσης – κατ’ εξακολούθηση και εις το διηνεκές [;] εθνικώς αναξιοπρεπής, αλλ’ ιδιαιτέρως ευγνώμων προς τον Αλέξη που μου επέτρεψε την 05.07.2015 να εκφράσω το «γαμώ το» μου, άμα δε και ταπεινός, πλην αναρχοακροαριστεροκομμουνιστοα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου