Μπορεί οι ήρωες να μην φωταγωγούνται από τις δημοσκοπήσεις (όπου είναι μάλλον «χλωμά» τα πράγματα) και από το «βαστάτε παιδιά» στις πλατείες όπως το 2015, αλλά κάθε tribute μοιραία έχει την πατίνα της νοσταλγίας και όχι την έξαψη του καινούργιου. Και πάλι όμως, η «διανομή» έχει ενδιαφέρον.
Ας τη δούμε:
♦ Ο νέος αρχηγός. Ο Κασσελάκης, άρχισε να τραβάει πάνω του τα φώτα (όπως τότε ο Βαρουφάκης) ενώ μετά τον αναπάντεχο θρίαμβο στην κάλπη του ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει και είναι απελευθερωμένος. Tόσο ο ίδιος όσο και η επικοινωνιακή του ομάδα έχουν μπει στο μεθυστικό μονοπάτι του «anything goes»: «ό,τι κάνουμε πετυχαίνει», άρα για εμάς δεν υπάρχουν κανόνες συμπεριφοράς. Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί η επίδειξη σωματικής ρώμης του προέδρου σε Εργαστήρι Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης για ΑΜΕΑ και η είσοδός του σε τάξη με άσκηση χειροδύναμου λοκατζή (ονομάζεται limbo squat) σε στίβο μάχης. Προφανώς για να δείξει, στα ΑΜΕΑ, μέσα στην ελαφροσύνη του, τι χάνουν που δεν είναι σαν αυτόν!
♦ Ο Κασσελάκης ονόμασε «κρατίδιο» τα Κατεχόμενα της Κύπρου και αυτό δεν είχε καμία επίπτωση στην πορεία του προς την ηγεσία της Κουμουνδούρου. Γιατί να έχουν επιπτώσεις η συμπεριφορά σταρ ή ο εξευγενισμένος πολακισμός και οι ειρωνείες προς τους δημοσιογράφους; Σε έναν από τους ρεπόρτερ είπε: «Εχεις 17 δευτερόλεπτα να μου κάνεις ερώτηση», θεωρώντας ίσως ότι οι άνθρωποι που ξημεροβραδιάζονται στο πεζοδρόμιο έχουν πάθει παράκρουση με το μεγαλείο του και δεν το κάνουν απλά γιατί πρέπει να πληρώσουν το νοίκι τους.
♦ Η σκληρή παρέα και τα τρολ. Βεβαίως, όπως και το 2015, η φαντασμαγορία στηρίζοταν στα «μυαλά»: στον κυνισμό και την τόλμη της κεντρικής παρέας. Τσίπρας και Παππάς είναι φυσικά εδώ. Και ο Παύλος Πολάκης παρών από την αρχή και σε ρόλο κλειδί. Παρόντα και τα τρολ που αποτελούν τη σφραγίδα του πολιτικού εγχειρήματος -και του πνεύματος της παρέας- και τα οποία έχουν διανύσει μια μεγάλη πορεία: από την εποχή των μαγκαλιών ως το «ΝΔ-Παιδεραστές» και την αποφασιστική στήριξη στον Κασσελάκη. Αλλωστε το ίδιο πνεύμα που επέτρεψε τη συγκυβέρνηση με τον Καμμένο —θέλουν «στομάχι» αυτά— είναι ευδιάκριτο και στο colpo grosso της επικράτησης Κασσελάκη.
♦ Το «χρώμα» του 2015. Η πινακοθήκη των προσώπων της εποχής του γέλιου και των δακρύων -κυρίως των δακρύων- είναι ξανά εδώ. Ο Πάνος Καμμένος επέστρεψε στις οθόνες (των κινητών μας), αγκαλιάζεται με τον «υπαρχηγό» του Κασσελάκη, ναύαρχο Αποστολάκη, και μιλάει για «Αφουμιγκέισον», χημική εξόντωση των ποντικών στο πλοίο (αν δεν φύγουν μόνα τους). Τότε έλεγε «στα τέσσερα» στους αντιπάλους του Τσίπρα στη Βουλή με τον συνεταίρο του να μειδιά με ικανοποίηση.
Εκτός από τον πρώην υπουργό Αμυνας, στο κάδρο εμφανίστηκε και ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, Νίκος Κοτζιάς, ο οποίος σύμφωνα με το «Βήμα», επιστρέφει και «εντάσσεται στην ηγετική ομάδα Κασσελάκη». Ιδωμεν…
Εκτός από τον πρώην υπουργό Αμυνας, στο κάδρο εμφανίστηκε και ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, Νίκος Κοτζιάς, ο οποίος σύμφωνα με το «Βήμα», επιστρέφει και «εντάσσεται στην ηγετική ομάδα Κασσελάκη». Ιδωμεν…
Στην ατμόσφαιρα όσων ζήσαμε στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν μοιάζει να μπήκε αμέσως και η νέα εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ που επέλεξε ο Κασσελάκης: η βουλευτής Θεσσαλονίκης Δώρα Αυγέρη. Οταν ρωτήθηκε (εδώ) «τι θα δούμε από τον Κασσελάκη κυρία Αυγέρη;» απάντησε με φυσικότητα: «Εεε, ήδη βλέπετε. Βλέπετε εμένα».
Σύμφωνοι, λείπουν κάποιοι καρατερίστες, όπως ο Παύλος Χαϊκάλης που τον κέρδισε η αστρολογία, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει πολιτικές προσωπικότητες που αναπληρώνουν τα κενά με το απαραίτητο χρώμα. Για παράδειγμα η Θεοδώρα Τζάκρη, η Ελένη Αυλωνίτου και ο πρώην διαιτητής Πέτρος Κωνσταντινέας που εξήγησε το «αυτονόητο» για τον Κασσελάκη: «Οταν έρχεται ένας άνθρωπος σε ένα μήνα και παίρνει αυτό το ποσοστό, δεν του ζητάς το πρόγραμμα, του ζητάς αυτόγραφο και να πάρει τη διακυβέρνηση της χώρας».
Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, χωρίς Τσίπρα, το αντι-ΣΥΡΙΖΑ (ή αν θέλετε αντι-Τσίρκο) μέτωπο έδειχνε να μαραζώνει, να χάνει τα αυγά και τα καλάθια. Ποιος να το περίμενε ότι πριν μπει ο Σεπτέμβριος θα εμφανιζόταν ένας «από μηχανής Θεός» (λέμε τώρα…) που όχι απλώς θα έφερνε πίσω την παλιοπαρέα αλλά θα θύμιζε και σε τόσους ανθρώπους που άφησαν στην άκρη ιδεολογικές ταυτίσεις και διαχωριστικές γραμμές, γιατί χρειάστηκε να το κάνουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου