από το 365meres.wordpress.com/
Πέντε ευρώ έφτασαν να πουλάνε την εξάδα τα νερά στις πληγέντες από τις πλημμύρες περιοχές.
Δεν πήγαν οι άνθρωποι σε....
άλλη χώρα, σε άλλους νομούς, σε άλλες πόλεις ή χωριά να τα αγοράσουν.Πέντε ευρώ το νεράκι στους συμπολίτες τους που τους έπνιξε το νερό και μετά μου ψάχνετε πρόσωπα και κόμματα να μας… σώσουν, να αλλάξουν τα πράγματα.
Από αυτούς -και από αυτούς και είναι πάρα πολλοί, μην αυταπατάστε για το αντίθετο- προκύπτουν τα πρόσωπα και τα κόμματα, τα πρώην, τα νυν και τα επόμενα.
Από αυτούς, συνεπικουρούμενοι και από όσους μπορούν πανεύκολα να γίνουν ο αξιωματικός ενός επιβατηγού πλοίου που ξαφνικά, γιατί έτσι, με τη δύναμη των διακριτικών, κρίνει πως μπορεί να θυσιάσει έναν επιβάτη.
Από αυτούς που αποδέχονται το ξύλο μεταξύ οπαδών ως μαγκιά και βάζουν ως «ηθικό» (με το όποιο μυαλό τους) όριο τη μη χρήση αντικειμένων μόνο που αυτό είναι θεωρητικό και όταν αποδέχεσαι σε πρώτη φάση οποιαδήποτε μορφή βίας δεν περνάει από το μυαλό σου το πόσο βίαια μπορεί να παρασυρθείς και -σαν να μη τρέχει τίποτα- να περάσεις ως εντολή από τον εγκέφαλο να κάνεις φονικό όπλο το πόδι σου με στόχο το κεφάλι κάποιου που -σαν γνήσιος ανεγκέφαλος- θα αφήσεις εγκεφαλικά νεκρό.
Από αυτούς, (για να πάμε ακόμη λίγο, όχι πολύ, πίσω) και από όσους χωρίς ενδοιασμό μπορούν, για το παραπάνω χρήμα της θέσης ευθύνης, να γίνουν αυτός που θα δεχθεί χωρίς ουσιαστική εκπαίδευση να παίζει ελαφρά τη καρδία με τις λεπτές γραμμές που χωρίζουν από τη ζωή και τον θάνατο όσους κινούνται σε γραμμές τρένων.
Από αυτούς (για να πάμε ακόμη πιο πίσω) που τους… καίει μόνο να χτίσουν, που βρίσκουν αυτούς που τους νοιάζει μόνο να τα χτίσουν, που θα βρουν αυτούς που δεν τους νοιάζει που και πως αυτά θα χτιστούν, που εργάζονται για μια υπηρεσία ενός κράτους που νοιάζεται πως να κάνει πως νοιάζεται χωρίς πραγματικά να νοιάζεται να γίνει κάτι σωστά και καταλήγουν μαζί με τα ξερά να καίγονται και τα χλωρά και να λέμε πως ήταν η κακιά η στιγμή και ήταν… μάτι και να ακούς τους αρμόδιους και τους πολιτικούς να δηλώνουν «να μας βγει το μάτι αν το αφήσουμε να ξανασυμβεί» κλείνοντας τα μάτια στους αγαθούς που πιστεύουν -για νιοστή φορά- τις αερολογίες τους και κλείνοντας το μάτι σε όλους όσους είναι έτοιμοι να φτιάξουν ένα νέο Μάτι…
Δεν πάω πιο πίσω γιατί τα μάτια των περισσοτέρων βλέπουν όμως μέχρι εκεί, απλά βλέπουν, αρνούμενοι να κάνουν την καταγραφή και να ενεργοποιήσουν συνάψεις σοβαρών σκέψεων στον εγκέφαλο τους.
Πόσες ηθικές «σφαλιάρες» πρέπει να «φάει» ένας πολίτης σε αυτή τη χώρα για να αποδεχθεί το προφανές;
Αν έχεις πικρές μελιτζάνες, δεν υπάρχει η παραμικρή περίπτωση, όσο κι αν το ζορίσεις, όσες μαγειρικές αλχημείες και αν κάνεις, να φτιάξεις σωστό, καλό μπριάμ.
Το να περιμένει λοιπόν κάποιος από τα κόμματα που προκύπτουν από αυτό το σύνολο που όλοι (μαζί με τους αμέτρητους, ίσως και εμάς τους ίδιους, παραπάνω) απαρτίζουμε να μας… σώσουν, να φέρουν ένα καλύτερο αποτέλεσμα, είναι σαν να εθελοτυφλεί πως μπορεί να φτιάξει, όχι νόστιμο, έστω βρώσιμο μπριάμ όταν όχι απλά ένα υλικό είναι «κάπως» γευστικά αλλά όταν μεγάλο μέρος από όλα τα υλικά είναι σάπιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου