Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Ο συνήγορος των αθώων Αλαίκσοις Κούγιας* ανέφερε, ότι φαίνεται στην κάμερα να «της εκτοξεύει μία κλωτσιά», αλλά δεν φαίνονται πρόσωπα, οπότε δεν μπορεί κανείς να πει, ότι δράστης είναι ο Θέμης. Πάντως, δεν ανέφερε, ότι ...
υπάρχει και ισχυρισμός πως ο Θέμης εκσφενδόνισε χαστούκι στη Βαρβάρα.
Κάθε φορά που ακούω ή διαβάζω μία τέτοια κοτσάνα θυμάμαι τον Ζουράρι.
Αντιγράφω από το tvxs της
14.12.2016:
«Συζητήσεις έχει προκαλέσει η αποστροφή του
υφυπουργού Παιδείας Κώστα Ζουράρη κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου για τις
αλλαγές στην Παιδεία και τη σημασία της ελληνική γλώσσας.
Ο Κώστας Ζουράρης αναφερόμενος στη σημασία της
ελληνικής γλώσσας είπε μεταξύ άλλων πως «επί 3.000 κερδίζουμε και χάνουμε νησιά, το θέμα είναι να μη χάνουμε τη γλώσσα μας».
«Νομίζετε ίσως πως δεν απειλούμαστε τώρα ως χώρα,
μόνο κάποια νησιά ζητάει ο Ερντογάν και να χάσουμε μερικά νησιά δεν πειράζει,
τα νησιά θα τα ξαναπαίρνουμε πάντοτε. Τη γλώσσα έχει σημασία να μη μας πάρουν»,
τόνισε και συμπλήρωσε πως η ελληνική γλώσσα απειλείται από παρακμή και
υπονόμευση. Τελεί «υπό απειλή», είπε.»
Ακούς στην τηλεόραση να σου λέει
ο ευρυμαθής παρουσιαστής «του είπε να πάει στον πάτερ» ή κάτω από τις εικόνες
του ρεπορτάζ βλέπεις τη φράση «η Πρόεδρος του λιμάνου της Ραφήνας» και
τρελλαίνεσαι. Ενώ η ανταποκρίτρια σου λέει, ότι «το ατύχημα προκλήθηκε από
παιδαριώδη σφάλμα του νεαρού οδηγού που δεν τροχοπέδησε εγκαίρως, με αποτέλεσμα
να καρφωθεί το αυτοκίνητο στο διαφανή κουβούκλιο».
Άσε για τον «διεθνή ποδοσφαιριστή», η γενική του οποίου είναι «του διεθνή ποδοσφαιριστή»,
ενώ η γενική τού «διεθνές τουρνουά» είναι του «διεθνούς τουρνουά».
Να μη μιλήσω για τις αγγλικές εκφράσεις που χρησιμοποιούν καθημερινά οι
ξενόγλωσσοι παρα-μορφωμένοι μεταφρασμένες σε άψογα ελληνικά, όπως:
-πάρε το χρόνο σου, αντί «με την
ησυχία σου»
-έρωτας με την πρώτη ματιά, όπως μας
ενημέρωσε για τον σύζυγό του ο οικονομικός σύμβουλος του Κούλη κ. Πατέλης, αντί
«κεραυνοβόλος έρωτας».
-θα τον πάρω πίσω, αντί θα τον πάρω
εγώ αργότερα. Άσε που μπορεί να παρεξηγηθείς με το «θα τον πάρω πίσω».
- πετάχτηκε από το πουθενά, αντί
«εμφανίστηκε μπροστά μου από ‘κει που δεν το περίμενα».
-βρέθηκε στη μέση του πουθενά, αντί
«βρέθηκε στην ερημιά».
-απολογούμαι, αντί «ζητώ συγγνώμη».
-ξοδέψαμε ώρες ολόκληρες, αντί «αναλώσαμε
ώρες».
-μπες στα παπούτσια του άλλου, αντί
«έλα στη θέση του»
Να μη μιλήσω για
τη σημαντικότητα του θέματος και την καταδίκαση του κακούργου. Ή το περίφημο
«άνηκε», αντί ανήκε, και το θα «παράξει», αντί θα «παραγάγει». Ή για την
καταγραφή τών μεταβιβασθέντων μετοχών. Ή για το οδηγάω. Ή για τον
τηλεϊατροδικαστή ονόματι Λέων, το επώνυμο του οποίου αρνούνται να κλίνουν
οι πάντες [ο Λέων, του Λέων, τον Λέων], μολονότι
ορθώς αναφέρονται στον Ναπολέοντα, στον Μαυρολέοντα, στον Κοντολέοντα και στον
χαμαιλέοντα φυσικά. Βέβαια, υπάρχει μία εξήγηση: έτσι θέλει ο ιατροδικαστής. Να
είναι το επώνυμό του άκλιτο**. Όπως ο
Βαρουφάκης γράφει το όνομά του με ένα ν, έτσι και ο Γρηγόρης θέλει να είναι το
επώνυμό του άκλιτο. Και γιατί να μην τους μιμηθώ παρακαλώ; Στο εξής, λοιπόν, όποιος
αναφέρεται στην αφεντιά μου υποχρεούται να λέει π.χ. «είδα χθες τον Σωτήρη Καλαμίτσης να οδηγάει». Γούστο
μου, καπέλο μου, ιδιοτροπία μου και καουμποϋλίκι μου. Συνεννοηθήκαμε;
Από τον Σώτος
*Τί είπε ρε το άτομο για τον διακεκριμένο δικηγόρο
**https://sarantakos.wordpress.com/2022/03/24/leon/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου