Μετά την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Τζό Μπάιντεν, ο αγώνας για την αναγνώριση της αντίστοιχης γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας αποκτάει νέα ώθηση. Δίνει το σήμα ώστε όλοι όσοι παλεύουμε για την καταγγελία των ιστορικών εγκλημάτων ενάντια στους Έλληνες της Μαύρης Θάλασσας και της Ιωνίας, να περάσουμε από τη μνήμη στη δράση.
Το «κίνημα της μνήμης» καλείται να υπερβεί τους κομματοκεντρικούς διχασμούς του παρελθόντος, για να αποκτήσει την απαιτούμενη ορμή ώστε να θέσει το ζήτημα στην παγκόσμια κοινωνία των πολιτών. Η ελληνική πολιτεία, κυβέρνηση και τοπική αυτοδιοίκηση, οφείλουν να αποκτήσουν επιτέλους ενιαία στρατηγική για την αναγνώριση της γενοκτονίας, η οποία θα πρέπει να τεθεί στην αιχμή της ελληνικής «ήπιας ισχύος» που προβάλλεται στο εξωτερικό.
Δεν είναι μόνον ζήτημα ιστορικής δικαίωσης. Είναι ζήτημα καταγγελίας του διαχρονικού τουρκικού επεκτατισμού, που πάντοτε επέβαλε τη βίαιη μεταβολή της δημογραφικής, εθνικής και πολιτισμικής σύνθεσης στα εδάφη που επιθυμούσε να στερεώσει την κυριαρχία της. Και όψεις της ίδιας πολιτικής χαρακτηρίζουν τον νέο γύρο της επιθετικότητας που άνοιξε με τα νέα, αυτοκρατορικά σχέδια της Τουρκίας.
Η αναγνώριση, επομένως, της γενοκτονίας που υπέστησαν οι Έλληνες του Πόντου και της Μικρασίας, εκείνης που υπέστησαν οι αδελφοί μας Αρμένιοι και Ασσύριοι, καθώς και η εθνοκάθαρση που σήμερα οι Κούρδοι αντιμετωπίζουν, συνιστούν απαραίτητες προϋποθέσεις τόσο για την άρση του τουρκικού επεκτατισμού, όσο και για τον εκδημοκρατισμό της Τουρκίας, κατ επέκταση, την ειρήνη, την σταθερότητα και την συνύπαρξη στην περιοχή.
Μένουμε Θεσσαλονίκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου