Υπότιτλος: «ο Χατζηπετρής ως πολιτειακός παράγων»
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Όλες αυτές τις μέρες της καταστροφής αδυνατώ να βάλω σε χαρτί τις σκέψεις μου και την οργή μου. Είχα αποσβολωθεί από το απύθμενος θράσος των κυβερνώντων που προσπαθούσαν και ακόμη προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν έγινε και τίποτε ρε αδερφέ.
Διάβαζα τα τρυφερά σημειώματα των συνανθρώπων μου που περιέγραφαν λακωνικά τον άφατο πόνο τους από την απώλεια προσφιλών τους προσώπων. Έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη μου αυτό που έγραψε εν κατακλείδι μία πονεμένη μητέρα που έχασε το παιδί της: «Να αγκαλιάζετε τα παιδιά σας κάθε μέρα». Ναι, πρέπει να τα αγκαλιάζουμε κάθε μέρα, διότι στο κράτος που ζούμε όλα μπορούν να συμβούν.
Ανακαλύψαμε τα αυθαίρετα και την έλλειψη βούλησης των εκάστοτε κυβερνήσεων να τα γκρεμίσουν. Μα και αυτά τα αυθαίρετα δεν νομιμοποιήθηκαν με την περίφημη «τακτοποίηση» για λόγους εισπρακτικούς; Αξίζει κάποιος καθηγητής Πανεπιστημίου με μια πολύ μεγάλη ομάδα φοιτητών να μελετήσουν το φαινόμενο και να συντάξουν πέντε χιλιάδες τόμων περιγράφοντας την απαρχή τής αυθαίρετης δόμησης, τις ενέργειες της Διοίκησης να κατεδαφίσουν αυθαίρετες κατασκευές, τις χιλιάδες των ενστάσεων, προσφυγών και δικαστικών αποφάσεων που εκδόθηκαν στην προσπάθεια των ιδιοκτητών να αποτρέψουν την κατεδάφιση, τα έγγραφα των αρμόδιων υπουργών που ανέστελλαν την κατεδάφιση για λόγους κοινωνικούς κ.λπ. Τα εκατομμύρια, ή μήπως δισεκατομμύρια, των ανθρωποωρών που αναλώθηκαν με την ενασχόληση αυτή [δημοτικοί υπάλληλοι, δικηγόροι, δικαστικοί υπάλληλοι, δικαστές, δικαστικοί επιμελητές, μηχανικοί, αστυνομικοί κ.λπ.].
Μαζί με τα αυθαίρετα ανακαλύψαμε και την καταπάτηση δημοσίων εκτάσεων και δασών. Ακόμη ηχούν στ’ αυτιά μου τα λόγια του Μάρδα που έλεγε το 2015 ότι με την πώληση των καταπατημένων στους καταπατητές, θα εισέπραττε το Δημόσιο € 5 δισ. που θα επέτρεπαν στην κυβέρνηση, μαζί με άλλα έσοδα [που δεν ήλθαν] να απαλλαγεί από τα Μνημόνια.
Ανακαλύψαμε και ότι οι αιγιαλοί δεν είναι για κοινή χρήση, όπου ο παράλιος ιδιοκτήτης μετατρέπει θρασύτατα την προ της ιδιοκτησίας του ακτή σε ιδιωτικό χώρο απόλαυσης και αναψυχής.
Ανακαλύψαμε ότι η κρατική μηχανή αιφνιδιάζεται, όπως πάντα, μόλις συμβεί κάτι κακό, για την αποτροπή ή τον περιορισμό των συνεπειών του οποίου είναι ταγμένη. Ανακαλύψαμε ότι δεν μαθαίνουμε από τα παθήματά μας. Ότι διαθέτουμε πανάκριβο εξοπλισμό, ο οποίος τελεί εν αχρησία.
Νομίζω ότι η αποτελεσματικότητα του κράτους και η νομιμότητα της δράσης του αποτυπώνεται στις δύο φωτογραφίες που παρατίθενται. Η μία είναι από το κέντρο της Αθήνας, στους Αμπελοκήπους. Η άλλη είναι από τα Σπάτα. Δεκάδες χρόνια τώρα δεν κατόρθωσε το κράτος να απαλλοτριώσει δύο σπίτια, για να διανοίξει δύο δρόμους.
Και καπάκι έρχεται ο πολύς κ. Ζουρλάρις και με αποτελειώνει λέγοντας πως και για την καταστροφή στο Μάτι φταίει ο λαός ως πολιτειακός παράγων. Σωστός επιστήμων. Τον είχε προλάβει, όμως, ο μακαρίτης λαϊκός αοιδός και συνθέτης Κηλαηδόνης, όταν τραγουδούσε «Φταίμε κι΄ εμείς, φταίτε κι’ εσείς, φταίνε κι’ οι άλλοι, φταίει κι’ ο Χατζηπετρής».
Στην όλη ζοφερή εικόνα της χώρας με τα Μνημόνια, τη δήθεν έξοδο από αυτά, τον ΕΝΦΙΑ, τη διόγκωση του Δημοσίου με ατέλειωτους διορισμούς ανίκανων, ήλθε να βάλει την τελική πινελιά η μεταγωγή του αρχιδολοφόνου Κουφοντίνα σε φυλακές αγροτικές, όπου μία ημέρα κράτησης θα μετράει για δύο, ώστε, άκουσον άκουσον, να δικαιούται σε 3 χρόνια να ζητήσει να αποφυλακισθεί υπό όρους. Για λόγους ισότητος λέει. Εκεί στις φυλακές του Βόλου, όπου οι κατάδικοι παράγουν πολλά γεωργικά προϊόντα. Δεν έχει σημασία που παραδώσαμε το όνομα «Μακεδονία» και δεν σκεφτήκαμε ούτε τί θα γίνει με τα προϊόντα μας που έχουν στην ονομασία τους τη λέξη «μακεδονικός», εξ ου και τρέχουν τώρα οι επιχειρήσεις μας και δεν φτάνουν, σημασία έχει ότι θα μπoρούμε πλέον να τρώμε προϊόντα της γης μας με το brand name «Koufodina».
Να αγκαλιάζουμε τα παιδιά μας κάθε ώρα. Κάποιος Κουφοντίνας ή Ρουβίκωνας ή Αλαίκσοις ή Χάνος Κλασμένος ή «Οι αντιεξουσιαστές του πρωκτού» ή Δούρου μπορεί να βρεθεί μπροστά τους. Όπως συνέβη με τον Θάνο Αξαρλιάν.
Σώτος
υ.γ. δες και https://geomythiki.blogspot.com/
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Όλες αυτές τις μέρες της καταστροφής αδυνατώ να βάλω σε χαρτί τις σκέψεις μου και την οργή μου. Είχα αποσβολωθεί από το απύθμενος θράσος των κυβερνώντων που προσπαθούσαν και ακόμη προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν έγινε και τίποτε ρε αδερφέ.
Διάβαζα τα τρυφερά σημειώματα των συνανθρώπων μου που περιέγραφαν λακωνικά τον άφατο πόνο τους από την απώλεια προσφιλών τους προσώπων. Έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη μου αυτό που έγραψε εν κατακλείδι μία πονεμένη μητέρα που έχασε το παιδί της: «Να αγκαλιάζετε τα παιδιά σας κάθε μέρα». Ναι, πρέπει να τα αγκαλιάζουμε κάθε μέρα, διότι στο κράτος που ζούμε όλα μπορούν να συμβούν.
Ανακαλύψαμε τα αυθαίρετα και την έλλειψη βούλησης των εκάστοτε κυβερνήσεων να τα γκρεμίσουν. Μα και αυτά τα αυθαίρετα δεν νομιμοποιήθηκαν με την περίφημη «τακτοποίηση» για λόγους εισπρακτικούς; Αξίζει κάποιος καθηγητής Πανεπιστημίου με μια πολύ μεγάλη ομάδα φοιτητών να μελετήσουν το φαινόμενο και να συντάξουν πέντε χιλιάδες τόμων περιγράφοντας την απαρχή τής αυθαίρετης δόμησης, τις ενέργειες της Διοίκησης να κατεδαφίσουν αυθαίρετες κατασκευές, τις χιλιάδες των ενστάσεων, προσφυγών και δικαστικών αποφάσεων που εκδόθηκαν στην προσπάθεια των ιδιοκτητών να αποτρέψουν την κατεδάφιση, τα έγγραφα των αρμόδιων υπουργών που ανέστελλαν την κατεδάφιση για λόγους κοινωνικούς κ.λπ. Τα εκατομμύρια, ή μήπως δισεκατομμύρια, των ανθρωποωρών που αναλώθηκαν με την ενασχόληση αυτή [δημοτικοί υπάλληλοι, δικηγόροι, δικαστικοί υπάλληλοι, δικαστές, δικαστικοί επιμελητές, μηχανικοί, αστυνομικοί κ.λπ.].
Μαζί με τα αυθαίρετα ανακαλύψαμε και την καταπάτηση δημοσίων εκτάσεων και δασών. Ακόμη ηχούν στ’ αυτιά μου τα λόγια του Μάρδα που έλεγε το 2015 ότι με την πώληση των καταπατημένων στους καταπατητές, θα εισέπραττε το Δημόσιο € 5 δισ. που θα επέτρεπαν στην κυβέρνηση, μαζί με άλλα έσοδα [που δεν ήλθαν] να απαλλαγεί από τα Μνημόνια.
Ανακαλύψαμε και ότι οι αιγιαλοί δεν είναι για κοινή χρήση, όπου ο παράλιος ιδιοκτήτης μετατρέπει θρασύτατα την προ της ιδιοκτησίας του ακτή σε ιδιωτικό χώρο απόλαυσης και αναψυχής.
Ανακαλύψαμε ότι η κρατική μηχανή αιφνιδιάζεται, όπως πάντα, μόλις συμβεί κάτι κακό, για την αποτροπή ή τον περιορισμό των συνεπειών του οποίου είναι ταγμένη. Ανακαλύψαμε ότι δεν μαθαίνουμε από τα παθήματά μας. Ότι διαθέτουμε πανάκριβο εξοπλισμό, ο οποίος τελεί εν αχρησία.
Νομίζω ότι η αποτελεσματικότητα του κράτους και η νομιμότητα της δράσης του αποτυπώνεται στις δύο φωτογραφίες που παρατίθενται. Η μία είναι από το κέντρο της Αθήνας, στους Αμπελοκήπους. Η άλλη είναι από τα Σπάτα. Δεκάδες χρόνια τώρα δεν κατόρθωσε το κράτος να απαλλοτριώσει δύο σπίτια, για να διανοίξει δύο δρόμους.
Και καπάκι έρχεται ο πολύς κ. Ζουρλάρις και με αποτελειώνει λέγοντας πως και για την καταστροφή στο Μάτι φταίει ο λαός ως πολιτειακός παράγων. Σωστός επιστήμων. Τον είχε προλάβει, όμως, ο μακαρίτης λαϊκός αοιδός και συνθέτης Κηλαηδόνης, όταν τραγουδούσε «Φταίμε κι΄ εμείς, φταίτε κι’ εσείς, φταίνε κι’ οι άλλοι, φταίει κι’ ο Χατζηπετρής».
Στην όλη ζοφερή εικόνα της χώρας με τα Μνημόνια, τη δήθεν έξοδο από αυτά, τον ΕΝΦΙΑ, τη διόγκωση του Δημοσίου με ατέλειωτους διορισμούς ανίκανων, ήλθε να βάλει την τελική πινελιά η μεταγωγή του αρχιδολοφόνου Κουφοντίνα σε φυλακές αγροτικές, όπου μία ημέρα κράτησης θα μετράει για δύο, ώστε, άκουσον άκουσον, να δικαιούται σε 3 χρόνια να ζητήσει να αποφυλακισθεί υπό όρους. Για λόγους ισότητος λέει. Εκεί στις φυλακές του Βόλου, όπου οι κατάδικοι παράγουν πολλά γεωργικά προϊόντα. Δεν έχει σημασία που παραδώσαμε το όνομα «Μακεδονία» και δεν σκεφτήκαμε ούτε τί θα γίνει με τα προϊόντα μας που έχουν στην ονομασία τους τη λέξη «μακεδονικός», εξ ου και τρέχουν τώρα οι επιχειρήσεις μας και δεν φτάνουν, σημασία έχει ότι θα μπoρούμε πλέον να τρώμε προϊόντα της γης μας με το brand name «Koufodina».
Να αγκαλιάζουμε τα παιδιά μας κάθε ώρα. Κάποιος Κουφοντίνας ή Ρουβίκωνας ή Αλαίκσοις ή Χάνος Κλασμένος ή «Οι αντιεξουσιαστές του πρωκτού» ή Δούρου μπορεί να βρεθεί μπροστά τους. Όπως συνέβη με τον Θάνο Αξαρλιάν.
Σώτος
υ.γ. δες και https://geomythiki.blogspot.com/
