Με την μεγαλοψυχία της κυβέρνησης που μετά το τελευταίο ψέκασμα σκέφτεται να καταργήσει τα χημικά από τις συγκεντρώσεις-διαμαρτυρίες-πορείες συνταξιούχων και ....
εργαζόμενων.
Είναι και να γελάς, όταν θυμάσαι πως κάποιοι πίστευαν πως υπάρχει κυβέρνηση που να καταργήσει τους σύγχρονους πραιτοριανούς που υπάρχουν μόνο για να την προστατεύουν.
Την προηγούμενη, αυτή, την επόμενη…
Άσε τις χαρές που θα κάνουν τα ανθρωπάκια με τα κράνη και τις σιδερόφραχτες στολές.
(Κάθε σύγκριση αυτών με τους απλούς αστυνομικούς είναι από μόνη της αστεία)
Θα χορτάσουν να ρίχνουν ξύλο…
Πώς δηλαδή θα σταματάνε τώρα τον κόσμο από ένα ντου για παράδειγμα όταν θα θέλει να μπει σε ένα υπουργείο;
Στο τέλος παίζει να ζητήσουν από μόνοι τους οι συνταξιούχοι και οι εργαζόμενοι την επαναφορά των χημικών….
Αν υπάρχουν…Όχι τα χημικά…Αυτοί…
Είναι να κλαις και να γελάς (κλαυσίγελος λέγεται και μόνο οι μεγάλοι σατιρικοί και οι Έλληνες πολίτες ως πολιτικά όντα είναι ικανοί να στον προσφέρουν) που οι περισσότεροι ξεχνάνε πως κι άλλες φορές στα δύσκολα οι παππούδες φάγανε χημικά και που ξαφνιάζονται και πέφτουν από τα σύννεφα για την συμπεριφορά της -εκάστοτε- κυβέρνησης απέναντι τους όταν υπάρχουν ζόρικα θέματα και οι εκλογές είναι μακριά.
Είναι να δακρύζεις από τα γέλια που, υπάρχουν ακόμη πάρα πολλοί που πιστεύουν πως το κάθε μαντρί, όταν γίνεται κυβέρνηση, τους βλέπει σαν κάτι διαφορετικό από ενοχλητικά ζωύφια και έντομα που θα τα ψεκάσει χωρίς δεύτερη σκέψη όταν το πλησιάζουν πολύ κοντά…
Είναι να γελάς για να μην κλάψεις που ακόμη και τώρα υπάρχει ένα 45% του πληθυσμού που
κάθεται στα σοβαρά και επιλέγει ποιον θεωρεί ως καταλληλότερο πρωθυπουργό.
Που θα προτιμούσες να φας από μόνος σου χημικά για να μην τους λούζεσαι μαζί τους να τους βλέπεις να μιλάνε π.χ για την δημόσια παιδεία ενώ έχουν τα παιδιά τους από το δημοτικό στα ιδιωτικά και το μόνο δημόσιο που θα ακουμπήσουν ποτέ θα είναι ο μισθός του πολιτικού, αν ακολουθήσουν την καριέρα του γονιού τους ή η -με κάποιο τρόπο- άμεση ή έμμεση πρόσβαση σε κρατικά/κοινοτικά χρήματα για ο,τι κι αν σκαρώσουν. Εταιρείες, οργανώσεις, ιδρύματα…
Είναι να κλαις τελικά με την τιμή που σου κάνουν, να σε κυβερνούν από τότε που γεννήθηκες
(όποια κι αν είναι η ηλικία σου κι όσο πιο μεγάλος/η σε ηλικία τόσο μεγαλύτερη η ευθύνη σου) τόσο τεράστιες προσωπικότητες που βλέπουν τόσο πιο μπροστά….
Που φτάσαμε οι πολιτικές τους να κοντεύουν να εξαφανίσουν τους εργαζόμενους και κατ´ επέκταση τους συνταξιούχους.
Όχι για τίποτα άλλο….
Ώστε στο μέλλον να μην υπάρχουν για να τους ψεκάζουν και μετά να αναγκάζονται να βγάζουν τέτοιες εντολές…
https://365meres.wordpress.com/2016/10/04
