Χθες παραδόθηκαν στην Ελλάδα τα λείψανα 16 Ελλαδιτών καταδρομέων πεσόντων του ΝΟΡΑΤΛΑΣ. Η τελετή....
έγινε στην κείμενη μακράν Κύπρο.
Προχθές ο «χημικός Αλη-Τόσκας» ψέκασε με αέρια τους ηλικιωμένους συνταξιούχους, για να αποτρέψει την εξ εφόδου κατάληψη των ανακτόρων του Μαξίμου. Δεν είχε ευθύνη, όμως. Την εντολή είχε δώσει υφιστάμενός του χωρίς να τον ρωτήσει. Διέταξε και ΕΔΕ να ΄ουμ.
Οι ειδήσεις με βρήκαν να διαβάζω τη συνέντευξη-βιβλίο του ταξιάρχου ε.α. Παναγιώτη Σταυρουλόπουλου, στρατοπεδάρχη της ΕΛΔΥΚ τον Ιούλιο του 1974 [«Το χρονικό της μάχης της ΕΛΔΥΚ – 14-16.08.1974»]. Συνταγματάρχης τότε συνόδευσε τους 450 νεοσύλλεκτους οπλίτες που θα αντικαθιστούσαν ισάριθμους «ελδυκάριους» που θα απολύονταν. Αφού είχε γίνει η αντικατάσταση με το οχηματαγωγό «ΛΕΣΒΟΣ» [κυβερνήτης ο πλωτάρχης Ελευθέριος Χανδρινός], το σκάφος μόλις είχε ξανοιχτεί από την Αμμόχωστο την 20.07.1974, όταν πληροφορήθηκαν ότι επιχειρείται απόβαση των Τούρκων και έχει κηρυχθεί γενική επιστράτευση στο νησί. Οι απολυόμενοι αναρωτιούνταν τί πρέπει να γίνει αναλογιζόμενοι ότι τα «στραβάδια» που μόλις τους αντικατέστησαν δεν θα ήξεραν «πού τους πάνε τα τέσσερα». Τότε, πλωτάρχης και συνταγματάρχης αποφασίζουν να επιστρέψουν και να αποβιβάσουν τους «απολυόμενους» προς ενίσχυση της ΕΛΔΥΚ. Και συνεχίζει επί λέξει ο ταξίαρχος: «Ο Κυβερνήτης …. διέταξε το άνοιγα μερικών κιβωτίων με τον φορητό οπλισμό που δεν είχε εκφορτωθεί στην Αμμόχωστο, προκειμένου να τα πάρουν μερικοί οπλίτες που θα επέστρεφαν στο Στρατόπεδο μέσω του όρους Τρόοδος, ώστε να μην είναι τελείως άοπλοι στη διαδρομή…. Από ό,τι έμαθα εκ των υστέρων ο Κυβερνήτης πέρασε ΕΔΕ γι’ αυτή του την ενέργεια. Τρελλά πράγματα, τί να πω; Μα άοπλους θα μας άφηνε να ταξιδέψουμε μέσα από τους τουρκοκυπριακούς θύλακες;;»
Και τότε θυμήθηκα διάφορους «αγωνιστές» της Δημοκρατίας και πολιτικούς «έχοντας προσφέρει πολυτίμους και πολλαπλάς [ποίας;] υπηρεσίας εις το Έθνος». Ουάου!
Άρθρο 28 ν. 1759/1988
«Απονέμεται στην Ασπασία χήρα του δικηγόρου Νικηφόρου Μανδηλαρά μηνιαία προσωπική σύνταξη από το Ταμείο Νομικών (Τ.Ν.) και προσωπική μηνιαία περιοδική επικουρική παροχή από τον Κλάδο Επικουρικής Ασφάλισης Δικηγόρων (Κ.Ε.Α.Δ.) ίση με ποσοστό 75 % της κάθε φορά κύριας σύνταξης και 50 % της επικουρικής αντίστοιχα παροχής, που δικαιούται δικηγόρος με χρόνο ασφάλισης (συντάξιμο χρόνο) σαράντα ετών. Η σύνταξη και η επικουρική παροχή θεωρείται ότι χορηγείται σύμφωνα με τις διατάξεις που ισχύουν για τη συνταξιοδότηση των χηρών των δικηγόρων και αυξάνεται η μεν κύρια σύνταξη κατά το καθοριζόμενο γι` αυτή κάθε φορά ποσοστό αύξησης, η δε επικουρική παροχή κατά τον οριζόμενο κάθε φορά συντελεστή της παροχής. Το ποσό της σύνταξης, που ήδη χορηγείται στη δικαιούχο από το Ταμείο Νομικών και Κ.Ε.Α.Δ. συμψηφίζεται στο ποσό της σύνταξης που υπολογίζεται σύμφωνα με τις προηγούμενες διατάξεις.»
και τούτο δώνε
`Αρθρον μόνον ν. 4470/1965.
1. Απονέμεται εις την Σύλβαν, χήραν του αποβιώσαντος Υφυπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων Λουκή Ακρίτα και την άγαμον θυγατέρα του Ελένην, μηνιαία προσωπική σύνταξις από της επομένης του θανάτου του ίση προς το ήμισυ της εκάστοτε καταβαλλομένης βουλευτικής αποζημιώσεως, διά τας πολυτίμους και πολλαπλάς υπηρεσίας ας προσέφερεν εις το `Εθνος ο αείμνηστος σύζυγος και πατήρ αυτών ως δημοσιογράφος, λογοτέχνης, εθναρχικός σύμβουλος της Κύπρου, βουλευτής και τελευταίως ως Υφυπουργός επί της Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων.
2. Η κατά τον παρόντα νόμον σύνταξις είναι πληρωτέα εις την χήραν υπό τας προϋποθέσεις καταβολής συντάξεως εις τας χήρας, συζύγους των αποβιούντων υπαλλήλων, ανήκει δε κατά το ήμισυ εις την χήραν σύζυγον και κατά το ήμισυ εις την ορφανήν. Εν περιπτώσει απωλείας του εις σύνταξιν δικαιώματος παρά της μιας των δικαιούχων, η μερίς ταύτης προσαυξάνει την μερίδα της ετέρας, εν περιπτώσει δε γάμου της ορφανής η σύνταξις ταύτης ορίζεται εις το 1/4 της εκάστοτε βουλευτικής αποζημιώσεως.
Κατά δε το άρθρο 10§2 ν.δ. 99/1974: «Η δια του Ν. 4470/1965 απονεμηθείσα σύνταξις ορίζεται από 1ης Οκτωβρίου 1974 ίση προς την εκάστοτε σύνταξιν Βουλευτού έχοντος δεκαπενταετή βουλευτείαν, μη εχουσών εν προκειμένω εφαρμογήν των διατάξεων του άρθρου 7 του Α.Ν. 232/1967».
Σώτος
Υ.Γ. Το μόνο παρήγορο είναι ότι οι ολιγάρχες πλήρωσαν € 88 εκ.
Μ’ αυτά τα χρήματα θα μπορέσει το Δημόσιο να επιστρέψει στους δικαστικούς λειτουργούς τον φόρο που πλήρωσαν αντισυνταγματικώς επί του 25% των αποδοχών τους. Και τούτο, διότι το Μισθοδικείο [άρθρο 88 του Συντάγματος], συγκροτούμενο από δικαστές, απεφάνθη ότι οι αποδοχές των δικαστών είναι «συνταγματικώς» εξομοιωμένες με τις αποδοχές των βουλευτών. Εφ’ όσον δε το 25% της βουλευτικής αποζημίωσης είναι αφορολόγητο, αφορολόγητο πρέπει να είναι και το 25% των αποδοχών των δικαστών. Θα μπορούσε, βέβαια, να μην αγωνιά η κυβέρνηση για το πού θα βρει τα λεφτά, αφού με απόφαση του ΣτΕ, συγκροτούμενου και αυτού από δικαστές, έχει κριθεί ότι το έξυπνο Δημόσιο μπορεί να συμψηφίζει οφειλές του προς τον μαλάκα φορολογούμενο με οφειλές του μαλάκα φορολογούμενου προς το έξυπνο Δημόσιο, έστω και αν οι οφειλές του μαλάκα φορολογούμενου προς το έξυπνο Δημόσιο δεν είναι ληξιπρόθεσμες. Μπορεί, λοιπόν, το Δημόσιο να συμψηφίσει τις επιστρεπτέες αποδοχές με τον ΕΝΦΙΑ και άλλες φορολογικές υποχρεώσεις των δικαστών. Λέω εγώ τώρα.
