Αν ρωτούσατε σε ποιο κόμμα ανήκει ο Γκρούεζας στην γνωστή ταινία «Υπάρχει και φιλότιμο» του 1965, θα σας απαντούσα ότι από τότε (και πριν) έως τώρα .....
ένα κόμμα κυβερνά τη χώρα. Αυτό του κρατισμού.
Τα κόμματα δεν περιορίζονταν μόνο σε πολιτικούς φίλους που εθελοντικά αγωνίζονταν να προωθήσουν τις ιδέες τους, αλλά συνωστίζονταν στις αυλές της εξουσίας με σκοπό να απομυζήσουν πρόσοδα ως ανθρωποειδή σαπρόφυτα.
Η κάθε εξουσία λοιπόν μοίραζε ψιχουλάκια στην αθερίνα που λειτουργούσε ως πολιτική της πελατεία και φιλέτα σε μεγαλοκαρχαρίες που η ίδια δημιουργούσε. Το νέο φρούτο σήμερα ως Γκρούεζας της εποχής, ονομάζεται Καλογρίτσας. Προφανώς και δεν είναι με τις αθερίνες. Κουμπάρος δυο υπουργών. Ο ένας εκ των οποίων ο Υπουργός Υποδομών και Δημοσίων Έργων κ. Σπίρτζης. Οι κρατικές τράπεζες δανείζουν τον κ. Καλογρίτσα για να διεκπεραιώσει τα Δημόσια έργα που του έχει από πριν αναθέσει η πολιτική εξουσία. Παράλληλα δε, «ρίχνει» 54 εκ. για να αγοράσει την άδεια ενός καναλιού που δεν έχει. Ξεσηκώνονται οι συνυποψήφιοι του και απαιτούν να αποδείξει με το πόθεν έσχες ότι τα χρήματα αυτά υπάρχουν, για να έρθει σαν μαξιλάρι ένας άλλος Υπουργός , αυτός για την ενημέρωση, ο κ. Παππάς, να τον καλύψει λέγοντας ότι θα ελεγχθεί μόνο για την προκαταβολή των 17 εκ, δίνοντας του προφανώς το χρόνο να τα δικαιολογήσει στο μέλλον.
Πολλοί πίστεψαν ότι η κυβέρνηση της Πρώτης φοράς… θα έσπαγε το τρίγωνο της διαπλοκής που είχε να κάνει με τράπεζες, επιχειρηματίες και ΜΜΕ. Διαψεύστηκαν όμως γιατί πίστεψαν στις καλές προθέσεις τους (που αποδείχτηκε πως δεν είχαν) και δεν διέγνωσαν ότι το μεγάλο πρόβλημα της διαφθοράς είναι ο κρατισμός, δηλ η παρέμβαση του κράτους στην οικονομία.
Τώρα αν εγώ που αγωνίζομαι χρόνια για μια τέτοια προοπτική, με αποκαλέσετε νεοφιλελεύθερο, τότε καλό είναι να ψάξετε για την ηθική ανωτερότητα των δυο συστημάτων.
