Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Έγραφα παλαιότερα για τον νέο νόμο περί
ελληνικής ιθαγενείας που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και για την καθιέρωση του
όρου «παράτυπος» μετανάστης εις αντικατάσταση του ορθού «λαθρομετανάστης».
Τώρα άρχισαν να ανακύπτουν τα πρώτα σοβαρά
προβλήματα τα σχετικά με τους «πρόσφυγες», όρο, ο οποίος χρησιμοποιείται
αδιακρίτως για όποιον εισέρχεται παρανόμως στη χώρα. Ένα από αυτά τα προβλήματα
είναι η εκπαίδευση των «προσφυγόπουλων». Ασφαλώς και πρέπει να ληφθεί μέριμνα
και για το ζήτημα αυτό. Πώς όμως; Όλα αυτά τα παιδιά είναι ταυτοποιημένα; Όλα
αυτά τα παιδιά είναι εμβολιασμένα, όπως αναδεικνύει η στάση των γονέων του
σχολείου Ωραιοκάστρου; Στους γονείς τους
έχει χορηγηθεί άσυλο; Με άλλα λόγια: πόσο νόμιμα διαμένουν στη χώρα; Αλλά και
κάτι άλλο: τα ελληνόπουλα σιτίζονται πλέον επαρκώς στα σχολεία τους ή τρώνε
κολατσιό χάρη στις αγαθοεργίες διαφόρων επιχειρήσεων σε αντίθεση με τα
προσφυγόπουλα που διαβιούν στη χώρα μας με δικά μας έξοδα; Μη μου πείτε για τη
βοήθεια της ΕΕ προς την Ελλάδα για τους πρόσφυγες, διότι τα € 509 εκ.
περιμένουν ακόμη να λυθούν οι διαφορές που είχε ο Μουζάλας με τον παραιτηθέντα
Βουδούρη.
Προ ημερών είδα και άκουσα εμβρόντητος στην
τηλεόραση μία λιμενοφύλακα να διηγείται
σε ρεπόρτερ περιστατικό, όπου,
μετά τη διάσωση της μάνας με το μωρό της, η μάνα έφευγε χωρίς το μωρό. Και όταν
η λιμενοφύλακας της φώναξε να πάρει και το μωρό μαζί, εκείνη απάντησε: «Θα κάνω
άλλο». Ήταν δικό της το μωρό άραγε; Διερωτώμαι, επειδή δεν μπορώ να πιστέψω πως
μία μάνα άφηνε πίσω το σπλάχνο της, για
να το αντικαταστήσει με άλλο στο μέλλον.
Διερωτώμαι, επειδή έχω ακούσει πολλά περιστατικά, όπου Ελληνίδες μανάδες
αφήνουν τα τελευταία χρόνια τα παιδιά
τους σε ιδρύματα αδυνατώντας να τα θρέψουν. Δεν τα αφήνουν στο έλεος του Θεού. Γνωρίζουν
πού τα άφησαν και πού θα τα βρουν, όταν θα τα αναζητήσουν. Μήπως, λοιπόν, τα
μωρά που κουβαλάνε οι «πρόσφυγες» δεν είναι δικά τους, αλλά αποτελούν
διαβατήριο για τη συμπόνοια;
Αυτά σκεφτόμουν καθώς διάβαζα διάφορα
άρθρα, τα οποία αποκαλούν ρατσιστές όσους διαφωνούν με τη μεταναστευτική
πολιτική της κυβέρνησης. Οι αρθρογράφοι χρησιμοποιούν ως επιχείρημα ότι και
εμείς είμαστε γένος προσφύγων που κατέφυγαν εδώ από τη Μικρά Ασία. Ξεχνούν, όμως, βασικά πράγματα. Ξεχνούν πρώτ’
απ’ όλα ότι οι πρόσφυγες του 1922 ήταν Έλληνες.
Ξεχνούν, όμως, και κάτι άλλο, το οποίο θυμάμαι πολύ καλά από τα παιδικά μου
χρόνια.
Στη δεκαετία του ΄50, ίσως και αρχές
δεκαετίας του ΄60, άκουγα καθημερινά στο ραδιόφωνο το «δελτίο αναζητήσεων του Ερυθρού Σταυρού». Ο τάδε αναζητεί την
αδελφή του, η δείνα αναζητεί τον γιο της κ.λπ. Για κάθε περίπτωση δίνονταν
λεπτομέρειες π.χ. επιβιβάσθηκαν μαζί στο πλοίο τάδε και αποβιβάσθηκαν στο δείνα λιμάνι,
όπου χωρίστηκαν και έχασαν ο ένας τα ίχνη του άλλου. Εμένα προσωπικά μου έχουν
διηγηθεί παρόμοιες ιστορίες αρκετοί άνθρωποι που έφτασαν στον Πειραιά από τη
Σμύρνη μαζί με ένα ή δύο αδελφάκια και αναζητούσαν επί ημέρες και εβδομάδες τα
άλλα αδελφάκια τους και τη μάνα τους. Ή η μάνα αναζητούσε τα παιδιά της. «Αναζητούσαν» είναι η λέξη κλειδί. Δεν ξέχασαν τα παιδιά τους, για να κάνουν
άλλα. Και διέθεταν ένα βασικό χαρακτηριστικό:
ήταν Έλληνες.
Είναι γεγονός πως όποιος έχει την
ελληνική ιθαγένεια και βρεθεί στο εξωτερικό, ζητεί τη συνδρομή τής εκεί
ελληνικής πρεσβείας, όταν αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα. Και η ελληνική
πρεσβεία τού παρέχει την αμέριστη συνδρομή της. Γιατί δεν γίνεται το ίδιο και
με τους αλλοδαπούς που συρρέουν στη χώρα μας; Γιατί δεν πάνε στην ελληνική
πρεσβεία της Τουρκίας, του Μαρόκου, της Αλγερίας, του Αφγανιστάν, του Ιράκ, της
Συρίας κ.ο.κ., απ’ όπου να έλθουν στη χώρα μας; Διότι δεν θα τύχουν της «βοήθειας»
που ζητούν. Ενώ, εισρέοντας μαζικά στη χώρα δια των δουλεμπορικών την
αναγκάζουν να τους υποδεχθεί και να τους φερθεί, όπως φέρεται στους αυτόχθονες,
με αποτέλεσμα να κυκλοφορούν ήδη απόψεις, σύμφωνα με τις οποίες, ο
ισλαμικός εποικισμός της χώρας είναι προ
των πυλών. Και με δεδομένο ότι η παρούσα κυβέρνηση, όπως και όλοι οι
αλητέγγυοι, οι ΜΚΟλοι κ.λπ., θέλουν να διαχωρίσουν την Ορθόδοξη Εκκλησία από το
κράτος, δεν θα αργήσει η ημέρα που όλοι θα είμαστε ίσοι. Ο ιεροκήρυκας από του
άμβωνος εντός του ναού και ο μουεζίνης από τον μιναρέ στην ύπαιθρο. Θα
ακολουθήσουν άραγε οι βουδιστές και οι ινδουιστές; Γιατί όχι; Τουλάχιστον αυτοί
δεν πρεσβεύουν τον ιερό πόλεμο κατά των απίστων χριστιανών.
Σώτος – τουρκόσπορος και τουρκαλβανός κατά Δανίκα, ο
οποίος με ενημέρωσε χθες, μεταξύ πολλών άλλων, ότι ο Παύλος Κουντουριώτης, ο
ήρωας ναύαρχος, ο μετέπειτα Αντιβασιλεύς και Πρόεδρος της Δημοκρατίας, δεν
ήξερε γρι ελληνικά και μιλούσε αρβανίτικα. Άρα, δεν είμαστε Έλληνες! Άρα γιατί
να μην υποδεχθούμε και μερικά εκατομμύρια μη Έλληνες; Απλώς έτυχε να κατοικούμε
σε τούτο εδώ τον τόπο. Βαρέθηκα να παραπέμπω σε μελέτες πανεπιστημιακές περί
του διαχρονικώς αναλλοίωτου DNA των Ελλήνων.
[ΣΗΜ: οι παππούδες μου από τη Μικρασία πρόσφυγες πήγαν στη Ρουμανία και ξανά
πρόσφυγες ήλθαν στην Ελλάδα. Γνώριζαν τουρκικά και ρουμάνικα, αλλά στο σπίτι
τους μιλούσαν ελληνικά].
Για
να ξαναδούμε, όμως, προσεκτικά το περίφημο ναυτικό σήμα του ναύαρχου
Κουντουριώτη:
Εναντίον
του εχθρού του «γένους». Ποιού γένους άραγε;
