Γενική Γραμματέας
Διοικητικού Συμβουλίου
Ηπειρωτικής Εστίας Θεσσαλονίκης
Με την ομόφωνη 9η Γνωμοδότηση της Επιτροπής του...
άρθρου 8 του Ν.3463/2006 της 1ης συνεδρίασης της , στις 19-10-2012 στην έδρα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας –Θράκης αποφάσισε Κατά της μετονομασίας της οδού ‘’καθηγητού Π.Βυζουκίδη’’ σε ‘’Αγωνιστών Πανεπιστημίου Α.Π.Θ.’’ όπως αυτή αναφέρεται στην υπ’ αριθμ.1257/2011 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, λόγω έλλειψης επαρκών και πειστικών στοιχείων.
Απ΄ όσο γνωρίζω αυτή η απόφαση δεν αναγνώσθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης οπότε όλοι και όλες έχουν μείνει με την λανθασμένη εντύπωση ότι η οδός μετονομάστηκε , άλλαξε χωρίς απόφαση και το όνομα στη στάση του ΟΑΣΘ, προστέθηκε και η αναγραφή του δρόμου ως Αγωνιστών Πανεπιστημίου στους χάρτες της Google και έτσι το θέμα θεωρείται λήξαν με πανηγυρίζοντες τους διαπράττοντες το αδίκημα της προσβολής μνήμης νεκρού.
''Τί θέλεις κι ασχολήσε ακόμα με τον φασίστα...''
''Περίμενε το 2019 που θα αλλάξει η Διοίκηση του Δήμου Θεσσαλονίκης ''.
''Ον γέγονε, γέγονε''.
Αυτά κι άλλα πολλά ακούω για τον Βιζουκίδη.
Συμπληρώνονται φέτος στις 26.9.2016 , 60 χρόνια από τον θάνατο του Βιζουκίδη.
Δεν αντέχω να προσβάλλεται τόσο βάναυσα η μνήμη ενός νεκρού .
Είναι θέμα ηθικής τάξης για μένα να υπερασπιστώ την μνήμη και την τιμή του με όσα «όπλα» διαθέτω, το χαρτί , το μολύβι ,τον υπολογιστή και τις μαρτυρίες που βρίσκω όσο ψάχνω σε βιβλία και εκδόσεις σχετικές με την Εβραϊκή Κοινότητα Θεσσαλονίκης για το ποιός πρόδωσε και ποιός κυνήγησε τους Εβραίους στην Κατοχή.
Το 2011 ξέσπασε σε δημόσιο χώρο και σε απευθείας μετάδοση από την δημοτική τηλεόραση Θεσσαλονίκης ,διαδικτυακά προϋπήρχε , η επίθεση στο πρόσωπο του Βιζουκίδη .
Αντιγράφω απόσπασμα από τα πρακτικά της συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης αρ. 14/09.06.2011. Την ώρα των επικεφαλής των παρατάξεων ,δηλαδή χωρίς αναγραφή του θέματος στην ημερήσια διάταξη, ειπώθηκαν κατά λέξη μεταξύ άλλων και τα εξής : «... ο άνθρωπος , ο υπάνθρωπος καλύτερα, που υποδέχθηκε τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής, ο καθηγητής Περικλής Βιζουκίδης , παλιός τριεψιλίτης ( σ.σ. ΕΕΕ =3Ε= Εθνική Ένωσις Ελλάς ), απ’ αυτούς που είχαν επιτεθεί στον εβραϊκό συνοικισμό Κάμπελ (σ.σ. εμπρησμός, κάηκε ο συνοικισμός, έγινε δίκη, ο Βιζουκίδης δεν αναφέρεται πουθενά) που υποδέχθηκε με το χέρι του υψωμένο αλά Χίτλερ, τα γερμανικά πάντσερ... Ό διώκτης όλων των καθηγητών ... ...Έτσι θα πάμε στο 2012; Υποτίθεται ότι του χρόνου η πόλη θα γιορτάζει τα 100 της χρόνια. Τί θα γιορτάσει; Με τους Χιτλερίσκους που φιγουράρουνε στις στάσεις; Μ’ αυτούς θα πάμε; Λοιπόν ξέρετε πολύ καλά ότι υπάρχει νόμος ανέκαθεν που λέει, άνθρωποι οι οποίοι ανέκαθεν συνεργάστηκαν με τον κατακτητή εγκλημάτησαν. Δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο νομικό , οτιδήποτε άλλο, να απαλλαγούμε από την παρουσία τους ... ... που δίνουν τις στάσεις στα καθάρματα που συνεργάστηκαν με τους Ναζί.»
Συμπορεύτηκαν στον δρόμο του λιντσαρίσματος και ιστολόγια της Θεσσαλονίκης , άλλα επώνυμα , άλλα με ψευδώνυμο , που δημοσίευαν στα άρθρα εναντίον του Βιζουκίδη την φωτογραφία ενός ένστολου Γερμανού που έχει το όπλο στον αυχένα ενός άνδρα δεμένου πισθάγκωνα και γονατισμένου μπροστά από ένα ανοιγμένο τάφο.
Αντιλαμβάνεστε ο συνειρμός της σκέψης σε ποιο συμπέρασμα οδηγεί .
Τόση παραπλάνηση .
Του αποδόθηκαν τόσο φρικτά και αποτρόπαια εγκλήματα που ανατρίχιασαν στο άκουσμά τους όσοι συμμετείχαν στη συνεδρίαση.
Αντίλογος δεν υπήρξε από τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου, προφανώς κανένας δεν γνώριζε τον Βιζουκίδη ούτε και τους ενδιέφερε να ερευνήσουν αν όσα ειπώθηκαν, ήταν αλήθεια ή ψέματα.
Με προτροπή του ευεργέτη της Ηπειρωτικής Εστίας Θεσσαλονίκης και ''ζωντανής εγκυκλοπαίδειας'' της ηπειρωτικής κοινότητας Θεσσαλονίκης αλησμόνητου Βασίλη Γκέλη ο οποίος γνώριζε πολλά σχετικά με τον Βιζουκίδη, κατέφυγα για βοήθεια στην Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης με τα στελέχη της οποίας οι σχέσεις είναι άριστες.
Αύγουστος του 2011 Με ιδιαίτερη συναισθηματική φόρτιση, γιατί πως είναι δυνατόν ο ιδρυτής της Ηπειρωτικής Εστίας Θεσσαλονίκης το 1940, να παρουσιάζεται ως στυγνός εγκληματίας , η σκέψη και μόνο με τρέλαινε, έκανα την ερώτηση '' ήταν ο Βιζουκίδης δωσίλογος, έκαψε ανθρώπους στο Κάμπελ; '' . Το γράφω κι ανατριχιάζω πως το ξεστόμισα ,μπορείτε να μπείτε στη θέση μου;
Η απάντηση σαφώς και ήταν αρνητική .
Κι όχι μόνο αυτό αλλά στο Εβραϊκό Μουσείο Θεσσαλονίκης , ας είναι καλά η Διευθύντρια του κυρία Έρρικα Περαχιά , είχα απεριόριστη συμπαράσταση και καθοδήγηση στην αναζήτηση στοιχείων που αποδείκνυαν την αντιστασιακή δράση του Καθηγητού Περικλέους Βιζουκίδου, μαζί με τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Γεννάδιο του οποίου ήταν διερμηνέας γερμανικών στις συνομιλίες με τις κατοχικές δυνάμεις (δεν ήταν μεταφραστής των Γερμανών, όπως λανθασμένα πιστεύουν κάποιοι).
Αν τα στελέχη της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης μου έλεγαν άσχημα πράγματα για τον Βιζουκίδη ,δεν θα είχα καν ξεκινήσει τον αγώνα για την αποκατάσταση της μνήμης του.
Αλλά πως θα μπορούσαν να στραφούν εναντίον του οι κατά βάση θιγόμενοι από τα λεγόμενα στο Δημοτικό Συμβούλιο όταν ο Βιζουκίδης όχι μόνο δεν κυνήγησε τους Εβραίους αλλά αγωνίστηκε για τη σωτηρία τους.
Η μαρτυρία και του αείμνηστου Ραββίνου της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης Μικαέλ Μόλχο στην έκδοση «In Memoriam» της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης , αναλύει την αντιστασιακή δράση του Βιζουκίδη κατά την περίοδο της Kατοχής όταν με τον Μητροπολίτη Γεννάδιο , τον Πέτρο Λεβή και άλλες προσωπικότητες της πόλης είχαν συστήσει επιτροπή για την εξαίρεση των Ισραηλιτών της Θεσσαλονίκης από τον διωγμό. Απόσπασμα από το βιβλίο :''Δεν θα ήτο συνεπές προς τον ρόλο μας του αντικειμενικού χρονικογράφου, αν αποσιωπούσαμε τις θαρραλέες προσπάθειες ωρισμένων προσωπικοτήτων της Θεσσαλονίκης , καθώς και από το σώμα των δικηγόρων , για να σωθούν από την εξορία , ή, τουλάχιστον , να απαλύνουν την μοίρα που τους είχε προετοιμαστή. Περί τα τέλη Φεβρουαρίου 1943 , οι δικηγόροι Δημήτριος Σπηλιάκος και Πέτρος Λεβή ανέλαβαν την πρωτοβουλία να επιχειρήσουν τολμηρά διαβήματα με κίνδυνο να εκτεθούν στα χειρότερα αντίποινα ... Σ’ αυτούς γρήγορα προστέθηκαν ο δικηγόρος Δημήτριος Δίγκας και ο Καθ. Βιζουκίδης . Πήγαν ομαδικά στον Γενικό Διοικητή Σιμωνίδη...''
Επίσης ο Βιζουκίδης συμμετείχε στην αντιστασιακή Αγγλική μονάδα FORCE 133 και ήταν Ιδρυτικό μέλος με τον Μητροπολίτη Γεννάδιο του ‘’Εθνικού Συμβουλίου Μακεδονίας’’ .
Γράφουν το 2008 στην Επιστημονική Επετηρίδα του Κέντρου Ιστορίας Θεσσαλονίκης του Δήμου Θεσσαλονίκης ,οι Στράτος Δορδανάς -Βάϊος Καλογριάς στην εργασία τους με τίτλο «Η Πρωτεύουσα του Βορρά Πολιτικές και Κοινωνικές Δυνάμεις στη Θεσσαλονίκη τη δεκαετία του ’40 » :
''...Η σημαντικότερη ίσως προσπάθεια για την συγκρότηση ενός επίσημου φορέα συντονισμού όλων των δραστηριοτήτων των ελληνικών αρχών και των αστικών ελίτ της πόλης ήταν η ίδρυση του ''Εθνικού Συμβουλίου Μακεδονίας'' υπό την προεδρία του Μητροπολίτη Γενναδίου στις αρχές του 1942. Στο ''Εθνικό Συμβούλιο'' εκπροσωπήθηκε υψηλόβαθμα στελέχη της κρατικής διοίκησης ,όπως ήταν ο νέος Γενικός Διοικητής Μακεδονίας Βασίλειος Σιμωνίδης και ο Γενικός Επιθεωρητής Νομαρχιών Αθανάσιος Χρυσοχόου ,οι νομάρχες και οι έπαρχοι στην γερμανοκρατούμενη Μακεδονία,ανώτεροι διοικητές της Αστυνομίας και της Χωροφυλακής ,κληρικοί ,εξέχουσες πολιτικές προσωπικότητες (Λεβαντής και Δίγκας) ,ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης Δημήτριος Θεοδώρου και καθηγητές του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Στίλπων Κυριακίδης και Περικλής Βιζουκίδης). Επίσης οικονομικοί παράγοντες ,όπως ο πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αλέξανδρος Κράλλης και ο πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχάνων Δημήτριος Χατζόπουλος ,συνεργάστηκαν περισσότερο ίσως λόγω της θεσμικής ιδιότητας που κατείχαν παρά ως ιδιώτες – με τα μέλη του ''Εθνικού Συμβουλίου''. Το όργανο αυτό αποτέλεσε κατά κάποιο τρόπο την επίσημη ελληνική αντιπολίτευση στην γερμανική κατοχή.'' Το ''Εθνικό Συμβούλιο'' φιλοδοξούσε να διαμορφώσει μια ενιαία στρατηγική απέναντι στις γερμανικές υπηρεσίες και όχι να υποκαταστήσει την κυβέρνηση συνεργασίας των Αθηνών. Διαμαρτυρήθηκε έντονα για τις εκτελέσεις αθώων πολιτών από τις κατοχικές αρχές ...
Από το 2011 μέχρι σήμερα 2016 είναι αλήθεια ότι έχω χάσει μάχες.
Το 2015 έφυγε και Γκέλης .
Αλλά δεν μπορώ να σταματήσω .
Είναι ανάγκη να συνεχίσω μέχρι εκπληρώσω το χρέος τιμής προς τον Βιζουκίδη που τον έχω πάνω από το κεφάλι μου περισσότερο από τρεις δεκαετίες που βρίσκομαι στη Ηπειρωτική Εστία Θεσσαλονίκης. Στην αίθουσα ευεργετών Γκέλης -Τοτοκώτση υπάρχουν τα πορτραίτα των τριών μορφών της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας , του Οικουμενικού Πατριάρχη Αθηναγόρα, του καθ.Π.Βιζουκίδη, του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος και Αρχηγό του Βορειοηπειρωτικού Σπυρίδωνος.
Ότι και να γίνει , όσο κι αν οι διώκτες του Βιζουκίδη φιλόλογοι, δημοσιογράφοι, συγγραφείς και κομματικά στελέχη βρίσκονται πλέον σε θέση εξουσίας, για εμάς που έχουμε δώσει όρκο στην υπεράσπιση της Ηπειρωτικής Ιδέας του Ηπειρωτισμού – Εθελοντισμού , ο Βιζουκίδης θα είναι για πάντα , ο θεμελιωτής του ελληνορωμαϊκού Δικαίου, ο αγωνιστής επιστήμονας που ήταν πρόμαχος και αναμορφωτής του εθνικού μας δικαίου, ο εκλεγμένος αριστίνδην καθηγητής της Νομικής Σχολής το 1928, και πρώτος κοσμήτορας της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ο πρύτανης του που η προσωπογραφία του είναι αναρτημένη στην αίθουσα τελετών της Παλιάς Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης , ο υπερασπιστής των Ισραηλιτών στην Κατοχή , ο Πρόεδρος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, ο ιδρυτής της Ηπειρωτικής Εστίας Θεσσαλονίκης , ο διανοούμενος φίλος του Καραθεοδωρή , ο πατριώτης που μαζί με τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Γεννάδιο είχαν συστήσει μυστική αντιστασιακή οργάνωση , ο πνευματικός άνδρας που τον κήδεψε το πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης όπου οι σημαίες κυμάτιζαν μεσίστιες επί τριήμερον .
Ελάχιστος φόρος τιμής στη μνήμη του το τρισάγιο που θα ψαλεί στο Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2016 στην Ευαγγελίστρια στο μνήμα όπου αναπαύεται μαζί με τον επίσης πρύτανη και φίλο του Στίλπωνα Κυριακίδη και τα μέλη της οικογενείας Βουτυρά .Για τους πολίτες του Ουρανού θα αναπέμψουμε ευχές υπέρ αναπαύσεως των ψυχών τους με την υπόσχεση ότι ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι την Δικαίωσή του.
Θεσσαλονίκη 22.9.2016
