Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Φύγατε
αδέλφια εσείς και μας αφήσατε μόνους με τον Καρανίκα και τ’ άλλα τα παιδιά. 420.000
νοματαίοι ρε και την κοπανήσατε. Αφού
σας σπουδάσαμε με τα δικά μας τα λεφτά, την κάνατε εις Εσπερίαν και μας αφήσατε
μόνους με τον Καρανίκα. Γιατί ρε δεν είχατε την .....
εμπιστοσύνη του πρωθυπουργού να
διορισθείτε μετακλητοί και να προσφέρετε με τα πτυχία σας; Κι΄ όταν λέω
«πρωθυπουργού» δεν εννοώ μόνον τον σημερινό, εννοώ και τους προηγούμενους.
Γιατί δεν πιέσατε να δημιουργηθούν 420.000 μετακλητές θέσεις; Και σεις ως
φοιτητές γιατί δεν δουλέψατε γκαρσόνια για να τα βγάλετε πέρα ρε κουφαλίτσες;
Τί περισσότερα προσόντα έχει ο Καρανίκας;
Ας διαβάσουμε, όμως, ένα εμβριθές
πόνημα γκαιμπελικού κονδυλοφόρου, στον οποίον μία και μόνη ερώτηση μπορεί να
απευθύνει κανείς: «Τί πίνεις και δεν μας
δίνεις;»
«Το New Deal που πρόσφερε ο Γιούνγκερ σε Τσίπρα. Ένα χρόνο μετά οι
μετοχές του ΣΥΡΙΖΑ στην ΕΕ είναι στα ύψη!!!
22/06/2016
Ποιος θα το φανταζόταν, ένα χρόνο πριν, με την κυβέρνηση στον τοίχο, απομονωμένη μέσα-έξω,
την οικονομία στα σχοινιά και την “Αριστερή Παρένθεση” no bet στα
στοιχηματζίδικα, ότι φέτος τον Ιούνιο θα ερχόταν ο ίδιος ο πρόεδρος της
Κομισιόν να παραδώσει μια επιταγή 7,5 δις cash, να ξεκαθαρίσει ότι το
“πρόγραμμα, αλλά και το μείγμα πολιτικής με το οποίο θα εφαρμοστεί ανήκει
αποκλειστικά στην ελληνική κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ ΑνΕλλ και κανείς δεν μπορεί να
παρεμβαίνει σε αυτό”.
Ποιος θα φανταζόταν ένα χρόνο μετά ότι ο Σὀιμπλε θα ήταν στα σχοινιά, ψελλίζοντας αναφορές για την μεγάλη
προσπάθεια του ελληνικού λαού, το ΔΝΤ θα ήταν εκτός προγράμματος και ο
Γιουνγκέρ θα “έκλεινε το μάτι” για τα εργασιακά και την ελάφρυνση στην ελληνική
κυβέρνηση χωρίς καν προαπαιτούμενα!!! Με λόγια σταράτα.
Ο
Γιούνγκερ ήρθε χθες για να προσφέρει ένα νέο new deal στον Τσίπρα. Οι
ευρω-ρεαλιστές βλέπουν πλέον καθαρά ότι το
“δόγμα Σόιμπλε” έκλεισε τον κύκλο του και μάλιστα με απώλειες για όλους
ανεξαιρέτως, πλην του Βερολίνου. Η
απειλή Σόιμπλε πέρυσι τέτοια εποχή, όταν κατέβαινε στην κρίσιμη Σύνοδο της 17ης
Ιουλίου με όλες τις “μεραρχίες” υπό μάλλης και την αλαζονεία Φύρερ,
διατρανώνοντας στους διαδρόμους των Βρυξελλών, ότι “σε ένα χρόνο θα επισείω το τομάρι του ΣΥΡΙΖΑ στα μούτρα των
Podemos”, μόνο ως πολιτικό ανέκδοτο ακούγεται πλέον.
Ένα χρόνο μετά, ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε 11 δις, παίρνει ουσιαστικά “κούρεμα” του χρέους,
μόνη παραχώρηση στον Σόιμπλε η επιλογή να το κάνει μετά τις δικές του
προεδρικές το 2017 και … και οι Podemos είναι δεύτερο κόμμα και εν αναμονή
κυβέρνηση στην Ισπανία. Στην Πορτογαλία που
“βγήκε από το Μνημόνιο” επιβραβεύτηκε όχι η νεοφιλελεύθερη που ακολούθησε τη
συνταγή Σόιμπλε, αλλά η αριστερή αντιπολίτευση, που πλέον είναι κυβέρνηση!
Και
ο Γιουνγκέρ, βλέποντας
το τους ”Ανέμους της Αλλαγής” (Wind of Change) να πνέουν πλέον ασταμάτητοι στην
Ευρώπη, ήρθε από τώρα να συζητήσει για το “μέτωπο του Νότου”. Το
μέτωπο ΣΥΡΙΖΑ-Podemos-Ενωμένης Αριστεράς στην Πορτογαλία. Με τη Γαλλία και
ειδικά το Παρίσι και το νότο της στις φλόγες εν μέσω Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος
για τα εργασιακά, σε περίπτωση που επιβεβαιωθεί το Brexit η επόμενη μέρα για
την Ευρώπη θα είναι εντελώς διαφορετική. Και η
μετατόπιση της ισορροπίας δυνάμεων προς το Νότο θα είναι γεγονός. Με
πρόσθετο στοιχείο ότι στη νέα αντιπαράθεση που θα υπάρχει το “κίνητρο” του
Νότου θα είναι το πιο ισχυρό γιατί θα διεκδικεί, ενώ ο Βορράς, κουρασμένος πολιτικά από τις διαδοχικές ήττες που δέχεται
εδώ και 18 μήνες (από τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα) και με την “απειλή” του
προσφυγικού κύματος έτσι και ανοίξει ο Νότος τις πύλες του, θα πρέπει απλά να αμυνθεί
υπερασπιζόμενος τα κεκτημένα…
Με αυτό το πολιτικό πλαίσιο, τα πιο ευέλικτα
κέντρα στις Βρυξέλλες βλέπουν πλέον στο
πρόσωπο του Έλληνα Πρωθυπουργού ένα μελλοντικό ηγέτη και πυλώνα παραγωγής
πολιτικής μέσα στην Ένωση.
Παράλληλα πλέον μετά
από ενάμισυ χρόνο στην εξουσία και αρκετά
μπαρουτοκαπνισμένος σε συνθήκες πραγματικού πολέμου, ο Αλέξης
Τσίπρας θεωρείται κατάλληλος
για ακόμα πιο σύνθετους ρόλους στις νέες συνθήκες που ζυμώνονται στην ΕΕ σε μια
στιγμή που η αποσύνθεσή της δείχνει πιο κοντά από ποτέ! Εν κατακλείδι το μήνυμα Γιούνγκερ χθες
ήταν απλό και fair enough!
Η
Κομισιόν πλέον ποντάρει στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα, να λειτουργήσει και
στην Ελλάδα, αλλά και στον ευρωπαϊκό νότο ως πόλος διαμόρφωσης μιας νέας
ισορροπίας, ενός νέου κοινωνικού και πολιτικού modus vivendi. Ως αντάλλαγμα οι Ευρωπαίοι θα
αποδίδουν σταδιακά στην Ελλάδα την “αλληλεγγύη”
που δεν έδειξαν μέχρι τώρα και την “συμπεριφορά πραγματικού εταίρου” αντί για
την “προτεσταντική τιμωρού δασκάλου” που εφαρμόστηκε από το δρ Σόιμπλε μέχρι
σήμερα.
Παράλληλα ζητάει εμμέσως από τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ να διαμορφώσουν ένα νέο
πολιτικοϊδεολογικό πλαίσιο για τη “νέα σοσιαλδημοκρατία” στην Ευρώπη που θα είναι
σαφέστατα πιο Αριστερή, πιο κινηματική και πιο κοινωνική. Ας
μην ξεχνάμε ότι ολόκληρο
το οικοδόμημα της Ευρώπης μεταπολεμικά και της ΕΕ μετά στηρίχθηκε αποκλειστικά
στην σοσιαλδημοκρατία, που διασφάλισε τις συνθήκες του ταξικού μορατόριουμ στη
Δυτ. Ευρώπη και έβαλε το πλαίσιο για την ανοικοδόμησή της και την οικονομική
εκτόξευσή της, σε ένα μεταπολεμικό περιβάλλον πλήρους καταστροφής και
συγκρούσεων.
Η σημερινή κρίση στην Ευρώπη οφείλεται
αφενός στην καθεστωτοποίηση των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων και τη διαφθορά τους,
αλλά και στην επικράτηση των συντηρητικών δυνάμεων και του σκληρού
φιλελευθερισμού των αγορών. Για
τον παραδοσιακό πυρήνα της Κομισιόν η Σοσιαλδημοκρατία αποτελεί ιερό τοτέμ. Και ο Τσίπρας το ανερχόμενο αστέρι της ευρωπαϊκής σκηνής. Και αυτό ήταν το new deal που ήρθαν να
προσφέρουν στον Τσίπρα. Η ανακούφιση στο βλέμμα του ταλαιπωρημένου – και από τη
ζέστη – Γιούνγκερ όταν αγκάλιαζε τον έλληνα Πρωθυπουργό, ήταν εμφανής. Πιο πολύ
και από τα καλά λόγια!!!»
Κι’ αυτό το bonus για όσους άντεξαν να διαβάσουν το ανωτέρω πόνημα μέχρι τέλους
https://roides.wordpress.com/2016/07/30/30jul16/
Σώτος
Υ.Γ. Διατήρησα την ορθογραφία του συγγραφέως, αλλά έκανα επεμβάσεις στον
τονισμό και προσέθεσα σημεία στίξης, για να μην κουράζεται πολύ ο αναγνώστης.
