Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Εσείς φύγατε νωρίς. Λένε πως παλέψατε με τη δικτατορία και δεν λυγίσατε. Δεν μπορώ να είμαι βέβαιος, διότι οι Πρετεντέρηδες δεν το αγγίζουν το θέμα και μπορεί κάποιο μυστικό να κρύβουν που θα αποκαλυφθεί μετά από 50 χρόνια. Δεν εξηγείται αλλοιώς που δεν σας θαυμάζουν για τη αντίστασή σας. Κι’ όταν...
οι Πρετεντέρηδες δεν επαινούν ή δεν κατακρίνουν κάτι, δεν υπάρχει.
Σεις παλέψατε για τη Δημοκρατία, η οποία τώρα σας τιμά με κατάθεση στεφάνων, ενός λεπτού σιγή, δηλώσεις-τσιτάτα και τα συμπαρομαρτούντα. Και με γεύμα στο Προεδρικό Μέγαρο με προσκεκλημένους τους αρχηγούς των κομμάτων του συνταγματικού ή δημοκρατικού τόξου, στα οποία δεν καταλέγεται η ΧΑ, αλλά καταλέγεται το ΚΚΕ. Ναι το κόμμα, η πρώην ΓΓ του οποίου είχε πει ότι αν το ΚΚΕ κέρδιζε τις εκλογές, δεν θα ξαναγίνονταν εκλογές ίδιου τύπου. Και το οφιοειδές Ποτάμι δια του επί κεφαλής του παρόν «στο γεύμα της Δημοκρατίας». Το γεύμα που παρετέθη «με αφορμή» την 41η επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας, ενώ εγώ μάθαινα στο σχολείο πως τέτοιες εκδηλώσεις γίνονται «επ’ ευκαιρία». Αλλά δεν πειράζει. Εδώ έχει διαλυθεί το σύμπαν, στα ελληνικά θα κολλήσουμε;
Χιλιάδες και οι αντιστασιακοί που σας τίμησαν, ενώ τα είχαν κάνει πλακάκια με τη χούντα. Άλλος λίγο, άλλος πολύ. Άλλωστε, δεν μπορείς να χαρακτηρισθείς χουντικός, αν είσαι απλός εφαψίας. Όπως λέγεται ότι δεν μπορείς να γίνεις πούστης με μία φορά. Έτσι ακριβώς δεν μπορείς να είσαι χουντικός, αφού δηλώνεις σοσιαλιστής, σοσιαλδημοκράτης, προοδευτικός κ.λπ.
Παλέψατε για μια Δημοκρατία, η οποία ανακαλύπτει μετά από 15 χρόνια και με το ζόρι ευάριθμες ρεμούλες από τις άπειρες που έγιναν σε βάρος του λαού. Για μια Δημοκρατία που συγχωρεί τις βδέλλες του λαού εν τη μεγαθυμία της. Για μια Δημοκρατία που στήθηκε στα αποκαΐδια της Κύπρου, αλλά δεν τολμά επί 41 χρόνια να ανοίξει τον φάκελο της τραγωδίας εκείνης. Αλήθεια Ζωίτσα, εσύ που τα λες τσεκουράτα και με περίσσιο θράσος και θάρρος, γιατί δεν κάνεις μια κίνηση να ανοίξεις αυτόν τον επτασφράγιστο φάκελο; Έτσι, για να δω πώς θα λιβανίζουν ορισμένα κόμματα τους ιδρυτές τους, για τους οποίους επαίρονται σήμερα. Είναι κι’ αυτό ένα χρέος στη μνήμη όσων αφέθηκαν από κάποιες ηγεσίες να πέφτουν εγκαταλελειμμένοι στα πεδία των μαχών υπέρ βωμών και εστιών, επειδή «η Κύπρος είναι μακρυά».
Για μια Δημοκρατία βουτηγμένη στο ψέμμα, στην ανηθικότητα, στην παρανομία και στα δανεικά που οδηγούν νομοτελειακά στην υποτέλεια. Για τη Δημοκρατία του ισχυρού ευρώ, των συσσιτίων, των αστέγων, των capital control, τουgrexit, του σύγχρονου Καιάδα που αποκαλείται κατ’ ευφημισμόν κοινωνική ασφάλιση, κοινωνική περίθαλψη, κοινωνική πρόνοια, των ενεχυροδανειστηρίων, της ανεργίας, της υπερφορολόγησης, των επιτοκίων, των ομολόγων, των καταθέσεων, του χρηματιστηρίου, των πολυεθνικών, του γάλακτος διαρκείας, της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ, του τζαμιού στον Βοτανικό, του γηπέδου της ΑΕΚ, των Ολυμπιακών Αγώνων της αρπαχτής, των αρπακτικών του Δημόσιου Τομέα κ.ο.κ.
Αιωνία σας η μνήμη. Διατηρώντας τη μνήμη σας ζωντανή τουλάχιστον διατηρούμε ζωντανή την ελπίδα, έστω και διασωληνωμένη.
Σωτήριος Καλαμίτσης – κατ’ εξακολούθηση και εις το διηνεκές [;] εθνικώς αναξιοπρεπής
Ταπεινός, πλην ακροδεκσιός νεομπολσεβίκος και δραχμολάγνος, γραφιάς πάσχων ανιάτως από εσχάτως διαγνωσθείσα ακράτεια εμπαθείας και λαϊκισμού, επιστήθιος, όμως, φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και επισκέπτης του εις οίκον ευγηρίας δι’ απόρους λόγω επαπειλούμενης εξώσεώς του από την ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος, όπου κατοικεί επ’ ενοικίω, Ιεράν τινά δηλονότι Μονήν του Αγίου ΄Ορους [Μεγάλη η Χάρη της]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου