Οφείλω να πω, ότι με συγκίνησαν όλοι ο λόγοι που εκφωνήθηκαν από οποιονδήποτε απανταχού της γης επ’ ευκαιρία του εορτασμού των 200 ετών από την έναρξη της Επανάστασης του ΄21. Φόρος τιμής σε όσους έδωσαν το αίμα τους για την ελευθερία μας υπό την σκέπην, βεβαίως, των Μεγάλων Δυνάμεων που δεν είχαν αντίρρηση. Διότι, αν είχαν αντίρρηση ….
Μεγαλοπρεπής, όπως πάντα, η στρατιωτική
παρέλαση. Και μετά μελαγχόλησα αναλογιζόμενος, ότι από σήμερα επανερχόμεθα στην
κανονική κανονικότητα: ρεμούλα, γραφειοκρατία, βλέποντας και κάνοντας,
αναξιοκρατία, ωχ αδερφέ, μπουρδολογία, ρουσφέτι, νεποτισμός κ.λπ.
Χαραμάδα ελπίδας η ταινία «Η δίκη των
δικαστών» που ξαναείδα στην τηλεόραση. Ελπίδας και ευχής, ότι ίσως κάποτε
βρεθούν κάμποσοι Τερτσέτηδες και Πολυζωΐδηδες, μήπως και ξεβρωμίσει αυτός ο
τόπος από το απο-κατεστημένο που κατατρώγει τα σωθικά τού έθνους, άμα δε παρακάθεται
και σε επίσημα γεύματα ακόμη και της ΠτΔ κερα-Κατερίνας και του γκόμενού
της.
Με συνήγειρε για πολλοστή φορά η σκηνή,
όπου ο Πολυζωΐδης, Πρόεδρος του δικαστηρίου που δίκαζε τον Κολοκοτρώνη και τον
Πλαπούτα για εσχάτη προδοσία, επισημαίνει στους ρίψαντες καταδικαστική ψήφο 3
δικαστές, ότι
-ο
ένας έχει γυναικάδελφο τον υπουργό Δικαιοσύνης - νεποτισμός
-ο
άλλος από γραφέας έγινε δικαστής - αναξιοκρατία
-ο
τρίτος έτυχε μετάθεσης από τη Χαλκίδα στο Ναύπλιο - ρουσφέτι.
Ως πότε παλληκάρια θα ζούμε στα στενά τής τυραννικής
πωλητικής λαμογιοκρατίας; Μέχρι τότε που θα ψηφίσουμε με γνώμονα το γενικό και
όχι το ατομικό συμφέρον.
Σώτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου